Możliwe, że czytałam tę książkę w dzieciństwie, albo fragment o dzwonieniu w Zygmunta, był w szkole czytany. Dobrze go pamiętam. Cudowne lata w pięknym mieście opisane w ciepły sposób. Książka dla dużych i małych.

Możliwe, że czytałam tę książkę w dzieciństwie, albo fragment o dzwonieniu w Zygmunta, był w szkole czytany. Dobrze go pamiętam. Cudowne lata w pięknym mieście opisane w ciepły sposób. Książka dla dużych i małych.

Do profesora Karola Estreichera mam dużo sentymentu, a to dlatego, że kiedyś w młodości (mojej, nie jego) zrobił mi psikusa. Postanowiłam za pomocą jego "Historii sztuki w zarysie" wyleczyć się z kompleksów pod tytułem: zupełnie nie znam się na sztuce. Wzięłam więc ten nieco opasły tom i zagłębiłam się w lekturze. A wszystko było opisane tak żywo i ładnie, że pochłonęłam książkę w zachwycie. Tylko drobiazg - zafascynowana lekturą zapomniałam zerknąć na reprodukcje omawianych obrazów. Jakoś wystarczyło mi, że sobie je za pomocą profesora wyobraziłam :) Przy takim sposobie czytania oczywiście z kompleksów się nie wyleczyłam, ale do autora zapałałam sympatią. I teraz mogłam wejść w świat jego dzieciństwa. Co za przyjemność! Mama, tata, inteligencka rodzina i Kraków przełomu XIX i XX wieku. Wiele opisanych miejsc, zwyczajów i anegdotek. Naprawdę smakowita lektura, jeśli ktoś lubi takie rzeczy z lekka trącące myszką :)

Do profesora Karola Estreichera mam dużo sentymentu, a to dlatego, że kiedyś w młodości (mojej, nie jego) zrobił mi psikusa. Postanowiłam za pomocą jego "Historii sztuki w zarysie" wyleczyć się z kompleksów pod tytułem: zupełnie nie znam się na sztuce. Wzięłam więc ten nieco opasły tom i zagłębiłam się w lekturze. A wszystko było opisane tak żywo i ładnie, że pochłonęłam...

Książka Karola Estreichera jest krótkim, ale jakże barwnym zapiskiem wspomnień młodego Autora. Jeśli lubicie przedwojenny Kraków i przykurzoną wiekowym pyłem historię miasta z pogranicza XIX i XX wieku, Wyspiańskiego, Rydla, Matejkę, krakowskie szopki czy zapachy antykwariatów, którymi królują tajemniczy właściciele, to jest to pozycja obowiązkowa! Być może, gdy będziecie spacerować po Plantach z książką Estreichera w ręku, ujrzycie odpoczywającego na ławce ostatniego znajomego Adama M…

Książka Karola Estreichera jest krótkim, ale jakże barwnym zapiskiem wspomnień młodego Autora. Jeśli lubicie przedwojenny Kraków i przykurzoną wiekowym pyłem historię miasta z pogranicza XIX i XX wieku, Wyspiańskiego, Rydla, Matejkę, krakowskie szopki czy zapachy antykwariatów, którymi królują tajemniczy właściciele, to jest to pozycja obowiązkowa! Być może, gdy będziecie...

Bardzo się cieszę, że żegnam ten rok tak wspaniałą lekturą. Szkoda tylko, że zapomnianą i niedocenianą (na pewno przydałoby się wznowienie).

"Nie od razu Kraków zbudowano" to wspomnienia znanego historyka sztuki, autora licznych specjalistycznych publikacji i książek popularnonaukowych.
Pisarz patrzy na swoje dzieciństwo z perspektywy dorosłego, dojrzałego człowieka, jednak świat opisuje z pozycji dziecka, co tworzy jedyny w swoim rodzaju, nieraz bardzo rozbrajający klimat.

Wraz z małym Karolkiem zwiedzamy Kraków końca XIX wieku i początku dwudziestego stulecia. Widzimy najbardziej charakterystyczne miejsca i największe zabytki, które on sam poznawał dzięki spacerom z ojcem i dzięki różnym wybrykom z udziałem swoich rówieśników.

Bardzo ciepło, a jednocześnie dowcipnie pisze Estreicher o swojej rodzinie, zwłaszcza mamie, tacie i siostrze, Krzysi, która była dla niego autorytetem. Do tego grona dołączają również sąsiedzi, nauczyciele, koledzy, znajomi rodziców...

Sporo jest w książce fragmentów, które zapadają w pamięć. To m.in. cały rozdział poświęcony pracy magistratu, o którym mały chłopiec nie ma dobrego zdania, gdyż od wielu dorosłych słyszał tylko utyskiwania na tę instytucję - mimo upływu lat, niektóre stwierdzenia okazują się ponadczasowe, inne zaś bawią do łez.

Na uwagę na pewno zasługują też opisy czytanych w dzieciństwie książek i zabaw - coś, co dziś wielkimi krokami odchodzi do lamusa.

Całość napisana jest barwnie, gawędziarsko, z poczuciem humoru, dbałością o szczegóły i anegdoty na temat znanych mieszkańców Krakowa (np. Matejki, Wyspiańskiego).
Czytało mi się tę książkę z wielką przyjemnością i sentymentem.

Bardzo się cieszę, że żegnam ten rok tak wspaniałą lekturą. Szkoda tylko, że zapomnianą i niedocenianą (na pewno przydałoby się wznowienie).

"Nie od razu Kraków zbudowano" to wspomnienia znanego historyka sztuki, autora licznych specjalistycznych publikacji i książek popularnonaukowych.
Pisarz patrzy na swoje dzieciństwo z perspektywy dorosłego, dojrzałego człowieka,...

ULUBIONA Z DZIECIŃSTWA!!!

ULUBIONA Z DZIECIŃSTWA!!!