Z całą pewnością nie jest to najlepsze dzieło tego pisarza. Tak naprawdę ciężko się czyta tę książkę. Tytułowa bohaterka - Gam - podróżuje, wdaje się w jakieś dziwne relacje z różnymi mężczyznami. W sumie nie wiadomo, jaki jest cel tych podróży oraz tych relacji. Niewiele wiadomo o samej Gam.
Oczywiście jest tutaj wiele epickich obrazów, to typowe dla tego autora. I chyba tylko przez sympatię dla niego udało mi się dobrnąć do końca.
Można powiedzieć, że ostatni rozdział był najciekawszy, najbardziej dynamiczny z całej książki. Ale żeby do niego dojść, trzeba niestety przeczytać inne, mniej ciekawe i wręcz nudne.
Oprócz tego jest w tej powieści wiele przemyśleń egzystencjalnych, które podobnie jak w Domu marzeń skłaniają nas do następującej refleksji - życie jest mieszaniną dobra i zła, jest piękne i zarazem brutalne oraz kto żyje zgodnie z własnymi przekonaniami będzie żył wiecznie.

Z całą pewnością nie jest to najlepsze dzieło tego pisarza. Tak naprawdę ciężko się czyta tę książkę. Tytułowa bohaterka - Gam - podróżuje, wdaje się w jakieś dziwne relacje z różnymi mężczyznami. W sumie nie wiadomo, jaki jest cel tych podróży oraz tych relacji. Niewiele wiadomo o samej Gam.
Oczywiście jest tutaj wiele epickich obrazów, to typowe dla tego autora. I...

Nie wiem co sądzić, chyba nie do końca zrozumiałam tę książkę. Piękne, poetyczne opisy i wartościowe myśli.

Nie wiem co sądzić, chyba nie do końca zrozumiałam tę książkę. Piękne, poetyczne opisy i wartościowe myśli.

Widać, że to dopiero wczesny Remarque, jeszcze niedopracowany, ale nosi już znamiona geniuszu.

Widać, że to dopiero wczesny Remarque, jeszcze niedopracowany, ale nosi już znamiona geniuszu.

Wracam do Remarque’a po latach; wracam do tego, czego jeszcze nie zdążyłem przeczytać (a niewiele tego pozostało).
Tym razem wpadam w powieść obyczajową jak z Czechowa czy Manna i muszę zdecydowanie stwierdzić, że “Czarodziejska góra” to to nie jest. Wolę już o niebo Remarque’a w sprawdzonych tematykach: I Wojna Światowa, powojenny upadek dawnego świata, czasy drożyzny i hiperinflacji i takie tam. A tu: wielki zawód prozą ulubionego pisarza młodości.
Główna bohaterka wędruje po całym globusie (Kair, Luxor, Argentyna, Davos, Morze Chińskie, Indie i czego tam jeszcze nie ma!) poszukując własnej tożsamości i szczęścia. Przy okazji przechodzi z rąk do rąk kolejnych mężczyzn po części sama ich wybierając, a po części stając się igraszką wydarzeń spoza swej woli. Dopiero przeglądając się oczyma kolejnych kochanków zdaje się przybliżać Gam do pełni własnego jestestwa. Ostatecznie jednak ona beznamiętna i bez właściwości, mężczyźni nieudani, szczęście nieosiągalne.
Literatura zaś pretensjonalna, grafomańska i nabita pseudofilozofiami (mieszanką zachodnioeuropejskich i dalekowschodnich) - nużąca i nudna. Podróż bohaterki nie ma wielkiego uzasadnienia - raczej jak popis pisarza tym, gdzie był i co w życiu widział. A jeszcze strasznie to szowinistyczne i kolonialne już od początku - takie afrykańsko-davosowskie mitologie z wyrażeniami typu “domieszka krwi negroidalnej”.
W sumie duży zawód. Ale daję Remarque’owi jeszcze szansę - muszę przekonać się, czy dawna fascynacja całkiem wywietrzała, czy tylko trafiłem na nieodpowiednią pozycję i może w złym czasie (i nudnej audiobookowej interpretacji)?..

Wracam do Remarque’a po latach; wracam do tego, czego jeszcze nie zdążyłem przeczytać (a niewiele tego pozostało).
Tym razem wpadam w powieść obyczajową jak z Czechowa czy Manna i muszę zdecydowanie stwierdzić, że “Czarodziejska góra” to to nie jest. Wolę już o niebo Remarque’a w sprawdzonych tematykach: I Wojna Światowa, powojenny upadek dawnego świata, czasy drożyzny i...

Druga powieść Remarque`a, po debiucie literackim, napisana 1924 roku , całkiem odmienna od przyszłych utworów o tematyce wojennej i pacyfistycznej. Bohaterka powieści nawiązuje do kobiecych postaci przełomu XIX i XX wieku . Jednocześnie pisząc " Gam" Autor był zafascynowany egzotycznymi krajami, stąd akcja powieści utrzymana jest w konwencji przygodowej i rozgrywa się na różnych kontynentach.
Gam, piękna i bogata, spotyka mężczyzn, których różnił temperament i odmienne spojrzenie na życie i na kobiety, mając swoją filozofię życiową. Jest kobietą femme fatale, niszczy kochających ją mężczyzn, jednocześnie sama doznaje wielu porażek. Zakochuje się szybko i głęboko , potrafi za uczuciem wyruszyć nawet na koniec świata. Pragnąc miłości, oczekuje od tych, których kocha, pomocy w znalezieniu samej siebie, " życie jest wszystkim" powtarza. Płacąc wysoką cenę, w końcu odnajduje spokój ducha - " najważniejsze być w zgodzie z samą sobą".
Opublikowana po śmierci autora "Gam" , nie ma dobrych recenzji wśród krytyków. Ja jednak bardzo lubię powieści z przygodą w tle, kiedy mogę zwiedzać egzotyczne kraje z pięknymi krajobrazami, a jednocześnie bohaterowie mają coś do powiedzenia na temat życia. Zachęcam do lektury.

Druga powieść Remarque`a, po debiucie literackim, napisana 1924 roku , całkiem odmienna od przyszłych utworów o tematyce wojennej i pacyfistycznej. Bohaterka powieści nawiązuje do kobiecych postaci przełomu XIX i XX wieku . Jednocześnie pisząc " Gam" Autor był zafascynowany egzotycznymi krajami, stąd akcja powieści utrzymana jest w konwencji przygodowej i rozgrywa...

Pisarz pięknie opisał wspaniałe,malownicze kraje,które przemierzała główna bohaterka Gam.
Ciekawie napisana powieść.
Piękna,mądra książka.

Pisarz pięknie opisał wspaniałe,malownicze kraje,które przemierzała główna bohaterka Gam.
Ciekawie napisana powieść.
Piękna,mądra książka.

...

...

Tytułowa „Gam” to młoda kobieta, która podróżuję poprzez cztery kontynenty – Afrykę, Azję, Amerykę Południowa i Europę. W czasie swoich wojaży konfrontuje się z różnymi typami mężczyzn, którzy reprezentują odmienne filozofie życia. Z każdym z nim łączy ją jakiś epizod – mniej lub bardziej znaczący.

Spotkania Gam z różnymi mężczyznami, poznawanie siebie poprzez nich, aż w końcu odnalezienie samej siebie – co chyba było od początku celem całej historii - przedstawia Remarque na tle wyjątkowo dystyngowanego, bogatego i oryginalnego środowiska. Męskie silne charaktery są wynikiem egzotycznych miejsc z jakich pochodzą i kontrastują z chwiejną kobiecą postacią Gam, która znajduje się cały czas jakby w odosobnieniu.

Po stracie swojego ukochanego Lavaletta Gam jest w końcu świadoma swojego istnienia, odnajduje swoje wewnętrzne ja i osiąga spokój, który wyraża się również poprzez zjednoczenie człowieka z naturą i dostrzeżenie piękna otaczającego ją świata.

Nie publikowana do 1998 roku powieść „Gam” powstała prawdopodobnie w czasie od przełomu wiosny i lata 1923 do tego samego okresu roku 1924. Nie istnieją niestety bezpośrednie świadectwa lub wypowiedzi autora na temat powstania tej książki jak i samego tekstu. Wiosną 1942 roku Remarque przebywając w Los Angeles kazał przepisać stary manuskrypt i poprawił go częściowo nadając mu kształt wydrukowanej w 1998 r. powieści. „Gam” miała bardzo duże znaczenie dla jej autora, o czym może świadczyć fakt, że do samej śmierci przechowywał ją w teczce z napisem „pierwsza powieść”, chociaż wcześniej udało mu się opublikować inną – „Dom Marzeń”. Prawdziwa faza powieściopisarza Ericha Marii Remarque rozpoczyna się właśnie od „Gam”. A jeśli dodać do tego opowiadania napisane w tym samym czasie co „Gam” i publikowane głównie na łamach czasopisma „Jugend”, można stwierdzić, że istnienie Remarque jako pisarza rozpoczyna się właśnie w 1924 roku.

Ciekawym faktem jest, że zastosowane w „Gam” nazwy postaci były używane przez Remarque także w jego wielu innych późniejszych utworach, aż do ostatniej jego powieści. Z psychologicznego punktu widzenia interesującym jest natomiast, że Remarque w połowie lat 20-tych publikował swoje teksty pod pseudonimem „Lavalette”. Z kolei w listach do Marleny Dietrich podpisywał się jako „Ravic” (ta postać również pojawia się w „Gam”, chociaż większości będzie się kojarzyć głównie z „Łukiem Triumfalnym”). W korespondencji z Marleną – w jednym z ponad 300 listów znajduje się jedyna wzmianka Remarque dotycząca „Gam”, podczas której ironizuje on dając do zrozumienia, że ta postać ma wiele wspólnego właśnie z Dietrich.

Chociaż nie jest to moja ulubiona książka Remarque warto po nią sięgnąć przynajmniej z wyżej wymienionych względów i przede wszystkim dlatego, że była pierwsza. Co prawda sporo w niej niedomówień i niewiadomych, co mi trochę przeszkadzało podczas czytania, ale w pewnym sensie intrygująca jest właśnie przez swoją inność i brak podobieństw do „typowych” dla Remarque powieści o tematyce wojennej. Polecam szczególnie miłośnikom pisarza.

Tytułowa „Gam” to młoda kobieta, która podróżuję poprzez cztery kontynenty – Afrykę, Azję, Amerykę Południowa i Europę. W czasie swoich wojaży konfrontuje się z różnymi typami mężczyzn, którzy reprezentują odmienne filozofie życia. Z każdym z nim łączy ją jakiś epizod – mniej lub bardziej znaczący.

Spotkania Gam z różnymi mężczyznami, poznawanie siebie poprzez nich, aż w...

Jeżeli autor w czasie swojego życia nie opublikował tej książki to miał do tego dobry powód. Wieje nudą. Można ją polecać jako środek nasenny. To samo dotyczy także "Domu marzeń". Ale spadkobiercy wyciągnęli stare szpargały i sprzedali prawa do wydania tych "bestselerów".

Jeżeli autor w czasie swojego życia nie opublikował tej książki to miał do tego dobry powód. Wieje nudą. Można ją polecać jako środek nasenny. To samo dotyczy także "Domu marzeń". Ale spadkobiercy wyciągnęli stare szpargały i sprzedali prawa do wydania tych "bestselerów".

Napisana w 1924 r., po "Domu Marzeń", ocenionym przeze mnie jako „knot czyli chała” (3 gwiazdki),5 lat przed "Na Zachodzie bez zmian", została wydana w 1998 (74 lata po napisaniu !!!),oczywiście (znowu!!!) bez zgody autora, bo mu się dawno temu zmarło (Remarque, 1898 – 1970). To już jest jakiś podejrzany, popularny proceder z wydawaniem dziwnych książek długo po śmierci autora. (Przed chwilą pisałem notkę na temat zbieraniny tekstów Gombrowicza wydanych pod tytułem 'Czytelnicy i krytycy' – 35 lat po śmierci autora). W przypadku obecnie rozważanym, jaki sens (poza finansowym) ma wydawanie nieznanej książki z początków kariery Remarque, skoro jego image, zbudowany na 5 wybitnych książkach ("Na Zachodzie bez zmian", "Trzej towarzysze", "Łuk triumfalny", "Czas życia i czas śmierci", "Noc w Lizbonie") jest stabilny i nienaruszalny. Przecież gdyby chciał, to by ją opublikował, bo od sukcesu w 1929 roku, miał na to 41 lat. Czyli znowu oszustwo, polegające na wabieniu czytelnika nazwiskiem autora.

No i co otrzymaliśmy? Nudną książczynę początkującego pisarza o „kobicie”, która sama (ani autor) nie wie czego chce. To nawet nie jest „czytadło”, bo partii opisowych nie idzie jak czytać. Nie wiadomo co chciał autor napisać, bo jeśli książkę podróżniczą, to po co eksponował odczucia „kobity”, a jeśli o poszukiwaniu miłości, to zły pomysł, bo jedna moja znajoma znalazła miłość nie ruszając się ze swojej wsi i do dzisiaj jest szczęśliwa.
Knot czyli chała, a Remarque przewraca się w grobie, że wbrew jego woli to mu wydali. Stawiam aż 3 gwiazdki, bo i tyle dałem za „Dom marzeń” (proszę porównać notki)
PS. Przypomniałem sobie, że w czasach mojej młodości nauczano, że autor nazywał się Kramer, był niemieckim Żydem, a pseudonim stworzył czytając nazwisko od końca. Teraz podają, że nazywał się Remark i nic z Żydami go nie łączyło. Czy to jest swoista „political correctness”?

Napisana w 1924 r., po "Domu Marzeń", ocenionym przeze mnie jako „knot czyli chała” (3 gwiazdki),5 lat przed "Na Zachodzie bez zmian", została wydana w 1998 (74 lata po napisaniu !!!),oczywiście (znowu!!!) bez zgody autora, bo mu się dawno temu zmarło (Remarque, 1898 – 1970). To już jest jakiś podejrzany, popularny proceder z ...