Książki należące do gatunku literatury dziecięcej czyta się z zainteresowaniem, o ile autor trafi z odpowiednio pasującą tematyką, przesłaniem, odpowiednio dobranym tytułem, który sprawia największą radość podczas zapoznawania się z nim.

Czy Pani Agnieszka Żukowska autorka książki pt.'' Kraina Niewidzialnego Dobra'' potrafi, dotrzeć do czytelników tych mniejszych i starszych należy się o tym przekonać i poczuć jakby nie patrzył, mały dreszczyk obserwując losy małych bohaterów, którzy są dla nas obcy, ale czy będą, bliscy wkrótce się okaże.

Lubię, kiedy w trakcie czytania książki mogę ocenić po kilku przeczytanych stronach ocenić zachowania bohaterów.

Moim zdaniem autorka nie miała, zadania do wykonania łatwego tak jakby się wydawało z pozoru na samym początku, gdyż musiała opracować sobie schemat, czym będzie, kierowała, tworząc świat występujących głównych bohaterów.

Książkę pt. '' Kraina Niewidzialnego Dobra'' czyta się szybko.

Podzielona została na 2 opowiadania.

Występuje w nich dwójka bohaterów i bohaterowie, którzy na co dzień towarzyszą w poznawaniu, co ciekawsza i zgłębiania nowych przygód.

Co ciekawe można do nich powracać, aby przypomnieć sobie, jacy byli w poprzednim życiu bohaterowie, zanim ich świat nie uległ nagłym i nieoczekiwanym zmianom, które właściwie odmieniły ich życie, ale dzięki temu odkryły ich wady i zalety, co było, dla nich niezauważalne widzieli, inni uważnie ich obserwując.

Tym razem nie skupie się na ocenie książki, gdyż uważam, że została napisana bardzo dobrze pod każdym możliwym względem pomysłowości, zastosowania w niej odpowiedniego języka, tekstów dialogowych.

Nie zabrakło w niej okazywania uczuć, ale uważam, że to było najważniejsze ujęte tło, które odgrywało ukrytej roli, o której nie wiedzieli nawet bohaterzy.

Podobały mi się nadane imiona głównych bohaterów: Jasmena i Nataniel.

Uważam, że poznanie głównej treści przyda się każdemu z nas bez względu na wiek w dobie współczesnej technologii, która nie zawsze służy pozytywnie zachowaniom, a w szczególności dzieciom.

Wydawnictwu Nowoczesnemu dziękuje za egzemplarz książki do recenzji autorstwa Pani Agnieszki Żukowska pt.'' Kraina Niewidzialnego Dobra''.

Polecam przeczytać tę książkę.

Książki należące do gatunku literatury dziecięcej czyta się z zainteresowaniem, o ile autor trafi z odpowiednio pasującą tematyką, przesłaniem, odpowiednio dobranym tytułem, który sprawia największą radość podczas zapoznawania się z nim.

Czy Pani Agnieszka Żukowska autorka książki pt.'' Kraina Niewidzialnego Dobra'' potrafi, dotrzeć do czytelników tych mniejszych i...

Dzisiaj przychodzę do Was z recenzją mojego patronatu książki dla dzieci autorstwa Agnieszki Żukowskiej "Kraina Niewidzialnego Dobra". Egzemplarze powieści otrzymałam od Wydawnictwa NowoCzesne, za co bardzo dziękuję i już teraz Wam zdradzę, że mam zamiar zorganizować rozdanie oraz booktour z tą genialną pozycją dla dzieci.
Książka zawiera dwa opowiadania, które zawierają bardzo wartościową treść nie tylko dla dzieci, ale także dla dorosłych. Przypominają one o tym, co w życiu każdego z nas powinno być najważniejsze.
Już sam tytuł "Kraina Niewidzialnego Dobra" może czytelnikowi podpowiadać czego ma się spodziewać. Tytuł książki jest taki sam jak tytuł pierwszego opowiadania. Czytelnik ma tutaj styczność z magią, miłością i dobrem, o czym często zapominamy. Głównymi bohaterami są Jasmena i Nataniel - dzieci, które nie znają szczęścia i mimo iż chcą je odnaleźć, nie udaje im się to, ponieważ nie wiedzą, czego tak najbardziej potrzebują. Jak się później okazuje, wszystko, czego potrzebują do szczęścia znajdują w sobie samych.
Jasmena nie jest szczęśliwa z powodu braku przyjaciół. Jednak jest to spowodowane jej złym zachowaniem, którego ona nie dostrzega. Według niej wszystko robi dobrze, a tak naprawdę odpycha kolejne osoby od siebie. Natomiast Nataniel nie umie pogodzić się ze stratą taty, popada w ciągły smutek. Te dwie postacie wybierają się w podróż do krainy Niewidzialnego Dobra by odnaleźć szczęście.
Jest to bardzo krótka, cienka, ale bardzo wartościowa książka. Myślę, że osoby, które przeczytają te opowiadania swoim dzieciom skłonią nie tylko je do przemyśleń, ale także samych siebie. Dają one czytelnikom pewnego rodzaju nadzieję na lepszą przyszłość, jeśli tylko będziemy wychowywać młodsze pokolenie wśród takich wartościowych opowiadań.
Biorąc pod uwagę wykreowanie przez autorkę bohaterów są oni bardzo dobrze wykreowani. Agnieszka w interesujący sposób przedstawia czytelnikom przemiany osobowości Jasmeny i Nataniela. Cieszy mnie fakt, że to właśnie oni sami muszą dostrzec, co muszą zrobić, aby ich życie zmieniło się na lepsze i by mogli odnaleźć szczęście.
Autorka ma lekkie pióro, dzięki czemu książkę czytało się szybko i przyjemnie. Jej styl pisania jest skierowany przede wszystkim do młodych odbiorców, jednak nie jestem pewna, czy są oni w stanie wszystko zrozumieć samodzielnie. W związku z tym warto czytać tą książkę razem z pociechą. Bardzo podobały mi się ilustracje przedstawione w pozycji. Szczerze ją polecam i mam nadzieję, że jeszcze nie raz będę miała styczność z piórem autorki i wieloma jej utworami dla dzieci.

Dzisiaj przychodzę do Was z recenzją mojego patronatu książki dla dzieci autorstwa Agnieszki Żukowskiej "Kraina Niewidzialnego Dobra". Egzemplarze powieści otrzymałam od Wydawnictwa NowoCzesne, za co bardzo dziękuję i już teraz Wam zdradzę, że mam zamiar zorganizować rozdanie oraz booktour z tą genialną pozycją dla dzieci.
Książka zawiera dwa opowiadania, które zawierają...

Literatura dziecięca bardzo często okazuje się wartościowa nawet i dla starszych czytelników. Może nie pokazuje czegoś zupełnie nowego, ale zdecydowanie potrafi przypomnieć o tym, co w życiu jest ważne, a o czym jako dorośli często zapominamy. Z tego też względu bardzo chętnie sięgam po tego typu pozycje, a tym razem mój wybór padł na Krainę Niewidzialnego Dobra autorstwa Agnieszki Żukowskiej. Pozycję liczącą sobie niewiele ponad sześćdziesiąt stron, a jednak dość bogatą w treść. Czy ten tytuł mogę z ręką na sercu polecić? Odpowiedź na to pytanie znajduje się poniżej.

W Krainie Niewidzialnego Dobra – jak sama nazwa wskazuje, można odnaleźć prawdziwą magię, dobro oraz miłość. Jasmena i Nataniel to dzieci, które nie są zbyt szczęśliwe, nie potrafią tego szczęścia odnaleźć i nie mają pojęcia, że to, czego najbardziej potrzebują, mogą znaleźć w sobie. Dziewczynka cierpi z powodu braku przyjaciół, jednak nie widzi tego, że jej zachowanie odpycha od niej kolejne osoby. Chłopiec nie potrafi pogodzić się ze stratą taty, zamykając się w swoim smutku. Oboje wyruszają w podróż, która może pomóc w odnalezieniu szczęścia i nie tylko.

Zacznę od tego, iż mimo tego, że jest to książka dosyć cieniutka, a jej lektura bardziej wprawionym zajmie naprawdę niewiele czasu, to jednak w tej pozycji jest coś magnetycznego, budzącego nutę niepokoju, ale i nadziei na lepsze jutro. Tak najłatwiej jest mi Wam krótko opisać klimat tej pozycji, choć zapewne każdy czytelnik odnajdzie w tym tytule coś innego.

Moja uwaga oczywiście skupiła się na głównych bohaterach, a przede wszystkim na Jasmenie. Dziewczynka ta wzbudziła moje największe zainteresowanie, choć jej zachowanie nie należało do tych najprzyjemniejszych. Autorka bardzo ciekawie wykreowała tę postać i równie interesująco ukazała jej stopniową przemianę i zrozumienie tego, co Jasmena musi w sobie zmienić. Sam Nataniel i jego historia, choć poruszająca i dość trudna, to jednak nie zapadła mi aż tak bardzo w pamięci, jak historia Jasmeny. Nie mam pojęcia, od czego było to zależne, tak się po prostu stało.

Agnieszka Żukowska ma bardzo dobre pióro, dzięki któremu lektura tej książki okazała się całkiem przyjemna i bardzo szybka. Co rzuciło mi się również w oczy to to, że autorka ma styl pisania skierowany właśnie do młodych odbiorców, choć pojawiają się wyrażenia, które mogą być problematyczne dla tych młodych czytelników, którzy samodzielnie podejmą się lektury książki. Dlatego też uważam, że ten tytuł warto czytać wspólnie z dzieckiem, by w razie kłopotu objaśnić znaczenie poszczególnego słowa lub pomóc zrozumieć opisywane sytuacje.

Pozycja ta okazała się dla mnie pozytywnym zaskoczeniem i myślę, że gdybym miała w gronie swoich bliskich właśnie tak młodego czytelnika, z chęcią podsunęłabym mu tę pozycję. Ubolewam jedynie nad tym, iż książka ta ma tak mało stron, jednak optymistycznie nastawiam się na to, iż jeszcze będę miała okazję poznać twórczość autorki w książce większej gabarytowo.

Literatura dziecięca bardzo często okazuje się wartościowa nawet i dla starszych czytelników. Może nie pokazuje czegoś zupełnie nowego, ale zdecydowanie potrafi przypomnieć o tym, co w życiu jest ważne, a o czym jako dorośli często zapominamy. Z tego też względu bardzo chętnie sięgam po tego typu pozycje, a tym razem mój wybór padł na Krainę Niewidzialnego Dobra autorstwa...

Hej🌿

Czasami sięgam po książki „dla dzieci” – robię to z czystej ciekawości. Nie oczekuję po takich lekturach zbyt wiele – są to powieści typowo dla relaksu. Nie mam specjalnych wymagań, choć na pewno wiem, czego nie chcę w nich znaleźć. Niekiedy natrafiam na niesamowite i świetne przygody. Innymi czasy otrzymuję nieco mniej angażujące pozycje. Tym razem przeczytałam coś mniej pasjonującego. Nie będę ukrywać, że nie porwała mnie ta lektura.

Nie przywiązałam się szczególnie do żadnej z postaci – zbyt mało spędzamy z bohaterami czasu, by nawiązać z nimi jakąkolwiek więź. Jasmena i Nataniel są w najlepszym razie dla mnie obojętni. Jeśli chodzi o Barego i Elizjusza, to czasami mnie irytowali. Królik i słoń zostali przedstawieni jako pozytywni bohaterowie, którzy pragną pomóc dzieciom zrozumieć swoje emocje, jednak…. Szczerze powiedziawszy ich „mądrości” są czasami nieco zbyt „mądre”. Ponieważ mam nieco inne spojrzenie na świat, to na wielu polach nie było mi po drodze z opowiadaniami. Nie zgadzam się z przedstawieniem pewnych kwestii, pomysłami i przekazem kierowanym do młodych odbiorców.

Pewne wartości są uniwersalne – miłość, przyjaźń, akceptacja, szacunek i kilka innych. Niestety w sposobie ich przekazu w lekturze widzę kilka niebezpieczeństw. Konkretnie jest nam trochę zbyt blisko do religii. Mieszanie dzieciom w głowie „mędrcami”, których podciągnąć możemy pod boga, „aniołami stróżami” i „niebem” to coś nie dla mnie.

Nataniel, główny bohater, został przedstawiony w negatywnym świetle na początku drugiego opowiadania – jego odzywki są niegrzeczne i technicznie nie na miejscu. Jednak moim zdaniem stwierdzenie „nie całuj mnie bez mojej zgody” powinno być przedstawione w zupełnie innym świetle. Przede wszystkim to nic negatywnego, a wręcz bardzo zdrowego. Oczywiście można dyskutować nad sposobem przekazywania informacji przez Natalniela – stopniem agresywności i brakiem form grzecznościowych – jednak sama wiadomość nie powinna być wlepiana w kategorię bycia niegrzecznym. To raczej coś, czego powinno nauczyć się każde dziecko – ciało człowieka należy do niego i tylko do niego. Rodzice absolutnie nie powinni przywłaszczać sobie prawa do „miziania”, całowania i dotykania dziecka bez jego zgody. Wbrew pozorom dzieci to nie maskotki.

Gdy czytałam tę książkę, miałam wrażenie, że kąpię się w kisielu. Konwersacje między bohaterami są mętne, a odniesienia do jakichś absolutów abstrakcyjne. Ciężko się w to wszystko wgryźć. Jak zwykle przy tego typu historiach, mamy odwołania do „światła”, „dobra”, „drogi” i mocno naładowane zdania w stylu: „nic nie jest trudne, jeśli zostanie uznane za łatwe”, „ przedmioty twojego serca pozwolą ci odkrywać w innych istotach ich moc, szerzyć życzliwość, współczucie i miłość” oraz „nie ma przypadków, mój drogi, są tylko znaki”. Ogółem niektóre fragmenty sprawiały, że potrzebowałam chwili na oddech. Podczas czytania czułam się tak, jakby w czwartej klasie szkoły podstawowej ktoś znów mnie posadził na ławce w kościele i pilnował, żebym przypadkiem nie wydostała się ze świątyni. Są to złe wspomnienia, które niestety do mnie wróciły – nie wiem, czy to kwestia stylu książki, czy używanego słownictwa.

Myślę, że w książka stara się przekazać całkiem sporo istotnych wartości. Próba zrozumienia swoich emocji? Super. Pokazanie, że rozmowa z rodzicem może przynieść oczyszczenie i radość? Świetnie. Oczywiście, że okazywanie szacunku do starszych i wypełnianie swoich obowiązków w domu to coś, co każdy mały człowiek powinien robić – co można uznać za ważne i dobre. Tak samo posiadanie znajomych, bycie uczynnym i panowanie nad emocjami. Problem w tym, że opowiadania przyjmują bardzo jednostronną narrację. Jeszcze gorzej, że z tego toku myślenia bardzo łatwo wpaść w sidła religii. Myślę, że dobre wartości można przekazać młodym ludziom bez potrzeby bawienia się w odniesienia do boga i tła religijnego. Powiedziałabym raczej, że jest to zdrowsze – wszczepianie dzieciom religijności to w moim przekonaniu wyrządzanie im krzywdy. Uważam, że ludzi trzeba przede wszystkim nauczyć krytycznego myślenia, a dopiero później przedstawiać różne wierzenia.

Ta książka to bardziej owijanie dziecka w kokon dyskursów, idei i fałszywego poczucia bezpieczeństwa. Nie jestem pewna, czy ten sposób tłumaczenia świata jest czymś, co faktycznie pomogłoby danemu dziecku w przyszłości.

Okładka niespecjalnie przyciąga wzrok. Jest trochę tak jak wnętrze – rozmazana.

Wydarzenia, które mają miejsce w książce, nie są jakoś specjalnie ekscytujące czy niesamowite. Autorka również nie opisała ich zbyt dokładnie czy obszernie, przez co całość przemija dość szybko. Największą część opowiadań zajmują średnio angażujące dialogi.

Jak już wspomniałam, książka porusza istotne kwestie. Pozytywnie oceniam to, jak został ujęty temat straty rodzica i jak ten wątek został poprowadzony w opowiadaniu.

Książka jest bardzo krótka, a przeczytanie całości nie powinno zająć więcej niż godziny.

„Kraina niewidzialnego dobra” niestety nie przypadła mi do gustu. Moja ocena: 5/10

Hej🌿

Czasami sięgam po książki „dla dzieci” – robię to z czystej ciekawości. Nie oczekuję po takich lekturach zbyt wiele – są to powieści typowo dla relaksu. Nie mam specjalnych wymagań, choć na pewno wiem, czego nie chcę w nich znaleźć. Niekiedy natrafiam na niesamowite i świetne przygody. Innymi czasy otrzymuję nieco mniej angażujące pozycje. Tym razem przeczytałam coś...

www.tinarecenzuje.pl
www.facebook.com/tinarecenzuje
www.instagram.com/tinarecenzuje

Dziękuję Wydawnictwu NowoCzesne za egzemplarz recenzencki.

Nerwowo, a jednocześnie przepełniona ciekawością obejrzała się dookoła. Nie znała zupełnie tego miejsca, co też budziło w niej naprzemiennie to ekscytację to strach. Aż tu nagle usłyszała nieopodal siebie kogoś niespieszne kroki. Postanowiła zatem nie stracić okazji i zapytać się, jak to się stało, że z jej pokoju przeniosła się właśnie tutaj - jak dowiedziała się od Zająca, do Krainy Niewidzialnego Dobra. To, co usłyszała, wcale nie poprawiło jej humoru…

Witaj w świecie przepełnionym niegrzecznymi, złośliwymi dziećmi. W tym niesamowitym miejscu każdy pozna prawdę. Prawdę o sobie. To, jaki naprawdę jest, ze swoimi wszystkimi wadami i zaletami. Po małym rozrachunku przybyli mają niepodważalną szansę, aby zmienić się, zaznać innych emocji, niż do tej pory znali. Tylko od nich zależy, czy wykorzystają tę szansę i zatracą się w tym, co dobre, poczują wolność, zaznają prawdziwego szczęścia. Oni już podjęli decyzję. A Ty? Czy odważysz się wejść do Krainy Niewidzialnego Dobra, aby poznać swoje autentyczne ja? Wybierz mądrze. Tymczasem zapraszam Cię w niezapomnianą przygodę do “Krainy Niewidzialnego Dobra” (20.04.2022, Wydawnictwo NowoCzesne) autorstwa Pani Agnieszki Żukowskiej.

Wydawnictwo NowoCzesne – swoją siedzibę posiadają w Poznaniu. Kierują się stwierdzeniem „mniej oznacza lepiej” - mniej wydanych pozycji, oznacza szersze pole promocji, oraz reklamy dla każdej twórczości po etapie selekcji. Łączy to się też ze zdecydowanie wyższą jakością edytorską.

Daj się pochłonąć do reszty w wir Krainy Niewidzialnego Dobra. Poczuj, co to znaczy prawdziwa przygoda przepełniona tajemnicami, magią, miłością. Pozwól sobie na jeszcze lepsze poznanie samego siebie. Nie odmawiaj sobie chwili relaksu, przemyśleń. Aż w końcu…

Poznaj historię Jasmeny i buraczanego kamienia, a także Nataniela i tajemniczego słonia. Każdy z bohaterów cierpi na jakąś przypadłość. Dziewczynka jest typem buntowniczki, z którą nikt nie może wytrzymać na dłużej, natomiast chłopiec boryka się ze smutkiem, który doskwiera mu po stracie ojca. Obwiniają o swoje nieszczęście wszystkich, lecz nie wiedzą, że tego, co w życiu jest najważniejsze, muszą szukać w swoim sercu. Na pozór dwoje obcych sobie dzieci, lecz łączy ich jedno: każde z nich udaje się w terapeutyczną podróż życia, dzięki której mają możliwość dotrzeć do swoich najgłębiej skrywanych przed innymi emocji.

“Kraina Niewidzialnego Dobra” autorstwa Pani Agnieszki Żukowskiej, to powieść o charakterze dydaktycznym, polecana w głównej mierze młodszemu gronu odbiorców. To tutaj dziecko pozna, utrwali sobie takie wartości jak: przyjaźń, bezinteresowność, zaufanie, czy miłość.

Pierwsze, co rzuca się w oczy czytając książeczkę, to mądrość, która z niej płynie. Autorka robi ogromny ukłon w stronę początkujących odbiorców i umieszcza w twórczości “obrazkową” symbolikę i jej bardzo przystępne tłumaczenie, która bez problemu trafi do maluszków, ale nie tylko! jej przekaz dotrze także do dorosłych. Język pisania jest (jak to bywa w powieściach dla dzieci) bardzo lekki, zrozumiały, urozmaicony epitetami. Bardzo przyjemnie czytało się lekturę.

Historie zostały poprowadzone w ciekawy, interesujący, wręcz obrazowy sposób. Sam tekst okalają rysunki, które odzwierciedlają obecny wątek. Generalnie podczas zapoznawania się z lekturą nie można się przy niej nudzić, bez względu na to ile ma się lat. Jestem pewna, że każdy znajdzie coś dla siebie w tej króciutkiej twórczości.

Bohaterami są dzieci i dorośli oraz zwierzęta, które porozumiewają się ludzkim głosem. Fabuła jest magiczna, barwna, zdecydowanie pobudza wyobraźnię. Narracja została poprowadzona w trzeciej osobie. Wątki zmieniają się jak w kalejdoskopie, natomiast wartkość jest zadowalająca. Jedno jest pewne, od powieści nie da się oderwać: pochłania, zapada w pamięć, uzależnia. Świetnie bawiłam się przeżywając przygody z Jasmeną i Natanielem oraz ich przyjaciółmi. Cudownie było czytać i widzieć, jak dzieci przechodzą metamorfozę. Polecam.

www.tinarecenzuje.pl
www.facebook.com/tinarecenzuje
www.instagram.com/tinarecenzuje

Dziękuję Wydawnictwu NowoCzesne za egzemplarz recenzencki.

Nerwowo, a jednocześnie przepełniona ciekawością obejrzała się dookoła. Nie znała zupełnie tego miejsca, co też budziło w niej naprzemiennie to ekscytację to strach. Aż tu nagle usłyszała nieopodal siebie kogoś niespieszne kroki....

"Kraina niewidzialnego dobra" Agnieszka Żukowska, Wydawnictwo Nowoczesne to piękna książeczka, w przystępny sposób opowiadająca o tym, co w życiu ważne.

Biały zając i słoń mówią dzieciom jak radzić sobie z emocjami. Tłumaczą, że są one jakby drogowskazem:

"Twój gniew pokazuje ci, co jest dla ciebie dobre, a co nie."

"Wstyd pozornie tylko świadczy o naszym poczuciu niedoskonałości. W rzeczywistości chce ci pokazać drogę do niezależności."

"Strach pozwala ci wyzwolić swoją moc."

"Dzięki miłości poznajemy prawdę o sobie."

"Wdzięczność powoduje, że odczuwamy szczęście"

Książeczka zawiera dwa opowiadania. W jednym niegrzeczna Jasmena poznaje kolorowy świat emocji wraz z towarzyszącym jej zającem, Barym.

W drugim Natan, chłopiec przeżywający żałobę po stracie ojca, uczy się uwalniać smutek i ponownie odczuwać radość. Dzięki tajemniczemu słoniowi zrozumiał, że bliscy na zawsze pozostają w naszych sercach i mogą powrócić do nas w snach i wspomnieniach.

Autorka stosuje proste porównania. Bardzo podobało mi się to z homarem. Uważam, że to cenna pozycja, w prosty sposób tłumacząca najważniejsze wartości. Uczy dzieci czym jest prawdziwa przyjaźń i jak należy odnosić się do innych ludzi. Pomimo, że książeczka jest cienka, mieści wiele mądrości oraz wszystkie odcienie Krainy Niewidzialnego Dobra, bo "nawet jeśli coś jest niewidoczne dla naszych oczu, nie znaczy to, że nie istnieje."

"Kraina niewidzialnego dobra" Agnieszka Żukowska, Wydawnictwo Nowoczesne to piękna książeczka, w przystępny sposób opowiadająca o tym, co w życiu ważne.

Biały zając i słoń mówią dzieciom jak radzić sobie z emocjami. Tłumaczą, że są one jakby drogowskazem:

"Twój gniew pokazuje ci, co jest dla ciebie dobre, a co nie."

"Wstyd pozornie tylko świadczy o naszym poczuciu...

Świetna książka w stylu "Małego Księcia". Dwa króciutkie opowiadania zawierają mnóstwo Złotych Myśli i pozwalają czytelnikowi na podróż do swojego wnętrza. Każdy znajdzie tu coś dla siebie.
❤Szczerze POLECAM❤

Świetna książka w stylu "Małego Księcia". Dwa króciutkie opowiadania zawierają mnóstwo Złotych Myśli i pozwalają czytelnikowi na podróż do swojego wnętrza. Każdy znajdzie tu coś dla siebie.
❤Szczerze POLECAM❤