Warto przeczytać, dobra pozycja dla dzieci nie tylko z wadą wzroku.

Warto przeczytać, dobra pozycja dla dzieci nie tylko z wadą wzroku.

Wiecie, jak to jest, gdy okulary ciągle parują, że nic nie widać? Albo jak się widzi przez okulary zmoczone przez deszcz?
To są minusy, ale są też plusy noszenia okularów - poprawia się znacznie jakość życia, można je zmieniać co jakiś czas, by inaczej wyglądać. Są jak biżuteria lub makijaż :)

No i chyba zmieniły się czasy i okulary nie są już elementem wyśmiewanym, takim, którego się wstydzimy. Są ludzie, którzy specjalnie noszą tzw. zerówki, by po prostu nosić okulary.

Ale są tez osoby, które za nic w świecie nie chcą nosić okularów, bo wręcz odwrotnie - nie czują się w nich dobrze, ale uważają, że okulary psują ich komfort życia...

Czasami dzieci mają z tym większy problem niż dorośli, ponieważ dzieci rzadziej noszą okulary, gdyż ich wzrok jest jeszcze dobry. Ale właśnie są wyjątki i dziecko musi skorygować swój wzrok okularami.
Nie zawsze jest chęć ku temu, pojawia się wstyd, niechęć i bunt.

I z pomocą przychodzi książka od @dziwimisie pt. "Okulary i przygoda na statku pirackim".

Bohaterką jest mała dziewczynka, której lekarz zalecił noszenie okularów. Niestety Lara z niechęcią patrzy na nie i ich nie akceptuje.
Jednak w pewnym momencie okulary zaczynają do niej mówić, a dziewczynka przenosi się w świat, w którym przeżywa ciekawą przygodę. Dzięki okularom może dokładnie wszystkiemu się przyjrzeć, dostrzec nawet najmniejsze szczegóły. Okazuje się też, ze nie jest jedyną, tak jak jej się wydawało, osobą, która nosi okulary.

Jest to książka skierowana do małych dzieci i ich rodziców, dzięki której czytelnicy mogą się przekonać do noszenia okularów i dostrzec ich wielkie zalety. W dość cienkiej książeczce zawiera się dużo treści, wręcz terapeutycznej.
A jeszcze kilka słów o ilustracjach - został tu zastosowany ciekawy zabieg: na stronach, gdzie dziewczynka jest bez okularów są kolory ciemne, słabo widać to, co wokół, a gdy dziewczynka zakłada okulary kolory się pogłębiają, a kształty wyostrzają - dzięki temu można zobaczyć, jak czuje się osoba mająca słabszy wzrok.

A wiem, co mówię, bo noszę okulary od 4. klasy podstawówki ;)

Wiecie, jak to jest, gdy okulary ciągle parują, że nic nie widać? Albo jak się widzi przez okulary zmoczone przez deszcz?
To są minusy, ale są też plusy noszenia okularów - poprawia się znacznie jakość życia, można je zmieniać co jakiś czas, by inaczej wyglądać. Są jak biżuteria lub makijaż :)

No i chyba zmieniły się czasy i okulary nie są już elementem wyśmiewanym, takim,...

Byłam dzieckiem z wadą wzroku, więc okulary w moim życiu pojawiły się dość wcześnie. Nie pamiętam, abym próbowała je ukrywać, ale nigdy ich nie lubiłam. To były też inne czas, gdy wybór oprawek nie był tak bogaty, więc i moje okulary raczej nie dodawały mi uroku. Szybko z nich zrezygnowałam. Miałam później jeszcze jedno podejście do okularów, również zakończone rozstaniem. A teraz? Teraz mam naprawdę dużą wadę i bez okularów nie jestem w stanie w ogóle pracować przy komputerze. Jednak nie tylko to się zmieniło – polubiłam swoje okulary.

Moja okularowa przygoda przypomina nieco losy Lary, głównej bohaterki książki Izabeli Michty „Okulary i przygoda na statku pirackim”, która ukazała się nakładem Wydawnictwa @dziwimisie. Lara miała wadę wzroku i musiała nosić okulary, jednak bardzo nie chciała tego robić. Nie lubiła ich, bała się co powiedzą o nich rówieśnicy z przedszkola. Aż pewnego dnia okazało się, że jej okulary są wyjątkowe i porywają dziewczynkę w niezwykłą podróż do krainy baśni i snów, gdzie może dryfować po oceanach dzierżąc kapitański ster statku pirackiego. Ta niezwykła wyprawa sprawiła, że Lara nie tylko dostrzegła o ile lepiej widzi w okularach, ale także je polubiła.

Opowieść trafia w nieco zapomnianą przez literaturę dziecięcą niszę tematyczną, co jako okularnica szczególnie doceniam. Jest to prosta historia, której celem jest oswojenie dzieci z okularami. Może stać się wsparciem dla tych dzieci, które muszą nosić okulary i źródłem informacji dla dzieci z ich otoczenia. Uwrażliwia na okularników i w prosty sposób wyjaśnia jak ważne (często niezbędne) do prawidłowego funkcjonowania są okulary.

Prosta fabuła, przystępny język, w który wpleciono kilka specjalistycznych nazw, skupienie na jednym głównym temacie oraz zatopione w morskich barwach ilustracje Joanny Romańskiej sprawiają, że jest to przyjemna lektura. Dopełnia ją staranne wydanie – niewielki format, twarda oprawa, ładna, stonowana kolorystyka.

Ta książka ani nas specjalnie nie zachwyciła, ani nie rozczarowała. Jest dobra i warto po nią sięgnąć, np. w grupie przedszkolaków.

Byłam dzieckiem z wadą wzroku, więc okulary w moim życiu pojawiły się dość wcześnie. Nie pamiętam, abym próbowała je ukrywać, ale nigdy ich nie lubiłam. To były też inne czas, gdy wybór oprawek nie był tak bogaty, więc i moje okulary raczej nie dodawały mi uroku. Szybko z nich zrezygnowałam. Miałam później jeszcze jedno podejście do okularów, również zakończone rozstaniem....

Wyróżnianie się nie jest łatwe. Dzieci często są przekonane, że dobrze jest być takim jak inni, wpisywać się w swoją grupę rówieśniczą. Inność niesie wyzwania, a można ją osiągnąć bardzo łatwo: mieć wyróżniającą nas cechę. Trzeba wówczas stawić czoło temu jak inni zareagują na naszą odmienność. Zwykle chcemy wtapiać się w tłum, być tacy jak inni, nie przyciągać uwagi. Bywają jednak sytuacje, kiedy zdrowie zmusza nas do wprowadzenia zmian, wykorzystania różnorodnych metod wsparcia, terapii czy leczenia. Jednym z takich narzędzi korekcyjnych są okulary, które mogą wydawać się być przedmiotem przyciągającym uwagę i zachęcać do negatywnego oceniania. Z tego powodu wiele dzieci boi się je nosić, unika korzystania z tego rodzaju wsparcia. Do nich należy też Lara, która z powodu wady wzroku powinna je nosić.
Cała opowieść zaczyna się od wprowadzania czytelnika w świat Lary, która jest taką dziewczynką jaką wiele w przedszkolu. Jest zwyczajna, nie wyróżnia się niczym, ale z czasem pojawia się problem zwiększającej się wady wzroku, pogłębiania się problemów z widzeniem. Lara ma coraz większe trudności z robieniem rzeczy, które sprawiają jej przyjemność. Z tego powodu rodzice zabierają ją do okulisty. Tam okazuje się, że ma wadę wzroku i zeza. Z tego powodu musi nosić okulary ze specjalną osłonkę. Dzięki temu z czasem ma możliwość wyleczenia wzroku. Lara jednak nie jest przekonana do okularów. Nawet wybrane przez nią oprawki wydają się nie dość interesujące, aby dziewczynka chciała założyć je na nosie i cieszyć się dokładniejszym widzeniem. Z powodu strachu przed wyróżnianiem się chowa je w kieszeni i nie chce słuchać przekonywań rodziców, że dzięki nim będzie dobrze widziała i miała szansę na wyleczenie oczu. Ważniejsze od zdrowia i komfortu jest dla niej to, aby być taką jak inne dzieci, nie wyróżniać się niczym.
Rozmyślając o swoim problemie zasypia i wówczas zjawiają się jej okulary. Są jednak inne, ożywione. Do tego uświadamiają ją, że z tego typu wsparcia korzystało wielu sławnych postaci: zarówno tych prawdziwych, jak i fikcyjnych. Okulary organizują Larze wspaniałą piracką wyprawę, w czasie której może docenić jak niesamowicie ważne jest noszenie tego rodzaju pomocy. Gdzie uda jej się zawędrować? Jakie przygody przeżyje? Jak na jej okulary zareagują inne dzieci w przedszkolu? Przekonajcie się sami sięgając po książkę. Możecie być pewni, że mała bohaterka zostanie miło zaskoczona.
Izabela Michta zabiera nas w świat dziecka, które musi zmierzyć się ze swoimi lękami, zdystansować do własnych przekonań, spróbować wyjść ze strefy komfortu i zadbać o zdrowie. Nie jest to łatwe, ale jak pokazuje bohaterka możliwe. Do tego ma szansę odkryć, że nie jest jedyną osobą mierzącą się z tymi dylematami.
Ciekawą opowieść wzbogacono klimatycznymi ilustracjami Joanny Romańskiej używającej chłodnych barw, podkreślających odczucie smutku i klimat tajemniczości, a może nawet zagrożenia. Bardzo dobry papier starannie zszyto i oprawiono w solidną, śliską okładkę, dzięki czemu lektura jest estetyczna i trwała.

Wyróżnianie się nie jest łatwe. Dzieci często są przekonane, że dobrze jest być takim jak inni, wpisywać się w swoją grupę rówieśniczą. Inność niesie wyzwania, a można ją osiągnąć bardzo łatwo: mieć wyróżniającą nas cechę. Trzeba wówczas stawić czoło temu jak inni zareagują na naszą odmienność. Zwykle chcemy wtapiać się w tłum, być tacy jak inni, nie przyciągać uwagi....

„Okulary i przygoda na statku pirackim” to opowieść o Larze, której największym koszmarem i pechem w całym jej sześcioletnim życiu jest fakt, że musi nosić okulary. Musi, ale nie chce. I tak zamiast na nosie dziewczynki, okulary lądują w jej kieszeni.
Deszczowego dnia Lara podchodzi do okna, jednak wszystko co za nim widzi jest niewyraźne i rozmazane - po części dlatego, że szyba jest mokra od deszczu, po części zaś za sprawą kiepskiego wzroku dziewczynki. Lara sięga do kieszeni, w której powinny być okulary, kieszeń jednak jest pusta. Podczas gorączkowych poszukiwań gdzieś koło swojego ucha Lara słyszy głos i spostrzega... hm, zielonego nietoperza? Wystraszona próbuje go przepędzić, jednak okazuje się, że w powietrzu nie unosi się zwierzę tylko jej okulary! W dodatku, poza umiejętnością latania są niezwykle elokwentne. Używając wielu argumentów starają się przekonać Larę do siebie. Dziewczynka pozostaje jednak sceptyczna. Okulary postanawiają zabrać bohaterkę w niezwykłą podróż statkiem pirackim. I to właśnie podczas tej przygody Lara uświadamia sobie, że dzięki tym dwóm szkiełkom widzi o wiele lepiej i więcej.
Zbudzona ze snu dziewczynka zaskakuje rodziców zmianą decyzji co do noszenia okularów. Najtrudniejsze jednak jeszcze przed nią - pora pójść do przedszkola w okularach. Lara obawia się, że dzieci będą się z niej śmiać. Nic podobnego jednak nie ma miejsca, wręcz przeciwnie - dzieci są bardzo zaciekawione.

Opowiadanie o Larze i jej przygodach bardzo spodobało się mojej siedmioletniej córce i czteroletniemu synowi, którzy podobnie jak Lara z okularami nie jest za pan brat, choć powinien. I mimo, iż jeszcze nie do końca jest przekonany do ich noszenia, to już spogląda na nie z mniejszą wrogością.

Książka jest pięknie pięknie wydana. Twarda oprawa i cudowne ilustracje Joanny Romańskiej sprawiają, że chętnie sięga się po tę pozycję a dzieci z większym zainteresowaniem słuchają historii.

„Okulary i przygoda na statku pirackim” to opowieść o Larze, której największym koszmarem i pechem w całym jej sześcioletnim życiu jest fakt, że musi nosić okulary. Musi, ale nie chce. I tak zamiast na nosie dziewczynki, okulary lądują w jej kieszeni.
Deszczowego dnia Lara podchodzi do okna, jednak wszystko co za nim widzi jest niewyraźne i rozmazane - po części dlatego, że...

"Okulary i przygoda na statku pirackim" to nowość Wydawnictwa Dziwimisie.

Bohaterką opowiadania jest mała Lara.
Zwykła dziewczynka, którą można spotkać w każdym przedszkolu, na każdym placu zabaw...
Do czasu.
Ku rozpaczy Lary okazuje się, że dziewczynka musi nosić okulary.
Dla dziecka to tragedia.
Bardzo obawia się wykluczenia, bo w swoim środowisku nie zna dzieci, które miałyby na nosie okulary.
Chowa więc znienawidzony przedmiot do kieszeni i pozostaje niewzruszona na argumenty rodziców.

Co przekona Larę do tego, aby zadbać o swoje zdrowie i komfort?
Tego Wam nie powiem, z pewnością sami doczytacie ;)

A doczytacie dlatego, że książka przekonuje skutecznie do noszenia okularów, kiedy jest taka konieczność.
Z kolei dzieci, które mają w swoim otoczeniu okularników lepiej zrozumieją swoich kolegów i koleżanki.

Ta krótka historia napisana jest barwnym, zrozumiałym językiem.
Autorka wykazała się dużą empatią i prosto, a jednocześnie ciekawie i z pomysłem tłumaczy zagadnienia związane z badaniami lekarskimi, zaletami noszenia okularów oraz daje nadzieję, że okulary to nic złego.
Ba!
Dzięki okularom można przeżyć niesamowite przygody i być poniekąd wyróżnionym w pozytywnym znaczeniu.

To, co mnie najbardziej ujęło w książeczce to ilustracje.
Są genialne!
Dawno nie widziałam książki dla dzieci, która byłaby tak spójna.
Tekst jest rewelacyjnie uzupełniony o piękne obrazki.
Ich autorka operuje głównie trzema barwami: niebieską, zieloną i brązową oraz ich szeroką gamą odcieni.
Jest subtelnie, delikatnie i z klasą!

Podsumowując, książka ma niewątpliwe walory edukacyjne.
Wiedza przekazana jest za pomocą ciekawej, angażującej historii oraz za sprawą pięknych, barwnych ilustracji.
Wyższy level literatury dziecięcej.
Bardzo, bardzo polecam!

"Okulary i przygoda na statku pirackim" to nowość Wydawnictwa Dziwimisie.

Bohaterką opowiadania jest mała Lara.
Zwykła dziewczynka, którą można spotkać w każdym przedszkolu, na każdym placu zabaw...
Do czasu.
Ku rozpaczy Lary okazuje się, że dziewczynka musi nosić okulary.
Dla dziecka to tragedia.
Bardzo obawia się wykluczenia, bo w swoim środowisku nie zna dzieci, które...

Jestem bardzo szczęśliwa, że moja książka "Okulary i przygoda na statku pirackim" może trafić w ręce Czytelników.
Proszę Was, niech Was nie zwiedzie tytuł. Ta książka jest dla każdego, nie tylko dla dzieci borykających się z niechęcią do noszenia okularów. Poza tym podeszłam do tematu trochę od innej strony: nikt się tu z nikogo nie śmieje ani nie wyszydza, to po prostu Larze nie podoba się, że musi nosić na nosie coś, czego nie chce.

To pełna przygód historia, która nie tylko przekona nieprzekonanych do okularów, ale pozwoli się porwać wszystkim, którzy lubią książki pełne akcji!

Jak więc widzicie, na małe Moliki czekać tu będzie przygoda- nawet, jeśli nie muszą używać okularów.
Mam wielką nadzieję, że Wam się spodoba!

Jestem bardzo szczęśliwa, że moja książka "Okulary i przygoda na statku pirackim" może trafić w ręce Czytelników.
Proszę Was, niech Was nie zwiedzie tytuł. Ta książka jest dla każdego, nie tylko dla dzieci borykających się z niechęcią do noszenia okularów. Poza tym podeszłam do tematu trochę od innej strony: nikt się tu z nikogo nie śmieje ani nie wyszydza, to po prostu...