Książka pisana z perspektywy nastoletniego Alka, w formie poniekąd pamiętnikowej. Bohater, z którym być może młodzi mężczyźni będą się w stanie utożsamić, mi jednak nie przypadł do gustu - ani on, ani jego wybory życiowe.

Książka pisana z perspektywy nastoletniego Alka, w formie poniekąd pamiętnikowej. Bohater, z którym być może młodzi mężczyźni będą się w stanie utożsamić, mi jednak nie przypadł do gustu - ani on, ani jego wybory życiowe.

Powieści Ewy Nowak towarzyszyły mi przez cały okres trwania gimnazjum. Książki tej autorki nie raz i nie dwa poprawiały mi humor, dostarczały cennych informacji na temat relacji międzyludzkich oraz po prostu stanowiły świetną odskocznię do trudnej rzeczywistości. Nie zliczę, ile jej powieści mam już na swoim koncie, jednak ogromnie ucieszyłam się na możliwość lektury kolejnych jej tytułów. Jednak czy Nie do pary, czyli pierwsza książka z tego zaszczytnego trio przypadła mi do gustu? O tym w tej recenzji.

Alek przechodzi właśnie okres buntu. Swoją wartość udowadnia za pomocą płci przeciwnej, co prowadzi go do wielu kontaktów z różnymi dziewczynami. W domu musi zmagać się z wymagającą matką oraz stale nieobecnym ojcem. Wszystko to prowadzi do tego, że Alek zaczyna gubić się w swoich uczuciach... Czy uda mu się odkryć swoje prawdziwe “ja” oraz pogodzić z rzeczywistością?

Wracając do twórczości autorki po latach, nastawiona byłam dość sceptycznie – w końcu wyrosłam już z takiej typowo nastolatkowej tematyki, a wątek pierwszej miłości czy nastoletniego buntu w pewnym momencie zaczął mnie po prostu... irytować. Jakież było moje zdziwienie (choć tak naprawdę to wcale nie),kiedy okazało się, że w przypadku powieści Nie do pary dokładnie tak było! No, ale wszystko po kolei.

Głównym bohaterem jest Alek, który postanawia robić WSZYSTKO na przekór swojej matce, co przyznaję, było zrozumiałe. Kobieta od maleńkości wskazywała mu palcem, jaką drogą ma podążać, a już najbardziej wymagane było to, by chłopcem można było się pochwalić przed znajomymi. Nie zmienia to jednak faktu, że bohater ten bardzo działał mi na nerwy, a ja z nieukrywaną niechęcią powracałam do tej historii. Jego zachowanie w pewnym momencie całkowicie przelało czarę goryczy i sprawiało, że miałam ochotę zrobić mu coś bardzo złego.

Ewa Nowak ma bardzo dobre pióro, co przyznaję nawet po tylu latach od pojawienia się mojej miłości do jej twórczości. Myślę, że to właśnie to sprawiło, że książka, choć tak dobrze i obrazowo napisana, a sam bohater wykreowany w sposób bardzo szczegółowy, po prostu działały mi na nerwy - umówmy się, by tego dokonać, również trzeba mieć umiejętności, a tych tutaj zdecydowanie nie zabrakło.

Głównym wątkiem powieści jest ten dotyczący relacji damsko-męskich, ale również tych pomiędzy rodzicami, a ich pociechami. Można tutaj analizować wiele aspektów i przyczyn takiego zachowania głównego bohatera, jednak ja nie będę się tutaj do tego posuwać. Relacja Alka z jego mamą uważam za niekoniecznie dobrą i taką, która zdecydowanie potrzebuje pomocy kogoś bardziej wykształconego. Relacje z dziewczynami z kolei... No cóż, tutaj również przydałby się ktoś uczony, kto wkroczyłby do akcji.

Nie do pary to książka, która z jednej strony pozwoliła wrócić mi do lat nastoletnich i czasów gimnazjum, kiedy zaczytywałam się w tego typu historiach, z drugiej strony jednak przypomniała, że ten wiek mam już za sobą i taka tematyka nie pochłania mnie tak mocno. Obiektywnie patrząc na ten tytuł, mogę ocenić go na ocenę bardzo dobrą i myślę, że książka ta spodoba się młodszym odbiorcom oraz tym, którzy lubią analizować tego typu tematykę. Subiektywny ogląd na ten temat każe mi jednak mówić, że książka głównie mnie zirytowała, a ja no cóż... Z ciekawością sięgnę po inne powieści autorki, licząc na coś innego i po prostu lepszego.

Powieści Ewy Nowak towarzyszyły mi przez cały okres trwania gimnazjum. Książki tej autorki nie raz i nie dwa poprawiały mi humor, dostarczały cennych informacji na temat relacji międzyludzkich oraz po prostu stanowiły świetną odskocznię do trudnej rzeczywistości. Nie zliczę, ile jej powieści mam już na swoim koncie, jednak ogromnie ucieszyłam się na możliwość lektury...

Nie do Pary

Alek przeżywa okres buntu. Własnej wartości szuka głównie w oczach płci przeciwnej co prowadzi do wielu kontaktów. Wplątuje się w coraz bardziej niezręczne sytuacje, a zarazem rozpada się jego rodzina.

,,Nie do Pary" jest młodzieżową książką opowiadającą o codziennym życiu Alka i o jego przygodach z dziewczynamami.

,,Nie do Pary" jest bardzo wciągająca książką. Życie Alka jest pełne wielu śmiesznych, smutnych i kłopotlieych sytuacji. Bardzo polubiłam go jako bohatera i jego relację z Gawłem. Nie podobało mi się to jak traktował dziewczyny. Agata i Karolina były zdecydowanie za dobre dla niego i za bardzo go idealizowały.

Podsumowując jest to jedna z najlepszych książek jakie czytałam w tym roku. Bardzo dobrze mi się ją czytało i zdecydowanie zabadła mi w pamięć.

Nie do Pary

Alek przeżywa okres buntu. Własnej wartości szuka głównie w oczach płci przeciwnej co prowadzi do wielu kontaktów. Wplątuje się w coraz bardziej niezręczne sytuacje, a zarazem rozpada się jego rodzina.

,,Nie do Pary" jest młodzieżową książką opowiadającą o codziennym życiu Alka i o jego przygodach z dziewczynamami.

,,Nie do Pary" jest bardzo wciągająca...

„Ludzie określają się poprzez najróżniejsze rzeczy: jak prowadzą samochód, jaki posiadają dom, gdzie pracują, w jakich niezwykłych miejscach byli, ile znają języków, jakim aparatem robią zdjęcia, a ja określam się przez to, jak dokuczam matce”.
Szkoła średnia to zwykle czas buntu, odcinania się od rodziców, patrzenia na nich z nieco innej perspektywy. Alek jest synem nauczycielki matematyki i pracownika rządu. Ojciec wiecznie w pracy, a rodzicielka po latach pracy, udzielania korepetycji ma więcej czasu dla siebie. I niby wszystko jest tu pozornie dobrze. Jednak chłopak nie należy do najszczęśliwszych. Jego problemy są inne niż większości nastolatków, bo nie jest sierotą, nie ma uzależnionych rodziców, ale też nie jest idealnie. Uważa, że jego koszmar zaczął się jeszcze w ciąży. Matka zapragnęła mieć geniusza i robiła wszystko, aby na takiego go wychować. Frustrowało ją, że jednak nie udaje jej się zrealizować planu, ale chociaż chciała zachować pozory. Z tego powodu tresowała syna, stosowała pewne chwyty, aby zawstydzać inne dzieci i ich rodziców. Udawało jej się do czasu, kiedy chłopak zaczął się buntować.
Licealista opowiada nam o doświadczeniach z czasów przedszkolnych i szkoły podstawowej. Widzimy jak postawa matki wpływa na jego relacje z rówieśnikami. Stajemy się świadkami przemocy wśród dzieci, które swoje frustracje przenoszą na kolegę, który stawiany jest im za wzór. Alek szybko odkrywa, że wszystkie plany matki tylko mu szkodzą. Z tego powodu zaczyna robić wszystko, aby postępować zupełnie inaczej niż ona obmyśliła. Tym sposobem ląduje w klasie artystycznej, w której oprócz niego jest jeszcze tylko jeden chłopak, Gaweł. To właśnie dzięki niemu Alek coraz częściej ma okazję wychodzić ze swojej skorupy, próbować nowych rzeczy, chodzić na imprezy i przeżywać pierwsze zauroczenia.
"Istnieją różne rodzaje tortur. Wśród tych najbardziej wyrafinowanych jest z pewnością konieczność siedzenia między dwiema dziewczynami, z których jedna pod stołem gładzi cię po udzie, a druga nad stołem przytula się do twojego prawego ramienia”.
Drugim z ważniejszych tematów są tu relacje damsko-męskie. Pierwsze doświadczenia bliskości, pierwsze dylematy i konsekwencje, proste, praktyczne podejście do wielu spraw, poszukiwanie wrażeń. Alek z jednej strony jest wrażliwcem, a z drugiej skupia się na sobie, zakreślaniu swojej autonomii, podkreślaniu niezależności. Relacje z matką, ciągłe robienie jej na złość, uciekanie przed kontrolowaniem sprawiają, że ten model przyjmuje też w kontaktach z dziewczynami. Z tego powodu przeżywa on rozstania, całe masę problemów i wahań nastrojów. Widzimy szamotanie się chłopaków między tym, co chcieliby, a koniecznością popisania się przed otoczeniem. Na szczęście uczy się na kolejnych niepowodzeniach i pod koniec lektury widzimy całkiem innego, dojrzalszego młodzieńca.
W książkach Ewy Nowak bardzo dużą rolę odgrywa narracja pierwszoosobowa. Tu pozwala czytelnikowi zobaczyć świat z perspektywy bohatera, wczuć się w jego sytuacje, poznać tajemnice, odkryć drażliwe tematy. A tych jak zawsze w książkach tej pisarki jest wiele. Do tego środowisko młodzieżowe jest bardzo zróżnicowane: są dzieciaki pracowników fizycznych, intelektualistów, ścisłowców. Ich drogi przeplatają się, swobodnie łączą. Są sympatie i antypatie, ale to nie status rodziców je determinuje.
„Nie do pary” to poruszająca opowieść o buncie nastolatków i konflikcie z rodzicami mającymi wygórowane oczekiwania wobec swoich dzieci. Pojawia się tu też problem braku obecności, milczenia, przemocy psychicznej. Brak głębszej więzi z rodzicami przekłada się na problem z nawiązaniem trwalszych relacji. Z drugiej strony uświadamia czytelniczkom, że te pierwsze miłostki nie kończą się nigdy uczuciem do grobowej deski.
„Nie do pary” to też opowieść o poszukiwaniu własnej tożsamości, pierwszych doświadczeniach bliskości, przeżywaniu bycia z kimś.
Twórczość Ewy Nowak towarzyszy mi już od ponad dwudziestu lat i nadal uważam, że jej książki są wartościowe. Wszystkie jej opowieści (czy to dla najmłodszych czytelników czy tych troszkę starszych) są do bólu prawdziwe i pokazują różne wyzwania oraz całą gamę uczuć z którymi borykają się młodzi bohaterzy. Mamy w nich poczucie bezradności, jakie towarzyszy młodemu człowiekowi bez względu na to, z jakiej rodziny pochodzi i w jakich okolicznościach musi żyć. Ewa Nowak umiejętnie łączyła ze sobą różne światy: bogatych i biednych, kiepskich uczniów i kujonów, nadgorliwie pilnowanych przez rodziców i tych, którym taki nadzór kojarzy się z posiadaniem rodziny. Wszyscy borykają się ze zmianami w życiu, na które nie mają wpływu. Pisarka jest mistrzynią pokazywania ułomności nas dorosłych, naszych bolączek, kompleksów, uprzedzeń, a czasami realizowania własnych planów przy wykorzystaniu dzieci. Każe stanąć z boku i spojrzeć na siebie i zadać sobie pytanie: „A jakim rodzicem ty jesteś?” Odpowiedzenie sobie na nie jest niesamowicie trudnym zadaniem, bo każdy z nas chce być lepszy, ale nikt z nas nie jest bez wad. W powieściach nie zabraknie też różnorodnych osobowości nauczycieli i problemy uczniów z tymi, którzy minęli się z powołaniem. Pokazany przez pisarkę świat nie jest idealny, dorośli też popełniają błędy, a młodzi ludzie muszą nauczyć się odnajdować w zawiłych relacjach społecznych.
Proste historie serwowane przez Ewę Nowak nigdy nie są płytkimi opowieściami. Poruszają ważne dla młodzieży sprawy. W jej powieściach zaskakujące jest to jak bardzo wiele autorka wie o zmartwieniach młodych ludzi. Skąd ta wiedza i bycie na czasie? Przecież większość dorosłych zapomina jak to jest albo pisze o młodzieńczych przygodach tak jakby działy się naście lat temu. Ewa Nowak nie. Ona sięga po teraźniejszość i w nią wkomponowuje opowieści dylematach swoich młodych bohaterów, którzy korzystają z technologii. Nawet wystroje wnętrz mamy na czasie.
Ewa Nowak z zawodu jest pedagożką-terapeutką i w jej tekstach odczuwa się, że kontakt z młodymi ludźmi, rozmowy o ich problemach, obserwowanie ich, inspirowanie się ich przeżyciami jest u niej silne. Nie pozostaje, gdzieś daleko w czasach, kiedy to ludzie z mojego pokolenia chodzili do liceum i niewiele osób miało telefony, Internet itd. Jej bohaterzy korzystają z portali społecznościowych, aplikacji, najnowszych telefonów, którymi z nudów zdarza im się bawić na lekcjach, pozwalają mieć kontakt z rówieśnikami także w wakacje. Akcja rozgrywa się we współczesności, ale poruszane problemy są uniwersalne: to problem nakreślania własnej autonomii, niezależności, pierwszych porywów miłosnych, poczucie niemożności zrobienia czegoś i ograniczenia przez otoczenie pełne dorosłych, którzy nie potrafią poradzić sobie z własnymi lękami, ale też tęsknoty i poczucia osamotnienia.
Poza nastoletnimi problemami Ewa Nowak porusza bardzo wiele spraw ważnych dla nas dorosłych: jak długo tworzyć dzieciom gniazdo, w jaki sposób dbać o siebie, jakim być rodzicem, aby nie tłamsić dziecięcej ciekawości świata, jak dbać swoje szczęście oraz rozwój, w jaki sposób zaopiekować się dzieckiem, aby każda decyzja nie była wyłącznie opozycją do naszych pomysłów.
Ewa Nowak ma niesamowity dar lekkiego i czasami zabawnego pisania o problemach, przez co zyskujemy dystans do swoich problemów. Do tego w każdej jej powieści czytelnicy znajdą garść życiowych porad, ale bez moralizatorstwa. Ot, tak z humorem wplecione w tekst, zabawnie podane, obrysowane cynizmem i ironią. Książki Ewy Nowak czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Zdecydowanie polecam wszystkim nastolatkom.

„Ludzie określają się poprzez najróżniejsze rzeczy: jak prowadzą samochód, jaki posiadają dom, gdzie pracują, w jakich niezwykłych miejscach byli, ile znają języków, jakim aparatem robią zdjęcia, a ja określam się przez to, jak dokuczam matce”.
Szkoła średnia to zwykle czas buntu, odcinania się od rodziców, patrzenia na nich z nieco innej perspektywy. Alek jest synem...

"Nie do pary" to kolejna propozycja książkowa dla młodzieży autorstwa Ewy Nowak. Publikacja ukazała się nakłądem Wydawnictwa HarperCollins.

Ewa Nowak pisze niezwykle życiowe i piękne książki, w których porusza wiele problemów, z którymi borykają się na co dzień młodzi ludzie. W publikacji "Nie do pary" poznamy szesnastoletniego Alka. Chłopak od najmłodszych lat musiał udowadniać, że we wszystkim jest najlepszy. Tego głównie oczekiwała od niego matka. Ojciec był praktycznie poza domem. Relacje między nimi są słabe. Alek sam przyznaje, że często robi matce na przekór, a ojciec jest wyjątkowym gościem w domu. Trudno dopatrzeć się bliskich więzi między rodzicami i synem. Na złość bliskim, wybrał szkołę o profilu artystycznym. Oprócz niego, w klasie jest tylko jeden chłopak, Gaweł, z którym nawiązuje nić przyjaźni. Od niego też "uczy się", jak nawiązywać relacje z dziewczynami...

Alek przechodzi okres buntu, a swojego dowartościowania szuka w relacjach z dziewczynami. Relacjach, które bywają trudne, skomplikowane. Co jest zakochaniem, a co fascynacją? Ile w tym prawdziwych emocji?

Książkę pt. "Nie do pary" czytało się bardzo szybko i przyjemnie, aczkolwiek lektura "Błahostki i kamyka" tej samej autorki, wciągnęła mnie bardziej. Tam dylematy głównej bohaterki wydawały mi się ważniejsze. Tu mamy do czynienia z rozterkami sercowymi Alka. Muszę stwierdzić, że postać Alka jest intrygująca. Jest to inteligentny chłopak, który potrafi być też złośliwy. Książkę polecam.

"Nie do pary" to kolejna propozycja książkowa dla młodzieży autorstwa Ewy Nowak. Publikacja ukazała się nakłądem Wydawnictwa HarperCollins.

Ewa Nowak pisze niezwykle życiowe i piękne książki, w których porusza wiele problemów, z którymi borykają się na co dzień młodzi ludzie. W publikacji "Nie do pary" poznamy szesnastoletniego Alka. Chłopak od najmłodszych lat musiał...

Kolejna młodzieżowa książka z urocza okładką. Jeśli lubicie nastoletnie historię to coś dla was.

Mamy tutaj Alexa i trudny okres buntu, który przechodzi. Trudny dla bliskich jak i przede wszystkim dla niego. W tym wieku szuka się siebie, swoich potrzeb własnej drogi, zwraca się uwagi na płeć przeciwną, pragnie się uwagi i atencji.

Nasz bohater wplątuje się w relacje z wieloma dziewczynami, powoli gubiąc się w tym co sam czuje. Co wypada, a czego naprawdę chce, co jest zabawą, a co naprawdę? Emocje i uczucia potrafią być skomplikowane. Dodatkowymi problemami są te rodzinne, co sprawie, że Alex ma naprawdę wiele na głowie. Czy sobie poradzi?

Jesli jesteście nastolatkami i szukacie czegoś nowego naprawdę opowiada o waszych emocjach, albo jeśli chcecie zrozumieć młodzież lub po prostu lubicie takie historię - to książka dla was. Emocje, problemy, dorastania, szkoła, pierwsze zakochania, rodzina - znajdziemy tutaj wszystko. Ciekawa książka.

Kolejna młodzieżowa książka z urocza okładką. Jeśli lubicie nastoletnie historię to coś dla was.

Mamy tutaj Alexa i trudny okres buntu, który przechodzi. Trudny dla bliskich jak i przede wszystkim dla niego. W tym wieku szuka się siebie, swoich potrzeb własnej drogi, zwraca się uwagi na płeć przeciwną, pragnie się uwagi i atencji.

Nasz bohater wplątuje się w relacje z...

Historia po prostu mnie urzekła.

Historia po prostu mnie urzekła.

Książkę czytało się dość przyjemnie i szybko. Bardzo podobało mi się to, jak główny bohater nawiązuję relacje z czytelnikami. Nie powiem, da się wkręcić w tą historię, dlatego Alka zarówno krytykowałam, jak i mu współczułam, oraz go wspierałam. Myślę, że jest to książka warta przeczytania. Jeśli szukacie prezentu dla nastolatki lub nastolatka to polecam właśnie tę książkę.

Książkę czytało się dość przyjemnie i szybko. Bardzo podobało mi się to, jak główny bohater nawiązuję relacje z czytelnikami. Nie powiem, da się wkręcić w tą historię, dlatego Alka zarówno krytykowałam, jak i mu współczułam, oraz go wspierałam. Myślę, że jest to książka warta przeczytania. Jeśli szukacie prezentu dla nastolatki lub nastolatka to polecam właśnie tę książkę.

Niby lubię twórczość tej autorki i inne jej książki mi się podobały, ale ta mnie zawiodła. Ot taka sobie opowieść ze zbyt dużą ilością jakichś przypadkowych wątków, które aż przytłaczają, można się pogubić. Pełno wątpliwego ,,humoru" i niezręcznych opisów. Sam bohater bardzo denerwujący, czuje się bezkarny, uważa się za nie wiadomo kogo. Uosabia wszystkie najgorsze cechy nastolatków. Ja nie widzę żadnej życiowej mądrości wypływającej z tej lektury. Może ona gdzieś jednak jest, a ja po prostu jej nie dostrzegłam? Czytając, miałam wrażenie, że autorka kompletnie odpłynęła i stworzyła coś, co nie miało być realne, tylko śmieszne. Mnie jednak nie porwało.

Niby lubię twórczość tej autorki i inne jej książki mi się podobały, ale ta mnie zawiodła. Ot taka sobie opowieść ze zbyt dużą ilością jakichś przypadkowych wątków, które aż przytłaczają, można się pogubić. Pełno wątpliwego ,,humoru" i niezręcznych opisów. Sam bohater bardzo denerwujący, czuje się bezkarny, uważa się za nie wiadomo kogo. Uosabia wszystkie najgorsze cechy...

Spodziewałam się czegoś innego

Spodziewałam się czegoś innego