Uwielbiam! Wrócę nie raz do tej wspaniałej opowieści. Żałuję, że wcześniej miałam obawy aby sięgać po takie klasyki, perły literatury.

Uwielbiam! Wrócę nie raz do tej wspaniałej opowieści. Żałuję, że wcześniej miałam obawy aby sięgać po takie klasyki, perły literatury.

Było to moje drugie podejście do Hrabiego, szkoda że pierwsze zakończyło się niepowodzeniem bo książka jest fantastyczna!

Było to moje drugie podejście do Hrabiego, szkoda że pierwsze zakończyło się niepowodzeniem bo książka jest fantastyczna!

Dzieło jest obszerne, ma trzy tomy; zapisało się twardymi zgłoskami w kulturze i literaturze europejskiej. Warto je czytać i znać, pamiętać. Fabuła jest wystarczająco złożona i wciągająca czytelnika. Dużo intryg, niespodziewanych zwrotów akcji – majstersztyk, uchodzący za najlepsze (i słusznie) dzieło Aleksandra Dumasa. Hrabia de Monte Christo jawi się jako niezwykle bogaty dandys – wyraz "niezwykle" jest tutaj najbardziej adekwatny do tego opisu. Pieniądze w rękach takiej osobistości stanowią klucz do dosłownie wszystkiego. Tytułowy bohater ma cechy super człowieka, nadczłowieka, kogoś nadzwyczajnego, któremu wszystkie pomysły udają się; wychodzi bez szwanku z każdej opresji (jak Superman, Batman, James Bond, Angus MacGyver).

Naiwnością jest wiara w to, że nikt nie jest w stanie rozpoznać w postaci księdza Giacomo Busoniego, angielskiego lorda Wilmore'a, orientalnego Sindbada Żeglarza – jednej, tej samej osoby, czyli hrabiego de Monte Christo, a w dalszej kolejności Edmunda Dantesa. Jakby pozostali bohaterowie mieli słabe kojarzenie i niepamięć.

Występują niewiarygodne sytuacje w więzieniu. Jedna z nich: ziemie z podkopu wysypują za okno, a silny wiatr ją unosi w przestrzeń. Jest dużo fikcji (na przykład Sindbad Żeglarz i jego sezam),nieprawdopodobieństw. Tę powieść można nazywać "bajką" – w pospolitym tego wyrazu znaczeniu (nie jako gatunek literacki).

"Bóg" – to pojęcie jest nadużywane, nader często przy końcu powieści. Jest to niewłaściwie pojmowany Bóg – to Jego wypaczony obraz (przez wyobrażenia bohaterów). Chyba właśnie taki zamysł przyświeca Aleksandrowi Dumasowi.

Hrabia de Monte Christo przywołuje słowa księdza Busoniego (obaj są tym samym mężczyzną, Edmundem Dantesem) "na każdą boleść istnieją dwa lekarstwa: czas i milczenie".

Dzieło jest obszerne, ma trzy tomy; zapisało się twardymi zgłoskami w kulturze i literaturze europejskiej. Warto je czytać i znać, pamiętać. Fabuła jest wystarczająco złożona i wciągająca czytelnika. Dużo intryg, niespodziewanych zwrotów akcji – majstersztyk, uchodzący za najlepsze (i słusznie) dzieło Aleksandra Dumasa. Hrabia de Monte Christo jawi się jako niezwykle bogaty...

Sięgnąłem po tą książkę wiedząc jedynie, że jest klasykiem. Okazało się, że jest świetną historią wywołującą wiele emocji. Idealne pokazanie niesprawiedliwości, która woła, aż o pomstę do nieba. Ciekawa wielowarstwowa zemsta i droga do odkupienia.

Sięgnąłem po tą książkę wiedząc jedynie, że jest klasykiem. Okazało się, że jest świetną historią wywołującą wiele emocji. Idealne pokazanie niesprawiedliwości, która woła, aż o pomstę do nieba. Ciekawa wielowarstwowa zemsta i droga do odkupienia.

Cudowna narracja, pojedynki, motyw nauki, mędrca, ucieczki, spiski. Fantastyczna pozycja!

Cudowna narracja, pojedynki, motyw nauki, mędrca, ucieczki, spiski. Fantastyczna pozycja!

Książka ta pokazuje w piękny sposób, że nawet wtedy, gdy nie robimy nic złego i kierujemy się sercem przy podejmowaniu większości decyzji, i tak w naszym otoczeniu będą ludzie, którzy nie będą mogli nas ścierpieć i będą nam chcieli zaszkodzić tylko po to, żeby sami poczuć się lepiej. Historia głównego bohatera pokazuje też, że po każdej burzy musi w końcu wyjść słońce. W większości innych historii, jeżeli bohater znajdzie się w nieciekawej sytuacji, to rozwiązuje się ona dzięki szczęściu, jakiemuś przypadkowi lub tego typu rzeczom...

Tutaj jest to pokazane w ten sposób, że życie nic nie rozwiąże za nas samych, będzie tworzyło sytuacje, które, jeżeli dobrze wykorzystamy, odwrócą naszą sytuację o 180 stopni. To od nas zależy, czy sięgniemy po nie i czy na nie zapracujemy.
Jeszcze jedna lekcja, która według mnie płynie z tej historii, jest taka, żeby nie zatracić się w zemście. Książka nie robi tego w tak cukierkowy sposób jak większość powieści, żeby „nastawić drugi policzek” czy tego rodzaju inne bzdury. Uczy nas, żeby wskazać osoby, które zadały nam krzywdę, żeby pamiętać o ich czynach, ale żeby chęć zemsty nie zasłoniła nam szczęścia, na które zapracowaliśmy.

Bez wahania daję 10/10.

Książka ta pokazuje w piękny sposób, że nawet wtedy, gdy nie robimy nic złego i kierujemy się sercem przy podejmowaniu większości decyzji, i tak w naszym otoczeniu będą ludzie, którzy nie będą mogli nas ścierpieć i będą nam chcieli zaszkodzić tylko po to, żeby sami poczuć się lepiej. Historia głównego bohatera pokazuje też, że po każdej burzy musi w końcu wyjść słońce. W...

Za dużo patosu. Za dużo dialogów kipi nim, zamieniając się w jeden przydługi monolog, po zakończeniu którego druga strona nie pozostaje dłużna. Strasznie to męczy, co wpłynęło na ocenę, bo zdarzało się za często podczas 47 godzin! słuchania audiobooka.
Poza tym świetna fabuła. Zemsta zasiana odpowiednio wcześniej zbiera powolutku swoje żniwo. Wszystko dopięte, czasem przyjemnie się przeciąga.
Dużo nazwisk i można się czasem pogubić - ja musiałem posiłkować się spisem bohaterów.

Za dużo patosu. Za dużo dialogów kipi nim, zamieniając się w jeden przydługi monolog, po zakończeniu którego druga strona nie pozostaje dłużna. Strasznie to męczy, co wpłynęło na ocenę, bo zdarzało się za często podczas 47 godzin! słuchania audiobooka.
Poza tym świetna fabuła. Zemsta zasiana odpowiednio wcześniej zbiera powolutku swoje żniwo. Wszystko dopięte, czasem...

Można rzecz, że przebyłem wspaniałą podróż z Edmundem Dantesem. Już dawno książka nie wzbudziła we mnie tyle ciekawości. Nie czytałem nigdy Dumasa więc rozumiem teraz dlaczego niektórym przeszkadza mnogość dialogów. Dla mnie forma była nader inna i ciekawa. Polecam bo sam czekałem ponad 20 lat jak ją w końcu przeczytałem i się nie zawiodłem.

Można rzecz, że przebyłem wspaniałą podróż z Edmundem Dantesem. Już dawno książka nie wzbudziła we mnie tyle ciekawości. Nie czytałem nigdy Dumasa więc rozumiem teraz dlaczego niektórym przeszkadza mnogość dialogów. Dla mnie forma była nader inna i ciekawa. Polecam bo sam czekałem ponad 20 lat jak ją w końcu przeczytałem i się nie zawiodłem.

Uwielbiam po prostu uwielbiam ❤️

Uwielbiam po prostu uwielbiam ❤️

Powieść nad powieści. Klasyka!

Powieść nad powieści. Klasyka!