Książkę ukraińskiego historyka, od wielu lat mieszkającego i wykładającego w USA, przeczytałam z wielkim zainteresowaniem. Plokhy przekonująco ukazuje, że współczesna Rosja, wywodząca się z Wielkiego Księstwa Moskiewskiego, w swej proweniencji jest bliższa Mongołom, którzy pobili Ruś, niż samej Rusi – wielkiej, wspaniałej Rusi Kijowski czy, tym bardziej, republice kupieckiej, jaką był Nowogród. Zafałszowanie genezy Rosji istnieje także w warstwie symbolicznej. Do rosyjskich świętości należy czapka Monomacha, rzekomo przekazana przez cesarza Bizancjum, Konstantyna o takimż przydomku, Włodzimierzowi Monomachowi, władcy Kijowa, a przez jego następców – książętom moskiewskim. Tymczasem… „Była to w istocie XIV-wieczna filigranowa czapka z Azji Środkowej, prawdopodobnie dar od chana Złotej Ordy, mający przypomnieć książętom moskiewskim o ich wasalstwie.”
Tożsamość rosyjska wykluwała się w bólach, głównie narodów ościennych. Czym jest naród rosyjski? Sami Rosjanie mają z tym duży problem i w różnych epokach przygotowywano różne, pasujące do potrzeb chwili, odpowiedzi. Olbrzymią rolę w kształtowaniu się definicji narodu rosyjskiego odegrał stosunek do dziedzictwa Rusi Kijowskiej (czyli jego zawłaszczenie) oraz odróżnienie Wielkiej Rusi od Małej i Białej, czyli Ukrainy i Białorusi. Odróżnienie lub… utożsamienie – znów w zależności od potrzeb bieżącej polityki imperialnej. Plokhy twierdzi, że stosunek do Ukrainy i Białorusi, panowanie nad tymi krajami jest kluczowe dla definicji narodowości rosyjskiej.
Arcyciekawe jest ukazanie zmieniającej się definicji narodu i stosunku do innych wschodnich Słowian pod rządami Lenina i Stalina. Straszny los spotkał tych, którzy nie dość szybko dostosowywali się do aktualnej „prawdy etapu”. Dla mnie, z oczywistych względów, był bardzo interesujący rozdział „Polskie zagrożenie”. Nie przedstawia on dziejów polskiej ekspansji w pierwszej połowie XVII w., ale… czasy zaborów. Chodzi o zagrożenie, jakim dla rosyjskiej polityki jednoczenia wschodnich Słowian pod miłościwym panowaniem Rosji, był polska kultura, jej atrakcyjność i bogactwo. Trzeba było więc ją zniszczyć. Co też konsekwentnie czyniono. Plokhy przedstawia Polaków jako wiecznych buntowników przeciw rosyjskiej tyranii i generalnie, pisze o nas z dużym uznaniem. Książka jest trochę jednak zbyt ukainocentryczna, momentami to wręcz historia relacji Rosjanie – Ukraińcy. Jeśli chodzi o budowanie imperium, to zabrakło mi choćby szerszej perspektywy północno-zachodniej, pokazania, jak Moskwa już od XV w. wyrąbywała sobie drogę nad Bałtyk. Jest też trochę błędów rzeczowych, np. kiedy autor pisze o Berii jako o nowym szefie „tajnej policji” po śmierci Stalina. Tymczasem Beria, wierny sługa tyrana, był w momencie jego śmierci już od kilkunastu lat szefem NKWD.
Książka Plokhy’ego (ech, ta okropna angielska pisownia ukraińskich nazwisk…) jest jednak zdecydowanie godna polecenia, mimo paru wpadek i pewnego zaniedbania kwestii budowy imperium na rzecz budowy narodu. Myślałam, że to może polski przekład tytułu trochę wypacza perspektywę, ale w oryginalne też mamy jedno i drugie: „Lost Kingdom: The Quest for Empire and the Making of the Russian Nation”. Ostatnie wydarzenia opisane przez autora mają miejsce w 2015 r. Dreszcz mnie przeszedł, kiedy przeczytałam to zdanie w epilogu: „Czas pokaże, czy aneksja Krymu i wojna w Donbasie to jedynie końcowe akordy rozpadu ZSRS, czy początek nowego, strasznego rozdziału przesuwania europejskich granic i ludów.”

Książkę ukraińskiego historyka, od wielu lat mieszkającego i wykładającego w USA, przeczytałam z wielkim zainteresowaniem. Plokhy przekonująco ukazuje, że współczesna Rosja, wywodząca się z Wielkiego Księstwa Moskiewskiego, w swej proweniencji jest bliższa Mongołom, którzy pobili Ruś, niż samej Rusi – wielkiej, wspaniałej Rusi Kijowski czy, tym bardziej, republice...

Książka napisana z innego punktu widzenia niż polski czy zachodni, momentami książka pisana w podręcznikowy sposób, ale mimo to czytało się szybko i przyjemnie.

Książka napisana z innego punktu widzenia niż polski czy zachodni, momentami książka pisana w podręcznikowy sposób, ale mimo to czytało się szybko i przyjemnie.

Nie jest to typowa historia Rosji, ale historia budowania tożsamości tego kraju i ruchu nacjonalistycznego. Od pierwszych carów po Władimira Putina. Widać tu ewidentną niespójność polityki wobec tzw. "bratnich narodów", zwłaszcza Ukrainy: raz wspieranie ich ruchów narodowościowych, raz tępienie. Fakt, że terytorium Ukrainy zawsze postrzegane było jako kluczowe dla kwestii rosyjskiej.
Myślałam jednak, że książka będzie ciekawsza, bo napisana jest w dość trudnym, podręcznikowym stylu.

Nie jest to typowa historia Rosji, ale historia budowania tożsamości tego kraju i ruchu nacjonalistycznego. Od pierwszych carów po Władimira Putina. Widać tu ewidentną niespójność polityki wobec tzw. "bratnich narodów", zwłaszcza Ukrainy: raz wspieranie ich ruchów narodowościowych, raz tępienie. Fakt, że terytorium Ukrainy zawsze postrzegane było jako kluczowe dla kwestii...

Muszę polecić państwu książkę Serhia Plokhy'a pt. „Kwestia rosyjska. Jak budowano naród i imperium". Jest to książka o tym, jak rosyjskie elity postrzegały naród rosyjski, jak one go definiowały (tutaj dla elit rosyjskich i sowieckich kwestia narodowości miała inne znaczenie, niż dla nas i przedstawicieli państw Zachodu),jakie środki przedsięwzięto do budowania narodu rosyjskiego i co sprawiło, że powstały Ukraina, Białoruś i inne państwa ościenne Rosji. Książka bardzo rzetelna, dająca nam pojęcie o tym, dlaczego mamy teraz takie wydarzenia, jakie mamy na wschodzie.

Muszę polecić państwu książkę Serhia Plokhy'a pt. „Kwestia rosyjska. Jak budowano naród i imperium". Jest to książka o tym, jak rosyjskie elity postrzegały naród rosyjski, jak one go definiowały (tutaj dla elit rosyjskich i sowieckich kwestia narodowości miała inne znaczenie, niż dla nas i przedstawicieli państw Zachodu),jakie środki przedsięwzięto do budowania narodu...

Bardzo dobra, choć chyba pisana z myślą o zachodnim czytelniku. Niektóre rzeczy oczywiste, ale sporo odkrywczych. Dla mnie wartościowe jest sąsiedzki punkt widzenia na polską historią, powstania, politykę Piłsudskiego, geopolityczne interesy przy tworzeniu państwa białoruskiego.

Bardzo dobra, choć chyba pisana z myślą o zachodnim czytelniku. Niektóre rzeczy oczywiste, ale sporo odkrywczych. Dla mnie wartościowe jest sąsiedzki punkt widzenia na polską historią, powstania, politykę Piłsudskiego, geopolityczne interesy przy tworzeniu państwa białoruskiego.

Bardzo ciekawa pozycja na temat historii Rosji, Polski, Ukrainy i Białorusi, wpleciona w to opowieść o kształtowaniu się narodów, różnych definicji ich oraz co z tego wynika dla przyszłości Europy Wschodniej. Autor rozpoczyna Iwanem III, kończy Putinem w 2015 roku.
Ksiązka pisana pod czytelnika międzynarodowego (autor wykłada na Harvardzie),stąd nie powala dokładnością, rewolucyjny ujeciem tematu. Natomiast w dość drobiazgowy sposób pokazane zostały narodziny Ukrainy i narodu ukraińskiego (zabrakło mi informacji dlaczego przestała być to Małorosja) a także fikołki intelektualne bolszewików - na zmianę promowanie osobnych narodów a za chwilę tworzenie jednego dużego narodu rosyjskiego, a potem sowieckiego.
Ciekawe spojrzenie na historię oczami ukraińskiego historyka. Warto się zapoznać z tą pozycją, intelektualna rozrywka.

Bardzo ciekawa pozycja na temat historii Rosji, Polski, Ukrainy i Białorusi, wpleciona w to opowieść o kształtowaniu się narodów, różnych definicji ich oraz co z tego wynika dla przyszłości Europy Wschodniej. Autor rozpoczyna Iwanem III, kończy Putinem w 2015 roku.
Ksiązka pisana pod czytelnika międzynarodowego (autor wykłada na Harvardzie),stąd nie powala dokładnością,...

Pozycja solidna, autor w staranny sposób zarysowuje bardzo zawiłą historię Rosji. Choć w mojej opinii trochę za mało skupił się na roli Polski, która przecież na wielu etapach była niezwykle ważnym elementem w procesach i kształtowaniu się rosyjskiej państwowości. Za to dużo uwagi autor poświęcił "kwestii ukraińskiej", często opisywał dane wydarzenia z pespektywy Ukrainy. Niekiedy miałam wrażenie, że jest to bardziej książka o "kwestii ukraińskiej" i o tym jak na przestrzeni wieków wykształcił się niepodległy naród ukraiński. (Oczywiście wiem, że na przestrzeni wieków problem najpierw Małej Rusi, a z czasem rodzącej się niepodległej Ukrainie i narodzie ukraińskim, był ważnym aspektem w historii Rosji, aczkolwiek z pewnością nie jedynym ;)) Ale mogę autorowi to wybaczyć z uwagi na to, że jest Ukraińcem. Książka generalnie obiektywna i rzetelna. Bardzo polecam zainteresowanym tą tematyką.

Pozycja solidna, autor w staranny sposób zarysowuje bardzo zawiłą historię Rosji. Choć w mojej opinii trochę za mało skupił się na roli Polski, która przecież na wielu etapach była niezwykle ważnym elementem w procesach i kształtowaniu się rosyjskiej państwowości. Za to dużo uwagi autor poświęcił "kwestii ukraińskiej", często opisywał dane wydarzenia z pespektywy Ukrainy....

Trafiłem na tą książkę przez przypadek. I jakież było moje zaskoczenie, jak dobra jest to rzecz. Autor dokonuje wiwisekcji narodu rosyjskiego i pokazuje jak ewoluował na przestrzeni wieków. Mamy tu odwieczny spór dotyczący terytorium, kultury, religii, języka, punkt widzenia zwolenników modelu wielkoruskiego, orędowników federacji oraz całkowitej autonomii terytorialnej, etnicznej i kulturowej Małej Rosji czyli Ukrainy oraz Białej Rosji czyli dzisiejszej Białorusi. Autor prowadzi nas przez meandry historii tego fascynującego państwa z zacięciem literackim, ale jest to również solidna pozycja historyczna, choć z uwagi na długość nie był w stanie zawrzeć wszystkim wydarzeń historycznych, niektóre pominął, inne potraktował bardziej wybiórczo, skupił się natomiast na kluczowych wydarzeniach, których wpływ możemy obserwować do dziś. Chapeau bas!

Trafiłem na tą książkę przez przypadek. I jakież było moje zaskoczenie, jak dobra jest to rzecz. Autor dokonuje wiwisekcji narodu rosyjskiego i pokazuje jak ewoluował na przestrzeni wieków. Mamy tu odwieczny spór dotyczący terytorium, kultury, religii, języka, punkt widzenia zwolenników modelu wielkoruskiego, orędowników federacji oraz całkowitej autonomii terytorialnej,...

A wszystko zaczęło się od Iwana III,
który chciał uniezależnić się od Mongołów...
Czyli historia powstawania narodu rosyjskiego.



Sądzę, że większość z nas w 2014 roku śledziło z niedowierzaniem losy naszych ukraińskich sąsiadów. Oczy całego świata były skierowane w kierunku Krymu. Dlaczego Rosja dokonała jego aneksji? Które wydarzenia z przeszłości miały wpływ na decyzje podejmowane w tym temacie, przez Władimira Putina? Na te i na wiele innych pytań stara się odpowiedzieć znany i ceniony historyk, Serhii Plokhy w swojej nowej książce historycznej Kwestia rosyjska. Jak budowano naród i imperium.

Książka składa się z sześciu działów. Pierwszy z nich, Wymyślanie Rosji skupia się na odtworzeniu wydarzeń, które przyczyniły się do osiągnięcia upragnionej niepodległości przez Rosjan (uniezależnieniu się od Mongołów) i początkach budowania imperium. Autor podaje wiele informacji na temat tego jak Iwan III, a później jego potomkowie
(i potomkinie!) stopniowo powiększają terytorium cesarstwa.
Druga część nosi tytuł Zjednoczenie Rusi. Przyznam, że to dział, który interesował mnie najbardziej, ponieważ zawierał wiele faktów o postaci historycznej, która od lat mnie fascynowała. Mowa oczywiście o Katarzynie II, która przeszła do historii jako Katarzyna Wielka. Chyba nawet osobą, które przysypiały na lekcji historii, obił się o uszy ten przydomek.


"Katarzyna musiała pokazać, dlaczego ona - niemiecka księżniczka, która przybyła do Rosji jako piętnastolatka, nigdy nie pozbyła się niemieckiego akcentu i pogwałciła wszystkie zasady sukcesji - była bardziej rosyjska niż jej mąż, wnuk Piotra I."


Autor nie szczędził faktów o Katarzynie, co bardzo mnie cieszy. Poza tym przenosi nas do Rosji, która stara rozwijać się pod względem intelektualnych, kulturowym oraz religijnym.
W kolejnym rozdziale - Narodzie trójjedynym, czytelnik zagłębia się w fakty dotyczące Ukraińców, którzy chcą żyć w samodzielnym państwie. Czwarta część, Rewolucja naród, jak sama nazwa wskazuje skupia się wystąpieniu społeczności rosyjskiej przeciw istniejącej władzy, czyli monarchii.
Przedostatni dział, Związek niezłomny, koncentruje się na rządach Włodzimierza Lenina i Józefa Stalina. Niektóre fragmenty tekstu, mimo iż napisane naukowym językiem, przyprawiały mnie o ciarki, m.im informacje o wielkim głodzie, który miał miejsce na Ukrainie w 1932 roku.
Na koniec czytelnicy przenoszą się do Nowej Rosji. Przejście od rządów Gorbaczowa, który próbował za wszelką cenę ratować gospodarkę rosyjską, po przywództwo ówczesnego prezydenta, Władimira Putina.

Dla kogo skierowana jest Kwestia rosyjska? Dla czytelników, którzy nie boją się naukowego, typowo akademickiego języka. Dla miłośników historii, których nie przytłoczy liczba dat i nazwisk, chociaż muszę przyznać, że spodziewałam się, że w tej pozycji będzie ich o wiele więcej. Jest ich sporo, jednak na szczęście autor pisze w tak przystępny sposób, że książkę czyta się praktycznie jednym tchem. Dodatkowym atutem jest przepiękne wydanie - okładka przykuwa wzrok, jednak i tak nie przebija grafik zawartych w środku. To było moje pierwsze spotkanie w dziełem autora, jednak w przyszłości chętnie sięgnę po kolejne pozycje.

Polecam!

A wszystko zaczęło się od Iwana III,
który chciał uniezależnić się od Mongołów...
Czyli historia powstawania narodu rosyjskiego.



Sądzę, że większość z nas w 2014 roku śledziło z niedowierzaniem losy naszych ukraińskich sąsiadów. Oczy całego świata były skierowane w kierunku Krymu. Dlaczego Rosja dokonała jego aneksji? Które wydarzenia z przeszłości miały wpływ na...

Zachęcam do przeczytania recenzji:
https://historykon.pl/recenzje/kwestia-rosyjska│recenzja

Zachęcam do przeczytania recenzji:
https://historykon.pl/recenzje/kwestia-rosyjska│recenzja