Chyba najmniej ulubiona z ‚sekretnych projektów’ Sandersona. Historia Sigzila już po Archiwum, trochę taka bardziej fantastyczno-naukowa. Popielny Król płaski, jednowymiarowy, pojawienie się Hoida dziwne, dialogi z Pomocnikiem jakby na siłę pisane, w dodatku to drżenie serca fana Archiwum, bo jednak chyba nie wszystko poszło pomyślnie… Za dużo ekspiacji, nieudanych niedopowiedzeń, bezdusznych badaczy i udziwnionych imion. Proszę uniżenie, niech już Autor skupi się na głównych projektach. Z całym szacunkiem, ale to nie to samo, nie przystaje.

Chyba najmniej ulubiona z ‚sekretnych projektów’ Sandersona. Historia Sigzila już po Archiwum, trochę taka bardziej fantastyczno-naukowa. Popielny Król płaski, jednowymiarowy, pojawienie się Hoida dziwne, dialogi z Pomocnikiem jakby na siłę pisane, w dodatku to drżenie serca fana Archiwum, bo jednak chyba nie wszystko poszło pomyślnie… Za dużo ekspiacji, nieudanych...

Dobra książka z dynamiczną akcją.
Warto czytać bezpośrednio po 4 tomie Archiwum Burzowego Światła.

Dobra książka z dynamiczną akcją.
Warto czytać bezpośrednio po 4 tomie Archiwum Burzowego Światła.

To moja pierwsza powieść Sandersona i pierwszy kontakt z uniwersum Cosmere. I choć nie jest to powieść wybitna, to, no cóż... dałem się wciągnąć. Jeśli miałbym rozpatrywać "Słonecznego męża" wyłącznie w kategoriach warsztatu literackiego, to ciężko byłoby mi uwierzyć, że stoi za nim taki weteran fantastyki, jak Sanderson (o którym co prawda tylko słyszałem, ale za to same dobre rzeczy...). Narracja czasami kuleje, bywa, że wydaje się nieco toporna i toczy się na kwadratowych kołach. Jednak z drugiej strony opowiadana historia jest na tyle ciekawa, że pomimo niedoskonałości warsztatowych, chce się poznać jej rozwinięcie i zakończenie. Przyznam, że nawet aż tak bardzo nie przeszkadzała mi nieznajomość uniwersum Cosmere, którego przynajmniej niektóre aspekty i zasady działania zostały prawdopodobnie zdefiniowane w poprzednich odsłonach serii. Wraz z rozwojem fabuły sporo elementów się klaruje, co nie zmienia faktu, że książkę będzie łatwiej czytać osobom, które już wcześniej doświadczyły tego bogatego uniwersum. Reasumując: książka dość prosta literacko, ale z wciągającą fabułą. I choć nie jest to arcydzieło fantasy, to jednak zabiera nas w zaskakująco przyjemną podróż do innego świata.

To moja pierwsza powieść Sandersona i pierwszy kontakt z uniwersum Cosmere. I choć nie jest to powieść wybitna, to, no cóż... dałem się wciągnąć. Jeśli miałbym rozpatrywać "Słonecznego męża" wyłącznie w kategoriach warsztatu literackiego, to ciężko byłoby mi uwierzyć, że stoi za nim taki weteran fantastyki, jak Sanderson (o którym co prawda tylko słyszałem, ale za to same...

Wartka akcja plus epickie fantasy - tak widzi to sam autor i ja ten punkt widzenia podzielam. Odwiedzamy kolejny zakątek Cosmere, ale nie jest to Archiwum Burzowego Światła, Tylko W Innej Scenerii. Mamy do czynienia z dużo żywszym sposobem narracji i zdecydowanie prostszą fabułą. I w takiej formie Sanderson również daje się czytać z przyjemnością.

Trudno powiedzieć, jak odbierałbym tą powieść, gdyby nie pojawiali się w niej bohaterowie, których już znam. Dla mnie stanowi ciekawe rozwinięcie kilku wątków sygnalizowanych już w głównej serii oraz, oczywiście, pozostawia z kolejnymi pytaniami, na które odpowiedzi poznam pewnie po premierze kolejnych części Archiwum.

Wartka akcja plus epickie fantasy - tak widzi to sam autor i ja ten punkt widzenia podzielam. Odwiedzamy kolejny zakątek Cosmere, ale nie jest to Archiwum Burzowego Światła, Tylko W Innej Scenerii. Mamy do czynienia z dużo żywszym sposobem narracji i zdecydowanie prostszą fabułą. I w takiej formie Sanderson również daje się czytać z przyjemnością.

Trudno powiedzieć, jak...

Brandon Sanderson serwuje nam tu z pozoru prostą, przygodową fabułę o uciekaniu, w której sercu znajduje się tajemniczy bohater z trudną przeszłością. Jeżeli czytaliście już inne książki autora, bez trudu domyślicie się, kim on jest i czym jest jego narzędzie, czyli zmieniający kształty Pomocnik. I tym większą radość czytelniczą sprawią Wam jego wewnętrzne rozterki i odkrycie, że nie można uciec przed samym sobą i przysięgami, które się kiedyś złożyło. Mnie sporą przyjemność sprawiło też eksplorowanie wraz z protagonistą zasad magii opisywanego tu świata.

A całą recenzję przeczytaj tu: https://glodnawyobraznia.blogspot.com/2024/02/recenzja-brandon-sanderson-soneczny-maz.html

Brandon Sanderson serwuje nam tu z pozoru prostą, przygodową fabułę o uciekaniu, w której sercu znajduje się tajemniczy bohater z trudną przeszłością. Jeżeli czytaliście już inne książki autora, bez trudu domyślicie się, kim on jest i czym jest jego narzędzie, czyli zmieniający kształty Pomocnik. I tym większą radość czytelniczą sprawią Wam jego wewnętrzne rozterki i...

Jak tak świetny autor może napisać coś takiego? Masakra przeczytałem sto stron i poległem.

Jak tak świetny autor może napisać coś takiego? Masakra przeczytałem sto stron i poległem.

Jak dla mnie, najlepszy ze wszystkich sekretnych projektów. Wciągnęłam książkę nosem. Przyznaję, opowieść zyskała dużo mojej sympatii ze względu na osadzenie w cosmere. Ale to nie zmienia faktu, że podczas czytania czułam się usatysfakcjonowana. Hmmm, może liczyłam na inną koncówkę? Ale byłoby zbyt cukierkowo wtedy... Tożsamość bohatera była dla mnie niespodzianką (szybko odkryta). Podoba mi się, że nie wszystko zostało wyjaśnione i były momenty, w których naprawdę się wzruszyłam. Dialogi z Pomocnikiem trochę przypominały mi rozmowy z Nightblood - od razu przypadły mi do gustu. Nie polecam tym, co nie znają Archiwum burzowego swiatła. Książka będzie niezrozumiała i straci wiele ze swojego uroku.

Jak dla mnie, najlepszy ze wszystkich sekretnych projektów. Wciągnęłam książkę nosem. Przyznaję, opowieść zyskała dużo mojej sympatii ze względu na osadzenie w cosmere. Ale to nie zmienia faktu, że podczas czytania czułam się usatysfakcjonowana. Hmmm, może liczyłam na inną koncówkę? Ale byłoby zbyt cukierkowo wtedy... Tożsamość bohatera była dla mnie niespodzianką (szybko...

Nie ma sensu jej czytać bez wcześniejszego poznania cyklu Archiwum Burzowego Światła, nawet wtedy jest takie sobie. Nie porywa ciekawymi postaciami i konceptami jak inne książki autora. Dla fanów zgłębiania lore może być perełką

Nie ma sensu jej czytać bez wcześniejszego poznania cyklu Archiwum Burzowego Światła, nawet wtedy jest takie sobie. Nie porywa ciekawymi postaciami i konceptami jak inne książki autora. Dla fanów zgłębiania lore może być perełką

Jedna z nielicznych książek której nie skończyłem,zawsze daję szansę książce do 100 strony gdyby mnie nie wciągała,tu z racji tego że napisał to Sanderson czytałem do 215 strony.Dalej nie dałem rady.Może dlatego tak kiepsko idzie mi z wychwalaną Drogą Królów,nie rozumiem ich ?W czasie 2 podejścia jestem na 300 stronie i też stoję od 2 miesięcy.Ta jest już przygotowana dla biblioteki.

Jedna z nielicznych książek której nie skończyłem,zawsze daję szansę książce do 100 strony gdyby mnie nie wciągała,tu z racji tego że napisał to Sanderson czytałem do 215 strony.Dalej nie dałem rady.Może dlatego tak kiepsko idzie mi z wychwalaną Drogą Królów,nie rozumiem ich ?W czasie 2 podejścia jestem na 300 stronie i też stoję od 2 miesięcy.Ta jest już przygotowana dla...

Uwaga to jest historia dla tych co już dobrze znają cosmere ,ja s już od grudnia czytam archiwum burzowego świata do którego tutaj jest najwięcej nawiązań. Ale warto też znać z mgły zrodzony,obie ery ,jejku teraz nie mogę się doczekać,aż Scadral wejdzie w erę science-fiction. Bo ta książka właśnie to zapowiada przeskok nie tylko Scadral,ale też całego cosmer z fantasy do science-fiction,albo połączenie technologii i magii. Ale wracając do głównej akcji historii,mamy tu Nomada ,który ląduje w centrum akcji i musi działać,a tagże dowiadujemy się że ucieka już od dawna beż przerwy. Wspaniałą postacią też jest Pom pomocnik i jego uwagi. Antagonistą jest trochę słabo zbudowany jednowymiarowo ,ale czy w sumie tej książce jest on potrzebny ,to nie jego historia ,on tylko popycha akcje. Fajna relacja Rebeki i Elegii i ich odkrywanie jak można walczyć w inny sposób. Sama postać nomada jest super jako takiego odkrywcy , który próbuje zrozumieć analitycznie magię i zwyczaje na różnych światach,a o wiele lepiej pasuje niż gdyby to był Trefniś,który na chwilę się pojawił.
Ogólnie polecam i krzyczcie że mną
Most czwarty

Uwaga to jest historia dla tych co już dobrze znają cosmere ,ja s już od grudnia czytam archiwum burzowego świata do którego tutaj jest najwięcej nawiązań. Ale warto też znać z mgły zrodzony,obie ery ,jejku teraz nie mogę się doczekać,aż Scadral wejdzie w erę science-fiction. Bo ta książka właśnie to zapowiada przeskok nie tylko Scadral,ale też całego cosmer z fantasy do...