Koloryt slski przemycony w wielu wtrętach gwarowych. Trochę mi nie pasowało, ze narratorem jest kilkuletni szkrab, a posługuje sie momentami wyszukanym słownictwem, tudzież jego obserwacje są zbyt przenikliwe jak na osobę w wieku przedszkolnym.
Chłopięce psoty, zatargi i wyzwania wieku dziecięcego, surowi rodzice, slaski mikrokomos. Najciekawszym wydarzeniem w życiu Stefika, ktorego starsza siostra zmarła, staja sie lekcje z frau Hedwig. Choc dzieli ich kilkadziesiąt lat, wojenna trauma kobiety, która na przekor wszystkiemu po drugiej wojnie światowej nie wyjechała do "ojczyny', ogrom doświadczenia wydają sie małemu chłopcu fascynujące. Staje sie powierniczka, przewodniczką a nawet przyjaciółką. W tle zaś autor nawiązuje do skomplikowanych losów SLASKA, czasów pogardy, rośnięcia w sile bojówek SA i SS, nienawiści do żydów, codziennych wyborów przyzwoitych ludzi, bezsensownego okrucieństwa. Bardzo ciekawy portret śląskości.

Koloryt slski przemycony w wielu wtrętach gwarowych. Trochę mi nie pasowało, ze narratorem jest kilkuletni szkrab, a posługuje sie momentami wyszukanym słownictwem, tudzież jego obserwacje są zbyt przenikliwe jak na osobę w wieku przedszkolnym.
Chłopięce psoty, zatargi i wyzwania wieku dziecięcego, surowi rodzice, slaski mikrokomos. Najciekawszym wydarzeniem w życiu ...

"…Apple papfle Bitter Blitter Blau! – Jeden. - Apple papfle Bitter Blitter Blau! – Dwa - Apple papfle Bitter Blitter Blau! – Trzy.” – to słowa wyliczanki, które bawiące się na podwórzu dzieci, wykorzystywały, aby podzielić się na dwie drużyny do gry w „wybijanie piłką”. U mnie na Mazurach mówiło się, że to gra w „zbijaka”.

Stanisław Beniowski napisał książkę poświęconą swojej nauczycielce Frau Hediwg (po Polsku to Pani Jadzia) i swojej starszej siostrze, która umarła jako dziecko z powodu powikłania odry. Mamy tu z jednej strony życie małego, schorowanego i delikatnego Stefika, ukazane na tle rówieśników i chłopca szukającego wsparcia po śmierci siostry, u swojej nauczycielki niemieckiego, która po wojnie nie chciała wyjechać do Niemiec. A w tle historia Górnego Śląska i następujących wydarzeń związanych z II wojną światową i sytuacji politycznej po wojnie. Jest też druga strona medalu – to Frau Hedwig potrzebowała tej przyjaźni z chłopcem. Nie znając języka polskiego (znała za to dobrze angielski i francuski) odnalazła w przyjaźni z chłopcem sens życia. Ta więź połączyła ich na zawsze i czuć ją było przez całą książkę. Podwórkowe przygody mnie umęczyły, za to tę część książki, gdy pojawia się nauczycielka niemieckiego, kupuję w całości. Wrażliwość na siebie, na swoje słowa i przeżycia, wsparcie dziecka i dorosłego na równi, staje się wyjątkowe i ważne.

Bardzo chciałam wejść całą sobą w tę historię, tym bardziej, że celowo sięgnęłam po książkę, przed czekającymi mnie dwiema innymi o podobnej tematyce i…trochę zaczynam się obawiać ich odbioru, bo ta niestety nie wciągnęła mnie tak jak lubię. Zastanawiałam się, dlaczego i doszłam do tego samego wniosku co przy książce „Dzielnica cudów. Nasz PRL, lata 80” Norberta Grzegorza Kościesza. Podobnie jak tam, tu też autor starał się za bardzo, używając zbędnych słów, rozciągając niepotrzebnie zdania, stosując wyszukane i udziwnione zwroty. Wydaje mi się, że dziecko nie myśli bawiąc się piłkami na podwórzu; cyt. „…piłki wizytujące nasze podwórko”. I takich przykładów jest dużo więcej. Przeszkadzało mi to w czytaniu. Dużo dla mnie nowych i niezrozumiałych słów, ale to wiadomo – gwara śląska jest wyjątkowa. Bardzo lubię jej słuchać, jednak pierwszy raz ją czytałam i tu już nie było tak przyjemnie, bo co chwilę musiałam zerkać na wyjaśnienie słów pod tekstem. Wiedzieliście na przykład, że „wieprzki” to jest agrest? Poznawanie znaczeń słów, było nawet interesujące.

Taki był początek. Później, gdy do akcji wkroczyła Frau Hedwig, akcja płynęła już dużo ciekawiej, za to pojawiło się dużo obcych słów i trzeba było robić przystanki, aby sobie tłumaczyć. Dla kogoś, kto zna i lubi niemiecki, to będzie na pewno książkowy rarytas.

AleBabka AleBabka

PS Zalazłam w książce ciekawe dla mnie zdanie związane z moim ulubionym „Ale”. „Ale – jak to bywa w życiu, czasami potrzebne „ale” wyrasta jak spod ziemi…” Skąd ja to znam. „Ale” jest najlepsze.

Apple papfle Bitter Blitter Blau – Stanisław Beniowski


Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl. za co serdecznie dziękuję.

„Apple papfle Bitter Blitter Blau” – Stanisław Beniowski – [NOVAE RES]

"…Apple papfle Bitter Blitter Blau! – Jeden. - Apple papfle Bitter Blitter Blau! – Dwa - Apple papfle Bitter Blitter Blau! – Trzy.” – to słowa wyliczanki, które bawiące się na podwórzu dzieci, wykorzystywały, aby podzielić się na dwie drużyny do gry w „wybijanie piłką”. U mnie na Mazurach mówiło się, że to gra w „zbijaka”.

Stanisław Beniowski napisał książkę poświęconą...

Stefik po śmierci siostry czuje się samotny i zagubiony. Życie codzienne wśród ciekawskich i pełnych energii sąsiadów pozwala mu na chwilowe zapomnienie o stracie najbliższej osoby. Kiedy jednak na jego drodze staje nauczycielka niemieckiego, Frau Hedwig, chłopiec po raz pierwszy tak naprawdę się otwiera i opowiada o śmierci siostry. Nauczycielka, której życie nie oszczędzało, a powojenna rzeczywistość okazała się mało łaskawa, staje się powierniczką i przyjaciółką chłopca.

To piękna opowieść o przyjaźni i wrażliwości. Pokazuje różne oblicza traumy i na równi stawia przeżycia dziecka i osoby dorosłej. Nie infantylizuje wrażliwości małego człowieka, uwypuklając tym samym problemy dojrzałej kobiety, ale stawia je na tej samej szali. Ta historia nie tylko wzrusza, ale i bawi. Podwórkowe przygody niesfornego Stefika mogą rozbawić do łez. Autor świetnie rysuje powojenne realia Górnego Śląska. A wisienką na tym literackim torcie są dialogi pisane ślonsko godką. Jeśli lubicie takie historie o przyjaźni, to sięgnijcie po tę przyjemną lekturę.

Stefik po śmierci siostry czuje się samotny i zagubiony. Życie codzienne wśród ciekawskich i pełnych energii sąsiadów pozwala mu na chwilowe zapomnienie o stracie najbliższej osoby. Kiedy jednak na jego drodze staje nauczycielka niemieckiego, Frau Hedwig, chłopiec po raz pierwszy tak naprawdę się otwiera i opowiada o śmierci siostry. Nauczycielka, której życie nie...

Stanisław Beniowski "Apple papfle Bitter Blitter Blau",

Kiedy jakiś czas temu byłam już podczas lektury, osadzonego w realiach życia na Górnym Śląsku lat trzydziestych ubiegłego wieku "Cholonka" w serwisie Na kanapie zauważyłam tę książkę. Opisaną na okładce jako opowieść o przyjaźni i życiu na tle trudnej historii Górnego Śląska, uznałam za intrygującą na tyle, żeby po nią sięgnąć. Tym bardziej, że w tym momencie wydawała się być ciekawym uzupełnieniem śląskiej tematyki widzianej oczami zupełnie nie znanego mi autora.

Kilkuletni Stefik, jeden z młodszych na pewnym bytomskim podwórku marzy, by być zaakceptowany przez grupę starszych dzieciaków. Jest to tym trudniejsze, że czujne oko matki, aptekarki ze znajdującej się tuż obok domu apteki, nieustannie czuwa nad synem, którego siostra umarła niedawno. Trochę przypadek, a może bardziej dobroć ludzkich serc stawiają na drodze chłopca nauczycielkę języka niemieckiego, która w latach trzydziestych przyjechała na tereny Górnego Śląska uczyć języków, a po zakończeniu II wojny światowej nie opuściła miasta, w którym mieszkała wiele lat.

I tak zaczynają się pleść losy małego Stefika i Frau Hedwig, obojga naznaczonych na swój sposób przez życie, nawiązuje się pomiędzy nimi silna więź, rodzi się przyjaźń, która będzie potem trwać przez lata.

"Apple papfle Bitter Blitter Blau" to dwutorowo prowadzona opowieść tocząca się pomiędzy śląskim podwórkiem lat powojennych, gdzie mieszka Stefik, a momentem narodzin faszyzmu, którego czasy traumatycznie naznaczą życie Frau Hedwig. Zaczyna się trochę jak czarno–biały film o przygodach dziecięcej grupy przyjaciół, jeden z tych które pamiętam sprzed lat, by za chwilę stać się retrospekcją losów nauczycielki, przenosząc jednocześnie czytelnika o kilkadziesiąt lat wstecz.

To mimo przeżytych przez bohaterów traum, ciepła opowieść o poszukiwaniu przyjaciela, osoby, na którą zawsze będzie można liczyć, ale również opowieść o samotności i chęci posiadania za wszelką cenę kogoś bliskiego i przelaniu na niego wszystkich kumulowanych przez lata uczuć. Może konstrukcyjnie posiadająca trochę wad, bo obie historie nie plotą się tak płynnie jakby mogły, a toczą się jakby obok siebie, bo historia Frau Hedwig jest, w moim przekonaniu, ciekawsza niż losy Stefika, który jest przecież narratorem.

Jest wreszcie jeszcze jeden element utrudniający lekturę, szczególnie dla osoby która nie zna języka śląskiego czy niemieckiego. Śląskich i niemieckich dialogów, rozważań, nazw własnych tłumaczonych w dolnych przypisach jest w niej po prostu za dużo, ponieważ zdarzają się momenty, kiedy trzeba przeczytać stronę przypisu (tłumaczenia). Rozumiem ich ważność dla autora, różnicującą również czasy, w których dzieją się obie historie, a jednak lubię płynać z tekstem czytanej powieści, a nie potykać się o przeszkody zbudowane z przypisów. Tym bardziej, że autor pokusił się zupełnie niepotrzebnie o wyjaśnienie przypisami wielu innych, naprawdę oczywistych rzeczy, a krótkich śląskich dialogów można by w ogóle nie tłumaczyć.

Książka otrzymana z Klubu Recenzenta Na kanapie.

Stanisław Beniowski "Apple papfle Bitter Blitter Blau",

Kiedy jakiś czas temu byłam już podczas lektury, osadzonego w realiach życia na Górnym Śląsku lat trzydziestych ubiegłego wieku "Cholonka" w serwisie Na kanapie zauważyłam tę książkę. Opisaną na okładce jako opowieść o przyjaźni i życiu na tle trudnej historii Górnego Śląska, uznałam za intrygującą na tyle, żeby po...

Autor: Stanisław Beniowski

Wojna nie jest dobrym rozwiązaniem, ale niestety niekiedy jest nieunikniona. Pochłania tysiące jak nie miliony istnień. Te obrazy już do końca życia prześladują tych ludzi, tego nie da się odzobaczyć. Wojna nie wpływa tylko na ten kraj, w którym prowadzone są działania wojenne, ona wpływa na cały świat i wszystkich ludzi.

Stefik po śmierci swojej starszej siostry nie umie się odnaleźć. Gdy poznaje Frau Hedwig, powoli zaczyna oswajać się ze stratą. To właśnie ona staje się dla chłopca prawdziwą przyjaciółką. Kobieta boryka się z wojennymi traumami, które nie dają o sobie zapomnieć. Stefik dzięki jej wiedzy zaczyna poznawać historię Górnego Śląska, które doświadczyło bardzo ciężkiego najazdu okupantów. Czy chłopiec uwierzy nauczycielce? Czy otworzy się na innych?

Historia Stefika na samym początku bardzo mnie zaintrygowała. Niestety z każdą kolejną stroną mój zapał zaczynał słabnąć. Miałam problem ze zrozumieniem niektórych scen. Były dla mnie niezrozumiałe.

Książkę czytało się jednak bardzo szybko co było dla mnie dużym zaskoczeniem. Postanowiłam ją zrecenzować ponieważ moja kuzynka po przeczytaniu opisu bardzo chciała ją przeczytać i nie wiedziała czy jest odpowiednia dla jej wieku. Muszę przyznać, że niektóre sceny mogłyby być niezrozumiałe lub odpychające dla młodego czytelnika.

Bardzo dobrym pomysłem było przytoczenie historii rejonu Polski, który bardzo ucierpiał podczas wojny. Było to bardzo na plus. Mimo wszystko poleciłabym ją czytelnikom dorosłym. Młodsza grupa odbiorcza, mogłaby się zniechęcić do czytania, gdyby byłaby to ich pierwsza książka. Historia porusza, wzrusza i pokazuje, jak ważna jest przyjaźń nie tylko dla dziecka, jak i dla dorosłego.

Mimo wszystko sama z siebie nie wrócę już do tej książki. Nie wpasowała się w mój gust czytelniczy ale jeżeli wy chcielibyście poznać losy Stefika to zapraszam do lektury.

Autor: Stanisław Beniowski

Wojna nie jest dobrym rozwiązaniem, ale niestety niekiedy jest nieunikniona. Pochłania tysiące jak nie miliony istnień. Te obrazy już do końca życia prześladują tych ludzi, tego nie da się odzobaczyć. Wojna nie wpływa tylko na ten kraj, w którym prowadzone są działania wojenne, ona wpływa na cały świat i wszystkich ludzi.

Stefik po śmierci...