Chyba nie ma osoby, której nazwisko Janusza Korczaka nic by nie mówiło. Dla jednych jest to autor „Króla Maciusia Pierwszego”, dla innych lekarz, którzy poświęcił się dla ratowania warszawskich sierot. Obie odsłony tej jego osobowości spajają się idealnie w postać wielkiego społecznika w nakreślonych przez samego Korczaka "Pamiętnikach". To poruszający dokument czasów wojny, ukazujący nie tylko dramatyczne wydarzenia z życia Domu Sierot w Warszawie, którym opiekował się Korczak, ale również głębokie refleksje samego autora dotyczące samej wojny i człowieczeństwa w tym trudnym okresie. Korczak, oddany wychowawca i pisarz, pokazuje w „Pamiętnikach” swą postawę wobec bestialskich zachowań nazistów, opisuje swe, często podejmowane wręcz z desperacją wysiłki, aby zapewnić dobro, a zwłaszcza bezpieczeństwo swoim podopiecznym.
W pamiętniku Korczak odnosi się nie tylko do bieżących wydarzeń z okresu wojny i życia w getcie, ale także przenosi czytelnika w głąb swojego życia, od dzieciństwa po młodość. To retrospektywne spojrzenie ukazuje korzenie jego wartości i przekonań, pokazuje kto i w jaki sposób ukształtował sposób jego myślenia, kto wpił w etos jego codzienności troskę o innych i determinację, w walce o człowieczeństwo w trudnych czasach.
Najbardziej poruszające są jednak ostatnie fragmenty pamiętnika, gdy Korczak zdaje sobie sprawę, że wysiedlenie z getta i nieuchronne zbliżające się zagrożenie są faktem. Te przemyślenia Autora są dogłębnie wstrząsające, gdyż dobitnie wskazują, jak realnie świadomym był Korczak co do losu jaki nieuchronnie czeka na niego i znajdujące się pod jego opieką dzieci. Mimo tej bolesnej świadomości Autor Pamiętnika pozostaje silny i do końca oddany swoim podopiecznym.
Ten pamiętnik jest zatem wyjątkowym świadectwem tamtych potwornych lat. On wywołuje silne emocje, a jednocześnie budzi strach i sprawia, że łzy płyną wartkim strumieniem. Warto na koniec jedynie dodać, że Janusz Korczak rozpoczął pisanie "Pamiętnika" w maju 1942 roku, a ostatnia notatka, datowana na 4 sierpnia, została sporządzona na dzień przed tym, jak Korczak wraz z dziećmi udali się na Umschlagplatz, skąd następnie trafili wprost do obozu zagłady w Treblince.

Chyba nie ma osoby, której nazwisko Janusza Korczaka nic by nie mówiło. Dla jednych jest to autor „Króla Maciusia Pierwszego”, dla innych lekarz, którzy poświęcił się dla ratowania warszawskich sierot. Obie odsłony tej jego osobowości spajają się idealnie w postać wielkiego społecznika w nakreślonych przez samego Korczaka "Pamiętnikach". To poruszający dokument czasów...

Korczak był bardzo ciekawą osobą, jeżeli kogoś zainteresował pamiętnik polecam również poszukać innych źródeł :)

Korczak był bardzo ciekawą osobą, jeżeli kogoś zainteresował pamiętnik polecam również poszukać innych źródeł :)

Książka "Pamiętnik" Janusza Korczaka to niezwykłe i poruszające świadectwo życia i działalności tego wyjątkowego człowieka w czasach nazistowskiej okupacji i zagłady. Teksty te, powstały w jednym z najtrudniejszych momentów historii, kiedy okrucieństwo i nieludzkie warunki były na porządku dziennym. Jest to książka pełna emocji, wspomnień i refleksji.

Korczak, nie tylko jako wychowawca i lekarz, ale także jako pisarz, oddaje w swoim pamiętniku całe swoje życie i pasję do pracy z dziećmi. Jego wysiłki w ratowaniu podopiecznych oraz próby poprawienia warunków życia w getcie są wzruszające i inspirujące. Mimo bezsensownego cierpienia i okrucieństwa otaczającego go świata, Korczak pozostaje "ludzkim", co podkreśla jego silna obecność jako narratora.

Książka nie tylko ukazuje dramatyczną rzeczywistość getta i działania Korczaka, ale także przekracza granice rozumu i logicznego myślenia, docierając do obszarów, które wydają się poza dobrem i złem. To miejsce, gdzie moralność i uczciwość odgrywają kluczową rolę w zachowaniu godności i człowieczeństwa.

Niezwykłość tego pamiętnika tkwi również w jego literackiej jakości. Pisany w trudnych warunkach, jest przesiąknięty niepowtarzalnym stylem i głęboką mądrością Korczaka. To ważne świadectwo literatury holocaustu, które może być trudne do przeanalizowania, ale jednocześnie niezwykle wartościowe dla zrozumienia tamtych czasów i ludzkiej natury w obliczu ekstremalnych okoliczności.

"Pamiętnik" Janausza Korczaka to nie tylko dokumentacja historii, ale także inspirujące źródło przemyśleń nad moralnością, ludzką godnością i niezłomnością ducha w obliczu największych trudności. To lektura, która powinna być zawsze pamiętana i doceniana.
Polecam.

Książka "Pamiętnik" Janusza Korczaka to niezwykłe i poruszające świadectwo życia i działalności tego wyjątkowego człowieka w czasach nazistowskiej okupacji i zagłady. Teksty te, powstały w jednym z najtrudniejszych momentów historii, kiedy okrucieństwo i nieludzkie warunki były na porządku dziennym. Jest to książka pełna emocji, wspomnień i refleksji.

Korczak, nie tylko...

To zdecydowanie nie dla mnie

To zdecydowanie nie dla mnie

Bardzo dobra książka, świetny lektor.

Bardzo dobra książka, świetny lektor.

„Pamiętniki” Janusza Korczaka, to niewielka jeśli chodzi o ilość stron pozycja, nie zawsze dla mnie zrozumiała ( ale dzięki przypisom Igora Newerlyego niektóre fragmenty zostały wyjaśnione)
Niezrozumiała jest dlatego, że sporo tam skrótów myślowych i niedomówień. I choć Korczak pisze: "Przeczytałem. Z trudem zrozumiałem. A czytelnik?” – czyli sugeruję, że pamiętnik tworzy dla potomnych, to jednak ma się wrażenie, że pisze tylko dla siebie, dla zrzuceni ciężaru otaczającej go rzeczywistości. Taka swoista Książka Skarg i Zażaleń. I jedna taka skarga bardzo utkwiła mi w pamięci. Mianowicie - stosunek społeczeństwa do lekarza, który jest Żydem. Podsumowując, pamiętnik Janusza Korczaka, to nie tylko zapis ostatnich dni z życia autora przed transportem do obozu hitlerowskiego w Treblince, ale także świadectwo antysemickiej postawy Polaków.

„Pamiętniki” Janusza Korczaka, to niewielka jeśli chodzi o ilość stron pozycja, nie zawsze dla mnie zrozumiała ( ale dzięki przypisom Igora Newerlyego niektóre fragmenty zostały wyjaśnione)
Niezrozumiała jest dlatego, że sporo tam skrótów myślowych i niedomówień. I choć Korczak pisze: "Przeczytałem. Z trudem zrozumiałem. A czytelnik?” – czyli sugeruję, że pamiętnik tworzy...

Ostatnia książka jaką przeczytałam w 2019 roku to "Pamiętnik" Janusza Korczaka. Mimo, że ma ona zaledwie 100 stron to nie do końca ją udźwignęłam. To w jaki sposób autor przedstawił swoje wspomnienia z życia w warszawskim getcie nie znalazło mojego zrozumienia. Ale jak sam autor powiedział, gdy przeczytał swoje zapiski z trudem je zrozumiał. Cytując jego słowa "Nie dziw, że pamiętnik niezrozumiały dla czytelnika. Czyż można rozumieć cudze wspomnienia, obce życie?". Nie ulega jednak wątpliwości, że osoba Korczaka, do ostatniej chwili ratująca sieroty w czasie wojny, sama w sobie powinna wzbudzać podziw i szacunek.

Mój instagram: my.books.shelf

Ostatnia książka jaką przeczytałam w 2019 roku to "Pamiętnik" Janusza Korczaka. Mimo, że ma ona zaledwie 100 stron to nie do końca ją udźwignęłam. To w jaki sposób autor przedstawił swoje wspomnienia z życia w warszawskim getcie nie znalazło mojego zrozumienia. Ale jak sam autor powiedział, gdy przeczytał swoje zapiski z trudem je zrozumiał. Cytując jego słowa "Nie...

"Przeczytałem. Z trudem zrozumiałem. A czytelnik?
Nie dziw, że pamiętnik niezrozumiały dla czytelnika. Czyż można rozumieć cudze wspomnienia, obce życie?
Zdaje się, że ja bez trudu winienem wiedzieć, co piszę.
Ba! Czy można rozumieć własne wspomnienia?"

Nie oceniam, bo nie powinno podlegać ocenie cudze życie i wspomnienia.
Chyba nie udźwignęłam tego pamiętnika... Może źle to o mnie będzie świadczyło... Nie wszystko zrozumiałam poprzez trudną formę, przyjętą przez Janusza Korczaka. Niemniej znałam jego historię wcześniej i oddaję mu hołd, bo oddał życie za miłość i to miłość ogromną, czystą i bezinteresowną do tych najmniejszych - dzieci.

Mimo trudności, które niósł mi ze sobą ten pamiętnik, zakończyłam jego czytanie wzruszona. Janusz Korczak był wielkim człowiekiem. Dobrze, że tamte dzieci go miały...

"Przeczytałem. Z trudem zrozumiałem. A czytelnik?
Nie dziw, że pamiętnik niezrozumiały dla czytelnika. Czyż można rozumieć cudze wspomnienia, obce życie?
Zdaje się, że ja bez trudu winienem wiedzieć, co piszę.
Ba! Czy można rozumieć własne wspomnienia?"

Nie oceniam, bo nie powinno podlegać ocenie cudze życie i wspomnienia.
Chyba nie udźwignęłam tego pamiętnika... Może źle...

Tego się nie recenzuje i nie ocenia. W każdym razie ja nie umiem.

Tego się nie recenzuje i nie ocenia. W każdym razie ja nie umiem.

Wybitny, analityczny umysł odziany w skromność i prostotę. Niecodzienna, pedagogiczna wrażliwość na drugiego człowieka. Literatury Korczaka nie sposób oceniać, warto ją smakować i poddawać refleksji.

Wybitny, analityczny umysł odziany w skromność i prostotę. Niecodzienna, pedagogiczna wrażliwość na drugiego człowieka. Literatury Korczaka nie sposób oceniać, warto ją smakować i poddawać refleksji.