W połowie książki stwierdziłem: "ok, wiem że młodszy syn autora lubi jeździć tą samą trasą na spacer i siedzieć w tym samym miejscu przy stole oraz że starszy jest zafascynowany wyścigami samochodowymi, ale nie wiem nic nowego o rytmach i rytuałach". Ale stwierdziłem że przebrnę dalej.
Na szczęście udało się "wybronić" w drugiej połowie gdzie autor nawiązywał często do tej pasji syna w kontekście rytuałów, ale tylko częściowo przekonywująco. Myślę że więcej jest informacji o innym podejściu do wychowania i nauki, niż o samych rytmach.

O ile zgadzam się z uwagą o konieczności przyłożenia nacisku na jakość czasu "na żywo", to przykłady pokazujące atrakcyjne zajęcia na torze wyścigowym vs gra konsolowa (i że dziecko zawsze wybiera zajęcia na torze) mocno naciągane, bo moim zdaniem takie wybory są oczywiste. Większe wyzwanie pojawia się w mniej atrakcyjnych (z samej natury) alternatywach. Ale ok, samo zwrócenie uwagi na jakość czasu i pokazanie innego podejścia na plus.

Rozdziały podzielone niejasno, myślę że brakuje jaśniejszej struktury książki

Z książki zabieram inne podejście do nauki (opartej o emocje, doświadczenia na żywo),kwestionowanie "nie da się", większy szacunek do zabawy dzieci (jako narzędzia zdobywania lub ugruntowywania wiedzy),podejście że ucząc dzieci np. "ustępować w konflikcie" uczą się one tego samego przez obserwację oraz na koniec: wzmocnienie przekonania o wartości rodzinnych rytuałów :)

W połowie książki stwierdziłem: "ok, wiem że młodszy syn autora lubi jeździć tą samą trasą na spacer i siedzieć w tym samym miejscu przy stole oraz że starszy jest zafascynowany wyścigami samochodowymi, ale nie wiem nic nowego o rytmach i rytuałach". Ale stwierdziłem że przebrnę dalej.
Na szczęście udało się "wybronić" w drugiej połowie gdzie autor nawiązywał często do tej...

Dużo opowiadania o synu autora, momentami trochę brzmi jak taka laurka, co niezbyt mi odpowiada. Książka ma specyficzną strukturę przez co w mojej ocenie nie jest do końca zrozumiała, nie jestem pewna czy odebrałam wszystko co autor chciał przekazać. Z jednej strony są fragmenty lekkie, które dobrze się czyta i faktycznie można zwrócić uwagę na pewne aspekty wychowania, które pomijamy w codziennym życiu, z drugiej są wstawki i dłuższe cytaty, które są tak napisane że je po prostu omijałam, bo męczyły. Czytałam lepsze książki o rozwoju i wychowaniu dzieci.

Dużo opowiadania o synu autora, momentami trochę brzmi jak taka laurka, co niezbyt mi odpowiada. Książka ma specyficzną strukturę przez co w mojej ocenie nie jest do końca zrozumiała, nie jestem pewna czy odebrałam wszystko co autor chciał przekazać. Z jednej strony są fragmenty lekkie, które dobrze się czyta i faktycznie można zwrócić uwagę na pewne aspekty wychowania,...