To już czwarty tom przygód małej bohaterki, która w spadku po mamie dostała pozytywkę. A wraz z nią możliwość wejścia w inny świat. Taki całkowicie różny od znanego nam. Taki, w którym panują inne zasady, a przede wszystkim żyją stworzenia nieznane w naszej rzeczywistości. Dziewczynka ma tu już swoich przyjaciół, a gdy przypadkiem odnajdzie specjalny klucz postanawia ich spytać, czy nie wiedzą, jaki zamek otwiera. Gdy przenosi się do świata pozytywki okazuje się, że zniknęła nauczycielka śpiewu a ich znajomy został aresztowany. Co zrobią dzieci w tej sytuacji? Czy uda im się uwolnić przyjaciela? Czy odnajdą zaginioną? Na te pytania jak zwykle odpowie lektura. Co więcej pozostawi czytelnikowi kilka innych, z nadzieją, iż rozwikła je kolejny tom komiksu. Kreska charakterystyczna, ale nie jestem jej fanką. Nie oznacza to jednak, że kłuje w oczy. Wręcz przeciwnie. Treść porywająca raczej dla małoletniego czytelnika, ten starszy raczej szybko przejrzy. Polecam, lecz bez specjalnego nacisku. 

To już czwarty tom przygód małej bohaterki, która w spadku po mamie dostała pozytywkę. A wraz z nią możliwość wejścia w inny świat. Taki całkowicie różny od znanego nam. Taki, w którym panują inne zasady, a przede wszystkim żyją stworzenia nieznane w naszej rzeczywistości. Dziewczynka ma tu już swoich przyjaciół, a gdy przypadkiem odnajdzie specjalny klucz postanawia ich...

Czwarty tom "Pozytywki" skupia się głównie na kwestii miłości. Matczynej, ojcowskiej czy dwojga dorosłych ludzi. Miłości dojrzałej, odpowiedzialnej, ale nieraz blokowanej przez absurdalne prawo narzucające kogo wolno, a kogo nie wolno obdarzyć uczuciem. Jest to główny temat tego albumu, choć w jego cieniu przemyka inny. Bardziej tajemniczy, wręcz mroczny, oraz mogący w przyszłości jeszcze mocniej skomplikować życie głównej bohaterki.

Nola nie ma lekko. Od śmierci jej mamy, którą zabrała nieuleczalna choroba, minęło już sporo czasu. Dziewczyna stara sobie poradzić jakoś ze stratą i przypadkiem w rzeczach matki odnajduje tajemniczy klucz. Różni się on znacząco od tego otwierającego przejście do Pandorii, więc młoda wpada na pomysł, aby tam poszukać odpowiedzi. Wtedy natrafia na sytuację, gdy sąsiad jej przyjaciół zostaje aresztowany z powodu złamania prawa. Prawa o nie mieszaniu się ras.

To co w pierwszej kolejności mnie urzekło, to pokazanie ojca głównej bohaterki, jak siedzi sam w pokoju i płacze. Facet jest ogromny, silny, włochaty, ale pod tą maską skrywa się człowiek czujący ból oraz tęsknotę za ukochaną osobą, którą stracił. Lubię takie obrazowanie mężczyzn, walczące z szkodliwymi stereotypami, jakoby facet nie miał prawa okazywać emocji, słabości czy tym bardziej łez. Zresztą nie jest on jedynym męskim bohaterem walczącym ze stereotypami. To samo dotyczy Ośmiorniczaka, sąsiada przyjaciół Noli, który już raz uratował im życie, czy nawet władcy Pandorii. Każdy z nich to na swój sposób twardziej, ale mimo to potrafiący słuchać, gdy wykłada się im sensowne argumenty.

Na pierwszym planie mamy natomiast poszukiwanie zaginionej osoby oraz próbę rozwiązania zagadki klucza. Przy czym drugi wątek szybko znika w cieniu pierwszego i wypływa dopiero na samym końcu. Nie jest on jednak żadnym zaskoczeniem, gdyż pamiętając tom poprzedni łatwo jest rozwiązać zagadkę pochodzenia klucza, a raczej do co otwiera. Tutaj czułem trochę pójście na łatwiznę, bo naprawdę nie ma się za bardzo nad czym rozwodzić. Natomiast daje to nadzieję na ciekawy wątek w przyszłych albumach. Tak czy inaczej wyczekuję kolejnych przygód młodej Enoli, bo mam wrażenie, że jej podróż dopiero nabierze pełnych rumieńców.

Czwarty tom "Pozytywki" skupia się głównie na kwestii miłości. Matczynej, ojcowskiej czy dwojga dorosłych ludzi. Miłości dojrzałej, odpowiedzialnej, ale nieraz blokowanej przez absurdalne prawo narzucające kogo wolno, a kogo nie wolno obdarzyć uczuciem. Jest to główny temat tego albumu, choć w jego cieniu przemyka inny. Bardziej tajemniczy, wręcz mroczny, oraz mogący w...

To już czwarte spotkanie małych czytelników ze światem Pandorii. Autorka serii „Pozytywka” - Bénédicte Carboneil - zdecydowanie jest w formie. Kolejny tom przygód ośmioletniej Noli wciąga bez reszty, a jego finałowe sceny zapowiadają emocjonujący ciąg dalszy. Jestem bardzo ciekawa, jak potoczą się dalej losy dziewczynki! Zwłaszcza gdy już wiem, do czego służy tajemniczy klucz znaleziony przez Nolę w rzeczach matki. Klucz, z powodu którego bohaterka po raz kolejny przenosi się do Pandorii. A tam czeka na nią nowa niełatwa misja do wykonania. Oczywiście wszystko w towarzystwie Igora oraz Andrei.

Po raz kolejny z nieskrywaną przyjemnością zatopiłam się w tym barwnym, magicznym świecie, tak różnym od naszej rzeczywistości, tak nierealnym, a przez to atrakcyjnym dla odbiorcy. Fabuła jak zwykle jest dobrze przemyślana, uporządkowana i spójna, a akcja dynamiczna i angażująca czytelnika. Nie ma tu scen naznaczonych przemocą, scenarzystka od samego początku ich unika, skupiając uwagę na takich wartościach jak empatia, troska, akceptacja, uczciwość. Tym razem autorka porusza też ważne kwestie związane z dyskryminacją oraz podziałem na rasy. Przekaz, jaki płynie z tej historii, jest dość klarowny: prawdziwa miłość nie zna żadnych podziałów ani granic. Podobnie sprawa ma się z przyjaźnią! Natomiast prawo, które nie jest sprawiedliwe i słuszne, można zmienić - ważne by mieć w zanadrzu odpowiednie argumenty.

Cieszę się, że znowu mogłam nacieszyć oczy wspaniałymi ilustracjami, które oczarowują feerią barw i niesamowitą, pełną ekspresji kreską Gije. Wiele przyjemności przyniosło mi wpatrywanie się w te obrazy i wychwytywanie emocji towarzyszących poszczególnym bohaterom. Odczucia każdej postaci można odczytać, przyglądając się ich mowie ciała: mimice, gestach, postawie ciała. Ilustrator niewątpliwie ma talent, potrafi ukazać nastroje i emocje w sposób atrakcyjny i zrozumiały dla czytelników w różnym wieku.

Kolejna przygoda Noli nie tylko mnie wciągnęła, ale też rozbudziła moją ciekawość. Zakończenie zaś pozostawia odbiorcę w niepewności, z wieloma pytaniami i wątpliwościami. Nie pozostaje zatem nic innego, jak czekać na piąty tom „Pozytywki”... Chyba że ktoś ma ochotę pofantazjować i wymyślić własną kontynuację. A później skonfrontować swoje pomysły z koncepcją scenarzystki.

Zdecydowanie polecam „Zagadkowe zniknięcie”, podobnie jak poprzednie części tej komiksowej serii. To idealny wybór dla czytelników w wieku 5-12 lat, nie tylko zapewniający mnóstwo rozrywki, ale też wprowadzający w świat wartości i emocji.

[Oficjalna recenzja dla portalu Papierowemotyle.pl]

To już czwarte spotkanie małych czytelników ze światem Pandorii. Autorka serii „Pozytywka” - Bénédicte Carboneil - zdecydowanie jest w formie. Kolejny tom przygód ośmioletniej Noli wciąga bez reszty, a jego finałowe sceny zapowiadają emocjonujący ciąg dalszy. Jestem bardzo ciekawa, jak potoczą się dalej losy dziewczynki! Zwłaszcza gdy już wiem, do czego służy tajemniczy...

"Pozytywka" po raz kolejny staje na wysokości zadania.
Wiele przygód - z wypiekami na twarzy.
Idealnie dobrana idea dobra.
Główna bohaterka, która nadal jest dla Czytelnika super przyjaciółką.
Fantazja - wylewająca się niemal wszędzie i zarażająca młodych czytelników.
Trudne tematy, zawarte w komiksie, które skłaniają do refleksji.

Jak dobrze, że są wakacje!
Polecajcie swoim Pociechom wszystkie cztery tomy!
Będą mieć cudowne wakacyjne wspomnienia, związane z lekturą Świata Pandorii!

"Pozytywka" po raz kolejny staje na wysokości zadania.
Wiele przygód - z wypiekami na twarzy.
Idealnie dobrana idea dobra.
Główna bohaterka, która nadal jest dla Czytelnika super przyjaciółką.
Fantazja - wylewająca się niemal wszędzie i zarażająca młodych czytelników.
Trudne tematy, zawarte w komiksie, które skłaniają do refleksji.

Jak dobrze, że są wakacje!
Polecajcie...

Opowieści o niezwykłych światach, tajnych przejściach zwykle zabierają nas do uniwersum znajdujące się na dużej powierzchni, gdzieś w innym wymiarze. W „Pozytywce” taki alternatywny świat znajduje się w grającej szklanej kuli. Nie jest to oczywiście nowy motyw. Nowe jest spojrzenie na niego oraz poruszane przez autorów tematy.
Kiedy w pierwszym tomie poznajemy Nolę ma ona osiem lat. Jest nieszczęśliwa, ponieważ przeżywa żałobę po stracie mamy. Pozostał jej tylko tata, który chce ją pocieszyć, ale też jest przytłoczony smutkiem po stracie ukochanej żony. W dniu ósmych urodzin Nola dostaje od niego pozytywkę, która wcześniej należała do matki dziewczynki. Bawiąc się tym niezwykłym prezentem Nola odkrywa, że w środku znajduje się świat zwany Pandorią. Na pierwszy rzut oka jest to miejsce będące spełnieniem dziecięcych marzeń. Szybko jednak okazuje się, że to pozory, bo piękna i fantazyjna kraina pełna jest niebezpieczeństw. Jednym z nich jest pozorny brak możliwości opuszczenia tej krainy.
Sama nazwa krainy wydaje się nawiązywać do mitologii greckiej i Pandory, czyli pierwszej kobiety na świecie (coś na wzór judaistycznej Ewy) zesłanej na ziemię za podstęp Prometeusza przechytrzającego boga i dającego mu kiepską ofiarę. Ulepiona przez Hefajstosa z gliny i wody, pięknie ubrana przez Charyty i hory, nauczona prac domowych przez Atenę (swoją drogą ciekawe, kto tym masom mężczyzn na ziemi wykonywał owe prace),obdarzona urodą przez Afrodytę i wyposażona w kłamstwo i fałsz przez Hermesa została posłana do Epimeteusza (brat Prometeusza),który ją poślubił. W posagu dostała glinianą puszkę, po której otwarciu wydostało się całe zło na świat. Nawiązanie nazwą krainy do tej postaci intryguje.
Pierwszy tom pt. „Witamy w Pandorii” jest wprowadzeniem do całej historii. Poznajemy bohaterkę, widzimy, w jakiej jest sytuacji życiowej oraz poznajemy początki jej wypraw do niezwykłego świata, w którym ma okazję zrozumieć, że prawo nie zawsze jest dobre i sprawiedliwe. Odkrywa, że inni mają gorzej od niej, bo są oceniani po pozorach, prześladowani przez rygorystyczne prawo czy zmuszonych ukrywać swoje talenty. Nawet w magicznym świecie istnieją grupy uprzywilejowanych i tych, którym się nie poszczęściło i w stawianiu czoła przeciwnościom losu będą potrzebowali wsparcia.
Drugi tom „Pozytywki”, „Sekret Cypriana” pokazuje nam powrót bohaterki do domu, ale widzimy, że nadal ma możliwość wracania tam. Wykorzystuje każdą okazję powrotu do Pandorii i przeżywania tam kolejnych przygód.
Z tej możliwości skorzysta też w trzecim tomie pt. „Tajemnice przeszłości”. Zawsze, gdy będzie się czuła przygnębiona i przytłoczona uda się w podróż, aby na swoje otoczenie spojrzeć z innej perspektywy. Zwłaszcza, że dookoła zaczynają dziać się dziwne rzeczy i wydaje się, że któryś mieszkaniec Pandorii złamał zakaz przechodzenia do innego świata. Ale czy to na pewno była ta osoba czy może mroczne siły? Pozostaje sprawdzić, kto za owymi wędrówkami stoi. Przy okazji bohaterka będzie poszukiwania swoich korzeni, próbowała dowiedzieć się jak najwięcej o mamie, odkryć jej tajemnice.
„Zagadkowe zniknięcie” to kolejne spotkanie z Nolą. Nadal widzimy jej smutek z powodu straty mamy. Tym razem uczucie powraca w czasie sprzątania jej rzeczy, przenoszenia ich do piwnicy. W czasie tych porządków bohaterka znajduje dziwny kluczyk, którego rysunek znalazła w mamy pamiętnikach. Szuka zamka, do którego on pasuje. Z tego powodu wyprawia się do Pandorii. A tam czekają na nią kolejne zagadki i wyzwania oraz zaskoczenia. Miły sąsiad jej przyjaciół zostaje uwięziony. Znika też nauczycielka muzyki. Nola razem z przyjaciółmi ruszy na poszukiwania, postara się rozwiązać zagadkę tajemniczych wydarzeń.
Bardzo podoba mi się to, że w każdym tomie Carbone (właśc. Bénédicte Carboneil) porusza ważne społecznie tematy. Są tam pomówienia, dyskryminacja, przepisy o niemieszaniu ras i wiele restrykcyjnych praw. Pandoria to świat przywodzący nam na myśl totalitaryzm, w którym każdy musi się pilnować, aby nie zostać aresztowanym. Do tego inni są obojętni wobec takiego postępowania władz, aby nie narażać siebie.
Scenariusz doskonale dopełniają rysunki Gijé (Jérôme Gillet) znanego m.in. z animacji „Barababor”. Historia o Noli jest jego pierwszym projektem komiksowym i uważam, że bardzo udanym. Za pomocą świetnych rysunków podkreślających różnorodność pokazanych postaci łatwiej jest przekazać młodym czytelnikom ważne przesłanie i uświadomić, że wygląd może stworzyć mylne spojrzenie na bohaterów.
http://annasikorska.blogspot.com/2022/07/carbone-pozytywka-tom-4-zagadkowe.html
#BenedicteCarboneill #Gijé #Pozytywka #Zagadkowezniknięcie #górowianka #górowiankaas #górowiankaksiążki #annasikorska #sikorkawśródksiążek #czytamdlaOli #czytamOli #dziecko #młodzież #problemyspołeczne #totalitaryzm #pożyczprzeczytajpoleć #komiks

Opowieści o niezwykłych światach, tajnych przejściach zwykle zabierają nas do uniwersum znajdujące się na dużej powierzchni, gdzieś w innym wymiarze. W „Pozytywce” taki alternatywny świat znajduje się w grającej szklanej kuli. Nie jest to oczywiście nowy motyw. Nowe jest spojrzenie na niego oraz poruszane przez autorów tematy.
Kiedy w pierwszym tomie poznajemy Nolę ma ona...

Fajny komiks. Szybko się czyta.

Fajny komiks. Szybko się czyta.