"Daisy Darker" Alice Feeney.

Jeżeli lubicie schemat powieści kryminalnej, której twórczynią jest Agatha Christie, a znaną z książki "I nie było już nikogo", to powieść Alice Feeney "Daisy Darker" jest właśnie dla was. Mamy tu wyspę, do której nie ma dostępu w czasie przypływu i w dodatku w czasie burzy. Mamy grupę ludzi, tutaj pełną rodzinę, która zgromadziła się na wyspie z okazji osiemdziesiątych urodzin seniorki rodu. I mamy mordercę, który zabija po kolei wszystkich członków tego spotkania. A na miejscu zbrodni pojawia się rymowanka oraz litery z gry Scrabble. I mimo, że znamy ten schemat, to i tak nie będziemy się nudzić czytając tę książkę. Bo fabuła wprowadza wiele modernizacji, a i zakończenie jest kompletnie zaskakujące. Polecam

"Daisy Darker" Alice Feeney.

Jeżeli lubicie schemat powieści kryminalnej, której twórczynią jest Agatha Christie, a znaną z książki "I nie było już nikogo", to powieść Alice Feeney "Daisy Darker" jest właśnie dla was. Mamy tu wyspę, do której nie ma dostępu w czasie przypływu i w dodatku w czasie burzy. Mamy grupę ludzi, tutaj pełną rodzinę, która zgromadziła się na wyspie...

Jeżeli szukasz historii, która totalnie cię zaskoczy, to koniecznie sięgnij po tę książkę. W najśmielszych oczekiwaniach nie przypuszczałam jakie będzie zakończenie tejże historii. Choć nie do końca jest to powieść typowo kryminalna, to mnie się podobała. Ta nieoczywistość wcale nie była przerysowana ani wymuszona. Na pewno element dreszczyku stanowi atut, który wyróżnia powieść na tle innych. Gorąco polecam!

Jeżeli szukasz historii, która totalnie cię zaskoczy, to koniecznie sięgnij po tę książkę. W najśmielszych oczekiwaniach nie przypuszczałam jakie będzie zakończenie tejże historii. Choć nie do końca jest to powieść typowo kryminalna, to mnie się podobała. Ta nieoczywistość wcale nie była przerysowana ani wymuszona. Na pewno element dreszczyku stanowi atut, który wyróżnia...

post na ig: https://www.instagram.com/p/C3e_hKotchm/

Daisy ma naprawdę popapraną rodzinę. Wiele lat problemów, dram, uzależnień, faworyzowania, uciekania od odpowiedzialności i niespełnionego życia przez rodziców na pewno nie wpływa pozytywnie na wychowanie dzieci. Dobrze, że była jeszcze babcia, która otoczyła miłością tę, która była najmniej kochana. Lecz Daisy też ma swój sekret. A gdy wiele lat później wszyscy spotykają się na urodzinach babci, co godzinę zaczynają po kolei umierać.

Widać tutaj wyraźną inspirację „I nie było już nikogo” Christie i czytając opis książki, to właśnie to mnie zachęciło. Uważam, że ten motyw jest trudny i trzeba się wykazać sporym talentem, inteligencją i ciekawym pomysłem żeby naprawdę dobrze go napisać i jednocześnie nie sprawić wrażenia naciągania fabuły. No niestety, co prawda pomysł tutaj był, ale z wykonaniem coś poszło nie tak.

Na pewno plusem tej książki jest to, że ma do rozwiązania wiele problemów. Po pierwsze, co takiego wydarzyło się w przeszłości sióstr, że ich relacje wyglądają tak jak wyglądają? Po drugie, dlaczego wszyscy zdają się ignorować Daisy? I po trzecie, kto stoi za tymi śmierciami? Dzięki tym pytaniom i stopniowym dostarczaniu informacji, książka nie jest nudna i zachęca do dalszego czytania. I fragmenty dotyczące tych dwóch pierwszych kwestii są w moim odczuciu bardzo dobre. Autorka zgrabnie przedstawia nam dzieciństwo dziewczynek, zachowania ich rodziców i jednocześnie nadaje temu taki mroczny klimat, dający poczucie wyczekiwania na jakieś straszne wydarzenie. I szczerze, to co się w końcu stało, było szokujące i świetnie opisane, chociaż samego twistu z postacią Daisy domyśliłam się już na 80 stronie.

To co tutaj nie gra, to właśnie motyw Christie i trochę kreacja postaci. Wszystko zaczyna się świetnie, ale im głębiej tym gorzej. Już pomijając płytkość postaci, doświadczają oni fali morderstw, a ich reakcje są nieadekwatne do sytuacji. Przez chwilę „stoją w szoku”, a później spokojnie oglądają nagrania na kasetach albo bawią się w Sherlocka. Halo, umiera wam rodzina, nie jest wam przykro?
Autorka też się sili na jakieś wymyślne te śmierci, żeby pasowały do charakteru zabijanej postaci, ale wypada to żenująco i bez polotu, przede wszystkim dlatego, że te postacie są strasznie blade. Teoretycznie próbuje nas nakierować jakimiś szczegółami na rozwiązanie, ale albo jest to kompletnie niezauważalne albo całkowicie oczywiste. Trochę jakby nie umiała znaleźć złotego środka.

A zakończenie jest, mówiąc wprost, absurdalne. Motywy osoby odpowiedzialnej są tak naciągane, jak tylko mogą. Duże rozczarowanie.

post na ig: https://www.instagram.com/p/C3e_hKotchm/

Daisy ma naprawdę popapraną rodzinę. Wiele lat problemów, dram, uzależnień, faworyzowania, uciekania od odpowiedzialności i niespełnionego życia przez rodziców na pewno nie wpływa pozytywnie na wychowanie dzieci. Dobrze, że była jeszcze babcia, która otoczyła miłością tę, która była najmniej kochana. Lecz Daisy też ma...

Pomysł na fabułę był dobry, gorzej z wykonaniem.

Pomysł na fabułę był dobry, gorzej z wykonaniem.

Najlepsze fabuły generowane są przez rodzinę o czym łatwo się przekonać czytając kroniki policyjne. Im bardziej abstrakcyjny temat, absurdalne wątki i irracjonalne zakończenia, tym historia jest mocniej wciągająca. Jak w powieści o mrocznej Stokrotce.

Główna bohaterka, a zarazem narratorka opowieści, to jedna z najsmutniejszych dziewczyn chodzących po ziemi. Marginalizowana przez całe swoje otoczenie, wycofana i kompletnie niezauważalna. Walcząca o akceptację, miłość i uznanie najbliższych w nieprzyzwoitej wręcz formie - idealny pacjent dla psychoterapeuty, który bierze kredyt na większe mieszkanie.

Czym sobie zasłużyła na taką oziębłość ze środowiska? Odpowiedź jest zaskakująca.

Świat Daisy Darker jest mroczny, odpychający i złowrogi. Widzimy go oczami tytułowej Stokrotki, która otwiera się przed czytelnikiem i pozwala mu na zajrzenie do jej rodzinnego kręgu. Pretekstem jest świętowanie okrągłych urodzin jej ukochanej Babci. A każdy z nas wie, że rodzinne uroczystości to doskonały przepis na tragedię – zaczyna się od narzekania na pogodę, kończy na rzucaniu tomahawkiem przez stół i kłótni o testament. Tak, jak i w tym przypadku.

To historia dla miłośników powieści kryminalnych spod pióra Agathy Christie. Jeżeli zaczytywałeś się w „I nie było już nikogo” czy „Tajemnicy rezydencji Chimneys”, chwytaj tę knigę w ciemno. Tutaj nic nie jest jednoznaczne, tak jak i ocena całej opowiedzianej historii.

Na uwagę zasługuje zgrabne tłumaczenie, celne uwagi autorki i wielopłaszczyznowo rozpisani bohaterowie. To postacie z krwi i kości – czasem samolubne i egoistyczne, zniecierpliwione, samotne i pogubione. Ludzkie do granic możliwości.

Niestety, nużą. Nużą za sprawą zbyt obszernych wątków i usilnie upchanych historii pobocznych. W połowie książki stajemy przed dylematem, czy jest to powieść kryminalna czy reportaż? Czytać dalej czy odłożyć na półkę?

Warto jednak się przemóc i dotrwać do końca, bo choć podsumowanie nie jest pełne napięcia jak u Hitchcocka, to jednak autorka znajduje zgrabne wyjście z całej sytuacji. Absurdalne i całkowicie odrealnione pod każdym aspektem, ale może w tym szaleństwie jest metoda?

Najlepsze fabuły generowane są przez rodzinę o czym łatwo się przekonać czytając kroniki policyjne. Im bardziej abstrakcyjny temat, absurdalne wątki i irracjonalne zakończenia, tym historia jest mocniej wciągająca. Jak w powieści o mrocznej Stokrotce.

Główna bohaterka, a zarazem narratorka opowieści, to jedna z najsmutniejszych dziewczyn chodzących po ziemi....

Książka zaczyna się całkiem ciekawie, jednak im dalej w las tym mniej sensu i jakosci. Postaci są nieby wyraźnie zarysowane z charakteru ale okazuje się, że to tylko szkic i brakuje im głębi. Ich zachowania często zdają się być bardzo sztuczne, szczególnie biorąc pod uwagę, że stykają się z fala morderstw. Bohaterowie, są przerazeni, za chwilę jednak im to mija i bawią się w Sherloka Holmesa. Samo zakończenie jest dość absurdalne. Przeczytać można, ale na pewno jest wiele lepszych pozycji na zainwestowanie tego czasu. Dotrwałem do końca, ale bardziej z obowiązku

Książka zaczyna się całkiem ciekawie, jednak im dalej w las tym mniej sensu i jakosci. Postaci są nieby wyraźnie zarysowane z charakteru ale okazuje się, że to tylko szkic i brakuje im głębi. Ich zachowania często zdają się być bardzo sztuczne, szczególnie biorąc pod uwagę, że stykają się z fala morderstw. Bohaterowie, są przerazeni, za chwilę jednak im to mija i bawią się...

Ta powieść pochłonęła mnie bez reszty. Każdą wolną chwilę w weekend poświęciłam na tę książkę i muszę przyznać, że to, w jaki sposób autorka przedstawiła całą historię było genialne!
Znajdą się oczywiście czytelnicy niezadowoleni z tego, jakie było zakończenie, ale znajdą się też tacy, którzy będą piać poematy na temat tego świata - tacy jak ja.
Jestem zachwycona nie tylko treścią i budowanym napięciem, ale samym pomysłem i niezwykle dobrym i poprawnym tłumaczeniem :-)
To pierwsza książka od dawna, w której znalazłam bardzo dużo inspirujących cytatów.
Ta pozycja na długo zapadnie mi w pamięci...

Ta powieść pochłonęła mnie bez reszty. Każdą wolną chwilę w weekend poświęciłam na tę książkę i muszę przyznać, że to, w jaki sposób autorka przedstawiła całą historię było genialne!
Znajdą się oczywiście czytelnicy niezadowoleni z tego, jakie było zakończenie, ale znajdą się też tacy, którzy będą piać poematy na temat tego świata - tacy jak ja.
Jestem zachwycona nie tylko...

Daisy Darker to kryminał który podchwyciłam w pracy. Powiem szczerze że nie spodziewałam się w jakim to kierunku pójdzie a zakończenie było bardzo zaskakujące. Czułam się jakby to było nierealne i ta tajemnica była bardzo ciekawie rozegrana. Polecam!

Daisy Darker to kryminał który podchwyciłam w pracy. Powiem szczerze że nie spodziewałam się w jakim to kierunku pójdzie a zakończenie było bardzo zaskakujące. Czułam się jakby to było nierealne i ta tajemnica była bardzo ciekawie rozegrana. Polecam!

Klimat jest. Napięcie też. Historia niezła. Czyta się z zainteresowaniem.Ale styl, język - niedopracowane. Sporo nielogiczności. Zachowania bohaterów często nieadekwatne do sytuacji.

Klimat jest. Napięcie też. Historia niezła. Czyta się z zainteresowaniem.Ale styl, język - niedopracowane. Sporo nielogiczności. Zachowania bohaterów często nieadekwatne do sytuacji.

Bardzo nudna i przewidywalna książka. Wszystkie postacie były tak nijakie, że to szok. Nie rozumiem czemu ta książka zbiera tyle pozytywnych opinii. Czytałam sporo ciekawszych thrillerów. W tym tytule jedynie co mnie zaskoczyło to sama końcówka. Jednak mimo to zakończenie mi się nie podobało.

Bardzo nudna i przewidywalna książka. Wszystkie postacie były tak nijakie, że to szok. Nie rozumiem czemu ta książka zbiera tyle pozytywnych opinii. Czytałam sporo ciekawszych thrillerów. W tym tytule jedynie co mnie zaskoczyło to sama końcówka. Jednak mimo to zakończenie mi się nie podobało.