Krzywda dziecka, poczucie niesprawiedliwości, zazdrość doprowadziły do wybuchu długo skrywanego gniewu... Gniewu, który spowoduje śmierć kilku osób. Każda z tych zbrodni jest już dawno przemyślana i zaplanowana do perfekcji,
a jedyną tajemnicą pozostaje tożsamość sprawcy. Czy przebywająca w szpitalu psychiatrycznym Paulina, znająca wszystkie szczegóły zabójstw, rzeczywiście jest morderczynią? Czy wizje jakich doznaje to przebłyski z przeszłości? A może to tylko jej perfekcyjna aktorska gra? Kto tak naprawdę okaże się "rzeźnikiem ze świętego miasta"?

"Wizje. Gniew" to drugi tom znakomitej serii kryminalnej, którą pokochałam przede wszystkim ze względu na akcję, która toczy się w moim mieście. Nie ukrywam, sprawia mi to dodatkową frajdę czytając o miejscach, które doskonale znam. Tym razem udało się autorce dodatkowo zainteresować mnie sekretnymi miejscami z Lublińca- miasteczka, którego historii do tej pory nie znałam. Co do fabuły to wkręciłam się w to śledztwo na maxa i choć szybko wpadłam na trop, który okazał się słuszny, to jednak znowu Pani Krystaszek dołożyła dodatkowe aspekty, których raczej bym nie przewidziała.
To co również podoba mi się w tej serii to ciekawie wykreowani bohaterowie: nieugięty, nieco bezczelny prokurator, zaciągający śląską gadką, Czarny- typ niepokorny oraz damska część zespołu śledczego, która ma tutaj zawsze dużo do powiedzenia.
Podsumowując: polecam sięgnąć po tą serię i mam cichą nadzieję, że kolejne tomy również przyniosą mi ogrom wrażeń i dreszczyk emocji

Krzywda dziecka, poczucie niesprawiedliwości, zazdrość doprowadziły do wybuchu długo skrywanego gniewu... Gniewu, który spowoduje śmierć kilku osób. Każda z tych zbrodni jest już dawno przemyślana i zaplanowana do perfekcji,
a jedyną tajemnicą pozostaje tożsamość sprawcy. Czy przebywająca w szpitalu psychiatrycznym Paulina, znająca wszystkie szczegóły zabójstw,...

Gniew inspiruje do odwetu, pozbawia obiektywnego osądu, zaślepia. Wynaturzony i silny, wyzwolony spod kontroli rozumu, potrafi całkowicie zmienić percepcję i oderwać od rzeczywistości. Wówczas nic nie przynosi większej satysfakcji, niż krzyk cierpienia ludzi, którzy zniszczyli ci życie...

To drugi tom serii zatytułowanej „Siedem grzechów głównych”, stanowiący idealne połączenie thrillera i kryminału, z dużą ilością psychologii. Akcja częściowo rozgrywa się na terenie szpitala psychiatrycznego w Lublińcu, który w swoich murach skrywa wstrząsające historie. To właśnie w tym miejscu, podczas drugiej wojny światowej, nazistowscy lekarze uśmiercali niepełnosprawne dzieci. Na samą myśl o tych okrucieństwach, dostawałam gęsiej skórki, a po plecach przebiegały nieprzyjemne dreszcze.

Autorka po raz kolejny wciągnęła mnie w hipnotyczny wir wydarzeń i niepewności. Pozwoliła wejść w zakamarki ludzkiego umysłu, dać się porwać szaleństwu lub perfekcyjnemu kłamstwu, manipulując przy tym emocjami czytelnika. Dobro miesza się ze złem, zemsta z wymierzaniem sprawiedliwości, nie wiadomo, kto jest sprawcą, a kto ofiarą. Tutaj nic nie jest czarne albo białe. Mamy za to mnóstwo odcieni szarości.

Zakończenie okazało się dla mnie dość przewidywalne, jednak w żaden sposób nie zakłóciło pozytywnego odbioru całości.

Gniew inspiruje do odwetu, pozbawia obiektywnego osądu, zaślepia. Wynaturzony i silny, wyzwolony spod kontroli rozumu, potrafi całkowicie zmienić percepcję i oderwać od rzeczywistości. Wówczas nic nie przynosi większej satysfakcji, niż krzyk cierpienia ludzi, którzy zniszczyli ci życie...

To drugi tom serii zatytułowanej „Siedem grzechów głównych”, stanowiący idealne...

Wciągająca. Polecam

Wciągająca. Polecam

Książka niezła, ale znalazłam w niej sporo mankamentów. O nich za chwilę.
Zacznę od plusów:
+ okładka;
+ pozycję szybko się czyta;
+ wciągająca fabuła;
+ niebanalne rozwiązanie głównej sprawy (jednak dość szybko domyśliłam się kim jest morderca);
+ emocje w końcówce.
Na minus:
- sporo niedociągnięć, niedopowiedzeń, brak związku przyczynowo - skutkowego i chaos w fabule;
- zachowanie przedstawicieli organów ścigania zarówno z przeszłości jak i teraźniejszości zahaczające o absurd, masa popełnionych przez nich błędów i to takich rażących w oczy, policja niekompetentna!
- nie przypadła mi do gustu postać Czarnego, bardzo przejaskrawiona, skrajna, wzorowana na policjantach z iście amerykańskich filmów sensacyjnych;
- nie było w tej części bohatera z którym bym sympatyzowała, niestety autorka zepsuła postać prokuratora Jana Hejdy, jego wywody o seksie żenujące;
- odniosłam wrażenie jakby ucięto fragment rozmowy Czarnego z Beatką (początek),jeśli to nie jest błąd w druku to autorka się nie popisała;
- za całkowicie zbędne uznaję zachęcające recenzje na pierwszych dwóch stronach, po co? dobra literatura obroni się sama, trąci mi to desperacją;
- mam zastrzeżenia co do stylu autorki, dość infantylny, biorąc pod uwagę jej rażący infantylizm w podziękowaniach (zwroty, emotki) aż mi przeszło przez myśl jak fatalnie musiały wyglądać jej teksty przed korektą, nadal trąci infantylizmem, ale nie jest to aż tak rażące jak w podziękowaniach.
Ode mnie 7,5/10. "Wizje. Gniew" to wciągający kryminał, jednak liczyłam na coś więcej, miałam większe wymagania. Tymczasem znalazłam w nim sporo mankamentów. W planach mam zabrać się za kolejne części tej serii. Zakupione książki leżą na półce w mojej biblioteczce i czekają na swoją kolej. W tym momencie odczuwam potrzebę zrobienia sobie przerwy od autorki. Powrócę do serii za jakiś czas.

Książka niezła, ale znalazłam w niej sporo mankamentów. O nich za chwilę.
Zacznę od plusów:
+ okładka;
+ pozycję szybko się czyta;
+ wciągająca fabuła;
+ niebanalne rozwiązanie głównej sprawy (jednak dość szybko domyśliłam się kim jest morderca);
+ emocje w końcówce.
Na minus:
- sporo niedociągnięć, niedopowiedzeń, brak związku przyczynowo - skutkowego i chaos w...

książka, która niesamowicie mnie wciągnęła. Swoją mroczną i tajemniczą fabułą zawładnęła moim umysłem i nie pozwoliła mi o sobie zapomnieć. #wizjegniew, autorstwa @anna_krystaszek od @muza.shadows to znakomity thriller z mocno rozwiniętym tłem psychologicznym. Poprzednia, debiutancka powieść autorki była dla mnie ogromnym zaskoczeniem i powiem szczerze, że troszkę martwiłam się czy kolejna historia sprosta moim oczekiwaniom. I tu mogę zdecydowanie stwierdzić, że autorka jeszcze mocniej podniosła poprzeczkę i stworzyła genialną książkę.
W szpitalu psychiatrycznym w Lublińcu przebywa Paulina. Młoda kobieta, która twierdzi, że wkrótce dojdzie do kilku morderstw, a pierwsze przewidziane jest na 27 marca. Lekarz prowadzący terapię pacjentki dość sceptycznie podchodzi do wizji kobiety. Jednak kiedy 27 marca w lesie faktycznie odnalezione zostają zwłoki mężczyzny doktor Lasak postanawia zgłosić to wszystko policji. Śledztwa w tej sprawie podejmuje się komisarz Igor Szulc, w towarzystwie prokuratora Jana Hejdy. Rozpoczyna się dynamiczne śledztwo, które przynosi więcej pytań aniżeli odpowiedzi. Wkrótce pojawiają się kolejne ofiary, a policjanci zostają wmieszani w brutalną intrygę. Intrygę, która swój początek ma wraz z pożarem domu sprzed lat. O co w tym wszystkim chodzi? Czy niezawodny Szulc zdoła rozwikłać tą zagadkę nim zginie ostatnia ofiarą? I co z tym wszystkim wspólnego ma Paulina?
#wizjegniew to kryminał, który nieustannie trzyma w napięciu. Swoją klaustrofobiczną atmosferą, okrytym złą sławą szpitalem, w który w czasach hitlerowskich był miejscem drastycznych zdarzeń, oraz zagadką, która nie daje spokoju sprawia, że książka jest po prostu fenomenalna. Autorka stworzyła naprawdę genialne tło psychologiczne i bohaterów, którzy zdecydowanie mają charakter. Cała historia jak najbardziej działa na wyobraźnię i zmusza do rozmyślań, a także zachęca do zaangażowania się w tę zbrodnię aby wspólnie z bohaterami poznać prawdę. Jeśli szukacie rasowego thrillera, gdzie tytułowy gniew jest motorem całej tej zagadki, to polecam sięgnąć po tę książkę. Jestem pewna, że się nie zawiedziecie.

książka, która niesamowicie mnie wciągnęła. Swoją mroczną i tajemniczą fabułą zawładnęła moim umysłem i nie pozwoliła mi o sobie zapomnieć. #wizjegniew, autorstwa @anna_krystaszek od @muza.shadows to znakomity thriller z mocno rozwiniętym tłem psychologicznym. Poprzednia, debiutancka powieść autorki była dla mnie ogromnym zaskoczeniem i powiem szczerze, że troszkę martwiłam...

Dobry thriller psychologiczny, polecam.

Dobry thriller psychologiczny, polecam.

Jesienna pogoda za oknem, więc to idealna pora, żeby nadrobić thrillery 😏

Paulina zostaje odnaleziona w lesie. Uparcie twierdzi, że w tamtym miejscu zginął człowiek.
Gdy ona trafia do szpitala psychiatrycznego, w marcu w końcu odnalezione zostaje ciało.
Paulina podaje ważne informacje na temat ofiary i kolejnych, które mają się pojawiać.
Sprawę prowadzi Czarny, najlepszy kryminalny w województwie i Hejda, ceniony prokurator.
Rozpoczyna się mroczna gra z przeszłością i tragicznym pożarem sprzed 20 lat.

Autorka genialnie kreuje rzeczywistość, powodując, że fabuła wciąga od samego początku.
Podobało mi się to, że treść przedstawiana była z perspektywy wielu różnych bohaterów. Dzięki takiemu zabiegowi możemy lepiej wgryźć się w całość i łatwiej zrozumieć zamysł twórcy.

WIZJE. GNIEW to drugi tom cyklu "Siedem grzechów głównych", w którym autorka łączy thriller i kryminał z wątkami obyczajowymi. Choć czytam tą serię nie po kolei to i tak już polubiłam się z bohaterami.
Fabuła nie jest szalenie skomplikowana przez co możemy domyślić się niektórych faktów, ale nie zmienia to tego, iż lektura tej pozycji nadal pozostaje przyjemna.
Pojawiają się tutaj wątki, które mogą wydać się brutalne i zbyt drastyczne, jednak dla mnie jedynie urozmaiciły one treść.
Jest też tutaj wątek poniekąd miłosny, w którym poznajemy relacje komisarza Czarnego z jego partnerką oraz prokuratora i jego żony. Bardzo fajnie dopełniają one treść.
Czytaliście? Ja zdecydowanie sięgnę teraz po resztę tomów ☺️

Jesienna pogoda za oknem, więc to idealna pora, żeby nadrobić thrillery 😏

Paulina zostaje odnaleziona w lesie. Uparcie twierdzi, że w tamtym miejscu zginął człowiek.
Gdy ona trafia do szpitala psychiatrycznego, w marcu w końcu odnalezione zostaje ciało.
Paulina podaje ważne informacje na temat ofiary i kolejnych, które mają się pojawiać.
Sprawę prowadzi Czarny, najlepszy...

świetna powieść na pograniczu thrillera i kryminału.

świetna powieść na pograniczu thrillera i kryminału.

Tu łatwo się domyślić tożsamości sprawcy. Autorka daje dużo wskazówek. Tylko nie jest to w tej książce najważniejsze. A jest nim rys charakterologiczny postaci.

Tu łatwo się domyślić tożsamości sprawcy. Autorka daje dużo wskazówek. Tylko nie jest to w tej książce najważniejsze. A jest nim rys charakterologiczny postaci.

Świetna- przeczytana w jeden wieczór. Może odrobinę przewidywalna, ale autorka i tak na końcu zaskakuje rozwiązaniem . Bardzo dobra fabuła, napisane tak, że chce się czytać.

Świetna- przeczytana w jeden wieczór. Może odrobinę przewidywalna, ale autorka i tak na końcu zaskakuje rozwiązaniem . Bardzo dobra fabuła, napisane tak, że chce się czytać.