Pomimo szczerych chęci, nie dałam rady przeczytać całej książki. Po kilku rozdziałach odpuściłam, jednak - dla spokoju sumienia ;) - ''przekartkowałam'' ją do końca. Na pewno nie jest to ''lekka'' lektura. Praktycznie cała treść odnosi się do przeżyć i refleksji głównych bohaterów - Karola i Róży (roztrząsają swój związek). Oczekiwałam jakichś emocji, a tu nuda...

Pomimo szczerych chęci, nie dałam rady przeczytać całej książki. Po kilku rozdziałach odpuściłam, jednak - dla spokoju sumienia ;) - ''przekartkowałam'' ją do końca. Na pewno nie jest to ''lekka'' lektura. Praktycznie cała treść odnosi się do przeżyć i refleksji głównych bohaterów - Karola i Róży (roztrząsają swój związek). Oczekiwałam jakichś emocji, a tu nuda...

Przed opinią, że jest tanim czytadłem chroni ja tylko elokwencja autorki przebijająca przez tekst.
Są momenty, gdy naprawdę trafnie i głęboko analizuje ludzkie emocje i stany, bardzo uniwersalnie i prawdziwie. Ale porównania i konteksty są bardzo naiwne. Język tez pozostawiał wiele do życzenia. Dostałam ją na prezent, dlatego przebrnęłam, ale założę się, że była w promocji.

Przed opinią, że jest tanim czytadłem chroni ja tylko elokwencja autorki przebijająca przez tekst.
Są momenty, gdy naprawdę trafnie i głęboko analizuje ludzkie emocje i stany, bardzo uniwersalnie i prawdziwie. Ale porównania i konteksty są bardzo naiwne. Język tez pozostawiał wiele do życzenia. Dostałam ją na prezent, dlatego przebrnęłam, ale założę się, że była w promocji.

“Zachmurzenie umiarkowane” to powieść autorstwa Barbary Kosmowskiej, która okazała się dla mnie niemałym czytelniczym zaskoczeniem. Książka opowiada losy Róży Polnej, która po trzydziestu latach małżeństwa zostaje porzucona przez swego męża, Karola. I właściwie cała fabuła zawiera się w tym jednym zdaniu, bo niewielkie objętościowo dzieło skupia się głównie na przeżyciach Róży oraz Karola po bolesnym rozstaniu. I mimo że to pozycja skierowana raczej do starszych czytelników, którzy być może sami w pewnym momencie swojego życia docierają do pewnego rozstaju dróg, to muszę przyznać, że jako młoda czytelniczka wybornie bawiłam się w trakcie tej niesamowitej, słodko-gorzkiej lektury.

Bohaterowie stworzeni przez Barbarę Kosmowską to może odrobinę przerysowane postacie w pewnym sensie stereotypowo uosabiające wady charakterystyczne dla osób w pewnym wieku i pełniących pewne określone role społeczne. Róża to wiecznie narzekająca żona, obsesyjnie pilnująca porządku i traktująca męża niczym obiekt, który można przerzucać z kąta w kąt. Karol to potulny małżonek, w ciszy znoszący wszelkie upokorzenia, by pewnego dnia wyjść z domu po przysłowiowe mleko i nigdy nie wrócić. Dwójce protagonistów świetnie partnerują postacie drugoplanowe, które możemy poznać bliżej dzięki przedstawieniu wydarzeń z perspektywy wielu bohaterów. Przyjaciółki Róży przedstawiają charaktery, które są odzwierciedleniem wielu problemów dręczących współczesne kobiety – wypalenia zawodowego, samotności czy oddania się w szpony nałogu. I choć tematy poruszane przez Autorkę dotykają poważnych, często fundamentalnych kwestii współczesnego życia, związków oraz osobistego spełnienia, to fenomenalny styl Barbary Kosmowskiej oraz świetny humor twórczyni sprawiają, że losy bohaterów powieści wywołają niejeden uśmiech lub salwę śmiechu w trakcie jej lektury.

I to chyba właśnie niesamowity talent Autorki, lekkość pióra pozwalająca na przedstawienie wielu egzystencjalnych problemów w sposób jednocześnie mocno refleksyjny, a równocześnie lekki, wręcz komediowy powoduje, że “Zachmurzenie umiarkowane” to naprawdę bardzo, bardzo udane dzieło. Sama fabuła powieści nie jest mocno skomplikowana, odkrywcza czy zaskakująca, ale sposób w jaki książka została napisana, literacki kunszt Autorki widoczny na każdej stronie czyni tę pozycję naprawdę wartą uwagi i największych pochwał. Całość pochłania się jednym tchem, a żadna scena w książce nie nuży się, ani nie dłuży.

Zdecydowanie najjaśniejszym punktem “Zachmurzenia umiarkowanego” jest wspomniany już przeze mnie humor, który idealnie balansuje gorzką, psychologiczną prawdę o człowieku, jego nawykach i często błędnych przekonaniach, którą w swoim dziele serwuje nam Kosmowska. Książka wywołała we mnie wiele refleksji i choć uważam, że kierowana jest przede wszystkim do starszych czytelniczek, ja jako prawie trzydziestolatka odnalazłam w niej wiele płaszczyzn do własnych rozważań. Szczególnie w aspekcie tego, jak chciałabym, by wyglądało moje życie, gdy już osiągnę zasłużony wiek bohaterów powieści. Książka wzbudza wiele emocji, nie pozostawia czytelnika obojętnym, a jednocześnie zapewnia mu świetną zabawę w towarzystwie wielobarwnych postaci, których postępowanie z łatwością jesteśmy w stanie zrozumieć.

“Zachmurzenie umiarkowane” to powieść gorzka. Wiele prawd o nas samych, które Autorka wtłoczyła w charaktery swoich bohaterów, możemy odnaleźć we własnej codzienności. I choć jest to refleksja dość ciężka do przełknięcia, to Kosmowska niczym kochająca matka z wyrozumiałością traktuje swoich bohaterów, jednocześnie dając czytelnikowi nadzieję na to, że zawsze możemy zmienić rzeczywistość, która zaczyna zbyt mocno nas uwierać. Wystarczy pozbyć się strachu, który w dzisiejszych czasach towarzyszy nam zbyt często. Świetne, metaforyczne w pewien sposób zakończenie pięknie zazębia całość i pozostawia w czytelniku pełną satysfakcję. Polecam każdemu, bo ta mistrzowsko napisana i w dodatku pięknie wydana książka zasługuje na jak najwięcej uwagi!

[współpraca z portalem www.sztukater.pl]
IG: lexywish_bookstagram

“Zachmurzenie umiarkowane” to powieść autorstwa Barbary Kosmowskiej, która okazała się dla mnie niemałym czytelniczym zaskoczeniem. Książka opowiada losy Róży Polnej, która po trzydziestu latach małżeństwa zostaje porzucona przez swego męża, Karola. I właściwie cała fabuła zawiera się w tym jednym zdaniu, bo niewielkie objętościowo dzieło skupia się głównie na przeżyciach...

Pełna refleksji, ciekawa, przejmująca.

🌸 Emocjonalna historia o relacji damska- męskiej która przetrwała wiele lat.

💐 Bardzo spodobała mi się historia wykreowana przez autorkę, nie była płytka i nudna lecz wielowątkowa i ciekawa.

🌸 Od samego początku mnie wciągnęła lecz muszę przyznać, że niesie za sobą bagaż emocjonalny.

💐 Może nie jest to lekka lektura, ale z pewnością warta uwagi. Mogę ją polecić z czystym sumieniem. Idealna lektura, aby zatrzymać się na chwilę i przemyśleć pewne aspekty życia.

To historia o dojrzałej miłości, akceptacji, docenianiu każdej z chwilli, błędach młodości.

Róża przez całe życie jest ze swoim mężem. Nigdy tak naprawdę go nie doceniała i szanowała. Nadszedł czas kiedy Karol postanowił zawalczyć o siebie. Chcę wreszcie zakończyć długoletni związek, który nie przyniósł mu szczęścia.

Jeśli poszukujecie lektury dobrej lektury do refleksji, to zachęcam do sięgnięcia po tę pozycję.

Pełna refleksji, ciekawa, przejmująca.

🌸 Emocjonalna historia o relacji damska- męskiej która przetrwała wiele lat.

💐 Bardzo spodobała mi się historia wykreowana przez autorkę, nie była płytka i nudna lecz wielowątkowa i ciekawa.

🌸 Od samego początku mnie wciągnęła lecz muszę przyznać, że niesie za sobą bagaż emocjonalny.

💐 Może nie jest to lekka lektura, ale z...

Po 30 latach małżeństwa Karol Polny postanawia zakończyć swoje małżeństwo z Różą Polną i w Sylwestra odejść od żony. Powód jest taki, że mężczyzna ma już po prostu dość…
Ta książka z pozoru wydaje się łatwa, lekka i przyjemna. Niby opisuje prozę życia, jaką doskonale znamy, ale powieść jest też pełna głębi. W tej historii możemy zobaczyć, jak wygląda związek na codzień i jak po latach małżeństwa można się zatracić zapominając o sobie i o potrzebach partnera. Jak popadając w rutynę, utracając szacunek do bliskiej osoby, tkwiąc w matni nieszczęśliwej relacji i bojąc się samotności człowiek w końcu zostaje postawiony pod ścianą.
Barbara Kosmowska opisując te wszystkie trudne tematy nie używa jednak patetycznego języka, wszystko jest napisane z bardzo dużą dawką humoru i dystansu do sytuacji. W powieści pojawiają się też wulgaryzmy, ale to zupełnie nie razi, bo są świetnie wkomponowane w całość fabuły i używane przez bohaterów adekwatnie do sytuacji. Więc raczej śmieszą i bawią, niż w jakikolwiek sposób rażą.
Myślę, że ta książka skierowana jest przede wszystkim do starszych czytelników, którzy mają większe doświadczenie życiowe, bo młodym osobom chyba będzie ciężko zrozumieć frustracje małżeństw z 30-letnim stażem.
Warto przebrnąć przez początek, który może wydawać się nudny i poświęcić czas na lekturę tej książki, chociażby dla poczucia humoru Autorki.
Dodam jeszcze, że książka ma przepiękną okładkę, w której od razu się zakochałam 😍

Po 30 latach małżeństwa Karol Polny postanawia zakończyć swoje małżeństwo z Różą Polną i w Sylwestra odejść od żony. Powód jest taki, że mężczyzna ma już po prostu dość…
Ta książka z pozoru wydaje się łatwa, lekka i przyjemna. Niby opisuje prozę życia, jaką doskonale znamy, ale powieść jest też pełna głębi. W tej historii możemy zobaczyć, jak wygląda związek na codzień i...

Powieść z pozoru lekka, tak zapowiada okładka. W rzeczywistości odrobinę nostalgiczna, ze sporą porcją refleksji opowieść o Karolu Polnym, który po 30 latach opuszcza żonę. Ot tak, z dnia na dzień. po prostu odchodzi i już.
Czy to rzeczywiście było ot tak i już? A może coś się za tym kryło? Czy w ogóle takie coś, jak opuszczenie współmałżonka może zaistnieć ot tak, bez powodu, nagle? Coś w końcu musiało się kryć za tym, że mężczyzna po 50-tce po 30 latach małżeństwa, w mroczną, mroźną i zimową noc oznajmia zdumionej małżonce, iż odchodzi po czym zamieszkuje w nędznym domku na działce pracowniczej.
Jak się szybko okaże, nic nie jest takim, jakim zdaje się być. Także małżeństwo Karola i Róży, ich dzień codzienny, charaktery, wzajemne stosunki
Z pozoru szczęśliwe życie, w rzeczywistości...a szkoda pisać, sami się dowiecie z lektury tej ciekawej i bardzo życiowej książki. Jestem przekonana, iż w zachowaniach Karola, Róży i jej matki wielu z nas, ba większość odnajdzie siebie lub swoich najbliższych oraz spore fragmenty własnego życia.
Barbarze Kosmowskiej udało się życiowe sprawy, jakie są udziałem wielu z nas ubrać w zręczne, bez nadęcia, ale nie infantylne słowa, opowiedzieć ciekawą historię i całość zabarwić sporą porcją niezłego humoru. Brawa.
Trudno jednoznacznie zaklasyfikować tę książkę. Z jednej strony to opowieść obyczajowa, życiowa, a z drugiej niezła analiza psychologiczna, a z trzeciej... spora porcja komediowych sytuacji, spora dawka inteligentnego humoru. Czyta się naprawdę dobrze.
Zachmurzenie umiarkowane, życiowa opowieść o ludziach dojrzałych, mądrych, a przy tym historia także dla dojrzałych czytelników szukających w powieści czegoś więcej niż amerykański pęd i infantylne historie. Polecam. Jestem zaskoczona ta książką i bardzo zadowolona z lektury.

Powieść z pozoru lekka, tak zapowiada okładka. W rzeczywistości odrobinę nostalgiczna, ze sporą porcją refleksji opowieść o Karolu Polnym, który po 30 latach opuszcza żonę. Ot tak, z dnia na dzień. po prostu odchodzi i już.
Czy to rzeczywiście było ot tak i już? A może coś się za tym kryło? Czy w ogóle takie coś, jak opuszczenie współmałżonka może zaistnieć ot tak, bez...

Karol, po wielu latach małżeństwa, decyduje się odejść od swojej żony w noc sylwestrową. Helena jest w szoku, który jest tym większy, gdy okazuje się, że nie ma mowy o innej kobiecie w życiu męża.
To było moje pierwsze spotkanie z twórczością Barbary Kosmowskiej. „Zachmurzenie umiarkowane” to powieść o związku ludzi w wieku dojrzałym. O braku komunikacji, nudzie, która wkrada się w codzienne życie i rozluźnianiu więzi między partnerami, które w efekcie końcowym doprowadzają do rozpadu związku. To książka o podejmowaniu decyzji, które często niełatwe, to potrafią zmienić nasze życie na lepsze.
Jest to książka, która skłania do przemyśleń i być może wprowadzenia zmian w związku oraz w nas samych.
Być może też odnajdziecie się w którymś z bohaterów, dostrzeżecie te same cechy charakteru czy podobne zachowania.

Karol, po wielu latach małżeństwa, decyduje się odejść od swojej żony w noc sylwestrową. Helena jest w szoku, który jest tym większy, gdy okazuje się, że nie ma mowy o innej kobiecie w życiu męża.
To było moje pierwsze spotkanie z twórczością Barbary Kosmowskiej. „Zachmurzenie umiarkowane” to powieść o związku ludzi w wieku dojrzałym. O braku komunikacji, nudzie, która...

[…] „Życie. Może budzić strach, byle nie lęk. Nie można też się bać tego, co nadejdzie. Lęk nawet wolność zniewoli, więc trzeba myśleć o tym, co jest. Czasami przyjąć jak słoik z miodem. Czasami odrzucić niczym zatrutą myśl. I móc oddychać…”

Zazwyczaj nie zaczynam recenzji od cytatu, ale ten jest tak bardzo prawdziwy i refleksyjny, że po prostu musiałam się z wami nim podzielić. Jest w nim tyle mądrości, że wystarczy dla każdego.

Po trzydziestu latach małżeństwa Karol Polny podejmuje decyzję o odejściu od żony. Mimo zimy przeprowadza się do altany na ogródkach działkowych. Ma dość życia z ciągle sfrustrowaną i niezadowoloną partnerką, która go nie docenia i karmi znienawidzoną marchewką z groszkiem. Jak na tę decyzję zareaguje Róża i czy będzie w stanie sobie z nią poradzić? A może jest jeszcze szansa, by przegonić czarne chmury i uratować małżeństwo?

Książkę Barbary Kosmowskiej przeczytałam już jakiś czas temu, jednak zwlekałam z recenzją, ponieważ musiałam sobie poukładać w głowie jej treść i na spokojnie przeanalizować emocje, które towarzyszyły mi w trakcie lektury. Mimo lekkiego czasami zabawnego stylu ta książka skłania do głębszych przemyśleń i refleksji. Nie ukrywam, że bardzo podoba mi się taki sposób przedstawienia historii Róży i Karola. Porównanie ich związku do stanu pogody to idealny sposób na dotarcie do ich wewnętrznych rozważań, spostrzeżeń i decyzji, a tym samym do odkrycia prawdy o samych sobie.

Wciągnęłam się w historię Róży i Karola i zaciekawieniem śledziłam ich przemyślenia, wspomnienia i relacje z ich związku. Każde z nich inaczej postrzegało sytuację. Karol poczuł się wolny, a Róża samotna. Cóż, czasami potrzeba rozłąki, by zrozumieć swoje błędy i spojrzeć z dystansem na swoje zachowanie. Patrząc na związek Róży i Karola nie sposób uniknąć porównań do własnego życia lub najbliższego otoczenia. Ich błędy wydają się znajome i takie prawdziwe…

O związkach można mówić i pisać w nieskończoność. Każdy z nas ma na ten temat inne zadnie, inne doświadczenia i dla każdego związek znaczy coś innego. Jednak są pewne stałe, które można dostrzec w każdej teorii. Wzajemne relacje wymagają codziennej pielęgnacji, rozmowy i kompromisów. Jeśli tego zabraknie, to możemy być pewni, że prędzej czy później nadciągną czarne chmury, które nie pozwolą przebić się słońcu.

Trzeba żyć tak, aby być sobą i tej drugiej osobie też na to pozwolić.

Polecam "Zachmurzenie umiarkowane" szczególnie tym starszym czytelnikom, ale myślę, że ci młodsi też znajdą tu coś dla siebie, a może nawet zmienią coś na lepsze w swoich związkach.

[…] „Życie. Może budzić strach, byle nie lęk. Nie można też się bać tego, co nadejdzie. Lęk nawet wolność zniewoli, więc trzeba myśleć o tym, co jest. Czasami przyjąć jak słoik z miodem. Czasami odrzucić niczym zatrutą myśl. I móc oddychać…”

Zazwyczaj nie zaczynam recenzji od cytatu, ale ten jest tak bardzo prawdziwy i refleksyjny, że po prostu musiałam się z wami nim...

Książka raczej dla dojrzałego czytelnika, któremu zdecydowanie łatwiej będzie utożsamić się z głównymi bohaterami. Styl książki jest na poziomie, fabuła raczej mniej intrygująca, ale w tej książce raczej nie chodzi o zawrotną akcję.

Książka raczej dla dojrzałego czytelnika, któremu zdecydowanie łatwiej będzie utożsamić się z głównymi bohaterami. Styl książki jest na poziomie, fabuła raczej mniej intrygująca, ale w tej książce raczej nie chodzi o zawrotną akcję.

zmęczyłam kilkadziesiąt stron w poszukiwaniu emocji, ale poza meczącą i nudnawą opowieścią o niczym ich nie znalazłam

zmęczyłam kilkadziesiąt stron w poszukiwaniu emocji, ale poza meczącą i nudnawą opowieścią o niczym ich nie znalazłam