Idealna książka do podróży tramwajem czy autobusem do pracy - jest to zbiór krótkich opowiadań, głównie obyczajowych, napisanych bardzo dobrym językiem. Końcówkę książki wieńczy autoportret autora pt. "Człowiek z papieru", z której wyłania się bardzo barwna osobowść dziennikarza i radiowca.

Idealna książka do podróży tramwajem czy autobusem do pracy - jest to zbiór krótkich opowiadań, głównie obyczajowych, napisanych bardzo dobrym językiem. Końcówkę książki wieńczy autoportret autora pt. "Człowiek z papieru", z której wyłania się bardzo barwna osobowść dziennikarza i radiowca.

Kolejna fajna pozycja od małego śląskiego wydawnictwa Ursines. Tym razem to kameralne opowiadania Bogdana Widery, zmarłego w 2021. Jest to zbiór ponad 20 tekstów idealnych do lektury w autobusie, pociągu - w czasie podróży. Szkoda, że autor nie zostawił po sobie więcej prozy.

Kolejna fajna pozycja od małego śląskiego wydawnictwa Ursines. Tym razem to kameralne opowiadania Bogdana Widery, zmarłego w 2021. Jest to zbiór ponad 20 tekstów idealnych do lektury w autobusie, pociągu - w czasie podróży. Szkoda, że autor nie zostawił po sobie więcej prozy.

Zbiór "Prawdziwa dwunastka" to wydanie opowiadań dziennikarza i radiowca Bogdana Widery, który przeszedł do historii jako Starzyk z ostatniej strony tygodnika "Gość niedzielny"
Nie wszystkie jego historie ujrzały światło dzienne, a po śmierci Pana Widery udało się je odzyskać z jego komputerów i zebrać w jedno miejsce.
Był wytrawnym satyrykiem, krytykiem literackim i znawcą kultury śląskiej.
Opowiadania są przedstawione chrologicznie, począwszy od lat 70tych,aż po rok 2000.
Osobne rozdziały to "Moja miasto Katowice". Przyznam, że ta część podobała mi się najbardziej.
Autor czerpał swoje opowieści z codziennego życia pisząc historie, które na długo potrafiły zapadać w pamięci.
To na co zwróciłam uwagę to język jakim autor się posługuje. Jest dopracowany, ujmujący, momentami dosadny, ale i delikatny. Tak troszkę manipuluje, a my dajemy się temu ponieść.
Znajdziemy tu sporo tak zwanych złotych myśli, które autor sprytnie przemyca nam dzięki swojemu doświadczeniu.
Jeśli nazwisko Bogdan Widera coś Wam mówi i mielibyście ochotę zanurzyć się w tym co tworzył, to lektura jak najbardziej dla Was.
Jeśli o mnie chodzi nazwisko autora znam i dobrze kojarzę, a spotkanie z jego twórczością było czymś ciekawym i pozwoliło na poznanie tego co tworzył w "ukryciu".

Zbiór "Prawdziwa dwunastka" to wydanie opowiadań dziennikarza i radiowca Bogdana Widery, który przeszedł do historii jako Starzyk z ostatniej strony tygodnika "Gość niedzielny"
Nie wszystkie jego historie ujrzały światło dzienne, a po śmierci Pana Widery udało się je odzyskać z jego komputerów i zebrać w jedno miejsce.
Był wytrawnym satyrykiem, krytykiem literackim i...

Z tej książki naprawdę przebija ton biblijnego Koheleta: „Gdzie jest wielka mądrość, tam jest wielki smutek”. Na szczęście łagodzi go subtelne poczucie humoru autora. Ale nie o humor żartownisia tu chodzi, lecz mędrca oczywiście. O humor, który jest dystansem do świata i samego siebie, oraz o ironiczny styl zabezpieczający przed popadaniem w fałszywe, patetyczne tony. Widocznie tym zmysłem humoru Bogdan Widera przezwyciężał ból istnienia. Psychologiczna wiedza, głęboka intuicja, zmysł obserwacji oraz literacki talent gwarantują, że czytanie jego opowiadań jest nie tylko przyjemne, ale jakoś nawet zbliża do tajemnicy życia, bo autor w swoich opowiadaniach nie ulega jakimkolwiek ideologicznym złudzeniom, ale trzyma się ziemi: faktów, ludzi, słów i uczuć. Może dlatego ta lektura tak chwilami boli. Jest jednak to ból zdecydowanie wart przeżycia.

Z tej książki naprawdę przebija ton biblijnego Koheleta: „Gdzie jest wielka mądrość, tam jest wielki smutek”. Na szczęście łagodzi go subtelne poczucie humoru autora. Ale nie o humor żartownisia tu chodzi, lecz mędrca oczywiście. O humor, który jest dystansem do świata i samego siebie, oraz o ironiczny styl zabezpieczający przed popadaniem w fałszywe, patetyczne tony....

Dzięki wydanej właśnie książce mamy okazję lepiej prześledzić nieznane prozatorskie dokonania Bogdana Widery. Zaskakuje tu zarówno skala tematów, jak i ich różnorodność stylistyczna. Przeważają wątki autobiograficzne, często obiektywizowane przez alter ego autora, którym bywa pan Macura, bystry obserwator rzeczywistości. Jego zwierzenia, ujęte w cykl „Opowieści z Małej Kotłowni”, stanowią druzgocący, a zarazem przepojony humorem obraz PRL-u, ze stanem wojennym włącznie. „Na przekór ponurej rzeczywistości stanu wojennego – czytamy w opowiadaniu »Bajka hrabiego Tołstoja« – stosunki międzyludzkie w kotłowni, mimo panujących w niej »socjalistycznych« absurdów, są całkiem znośne. Przełożony jednego z palaczy nie tylko nie zwalnia swego podwładnego za wytwarzanie »na boku« papuci, ale jeszcze sam je u niego zamawia”. Przykładem znakomitego wykorzystania wątków autobiograficznych są „Puzzle”, opowieść o podróży do Anglii, w której zderzają się ze sobą dwa cywilizacyjnie i mentalnie odmienne światy. Widera równie sprawnie jak prozą realistyczną posługuje się groteską czy parabolą. „Opowieść rajcy miejskiego” to przewrotna bajka o smoku i artystach, o służalczości i roli urzędników w kupczeniu sztuką. W „Automatycznym szachiście” samobójstwo robota, sfrustrowanego ciągłymi porażkami, to pomysł naprawdę przedni.

Dzięki wydanej właśnie książce mamy okazję lepiej prześledzić nieznane prozatorskie dokonania Bogdana Widery. Zaskakuje tu zarówno skala tematów, jak i ich różnorodność stylistyczna. Przeważają wątki autobiograficzne, często obiektywizowane przez alter ego autora, którym bywa pan Macura, bystry obserwator rzeczywistości. Jego zwierzenia, ujęte w cykl „Opowieści z Małej...