Książka dla uważnego czytelnika, gdyż autor przeplata losy bohaterów w sposób, w którym łatwo zgubić sedno sprawy. Czworo bohaterów, których losy przedstawiane są podczas II wojny światowej (to te wydarzenia najbardziej zdeterminują życie większości bohaterów).
Autor w sposób poetycki, pełen niedomówień przybliża nam historię tytułowego pacjenta. Jednak nie każdy będzie się potrafił w tej opowieści odnaleźć. Muszę przyznać, że ekranizacja na podstawie tej książki jest dużo bardziej dynamiczna i interesująca (przedstawia historię z innej perspektywy, co staje się atutem).
Cieszę się, że przeczytałam (gdyż od dawna się zabierałam do tej pozycji),ale nie jestem nią zauroczona.

Książka dla uważnego czytelnika, gdyż autor przeplata losy bohaterów w sposób, w którym łatwo zgubić sedno sprawy. Czworo bohaterów, których losy przedstawiane są podczas II wojny światowej (to te wydarzenia najbardziej zdeterminują życie większości bohaterów).
Autor w sposób poetycki, pełen niedomówień przybliża nam historię tytułowego pacjenta. Jednak nie każdy będzie...

Uwielbiam ten poetycki język autora, zagmatwanie, niedomówienia, które w sumie nie są ważne. To moja 3 książka Ondaatje i wciąż mnie zachwyca właśnie stroną językową.

Uwielbiam ten poetycki język autora, zagmatwanie, niedomówienia, które w sumie nie są ważne. To moja 3 książka Ondaatje i wciąż mnie zachwyca właśnie stroną językową.

Bełkotliwy język, niewiarygodne postacie, niewiarygodne motywacje i chaos narracyjny. Aż dziwne że z takiego gniota powstał dobry film. Powoli tracę wiarę w wartość "Booker-ów".

Bełkotliwy język, niewiarygodne postacie, niewiarygodne motywacje i chaos narracyjny. Aż dziwne że z takiego gniota powstał dobry film. Powoli tracę wiarę w wartość "Booker-ów".

Nie będę ukrywać, że książka mi się kompletnie nie podobała. Nie mogłam się wgryźć w tę historię. Autor zaserwował dziwną mieszankę narracji, opowieści i bohaterów. Za dużo było momentów, w których czułam się zagubiona i przytłoczona. Fabuła jest tak pocięta, że im dalej tym większe uczucie chaosu. Tytuł określany jako romans, a wątek miłosny tak naprawdę odgrywa tu najmniejszą rolę. Mimo pięknego języka i bazowania na prawdziwych wydarzeniach jestem na nie. I to bardzo stanowczo.

Nie będę ukrywać, że książka mi się kompletnie nie podobała. Nie mogłam się wgryźć w tę historię. Autor zaserwował dziwną mieszankę narracji, opowieści i bohaterów. Za dużo było momentów, w których czułam się zagubiona i przytłoczona. Fabuła jest tak pocięta, że im dalej tym większe uczucie chaosu. Tytuł określany jako romans, a wątek miłosny tak naprawdę odgrywa tu...

Mam mieszane odczucia co do tej książki - w tym przypadku niestety odbiegłam od zasady ,,najpierw książka, potem film" i muszę stwierdzić, że film był znacznie lepszy od tej historii. Historia tytułowego pacjenta zajmuje około 1/3 książki, reszta to losy bohaterów, które w filmie mają role drugoplanowe. Niemniej warto przeczytać, bo historia pacjenta z Katharine Clifton opisana jest w piękny sposób.

Mam mieszane odczucia co do tej książki - w tym przypadku niestety odbiegłam od zasady ,,najpierw książka, potem film" i muszę stwierdzić, że film był znacznie lepszy od tej historii. Historia tytułowego pacjenta zajmuje około 1/3 książki, reszta to losy bohaterów, które w filmie mają role drugoplanowe. Niemniej warto przeczytać, bo historia pacjenta z Katharine Clifton...

Mamy tu piękno pustyni, Włochy, samotność, nostalgię… wszystko to splecione z trudnymi losami i doświadczeniami wojennymi bohaterów. Akcent położony jest na relacje i na zmiany, jakie zachodzą w człowieku w zetknięciu z wojną i z drugim człowiekiem. Ulotne, niewyraźnie, czasem prawie rozmazane wspomnienia nadają całości aury nierzeczywistości. Pięknie napisane, a jednak czuję jakiś niedosyt..

Mamy tu piękno pustyni, Włochy, samotność, nostalgię… wszystko to splecione z trudnymi losami i doświadczeniami wojennymi bohaterów. Akcent położony jest na relacje i na zmiany, jakie zachodzą w człowieku w zetknięciu z wojną i z drugim człowiekiem. Ulotne, niewyraźnie, czasem prawie rozmazane wspomnienia nadają całości aury nierzeczywistości. Pięknie napisane, a jednak...

Niby fajna fabuła, niby poetycki język, niby tajemnica, niby inne ujęcie historii wojennej, ale nie porwało mnie zupełnie.
Może film będzie ciekawszy ;)

Niby fajna fabuła, niby poetycki język, niby tajemnica, niby inne ujęcie historii wojennej, ale nie porwało mnie zupełnie.
Może film będzie ciekawszy ;)

Nie ukrywam, że do książki przyciągnął mnie film. Od razu powiem: powieść i film to dwa różne światy, przede wszystkim książka kładzie akcenty w innych miejscach (film to historia Almasyego i Catherine, wzbogacona o sceny z pielęgniarką w zamku; książka to przede wszystkim pielęgniarka i zamek, zaś równorzędne względem siebie wątki Almasyego, Caravaggia i Kirpala są raczej poboczne). Sam przebieg akcji, w tym i zakończenie, też zupełnie inaczej jest napisane.

Jakoś nie spodobało mi się, ale rozumiem tych, którym się podoba - mamy długie i złożone zdania, piękny język, poetyckość, piękne opisy. Mnie odepchnął chaos, niekontrolowana anachroniczność akcji i mówienie o wielu rzeczach nie wprost (a wręcz zmuszanie czytelnika, aby dopowiedział sobie coś między wierszami),

A co mi się spodobało? Ci, którzy mają duszę naukowo-techniczną na pewno docenią zupełnie pominięte w filmie wątki saperskie, ciekawie opisana jest budowa, sposób rozbrajania min i różne ciekawe nietypowe konstrukcje.

Ogólnie raczej nie polecam, ale kto lubi film, warto aby skonfrontował z książką - szczególnie, że oglądając film już po lekturze wychwyciłem w nim wiele smaczków i nawiązań, których wcześniej nie dostrzegałem.

Nie ukrywam, że do książki przyciągnął mnie film. Od razu powiem: powieść i film to dwa różne światy, przede wszystkim książka kładzie akcenty w innych miejscach (film to historia Almasyego i Catherine, wzbogacona o sceny z pielęgniarką w zamku; książka to przede wszystkim pielęgniarka i zamek, zaś równorzędne względem siebie wątki Almasyego, Caravaggia i Kirpala są raczej...

Od tej klasyki odbijałam się kilka razy, spodziewałam burzliwego romansu, dostałam za to lekcje postkolonializmu, geografii i historii. Mam wrażenie, że ta książka jest zupełnie o czym innym niż nam się wydawało przed przeczytaniem jej. Romans tytułowego Pacjenta jest tłem, mało ważnym i jakimś takim banalnym. Za to relacje całej reszty bohaterów i ich doświadczenia wciągnęły mnie o wiele bardziej. Mnie zupełnie zaskoczyła i dała nowa perspektywę na II wojnę światową. Warto.

Od tej klasyki odbijałam się kilka razy, spodziewałam burzliwego romansu, dostałam za to lekcje postkolonializmu, geografii i historii. Mam wrażenie, że ta książka jest zupełnie o czym innym niż nam się wydawało przed przeczytaniem jej. Romans tytułowego Pacjenta jest tłem, mało ważnym i jakimś takim banalnym. Za to relacje całej reszty bohaterów i ich doświadczenia...

Przeczytałam w weekend „Angielskiego pacjenta” Michaela Ondaatje. Książka ta uhonorowana została nagrodą Bookera oraz nagrodą Złotego Bookera, przyznaną z okazji 50–lecia nagrody dla najlepszej książki.
Muszę przyznać, że ciężka to była lektura. Bo choć klimat oddany świetnie (kolory willi we Włoszech, w których dzieje się część akcji, jak i pustynie, nawet w czytelniczej wyobraźni mają swoje wyraźne kolory),to mieszanka stylów, jakimi historia jest napisana, była dla mnie zbyt intensywna. Dodatkowo w powieść wkradał się chaos, którego nie umiałam opanować w głowie podczas czytania.
Doceniam historię, jednak nie będę jej wielką fanką. Wiem, że jest też film na podstawie książki, ale na razie muszę przetrawić w głowie formę pisaną.

Przeczytałam w weekend „Angielskiego pacjenta” Michaela Ondaatje. Książka ta uhonorowana została nagrodą Bookera oraz nagrodą Złotego Bookera, przyznaną z okazji 50–lecia nagrody dla najlepszej książki.
Muszę przyznać, że ciężka to była lektura. Bo choć klimat oddany świetnie (kolory willi we Włoszech, w których dzieje się część akcji, jak i pustynie, nawet w czytelniczej...