„Wrota piekieł” to kontynuacja „Dziewiątego domu”, która godnie utrzymuje atmosferę pierwszego tomu. Mamy tutaj więcej magii, nieudanych i krwawych rytuałów oraz mrocznych tajemnic. Przedstawione w obecnie wydanej dylogii elementy magiczne są mocno nietypowe – nie ma tutaj czarów czy machania różdżką. To co niezwykłe jest przedstawione w nowy sposób, pełen brutalności prawdziwego życia oraz niepozbawiony tych bardziej okropnych elementów. Nareszcie dostajemy magię o zbalansowanych dwóch stronach – niesamowitej i potwornej. Poznajemy bliżej parę postaci – Detektywa Turnera, Dawes oraz Trippa. Wszystkie postacie zostały bardzo dobrze zarysowane, pełne głębi i charakteru. Pomimo wielu różnych osobowości cała zebrana przez Alex drużyna świetnie się uzupełnia i razem współpracując odbijają Darlingtona z piekła.
Świetnym aspektem lektury, według mnie, jest fakt, że postacie nie są wyidealizowane. Alex jest świadoma swoich mocy oraz słabości. Zdaje sobie sprawę, że nie należy do tych idealnych, wszystko wiedzących studentek, a jej sposobem na rozwiązywanie problemów jest przemoc i to właśnie w niej jest dobra. Dawes nie próbuje na siłę stać się bohaterką i wie, że jej miejsce nie jest w centrum walki, Turner nie porzuca swoich wierzeń oraz idei pomimo wszystkich mrożących krew w żyłach zdarzeń, a Tripp mimo swojego charakteru pokazuje, że jest wart więcej niż innym się wydaje.
Należy przyznać, że opisy akcji są lekko zawikłane, momentami delikatnie niezrozumiałe, nie mniej uważam, że książka nadrabia na tym polu wszystkim innym. Akcja przyśpiesza w porównaniu do pierwszego tomu, jest brutalniejsza co sprawia że historia przedstawiona jest jeszcze bardziej prawdziwa.
Oczywiście muszę jeszcze wspomnieć o postaci Darlingtona, demonie – dżentelmenie. Jego postać, tak jak w pierwszej części, jest niesamowitym, genialnym elementem tej historii. Mimo, że bohater nie pojawia się tak często w tym tomie, to właśnie między innymi dookoła niego kręci się fabuła, a on sam powraca z piekła nie będąc jednak już tym samym Darlingtonem.
Uważam, że seria Leigh Bardugo jest niesamowitą pozycją dla wszystkich młodych dorosłych. Przełamuje wiele schematów dotyczących książek fantasy oraz niesamowicie opowiada o wielu problemach i sprzecznościach w życiu młodych ludzi.

„Wrota piekieł” to kontynuacja „Dziewiątego domu”, która godnie utrzymuje atmosferę pierwszego tomu. Mamy tutaj więcej magii, nieudanych i krwawych rytuałów oraz mrocznych tajemnic. Przedstawione w obecnie wydanej dylogii elementy magiczne są mocno nietypowe – nie ma tutaj czarów czy machania różdżką. To co niezwykłe jest przedstawione w nowy sposób, pełen brutalności...

Alex Stern zaczyna kolejny rok nauki na uniwersytecie Yale. Wydarzenia z poprzedniego semestru mocno odbiły się na dziewczynie. Alex mimo sprzeciwu władz uczelni chce uratować życie osobie, która wprowadziła ją w świat rytuałów i Dziewiątego Domu. Aktualnie ta osoba przebywa w piekle. Alex zbiera niecodzienną grupę by odbić zakładnika demonów i przy okazji po raz kolejny musi rozwikłać zagadkę tajemniczych morderstw.
Co może się nie udać? Wszystko. 💔

Zamiłowanie Bardugo do zagadek i odbijania więźniów z niecodziennych miejsc dostrzegłam w #królestwokanciarzy
I trzeba przyznać, że scenariusz takich przedsięwzięć autorka tworzy wyjątkowo nieszablonowo. Bo to co Alex i jej przyjaciele robili by dostać się do piekła...🙆

Co tu dużo mówić - "Wrota piekieł" idealnie wpisały się w mój gust czytelniczy i lektura ta była fantastycznym przeżyciem. Książkę pożarłam w dwa dni. A kacyk po niej to męczy mnie do tej pory.

🔸Bohaterka z krwi i kości, która nie boi się poświęcić wszystko by ratować przyjaciela. Nawet jeśli musi wybrać się po niego do piekła.
🔸Rytuały, które nie zawsze działają tak jak powinny. Skomplikowane i niezwykłe.
🔸Magia, która mogłaby być bardziej spektakularna, ale jest mroczna i nieprzewidywalna.
🔸Duchy, które są dosłownie wszędzie. 🔸Tajemnicze morderstwa, które po raz kolejny wstrząsają społecznością uniwersytetu.
🔸No i piekło. Aby się tam dostać i wrócić trzeba poświęcić wiele.

Ciekawi? Mam nadzieję, że tak. Bo seria o Alex Stern (zaraz obok tej o Nevadzie Baylor🤭) jest najlepszą jaką czytałam w tym roku. 🙆🤌

Alex Stern zaczyna kolejny rok nauki na uniwersytecie Yale. Wydarzenia z poprzedniego semestru mocno odbiły się na dziewczynie. Alex mimo sprzeciwu władz uczelni chce uratować życie osobie, która wprowadziła ją w świat rytuałów i Dziewiątego Domu. Aktualnie ta osoba przebywa w piekle. Alex zbiera niecodzienną grupę by odbić zakładnika demonów i przy okazji po raz kolejny...

Kiedy jej mentor trafia do piekła, Alex nie chce siedzieć z założonymi rękami i zamierza za wszelką cenę go uratować. Nie będzie to jednak proste zadanie, ponieważ Lete uznaje Darlingtona za martwego i nie zezwala na przeprowadzenie misji poszukiwawczej. Oczywiście Stern nie byłaby sobą, gdyby nie złamała kilku zakazów. Żeby odzyskać Wergiliusza, planuje odnaleźć i otworzyć legendarne Womitorium ukryte gdzieś na kampusie Yale. Do pomocy zbiera iście nietypową drużynę złożoną z samych morderców.

Zejście do czeluści i wykradnięcie z niej pojedynczej duszy brzmi nieskomplikowanie, ale tylko w teorii. Tym razem największym problemem Alex nie są Szarzy i zbrodnie dokonywane przez ludzi, tak jak to miało miejsce w pierwszym tomie. Bohaterka zmierzy się ze znacznie potężniejszymi siłami, siłami samego piekła, które kochają bawić się ze śmiertelnikami w zagadki i pożerać ich dusze. Od początku wiadomo też, że żeby dokonać wymiany, ktoś musi się poświęcić i zostać w królestwie demonów zamiast Darlingtona. Podczas prowadzonej przez Alex misji okazuje się, że część elementów układanki zupełnie do siebie nie pasuje. Pojawiają się nieprzewidziane trupy, powraca dawny wróg, a do głosu dochodzi tajemnica z przeszłości, na której fundamencie zbudowano wszystkie magiczne stowarzyszenia funkcjonujące w Yale.

"Wrota piekieł" to drugi tom "Dziewiątego domu" Leigh Bardugo, na który bardzo czekałam. Jeśli pamiętacie moją recenzję tomu pierwszego, wiecie, że miałam co do niego sporo wątpliwości. Nie byłam pewna, czy kolejna część przypadnie mi do gustu. O ile nadal mogę zarzucić Bardugo, że niektórych elementów nie wyjaśnia dostatecznie szeroko i akcja bywa chaotyczna, to rozwój postaci oraz ich zmagania z fizycznymi demonami i z demonami we własnym wnętrzu naprawdę mi się spodobały. Zdecydowanie oceniłabym "Wrota piekieł" wyżej niż "Dziewiąty dom". Wprawdzie czytałam je dłużej, ale miałam z tej lektury większą przyjemność. Było mroczniej i bardziej krwawo. Drugi tom został także napisany w inny sposób niż pierwszy, tj. połowa książki stanowi retrospekcję, co w ciekawy sposób wprowadza czytelnika w akcję.

Kiedy jej mentor trafia do piekła, Alex nie chce siedzieć z założonymi rękami i zamierza za wszelką cenę go uratować. Nie będzie to jednak proste zadanie, ponieważ Lete uznaje Darlingtona za martwego i nie zezwala na przeprowadzenie misji poszukiwawczej. Oczywiście Stern nie byłaby sobą, gdyby nie złamała kilku zakazów. Żeby odzyskać Wergiliusza, planuje odnaleźć i otworzyć...

Żenada, co się stało z Bardugo?

Żenada, co się stało z Bardugo?

Naprawdę bardzo dobra książka. Klimat tak samo czarujący jak poprzednio - trochę magii, dark academia, tajemnice i sekrety. Wyraziste i realne postacie, kilka wątków sprytnie łączących się w całość, czego więcej potrzeba w książce?

Jeśli czytało się pierwszą część dosyć dawno, to przy pierwszym rozdziale ciężko jest się połapać, kto jest kim. Potem to się jakoś rozjaśnia, chociaż właściwie do teraz nie do końca pamiętam szczegóły poprzedniej intrygi i tego, kto co zrobił. Szczególnie nazwiska profesorów kompletnie wypadły mi z głowy.

Jeśli chodzi o plusy książki - przede wszystkim atmosfera. W tej części klimat prestiżowej uczelni jest trochę rzadziej przedstawiany, bo tempo jest naprawdę szybkie i Alex nie ma czasu na spokojne chodzenie na zajęcia czy robienie projektów. Nie rozmawia zbyt często ze współlokatorkami ani nawet z profesorami. Po prostu próbuje wyciągnąć Darlingtona z piekła.
Co ciekawe, pojawia się jednak klimat poprzedniego życia Alex - jej życia z narkotykami i poprzednimi znajomymi. Według mnie świetnie to kontrastowało z obecną sytuacją i pokazywało dużą zmianę w charakterze bohaterki. Poza tym Alex faktycznie uciekała przed swoją przeszłością.

Książka kończy się klasycznym cliff hangerem - gdyby istniała trzecia część, od razu bym zaczęła ją czytać. Poniekąd akcja została rozwiązana, ale jednak pozostaje w czytelniku słuszne poczucie, że jeszcze sporo rzeczy Alex musi zrobić, by doznać choć chwili spokoju.

Wielki plus za głównych bohaterów - Turner, Dawes, Tripp i Mercy świetnie ze sobą współgrali, mimo, że było ich całkiem sporo, każdy z nich miał osobowość, a także skomplikowaną historię! Dobrze się śledziło ich losy.

Jak zwykle, sposób pisania autorki jest lekki, przyjemny, a jako, że akcja jest naprawdę szybka, książkę można momentalnie pochłonąć. Chociaż właściwie to mogłoby być trochę więcej momentów oddechu albo mogłyby być odrobinę dłuższe.

Naprawdę bardzo dobra książka. Klimat tak samo czarujący jak poprzednio - trochę magii, dark academia, tajemnice i sekrety. Wyraziste i realne postacie, kilka wątków sprytnie łączących się w całość, czego więcej potrzeba w książce?

Jeśli czytało się pierwszą część dosyć dawno, to przy pierwszym rozdziale ciężko jest się połapać, kto jest kim. Potem to się jakoś rozjaśnia,...

Gdy czytałam "Dziewiąty Dom" chwilami miałam wątpliwości czy to książka dla mnie, ale po skończeniu jej byłam bardzo ciekawa jak dalej potoczy się ta historia i dlatego z niecierpliwością czekałam na premierę "Wrót Piekieł" i gdyby nie Tik Tok w którym ta książka była wspomniana to chyba nadal bym czekała, ponieważ ta książka w żaden sposób nie była promowana, ale jest i miała szczęście ją przeczytać! Ciąg dalszy historii Alex Stern i tego w jakie tarapaty się wpakowała. W tym tomie problemy się tylko mnożą, niby uda się wyprostować jedną sytuację, a już następne problemy narastają, samo wyciągnięcie Darlingtona z piekła wydaje się niemożliwe do wykonania chociażby dlatego, że żadna z ksiąg nie zawiera przydatnych informacji. Przeszłość Alex znowu ją dopada i mam wrażenie, że ta biedna dziewczyna tylko przyciąga do siebie problemy. W tej części Alex dowiaduje się kogo może uważać za przyjaciela i od kogo lepiej trzymać się z daleka, cała fabuła trzyma człowieka w ciągłym napięciu i wyczekiwaniu. Ta książka po prostu wciąga, ciężko mi było się od niej oderwać i normalnie funkcjonować, ponieważ koniecznie chciałam wiedzieć co będzie dalej i jak rozwiążą się te wszystkie zagadki, a jednak nie wszystko się rozwiązało, kilka spraw jeszcze bardziej się skomplikowało i z niecierpliwością czekam na kolejny tom (jestem całkowicie pewna, że będzie kolejny tom bo tak NIE WOLNO kończyć książki!).

Gdy czytałam "Dziewiąty Dom" chwilami miałam wątpliwości czy to książka dla mnie, ale po skończeniu jej byłam bardzo ciekawa jak dalej potoczy się ta historia i dlatego z niecierpliwością czekałam na premierę "Wrót Piekieł" i gdyby nie Tik Tok w którym ta książka była wspomniana to chyba nadal bym czekała, ponieważ ta książka w żaden sposób nie była promowana, ale jest i...

RECENZJA Z BLOGA SKARBIEC KSIĄŻEK:
http://skarbiecksiazek.blogspot.com/2023/08/wrota-piekie-leigh-bardugo.html

Moja ocena: 7,5/10

Podróż do piekła nie brzmi zachęcająco, ale to jedyny sposób na ocalenie przyjaciela i mentora. Jeśli ich starania zawiodą, jeśli coś wymknie się spod kontroli, skutki będą katastrofalne.

Zarząd Domu Lete uznał, że Darlington zmarł. Dla nich sprawa jest zamknięta, ale nie dla Alex i Dawes. Obydwie wierzą, że Daniel utknął w piekle, więc wbrew wszystkiemu nie poddają się i planują jego uwolnienie. Problem jednak w tym, że nie wiedzą, gdzie znajdują się wrota do podziemia, a i szczegóły samego rytuału, umożliwiającego zejście do czeluści, w dużej mierze pozostają zagadką. Jakby tego było mało, na kampusie Yale dochodzi do morderstw, których Alex z pewnością nie może zbagatelizować...

Rozpoczął się nowy rok akademicki, lecz to nie studenckie obowiązki zaprzątają głowę Galaxy Stern, ale konieczność odnalezienia się w roli Wergiliusza, uporanie się z demonami przeszłości, a nade wszystko przygotowanie do piekielnej wyprawy. Razem z Pamelą Dawes zdają sobie sprawę z powagi sytuacji. Jeśli popełnią błąd, skażą Darlingtona na wieczny pobyt w diabelskiej krainie...
Alex to silna dziewczyna, która wie jak walczyć o to, co dla niej ważne. Nawet, gdy piętrzą się problemy, szuka wyjścia. Tworzy zgrany duet z Dawes, która, jako Oculus, jest bardzo oddana swojej pracy i dysponuje ogromną wiedzą. Choć centralnym punktem całej opowieści jest uwolnienie Darlingtona, fabuła skupia się przede wszystkim na postaci Alex (co sugeruje już sam tytuł cyklu). Żałuję, że Daniela jest tu tak mało, ale, mimo wszystko, fajnie czytało się o perypetiach Galaxy.
Poza wspomnianą Dawes, nierzadko goszczącą na kartach powieści, jednym z bohaterów drugoplanowych jest też – pełniący funkcję Centuriona – Abel Turner, który ma przed sobą istotną rolę do odegrania.
No i na końcu on. Darlington. Wielki nieobecny. Postać, której od pierwszego tomu byłam najbardziej ciekawa. Liczyłam na to, że we „Wrotach piekieł” będzie pojawiał się częściej, ale niestety, podziemie tak bardzo go pochłonęło, że nie miał zbyt wielu okazji, aby w końcu dojść do głosu (szkoda, bo to interesujący młodzieniec). Tym natomiast na co należy zwrócić uwagę, jest sposób wykreowania dżentelmena z Lete. Mówiąc oględnie – jest nieco inny niż w „Dziewiątym domu”. I choć jedną z jego „cech” oceniam raczej neutralnie, podoba mi się pomysł na jego postać. Naprawdę, obiecujący zamysł.

Okładka – charakterystyczna.

Podsumowując: atutami książki są fabuła (z ciekawym i bardzo dobrze ukazanym światem tajnych stowarzyszeń) oraz bohaterowie. Zaletą jest też sposób przedstawienia historii – autorka opisuje ją tak, jakby naprawdę się wydarzyła, przez co nie dostrzegam tu sztuczności, nie odnoszę wrażenia, jakby całość była wymuszona. W większości perypetie Alex i jej towarzyszy podobały mi się, ale od chwili, gdy ukazane zostaje zejście do podziemia, wydarzenia stały się dla mnie mniej zajmujące. Gdzieś zgubiły atmosferę, która dodawała im uroku. Nie do końca w mój gust trafiła też wizja piekła. Małym mankamentem jest również zbyt pobieżne nakreślenie zdarzeń z pierwszego tomu. Byłoby także miło, gdyby Leigh Bardugo więcej miejsca poświęciła Darlingtonowi. Ogólnie rzecz biorąc jednak – książkę oceniam pozytywnie. Nie bazuje na utartych schematach, więc warto po nią sięgnąć. A jeśli lubicie powieści w klimacie Dark Academia, ta z pewnością zasługuje na Waszą uwagę. Polecam.

RECENZJA Z BLOGA SKARBIEC KSIĄŻEK:
http://skarbiecksiazek.blogspot.com/2023/08/wrota-piekie-leigh-bardugo.html

Moja ocena: 7,5/10

Podróż do piekła nie brzmi zachęcająco, ale to jedyny sposób na ocalenie przyjaciela i mentora. Jeśli ich starania zawiodą, jeśli coś wymknie się spod kontroli, skutki będą katastrofalne.

Zarząd Domu Lete uznał, że Darlington zmarł. Dla nich...

Bardzo wciągająca, równie porywająca jak pierwsza część. Dobra narracja, pozwala się zanurzyć w opisywanych wydarzeniach

Bardzo wciągająca, równie porywająca jak pierwsza część. Dobra narracja, pozwala się zanurzyć w opisywanych wydarzeniach

Zdecydowanie lepiej mi się czytało niż pierwsza cześć. Mega się wkręciłam, ze myślałam o tej książce w ciągu dnia. Czekam na kontynuacje :)

Zdecydowanie lepiej mi się czytało niż pierwsza cześć. Mega się wkręciłam, ze myślałam o tej książce w ciągu dnia. Czekam na kontynuacje :)

Przyznać muszę że drugi tom był dużo lepszy niż pierwszy. Tu wartka i wciągająca akcja dzieje się od pierwszej strony. Sądzę że nawet jak pierwszy tom nie przypadł do gustu to 2 tom nadrabia za niego dając z siebie coś bardzo dobrego.

Przyznać muszę że drugi tom był dużo lepszy niż pierwszy. Tu wartka i wciągająca akcja dzieje się od pierwszej strony. Sądzę że nawet jak pierwszy tom nie przypadł do gustu to 2 tom nadrabia za niego dając z siebie coś bardzo dobrego.