Stronię od powieści historycznych. Nie przemawia do mnie przedstawienie prawdziwych wydarzeń i osób w literackiej formie, nie lubię, kiedy fakty mieszają się z fikcją. Mimo to, ,,Żona doktora Hanaoki" mnie urzekła. Nie wiem, czy to za sprawą historii, kreacji bohaterów, czy literackich umiejętności Sawako Ariyoshi.

Hanaoka Seishu (ur. 1760-1835) to postać na wskroś prawdziwa - jest uznawany za pierwszego lekarza, który z powodzeniem przeprowadził operację w pełnym znieczuleniu. Choć omawiana książka podkreśla jego zasługi dla medycyny, to nie on odgrywa w historii największą rolę. Ta związana jest z kobietami w jego otoczeniu.

Jedną z bohaterek książki jest Otsugi, matka doktora Hanaoki. To kobieta darzona podziwem, nie tylko ze względu na wygląd, ale również zachowanie. Pod jej wrażeniem są wszyscy mieszańcy wsi - w tym młodziutka Kae. Po upływie lat Otsugi niezmiennie wzbudza w dziewczynie zachwyt, również w dniu, kiedy przychodzi ona do domu Kae i prosi jej ojca o zgodę na ślub ze swoim synem.

Wraz z zamążpójściem życie Kae zmienia się diametralnie. W tym miejscu Ariyoshi w genialny sposób ukazała w historycznym ujęciu nie tylko obraz japońskiego społeczeństwa, ale również miejsce kobiet w patriarchalnym systemie. Największą zaletą książki jest dla mnie jednak przedstawienie relacji między Kae a Otsugi.

Ariyoshi stworzyła postaci wielowymiarowe, które trudno jednoznacznie ocenić. Wielokrotnie można zadawać sobie pytanie, czym podyktowane jest ich zachowanie, ile rzeczy można wyczytać z ich historii, a ile ukrytych jest między wierszami. Choć autorka umiejscowiła swoich bohaterów w erze Edo, to poruszane przez nią problemy są na tyle uniwersalne, że bez trudu można przełożyć je również na nasze realia. Jest to widoczne szczególnie na płaszczyźnie konfliktu międzypokoleniowego oraz gotowości kobiet do poświęceń.

Stronię od powieści historycznych. Nie przemawia do mnie przedstawienie prawdziwych wydarzeń i osób w literackiej formie, nie lubię, kiedy fakty mieszają się z fikcją. Mimo to, ,,Żona doktora Hanaoki" mnie urzekła. Nie wiem, czy to za sprawą historii, kreacji bohaterów, czy literackich umiejętności Sawako Ariyoshi.

Hanaoka Seishu (ur. 1760-1835) to postać na wskroś...

"Żona doktora Hanaoki" po opisie spodziewałam się troszkę czegoś innego, mam trochę mieszane uczucia z nią ponieważ powiedziałabym, że jest to książka bardzo dobra treść super się czytało aż do momentu eksperymentów na zwierzęta niestety ma u mnie minusa, ciężko mi się te chwilę czytało. Od tego momentu byłam trochę przerażona tym co człowiek może zrobić, aby móc się wybić w karierze. Tytuł książki idealnie dobrany ponieważ cała historia opowiada właśnie o żonie tego doktora o jej relacjach z rodziną i w małżeństwie. Książka tak w sumie na jeden raz i już do niej raczej nie wrócę.

"Żona doktora Hanaoki" po opisie spodziewałam się troszkę czegoś innego, mam trochę mieszane uczucia z nią ponieważ powiedziałabym, że jest to książka bardzo dobra treść super się czytało aż do momentu eksperymentów na zwierzęta niestety ma u mnie minusa, ciężko mi się te chwilę czytało. Od tego momentu byłam trochę przerażona tym co człowiek może zrobić, aby móc się wybić...

Książka naprawdę mnie urzekła jak i jednocześnie przeraziła. Temat przez nią poruszony zwłaszcza później jest mi bliski. Mega polecam, idealnie wręcz opisana relacja rodzinna i małżeńska. Oraz chęć by stać się kimś i pomóc ludzkości, poszukjjąc odpowiedniego środka na uśpienie i znieczulenie, by można było przeprowadzać operacje, zwłaszcza ratujące życie.

Książka naprawdę mnie urzekła jak i jednocześnie przeraziła. Temat przez nią poruszony zwłaszcza później jest mi bliski. Mega polecam, idealnie wręcz opisana relacja rodzinna i małżeńska. Oraz chęć by stać się kimś i pomóc ludzkości, poszukjjąc odpowiedniego środka na uśpienie i znieczulenie, by można było przeprowadzać operacje, zwłaszcza ratujące życie.

przez opis spodziewalam sie jakichs bardziej medycznych smaczkow, jednak tytul okazal sie trafny, historia skupiala sie glownie na konflikcie zony doktora z tesciowa. mam wrazenie, ze mozna bylo lepiej to wszystko opisac, jakoś glebiej wniknac w psychikę postaci, po prostu zabraklo mi w tej ksiazce jakiegos pazura. zwłaszcza sam doktor eksperymentator mnie nie usatysfakcjonowal, chociaz mimo wszystko nie o nim byla tak naprawde ksiazka. ale generalnie dobrze sie czytala, taka lekka ksiazka na jedno posiedzenie.

przez opis spodziewalam sie jakichs bardziej medycznych smaczkow, jednak tytul okazal sie trafny, historia skupiala sie glownie na konflikcie zony doktora z tesciowa. mam wrazenie, ze mozna bylo lepiej to wszystko opisac, jakoś glebiej wniknac w psychikę postaci, po prostu zabraklo mi w tej ksiazce jakiegos pazura. zwłaszcza sam doktor eksperymentator mnie nie...

Japonia początku XIX wieku tylko z pozoru nieprzypomina współczesnego świata. Rola tytułowej żony, kobiety w ówczesnym społeczeństwie japońskim jest nieustającą pracą, wyrzeczeniami, poświęceniem. Uznanie przychodzi dla jej syna, męża, ojca i w ten sposób pośrednio, okrężnie dla niej.

Książka opowiadająca o lekarzu, który stał się pionierem operacji w znieczuleniu ogólnym; przełamywaniu barier kulturowych, związanych z postrzeganiem kobiety w kontekście mastektomii. To jest jednak tylko punkt wyjścia do opowiedzenia o jego rodzinie. Poza oczywistymi realiami japońskiej mentalności, w gruncie rzeczy historia zaprzecza europocentrycznemu przekonaniu o wyjątkowości kultury i wiodącej roli nauki naszego kontynentu; pokazuje ponadczasową i ponadnarodową mizoginię, sprowadzającą kobietę do roli osoby napędzającej rozwój i karierę mężczyzny. To co dzieje się między Kae, Otsugi i ich mężem, synem wykracza daleko poza romantyczną opowieść o odkrywaniu metod leczenia. Zbliża nas raczej w stronę pokazania ofiar eksperymentów, poświęcenia życia, marzeń, relacji na rzecz sukcesu eksperymentów. Charyzma Hanaoki doprowadza na skraj szaleństwa jego matkę i żonę, co jeszcze bardziej podkreśla, jak wiele im zawdzięcza i jak bardzo są one pominięte i skazane na zapomnienie.

Oszczędna w fabule, czasem wręcz powolna w jej biegu, jednak wciągająca powieść nie jest lekturą łatwą, ale niewątpliwie skłaniającą do refleksji.

Japonia początku XIX wieku tylko z pozoru nieprzypomina współczesnego świata. Rola tytułowej żony, kobiety w ówczesnym społeczeństwie japońskim jest nieustającą pracą, wyrzeczeniami, poświęceniem. Uznanie przychodzi dla jej syna, męża, ojca i w ten sposób pośrednio, okrężnie dla niej.

Książka opowiadająca o lekarzu, który stał się pionierem operacji w znieczuleniu ogólnym;...

Bardzo ciekawa historia, którą napisało samo życie. Rywalizacja i poświęcenie zawsze były siłami napędowymi nauki, ale w tym przypadku ujawniły się w bardzo specyficzny sposób.
Spodziewałam się więcej cierpienia i brutalności, ale na szczęście to nie jest tego typu opowieść... Warto ją poznać. Zwłaszcza, że w dużej mierze oparta jest na faktach.

Bardzo ciekawa historia, którą napisało samo życie. Rywalizacja i poświęcenie zawsze były siłami napędowymi nauki, ale w tym przypadku ujawniły się w bardzo specyficzny sposób.
Spodziewałam się więcej cierpienia i brutalności, ale na szczęście to nie jest tego typu opowieść... Warto ją poznać. Zwłaszcza, że w dużej mierze oparta jest na faktach.

Elegancka. Oszczędna w słowach. Impresjonistyczna.
Takie określenia nasuwają mi się po lekturze powieści Ariyoshi. Autorka doskonale wie, co chce przekazać czytelnikowi i czyni to bez jakichkolwiek zbędnych środków, minimalistycznie, a dzięki temu trafia w samo sedno i skłania do refleksji. Jakiż ogromny kontrast w stosunku do - parającej się podobną tematyką - przegadanej, nachalnej i wyraźnie tendencyjnej "Doktor Anny", którą dopiero co z wielkim bólem pokonałam! Ogromna siła "Żony doktora Hanaoki" to jej niejednoznaczność. Można bowiem ją odczytywać jako "oddanie sprawiedliwości kobietom", które doświadczały instrumentalnego traktowania ze strony mężczyzn. Mnie jednak bardziej uderzyło to, w jaki sposób to one same gotują jedna drugiej piekło, nieświadomie dążąc przy tym do autodestrukcji. Uderzyło tym bardziej, że choć akcja powieści rozgrywa się w realiach odległych nam czasowo i geograficznie, to przecież ukazana toksyczna relacja jest uniwersalna i ponadczasowa.

Elegancka. Oszczędna w słowach. Impresjonistyczna.
Takie określenia nasuwają mi się po lekturze powieści Ariyoshi. Autorka doskonale wie, co chce przekazać czytelnikowi i czyni to bez jakichkolwiek zbędnych środków, minimalistycznie, a dzięki temu trafia w samo sedno i skłania do refleksji. Jakiż ogromny kontrast w stosunku do - parającej się podobną tematyką - przegadanej,...

„Żonę doktora Hanaoki” Sawako Ariyoshi śmiało chyba uznać za jeden z najbardziej dosadnych manifestów feministycznych w japońskiej literaturze. Tutaj, jak rzadko kiedy, wybrzmiewa bowiem głos kobiet. Głos, który ma za zadanie podkreślić, że kobiety właśnie, choć często stojące w cieniu swoich mężów czy ojców, miały wpływ na wiele ważnych aspektów życia. W tym konkretnym wypadku na medycynę. Ariyoshi w napisanej przez siebie powieści oddaje cesarzowi to, co cesarskie i za oddanie tego głosu, zyskała zapewne dozgonną wdzięczność większości kobiet.

https://jaroslawd.blogspot.com/2022/06/recenzja-zona-doktora-hanaoki.html

Sawako Arioshi to jedna z najbardziej popularnych autorek ery Showa, kobieta, która ma na swoim koncie wiele książek zaangażowanych społecznie, w których porusza ważne, ale i ważkie problemy, jak uprzedzenia, pozostawianie samym sobie – niestety dość „popularne” w Japonii – osób starszych czy właśnie spychanie na margines życia kobiet. Autorka podejmując tego typu zagadnienia, sama wdrapała się na piedestał, stając się nie tylko pisarką popularną, ale też autorką podziwianą i ważną dla japońskiej literatury. „Żona doktora Hanaoki” nie jest jej debiutem na polskim rynku, więc tym bardziej należy się cieszyć, że dostajemy kolejną okazję do zapoznania się z tą cenioną twórczością.

Recenzowana pozycja to dzieło, w którym ogromną rolę odgrywają kobiety. Kobiety ukazane na tle miejsca, w którym były one nieco spychane na margines, w którym odgrywały one jedynie jakieś role, będąc suflerkami mężczyzn. Tym razem jednak, choć nadal to mężczyzna – pod postacią Hanaoki – jest tym, który świeci najjaśniej, to każda z nich staje się mu równa. Ukazując świat medycznych eksperymentów, których dopuszczał się posiadający ogromne ambicje lekarz, aby zdobyć sławę, podziw, ale i rozwinąć japońską medycynę, konfrontuje ją jednocześnie z poświęceniem – nawet za cenę własnego życia – jakiemu poddawały się kobiety, aby pomóc mu w osiągnięciu celu. Tym samym, choć będące z tyłu dla wypatrujących oczu świadków to właśnie one są tymi, które należy podziwiać najmocniej. I właśnie poniekąd takim oddaniem hołdu jest cała ta książka. Bez trudu odczujemy, że autorka chce przekazać nam ważną treść, że chce, aby to właśnie kobiety stały się głównymi bohaterkami, zamiast zadowalać się rolą statystów. Jednocześnie też – co ważne i należy zwrócić na to uwagę – nie są one idealne. Mają swoje słabości, ich charaktery nie są jednoznaczne moralnie, przez co możemy obserwować różnego rodzaju konflikty, zazdrości i niesnaski między poszczególnymi bohaterkami pojawiające się w historii. Jak to w normalnym życiu tak i w tej książce jest zarówno szczęście, jak i gorycz porażki, przez co nabiera ona bardzo ludzkiego wymiaru i prezentuje przed czytelnikiem pełen wachlarz uczuć. To na pewno duża jej zaleta, gdyż mnóstwo w niej emocji, które trzymają nas w skupieniu podczas lektury do ostatniej strony.

Jednocześnie poza tym ukazaniem wkładu w rozwój medycyny kobiet samo śledzenie właśnie tego wątku (tj. eksperymentów medycznych) jest tym, co do książki może mocno przyciągnąć. Eksperymenty doktora Hanaoki mogą wzbudzić kontrowersje, jednakże Japonka robi wszystko, aby ukazać je w jak najrozsądniejszym świetle i by zachować jak najwięcej zgodności z realiami. To zapewne wpływa też na nasz odbiór nie tylko poszczególnych wątków, ale i książki jako całości. W ogóle podziwiać można dbałość o detale i szczegóły, którym charakteryzuje się ta powieść. Już od samego początku zauważamy, jak bardzo Japonka chce, aby jej książka oddawała ducha ówczesnych lat. Da się to zauważyć, nie tylko czytając fragmenty „medyczne”, ale też te, w których przybliża ona obowiązujące realia i zachowania. A już odwzorowanie zasad obowiązujących przy doborze kimona i jego nakładaniu, wzbudzić może podziw. Tego typu styl autorki, przenosi nas do dawnej Japonii, co jest wartością dodaną do i tak już wysokiej oceny książki.

Jak już wspomniałem wcześniej, od książki nie sposób się oderwać, gdyż będąca swoistą sagą rodzinną pozycja od pierwszej do ostatniej strony może nas zachwycić. Panująca atmosfera, leniwie płynący czas, a jednocześnie mnóstwo dramaturgii i emocji, powoduje, że lektura jest nie tylko wartościowa, ale przynosi nam ukojenie i rozrywkę. Czymś nad wyraz ciekawym jest śledzenie poczynań tak różnych bohaterek, obserwowanie ich zmagań o zdobycie uznania, ale też stanie u ich boku, gdy prowadzą one swoje gierki i uszczypliwości. To wszystko jest tak ludzkie, jak tylko mogą zostać przedstawione postaci w książce. Ten hołd oddany kobietom staje się tym samym nie tylko manifestem – o czym wspomniałem na wstępie – ale i porywającą lekturą, która nie da wam o sobie zapomnieć jeszcze przez długi czas po jej zakończeniu. Zapewne sprawi też, że od teraz zupełnie inaczej spojrzycie na rolę kobiet i to nie tylko w procesie kształtowania się japońskiej medycyny, a to zapewne jest to, na czym autorce zależało najmocniej.

Żona doktora Hanaoki

Autorka: Sawako Ariyoshi
Wydawnictwo: Kirin
Liczba stron: 198 str.
Tytuł oryginału: Hanaoka Seishū no tsuma
Data wydania: 2022-05-26

„Żonę doktora Hanaoki” Sawako Ariyoshi śmiało chyba uznać za jeden z najbardziej dosadnych manifestów feministycznych w japońskiej literaturze. Tutaj, jak rzadko kiedy, wybrzmiewa bowiem głos kobiet. Głos, który ma za zadanie podkreślić, że kobiety właśnie, choć często stojące w cieniu swoich mężów czy ojców, miały wpływ na wiele ważnych aspektów życia. W tym konkretnym...

Dawno temu czytałam "Lata mroku" i do dziś pamiętam, jakie wrażenie na mnie zrobiły. Lektura opowieści o niechcianej opiece nad zdemenciałym teściem mogła być czymś nudnym i obrzydliwym, a jednak autorka dała radę w subtelny i wymowny sposób opisać niemożność zniesienia takiej sytuacji. Tak samo było i tutaj. Trudno uwierzyć, że na ledwie dwustu stronach mamy opisane całe życie kobiety wcale nie wyjątkowej, raczej całkiem przeciętnej, która zrządzeniem losu trafia do domu ambitnego lekarza i jego nie mniej ambitnej matki. To co mogło być łzawą historią Kopciuszka jest opowieścią ani na moment nie tracącą kontaktu z rzeczywistością. Autorka kilkadziesiąt lat zmagań silnych charakterów przywołuje niemalże w postaci migawek. Bardzo sugestywnych i dających do myślenia, przede wszystkim o tym, jakie piekło są w stanie zgotować sobie same kobiety.

Dawno temu czytałam "Lata mroku" i do dziś pamiętam, jakie wrażenie na mnie zrobiły. Lektura opowieści o niechcianej opiece nad zdemenciałym teściem mogła być czymś nudnym i obrzydliwym, a jednak autorka dała radę w subtelny i wymowny sposób opisać niemożność zniesienia takiej sytuacji. Tak samo było i tutaj. Trudno uwierzyć, że na ledwie dwustu stronach mamy opisane całe...