Świetnie się czyta, prawie zahaczając od kryminał. Twisty w narracji, niczego nie jesteśmy pewni..czułam się, jakbym razem z autorka odkrywala co się stało tamtej tragicznej nocy. Jedyny minus, ale absolutnie ine z winy Faleiro, to męczenie się czytając o patologiach w świecie Indyjskim. Miałam ochotę- momentami -krzyczeć.

Świetnie się czyta, prawie zahaczając od kryminał. Twisty w narracji, niczego nie jesteśmy pewni..czułam się, jakbym razem z autorka odkrywala co się stało tamtej tragicznej nocy. Jedyny minus, ale absolutnie ine z winy Faleiro, to męczenie się czytając o patologiach w świecie Indyjskim. Miałam ochotę- momentami -krzyczeć.

Ile waży dramat jednostek w państwie, takim jak Indie? Autorka przemawia głośno i zdecydowanie w imieniu kobiet, które tej możliwości nie mają. Wciągająca opowieść, ciężka historia i umiejętnie wplecione tło społeczno-polityczne.

Ile waży dramat jednostek w państwie, takim jak Indie? Autorka przemawia głośno i zdecydowanie w imieniu kobiet, które tej możliwości nie mają. Wciągająca opowieść, ciężka historia i umiejętnie wplecione tło społeczno-polityczne.

Wspaniały reportaż o współczesnych Indiach. Aż dziw bierze że to wszystko dzieje się dzisiaj lub niedawno w 2013 roku. Jakby się czytało Chłopów Reymonta. Człowiek docenia to co ma w Polsce. I jako kobieta doceniam ta wolność jaką mam w Polsce. Nie mamy tak jak kobiety w Indiach. Jakby się czytało książkę fantasy nie reportaż. Jakby to się działo w prehistorii nie w XXI wieku.

Wspaniały reportaż o współczesnych Indiach. Aż dziw bierze że to wszystko dzieje się dzisiaj lub niedawno w 2013 roku. Jakby się czytało Chłopów Reymonta. Człowiek docenia to co ma w Polsce. I jako kobieta doceniam ta wolność jaką mam w Polsce. Nie mamy tak jak kobiety w Indiach. Jakby się czytało książkę fantasy nie reportaż. Jakby to się działo w prehistorii nie w XXI wieku.

Książka ta jest pierwszą przeczytaną przeze mnie pozycją, poruszającą bezpośrednio tematykę Indii, czy raczej zwyczajów tam panujących. Lektura nie należała do najłatwiejszych, w niektórych momentach człowiek czuł wręcz obrzydzenie, jako że autorka przytacza wiele dramatycznych historii, które przydarzyły się kobietom w Indiach. Historia głównych bohaterek także jest dramatyczna, a wręcz tragiczna, ze względu na finał, jaki był im pisany. Bardzo ciężko mi zrozumieć tamtejszą kulturę i zwyczaje - mam nadzieję, że te konserwatywne i kontrowersyjne tradycje i zwyczaje powoli będą zanikać z kolejnymi pokoleniami, aż w końcu wszyscy, a szczególnie kobiety i dziewczynki, przez wieki ograniczane i tłamszone, wreszcie będą mogły żyć spokojnym życiem, po swojemu i na swoich zasadach.

Książka ta jest pierwszą przeczytaną przeze mnie pozycją, poruszającą bezpośrednio tematykę Indii, czy raczej zwyczajów tam panujących. Lektura nie należała do najłatwiejszych, w niektórych momentach człowiek czuł wręcz obrzydzenie, jako że autorka przytacza wiele dramatycznych historii, które przydarzyły się kobietom w Indiach. Historia głównych bohaterek także jest...

Co kraj to obyczaj.Dla ludzi cywilizowanych jest to niepojęte, ale czy też niemożliwe?W przypadku dojścia do władzy w Polsce ultra prawicy pewnie byłoby podobnie.

Co kraj to obyczaj.Dla ludzi cywilizowanych jest to niepojęte, ale czy też niemożliwe?W przypadku dojścia do władzy w Polsce ultra prawicy pewnie byłoby podobnie.

Reportaż wstrząsający i w zasadzie nie sposób po przeczytaniu przejść do innej lektury. Potrzebna chwila żeby to przetrawić.
Pierwsza część to ze szczegółami przedstawiona historia śmierci dwóch młodych dziewczyn.
Druga to próba scharakteryzowania państwa, które jest kompletnie bezradne w obliczu takich zbrodni. Nieudolne i skompromitowane służby, teatr kukiełkowy polityków, chaos.
Daje 6/10 ponieważ styl autorki jest trochę ciężki i bywa nużący, a przecież historia jest bulwersująca.

Reportaż wstrząsający i w zasadzie nie sposób po przeczytaniu przejść do innej lektury. Potrzebna chwila żeby to przetrawić.
Pierwsza część to ze szczegółami przedstawiona historia śmierci dwóch młodych dziewczyn.
Druga to próba scharakteryzowania państwa, które jest kompletnie bezradne w obliczu takich zbrodni. Nieudolne i skompromitowane służby, teatr kukiełkowy...

Temat niezwykle interesujący, jednak sposób pisania autorki jest bardzo nużący, przez co książkę czyta się długo.

Temat niezwykle interesujący, jednak sposób pisania autorki jest bardzo nużący, przez co książkę czyta się długo.

Od lat interesuję się Indiami i tamtejszą kulturą, dlatego tego typu reportaże są mi jak najbardziej w smak. Choć pozornie to kraj zacofany, kiedy sie tam pojedzie naprawdę można się zdziwić w jakich luksusach żyją mieszkańcy, no ale oczywiście nie wszyscy. Dla większości jednak to bieda i ciągłe zagrożenie życia jest tym, co dominuje ich dni. Bardzo ciekawy reportaż pokazujący przemoc, która osiągnęła tam absurdalne wyżyny.

Od lat interesuję się Indiami i tamtejszą kulturą, dlatego tego typu reportaże są mi jak najbardziej w smak. Choć pozornie to kraj zacofany, kiedy sie tam pojedzie naprawdę można się zdziwić w jakich luksusach żyją mieszkańcy, no ale oczywiście nie wszyscy. Dla większości jednak to bieda i ciągłe zagrożenie życia jest tym, co dominuje ich dni. Bardzo ciekawy reportaż...

Podejrzewam, że tragiczna historia przedstawiona w xiążce Faleiro sprawi, iż wielu polskich czytelników pomyśli o Indiach jako dzikim kraju pełnym dzikusów, którym to daleko do europejskiej Polski i cywilizowanych Polaków. Czy na pewno?
Sprzątacz wykonujący sekcję zwłok i radny gminny kierujący koncernem paliwowym to ten sam poziom absurdu. Policjanci bijący i gwałcący świadków i policjanci rażący paralizatorem to ten sam przykład upadku państwa. Albo politycy pojawiający się na miejscu tragedii aby przed kamerami złożyć deklaracje, o których zapomną pięć minut po ich wygłoszeniu. Są jakieś różnice między Indiami a Polską?

Podejrzewam, że tragiczna historia przedstawiona w xiążce Faleiro sprawi, iż wielu polskich czytelników pomyśli o Indiach jako dzikim kraju pełnym dzikusów, którym to daleko do europejskiej Polski i cywilizowanych Polaków. Czy na pewno?
Sprzątacz wykonujący sekcję zwłok i radny gminny kierujący koncernem paliwowym to ten sam poziom absurdu. Policjanci bijący i gwałcący...

Indie zajmują niechlubne pierwsze miejsce jako najbardziej niebezpieczny kraj dla kobiet. Plasują się nawet przed Syrią czy Afganistanem... Indie to też kraj, gdzie honor rodziny, kasty, czy danej społeczności spoczywa wyłącznie na barkach kobiet. Dziewczynka tuż po narodzinach dostaje nie tylko imię, ale też rolę jaką w życiu będzie wypełniać; wyzbędzie się potrzeb, marzeń i planów, a w zamian za to poświęci się w pełni decyzjom ojca, a później męża, którego nawet sama sobie nie wybierze. Córka w prowincjonalnej części Indii to w dużej mierze problem; nie tylko trzeba jej zapewnić posag, ale może okazać się też potencjalnym źródłem hańby.
Induski nie mogą posiadać telefonu komórkowego - chyba że wyrazi na to zgodę wyższy od nich statusem męski członek rodziny - ponieważ przez telefon mogłyby mieć kontakt z zepsutym światem spoza własnej wioski. I to właśnie to urządzenie stało się pośrednią przyczyną śmierci dwóch nastolatek. Drugim powodem był strach przed tym, że hańba, o którą zostałyby oskarżone przyniosłaby im śmierć z ręki krewnych albo to, że na zawsze musiałyby się borykać ze społecznym ostracyzmem.

Jest to reportaż o tym, że Indie to kraj niemożliwych do zrozumienia kontrastów. Ojczyzna Kamasutry, która szykanuje zgwałcone kobiety czyniąc z nie osoby zbrukane, nieczyste, robiąc z kawałka błony śluzowej źródło prawie boskiej mocy. Społecznie bardziej akceptowane jest honorowe zabójstwo kobiety, która poszła za głosem serca lub zaczęła współżyć przed ślubem i tym samym przyniosła hańbę rodzinie, niż z całą surowością karanie gwałciciela. Zgłoszone sprawy o gwałt to tylko niewielki procent tego co zostało przemilczane lub zatuszowane.
Polecam!

Indie zajmują niechlubne pierwsze miejsce jako najbardziej niebezpieczny kraj dla kobiet. Plasują się nawet przed Syrią czy Afganistanem... Indie to też kraj, gdzie honor rodziny, kasty, czy danej społeczności spoczywa wyłącznie na barkach kobiet. Dziewczynka tuż po narodzinach dostaje nie tylko imię, ale też rolę jaką w życiu będzie wypełniać; wyzbędzie się potrzeb, marzeń...