To jedna z piękniejszych książek, jakie przeczytałam w tym roku 💛 Może nie była do końca odkrywcza i bardzo luźno wykorzystała mit o Pandorze - ale w niczym to nie przeszkadzało.

Powieść tę osadzono w wiernie oddanych dziewiętnastowiecznych realiach. Przedstawione tu postacie były bardzo wyraziste i przejawiały rzadko spotykane zainteresowania (archeologia, jubilerstwo!) , które nie stanowiły tylko dodatku do tych bohaterów, ale naprawdę napędzały ich działanie.

A relacje między wszystkimi postaciami... też były cudowną, logicznie postępującą kombinacją, choć wielu aspketów mogliśmy się wcześnie domyślić 🤭

To jedna z piękniejszych książek, jakie przeczytałam w tym roku 💛 Może nie była do końca odkrywcza i bardzo luźno wykorzystała mit o Pandorze - ale w niczym to nie przeszkadzało.

Powieść tę osadzono w wiernie oddanych dziewiętnastowiecznych realiach. Przedstawione tu postacie były bardzo wyraziste i przejawiały rzadko spotykane zainteresowania (archeologia, jubilerstwo!)...

Rozczarowanie. Ksiazka jest klimatyczna ale bardzo prosta. Fabuła idzie prosto beż żadnych zaskakujących plot twistów. Napisana jest ładnie, więc czyta się przyjemnie ale bez uniesień. Spodziewałam się więcej.

Rozczarowanie. Ksiazka jest klimatyczna ale bardzo prosta. Fabuła idzie prosto beż żadnych zaskakujących plot twistów. Napisana jest ładnie, więc czyta się przyjemnie ale bez uniesień. Spodziewałam się więcej.

Jeśli chodzi o samo wydanie książki – jest przepiękne. Nie tylko okładka robi wrażenie, ale wydawnictwo zadbało o każdy szczegół w środku. Lubię taką dbałość o detale. Sklep z antykami, w którym rozgrywa się większość akcji ma swój urok, można poczuć tamtejszy klimat i dzięki temu przenieść się do zupełnie innego, odległego zarówno w miejscu jak i czasie świata. Główna bohaterka to ciekawie wykreowana postać – silna, młoda dziewczyna, która mimo przeciwności losu nie poddaje się, zawzięcie walczy o swoje marzenia. Pełna pasji, z wrodzonym talentem i wartościami, których zaciekle broni. Powieść owiana jest nutką tajemnicy, wiele kwestii nie jest przedstawionych wprost, czytelnik musi niekiedy czytać między wierszami. Sama fabuła rozwija się w dość powolnym tempie, co momentami może nieco nudzić. Trzeba naprawdę się w nią wczuć aby dobrze się ją czytało – specyficzny język, nieco poetyckie opisy wymagają zaangażowania ze strony czytelnika. Moim zdaniem jest to urokliwa baśń dla dorosłych, dzięki której można powrócić do dziecięcych wspomnień, utkanych marzeniami i odrobiną magii!

Jeśli chodzi o samo wydanie książki – jest przepiękne. Nie tylko okładka robi wrażenie, ale wydawnictwo zadbało o każdy szczegół w środku. Lubię taką dbałość o detale. Sklep z antykami, w którym rozgrywa się większość akcji ma swój urok, można poczuć tamtejszy klimat i dzięki temu przenieść się do zupełnie innego, odległego zarówno w miejscu jak i czasie świata. Główna...

Mitologia...
Ten rodzaj literatury wzbudza dość mieszane uczucia, jednych nudzi i przytłacza wielowątkowość i ilość postaci, innych pochłania antyczny świat bohaterów, bogów ingerujących w ludzkie losy, barwność postaci i mroki Hadesu.
Ja należę do tej drugiej grupy 😊 Mitologia Jana Parandowskiego była w szkole podstawowej jedną z moich ulubionych lektur.
"Pandora" to powieść historyczno-przygodowa czytając ją czułam się niemalże jak Lara Croft odkrywająca zagadki przeszłości swojej rodziny tyle, że w klimacie Londynu okresu regencji.

Dora, a właściwie Pandora jest sierotą przebywającą pod opieką chciwego wuja marzącą o projektowaniu biżuterii. Jest jedynym przyjacielem jest sroka... Do czasu kiedyś sklepie z antykami prowadzonym przez jej wuja zjawia się nieco zagubiony, aspirujący antykwariusz Edward oraz dostarczona zostaje tajemnicza przesyłka. Wtedy wszystko się zmienia...

Autorka wprowadza nas w świat mrocznego Londynu, fałszerzy dzieł sztuki, czarnorynkowego handlu oraz dawno skrywanych tajemnic.

Czy Dora odkryje co skrywa tajemniczy pitos? Czy dowie się prawdy o śmierci rodziców? Czy może lepiej żeby, aby nie wszystkie tajemnice zostały odkryte?

Z wielką przyjemnością przeczytałam tę przepiękną, klimatyczna i trzymająca w napięciu opowieść o tajemnicach i oszustwach, miłości i spełnieniu, przeznaczeniu i nadziei.

Mitologia...
Ten rodzaj literatury wzbudza dość mieszane uczucia, jednych nudzi i przytłacza wielowątkowość i ilość postaci, innych pochłania antyczny świat bohaterów, bogów ingerujących w ludzkie losy, barwność postaci i mroki Hadesu.
Ja należę do tej drugiej grupy 😊 Mitologia Jana Parandowskiego była w szkole podstawowej jedną z moich ulubionych lektur.
"Pandora" to...

Świetna. Prosta, przyjemna, miła. Wciąga od pierwszych stron, wciąż coś się dzieje, opisy są krótkie, bohaterowie prości, mimo tego udało się autorce utrzymać powieść na porządnym nienaiwnym poziomie.

Książkę można polecić każdemu, ale gratką będzie dla miłośników mitologii greckiej.

Świetna. Prosta, przyjemna, miła. Wciąga od pierwszych stron, wciąż coś się dzieje, opisy są krótkie, bohaterowie prości, mimo tego udało się autorce utrzymać powieść na porządnym nienaiwnym poziomie.

Książkę można polecić każdemu, ale gratką będzie dla miłośników mitologii greckiej.

Zaskakująco wciągająca, mimo prostej, momentami schematycznej fabuły. Świetne wykorzystanie wątków mitologicznych i przedefiniowanie ich na nowo.

Dora Blake mieszka w Londynie ze swoim wujem, który prowadzi sklep z antykami. Lata świetności ma on już dawno za sobą, minęły wraz ze śmiercią rodziców dziewczyny, jego pierwszych właścicieli. Teraz na sklepowych półkach zalegają bibeloty pozbawione wartości i podróbki starożytnych przedmiotów. Dora marzy o tym, by wyrwać się spod kurateli wuja i zacząć żyć na własny rachunek - chce projektować biżuterię i w ten sposób zarabiać na życie. Wszystkie jej plany zdają się jednak runąć w momencie, gdy do piwnicy pod sklepem z antykami zostaje zniesiona tajemnicza grecka waza, którą wuj ukrywa przed światem. Z pomocą młodego introligatora dziewczyna próbuje odkryć sekret tajemniczego naczynia, które zdaje się wywoływać w okolicy same nieszczęścia.

Książka ma dobre tempo, czyta się ją z dużym zaangażowaniem. Wydarzenia toczą się szybko, ale zanim dotrzemy do rozwiązania zagadki mamy czas na to, by zastanowić się nad tym, czy otaczające wazę nieszczęścia to wynik klątwy, czy jedynie ludzkich zaniedbań. Na uboczu rozwija się nienachalny wątek romantyczny, a w tle przewija się korowód barwnych postaci, wśród których królować się wydaje ekstrawagancka lady Latimer. Choć moje serce całkowicie skradł Cornelius Ashmole, któremu zupełnie brak subtelności w ukrywaniu swoich uczuć.

Historia mogłaby oczywiście zostać pogłębiona, choćby temat fałszerstwa dzieł sztuki wydaje się być potraktowany mocno po łebkach, ale nie umniejszało to mojej przyjemności z czytania. Piękna okładka i czarująca sroka na niej dodatkowo do tego zachęcają.

Zaskakująco wciągająca, mimo prostej, momentami schematycznej fabuły. Świetne wykorzystanie wątków mitologicznych i przedefiniowanie ich na nowo.

Dora Blake mieszka w Londynie ze swoim wujem, który prowadzi sklep z antykami. Lata świetności ma on już dawno za sobą, minęły wraz ze śmiercią rodziców dziewczyny, jego pierwszych właścicieli. Teraz na sklepowych półkach...

Książka przygodowa o pięknie rozłożonej akcji. Wszystko rozgrywa się w fajnym tempie, ładne opisy, ciekawi bohaterowie. Czegoś w stylu autorki mi zabrakło- trochę za dużo powtórzeń, kilka znalezionych literówek, ale ogólnie Książka godna polecenia!

Książka przygodowa o pięknie rozłożonej akcji. Wszystko rozgrywa się w fajnym tempie, ładne opisy, ciekawi bohaterowie. Czegoś w stylu autorki mi zabrakło- trochę za dużo powtórzeń, kilka znalezionych literówek, ale ogólnie Książka godna polecenia!

Z jednej strony była to przyjemna lektura, ale z drugiej strony cała fabuła była ekstremalnie prościutka. Pomijając negatywny aspekt handlu antykami, który tutaj w ogóle nie został poruszony (okej, upraszczamy wywożenie i sprzedaż antyków do czegoś w rodzaju zabiezpieczenia dorobku kulturowego krajów z których wywozimy),to też samo zawiązanie akcji było dla mnie mega uproszczone. Dziewczyna spotyka mężczyznę i widzi go jeden raz na oczy, po czym prosi go, żeby jej pomógł przy super tajemniczym antyku, który mogą obejrzeć tylko w nocy w ciemnej piwnicy i on się, oczywiście, zgadza. Choć tyle, że Edward przynajmniej odrobinę się waha zanim ohoczo przytakuje.
Potsać wuja jest dla mnie postacią złą do szpiku kości, której brutalność, mam wrażenie, była wykreowana głównie na potrzeby fabuły. Nie rozumiem, skąd w nim tyle żywej nienawiści, a chciwość wydaje mi się taką niewystarczającą przyczyną. Czy sama chciwość czekałaby bodaj 12 lat, żeby zdobyć ten konkretny skarb? Wiem, że idzie tu też o złamane serce, żal do brata, ale znowu: strasznie mi się to wydaje wszystko prościutkie. Brakuje mi tu głębszego wyjaśnienia tej obsesji.

Bawiłam się okej, czytało się przyjemnie, książka jest pięknie wydana i to dla mnie taki typowy zakup z nudów na lotnisku właśnie przez okładkę. Jednak nie jest to dla mnie pozycja bardzo dobra, jak wskazywałaby średnia ocen.

Z jednej strony była to przyjemna lektura, ale z drugiej strony cała fabuła była ekstremalnie prościutka. Pomijając negatywny aspekt handlu antykami, który tutaj w ogóle nie został poruszony (okej, upraszczamy wywożenie i sprzedaż antyków do czegoś w rodzaju zabiezpieczenia dorobku kulturowego krajów z których wywozimy),to też samo zawiązanie akcji było dla mnie mega...

Dziś o powieści historycznej, której nie brak niczego. Po pierwsze jest dobrze napisana i przetłumaczona, po drugie od samego początku czytelnik próbuje rozwikłać tajemnicę, po trzecie dostajemy skromny (ale jednak) wątek romantyczny. Historia ta ma jeszcze długą listę plusów, ale pozwólcie, że wspomnę o nich nieco później.
„Pandora”, bo o niej mowa, opowiada o swojej imienniczce Dorze Black. Mamy XVIII wiek, Londyn. Dora jest córką niegdyś znanych antykwariuszy. Od śmierci rodziców znajduje się pod opieką wuja, który przejął w spadku sklep z antykami. Dorze nie podoba się działalność wujka. Renomowane miejsce przeobraził w skład z podróbkami, które nie cieszy się już dobrą sławą. Niemniej młoda kobieta nie ma nic do powiedzenia. Jedyny ratunek dla siebie upatruje w swojej pasji, czyli projektowaniu biżuterii. Ta droga również nie jest prosta, bowiem Dora nie ma odpowiedniego wykształcenia, o doświadczeniu nie wspominając. Jej kolejne projekty są odrzucane, lecz młoda dama się nie poddaje, czym zyskała moją pełną sympatię już na starcie.
Pewnego dnia wuj sprowadza do antykwariatu starą, grecką wazę. Robi z tego wielką tajemnicę, nabytek zamyka w piwnicy i nie pozwala Dorze się do niego zbliżać. Kobietę coś przyciąga do naczynia, a gdy na jej drodze staje młody antykwariusz, postanawia z jego pomocą zbadać wazę. Od tego momentu każdy kolejny fakt nieuchronnie prowadzi do najmroczniejszej tajemnicy rodziny Blacków.
Początkowo „Pandora” czytała mi się powoli, bez pośpiechu. Kilkadziesiąt stron wieczorem i żadnych problemów, by odłożyć opowieść do kolejnego dnia. Jednak im więcej się działo, im więcej światła padało na całą sprawę, tym trudniej było się oderwać. Może najprościej będzie, gdy skorzystam z oryginalnego podziału powieści, która składa się z trzech części. Zatem pierwsza to niejaki wstęp. Dobrze napisana, ale nie stanowiła swoistego lepu na moje czytelnicze serce. Przy drugiej części było już lepiej, zaczęłam wsiąkać, ciężko było się oderwać. Część trzecią dosłownie pochłonęłam. Wiadomo, w niej było najwięcej akcji i upragniony finał, który wszystko wyjaśniał. Niemniej całość sprawiła mi przyjemność, a powodów jest kilka…
Jak wspomniałam we wstępie, mamy do czynienia z powieścią historyczną. Akcja rozgrywa się w epoce gregoriańskiej. Autorka sprawiła, że dokładnie poczułam atmosferę tamtego czasu. Zima w Londynie obfitowała w deszcz, nie brakowało też smrodu biedniejszych dzielnic, w tym doków. Nie brakowało również wyraźnego podziału na klasy. Przy czym zetknąć się można z przedstawicielami każdej z nich, co dodatkowo uwiarygadnia całą historię i wciąga w klimat tamtych lat. Czytanie „Pandory” przypominało cofnięcie się w czasie, co było niezwykłą podróżą, godną zapamiętania.
Wielbicielom twardych faktów polecam posłowie autorki, która wyjaśnia, w których momentach wykorzystała swoje prawo literackie do zmiany pewnych wydarzeń, by uzyskać większe korzyści dla jakości powieści.
Bohaterowie „Pandory” są świetnie wymyśleni i przedstawieni. Pod płaszczykiem głównego wątku pokazują, z jakimi problemami musieli mierzyć się ówcześni mieszkańcy Londynu. Ani razu nie zdarzyło się, by ktoś stracił w moich oczach wiarygodność, co czasami się zdarza w powieściach. Ponadto byli wyraziści na tyle, że po lekturze bez trudu byłabym w stanie opisać każdego z nich z osobna.
Tytuł powieści nasuwa na myśl grecki mit o Pandorze i rzeczywiście, treść ma z nim wiele wspólnego, ale stanowi raczej tło dla opowieści niż jej główny wątek. Dla mnie był miłym urozmaiceniem.
Polecam osobom lubiącym powieści historyczne i zagadki. „Pandora” jest lekturą dobrze napisaną, a co ważniejsze dla polskiej wersji, dobrze przetłumaczoną. Cieszę się, ze trafiła w moje ręce i myślę, że Wy również będziecie zadowoleni. Przyjemności z lektury.

Dziś o powieści historycznej, której nie brak niczego. Po pierwsze jest dobrze napisana i przetłumaczona, po drugie od samego początku czytelnik próbuje rozwikłać tajemnicę, po trzecie dostajemy skromny (ale jednak) wątek romantyczny. Historia ta ma jeszcze długą listę plusów, ale pozwólcie, że wspomnę o nich nieco później.
„Pandora”, bo o niej mowa, opowiada o swojej...

Książka typowo przygodowa. Intrygująca fabuła, która rozwija się stopniowo z każdą kolejną stroną. Barwne i charakterystyczne postacie głównych bohaterów, zwarta akcja, wciągająca historia. Szczerze polecam, lekka lektura dla każdego.

Książka typowo przygodowa. Intrygująca fabuła, która rozwija się stopniowo z każdą kolejną stroną. Barwne i charakterystyczne postacie głównych bohaterów, zwarta akcja, wciągająca historia. Szczerze polecam, lekka lektura dla każdego.