W czerwcu przeczytałam dwa tomy innej powieści autorstwa Karola Brunscha - "Ojca i syna", opowiadającej o czasach Mieszka I i Bolesława Chrobrego, a raczej o relacji pomiędzy pierwszymi władcami naszego kraju. "Rok tysięczny" jest jej bezpośrednią kontynuacją.
Powieść obejmuje swoimi ramami czasowymi okres od 992(śmierć Mieszka I) do 1002 roku(zjazd w Marseburgu, będący początkiem wojny przyszłego króla Polski z księciem Henrykiem II). Bohaterów(Bolesława Chrobrego, Stoigniewa, syna Ścibora, czy też palatyna Jaskotela Awdańca[chyba tak go się odmienia]),czytelnicy poznali już w poprzednich powieściach. Jednak i bez tej znajomości jest się w stanie odnaleźć w treści powieści. Chrobry jest przedstawiony w książce jako sprawiedliwy polityk, który potrafi zjednać sobie wszystkich ludzi, urodzony wojownik, który nie oszczędza siebie w walce, surowy, ale sprawiedliwy. Po śmierci ojca zaczyna budować potężne państwo, rozszerzając jego granice oraz strefy wpływów. Jednocześnie stawał się coraz bardziej znaczącym władcą średniowiecznej Europy.
Dla wielu ówczesnych ludzi rok tysięczny miał być przepowiadanym końcem świata. Dla Bolesława Chrobrego okazał się okazją do zorganizowania niezapomnianego zjazdu dla władców innych państw (m.in. pruskiego cesarza Ottona III). W powieść zostały też wplecione losy Świętego Wojciecha, misjonarza, zabitego przez pogan, którego ciało wykupił Bolesław.

W czerwcu przeczytałam dwa tomy innej powieści autorstwa Karola Brunscha - "Ojca i syna", opowiadającej o czasach Mieszka I i Bolesława Chrobrego, a raczej o relacji pomiędzy pierwszymi władcami naszego kraju. "Rok tysięczny" jest jej bezpośrednią kontynuacją.
Powieść obejmuje swoimi ramami czasowymi okres od 992(śmierć Mieszka I) do 1002 roku(zjazd w Marseburgu, będący...

Powieści piastowskie autorstwa Karola Bunscha z pewnością nie są najłatwiejszą literaturą. Niemniej jednak warto jest przeczytać te książki, jeśli ktoś pasjonuje się najdawniejszymi epizodami historii Polski. Pierwszy tom "Roku tysięcznego" czyta się trochę jak średniowieczną kronikę. Język dosyć trudny, ale przedstawienie dziejów niezwykle barwne, choć czasem szokujące. Czytając tę powieść uświadomiłem sobie, jak wiele wyrzeczeń musieli ponieść nasi przodkowie, którzy w takim trudzie budowali pierwszą państwowość nad Wisłą.

Powieści piastowskie autorstwa Karola Bunscha z pewnością nie są najłatwiejszą literaturą. Niemniej jednak warto jest przeczytać te książki, jeśli ktoś pasjonuje się najdawniejszymi epizodami historii Polski. Pierwszy tom "Roku tysięcznego" czyta się trochę jak średniowieczną kronikę. Język dosyć trudny, ale przedstawienie dziejów niezwykle barwne, choć czasem szokujące....

Mistrzostwo. Za każdym razem kiedy sięgam po kolejny tytuł z serii "Powieści Piastowskie", nie mogę się nadziwić jak autor kapitalnie używa staropolskich słów / zwrotów. Dla mnie to jest uczta dla mózgu, choć zdaję sobie sprawę, że niektórych może to męczyć. Intrygi, postacie, dialogi są arcyciekawe a to wszystko okraszone genialnie nakreślonym tłem historycznym.

Mistrzostwo. Za każdym razem kiedy sięgam po kolejny tytuł z serii "Powieści Piastowskie", nie mogę się nadziwić jak autor kapitalnie używa staropolskich słów / zwrotów. Dla mnie to jest uczta dla mózgu, choć zdaję sobie sprawę, że niektórych może to męczyć. Intrygi, postacie, dialogi są arcyciekawe a to wszystko okraszone genialnie nakreślonym tłem historycznym.

Świętnie się tego słuchało, czytający Marcin Popczyński "specjalizuje" się w książkach historycznych i dobrze mu to wychodzi.
Karol Bunsch to jeden z płodniejszych autorów książek historycznych; ja klasyfikuje go pomiędzy dokumentalnym Jasienicą, a beletrystycznym Sienkiewiczem.
Oczywiście, podświadomie szczególnie dobrze odbieramy książki historyczne, które opisują najlepsze dzieje państwa polskiego, a z pewnością taki był okres panowania Bolesława Chrobrego. Czy wszystko jest prawdą ? - a któż to wie, jak nawet Świętosława - czyli Sygryda Storrada, nie przez wszystkich historyków, jest uważana jako siostra B. Chrobrego.
Na koniec mamy "dokrętkę" z obrony Niemczy (sympatyczne miasteczko z wyraźnie jeszcze widocznymi elementami obronnymi - byłem, chodziłem) z 1017 r., przed dużo liczniejszymi oddziałami niemieckimi Henryka II.
Dla lubiących historię - gratka.

Świętnie się tego słuchało, czytający Marcin Popczyński "specjalizuje" się w książkach historycznych i dobrze mu to wychodzi.
Karol Bunsch to jeden z płodniejszych autorów książek historycznych; ja klasyfikuje go pomiędzy dokumentalnym Jasienicą, a beletrystycznym Sienkiewiczem.
Oczywiście, podświadomie szczególnie dobrze odbieramy książki historyczne, które opisują...

Karol Bunsch - Rok Tysieczny
#powieschistoryczna

Trzecia czesc powiesci piastowskich - "Rok Tysieczny" opowiada o czasach po smierci Mieszka I i walce Boleslawa Chrobrego z Oda i jej synami o schede po ojcu.

Autor, jak zawsze bardzo plastycznie i wiarygodnie odzwierciedla swiat i jezyk. Bohaterowie sa pelnokrwisci i latwo sie z nimi utozsamiac. Jednym slowem genialne przedstawiona Polska za czasow pierwszych Piastow.

Poza Polska odwiedzimy rowniez Watykan, Akwizgran, Czechy, Merserburg i inne miejsca. Zobaczymy jak Chrobry prowadzi wielka polityke wykorzystujac wszelkie mozliwe atuty, dary losu (Otto III) i szczesliwe zbiegi okolicznosci. Nie udalo by mu sie utrzymac zjednoczonych ziem polskich gdyby nie umiejetnosc zjednywania sobie ludzi i zdobywania przyjaciol. Stoigniew, Jaskotel z bracmi, Sobiebor Slawnikowic, Ekkehard i wreszcie Otto III, to postacie, ktore poznajemy na kartach tej historii, a takze Sw. Wojciech, biskup Radzim Gaudenty i inni.

Czyta sie bardzo szybko. Szczerze polecam ❤❤❤

#karolbunsch #roktysieczny #piastowie #polskapierwszychpiastow #boleslawchrobry #zjazdwgnieznie #powieśćhistoryczna #52bookchallengepl

Karol Bunsch - Rok Tysieczny
#powieschistoryczna

Trzecia czesc powiesci piastowskich - "Rok Tysieczny" opowiada o czasach po smierci Mieszka I i walce Boleslawa Chrobrego z Oda i jej synami o schede po ojcu.

Autor, jak zawsze bardzo plastycznie i wiarygodnie odzwierciedla swiat i jezyk. Bohaterowie sa pelnokrwisci i latwo sie z nimi utozsamiac. Jednym slowem genialne...

Tęskniłam za historycznymi powieściami. Zapomniałam jak to jest miło, cofnąć się w czasie, do innych problemów, innego świata. A Bunsch to klasyka gatunku, w moim przekonaniu. Podoba mi się kontynuacja rodu, od Mieszka, do Bolesława Chrobrego i kontynuacji dzieła ojca. Dodatkowym atutem jest fakt, że powieść nie skupia się jedynie na Bolesławie, ale również na postaciach pobocznych.

Tęskniłam za historycznymi powieściami. Zapomniałam jak to jest miło, cofnąć się w czasie, do innych problemów, innego świata. A Bunsch to klasyka gatunku, w moim przekonaniu. Podoba mi się kontynuacja rodu, od Mieszka, do Bolesława Chrobrego i kontynuacji dzieła ojca. Dodatkowym atutem jest fakt, że powieść nie skupia się jedynie na Bolesławie, ale również na postaciach...

Polecam gorąco cały cykl Powieści Piastowskich. Wspaniała lekcja historii.

Polecam gorąco cały cykl Powieści Piastowskich. Wspaniała lekcja historii.

Opowieść z czasów kształtowania się państwa polskiego, umiejscowiona w czasie pomiędzy śmiercią Mieszka I a zjazdem gnieźnieńskim w tytułowym roku 1000 i wydarzeniach wkrótce po nim. Świetnie zostały pokazane realia życia ówczesnych polityków, w czasach gdy porażka była równa nie tylko odsunięciu na margines, ale także bardzo często śmierci. Ludzie tacy, jak Bolesław w zasadzie kroczyli od jednej wojny do drugiej, co świetnie pokazuje zakończenie książki zapowiadające kolejną wojnę, tym razem z Niemcami. Bardzo podobała mi się galeria postaci po "słusznej" stronie: przyszły król Bolko, jego zaufani współpracownicy - Jaskotel i Stoigniew oraz zagraniczni sprzymierzeńcy - biskup Wojciech i cesarz Otto III. Wspaniale są wykreowane "czarne charaktery": Oda, Mieszko oraz bracia zdrajcy: Przybywój i Odylen. Aczkolwiek nie sposób nie zauważyć, że "źli" robili w zasadzie to samo co Bolesław - starali się zdobyć władzę, tyle tylko że robili to mniej skutecznie.
Wydanie zawiera też opowiadanie "Obrona Niemczy" opisujące wydarzenia mające miejsce kilkanaście lat później.

Opowieść z czasów kształtowania się państwa polskiego, umiejscowiona w czasie pomiędzy śmiercią Mieszka I a zjazdem gnieźnieńskim w tytułowym roku 1000 i wydarzeniach wkrótce po nim. Świetnie zostały pokazane realia życia ówczesnych polityków, w czasach gdy porażka była równa nie tylko odsunięciu na margines, ale także bardzo często śmierci. Ludzie tacy, jak Bolesław w...

Trzeci tom opowieści o powstawaniu państwa Piastów. Od momentu przejęcia władzy przez Bolesława Chrobrego - mniej więcej - , do zwycięskiej obrony Niemczy w 1017 roku. Zasięg czasowy dość szeroki, mamy więc kilka wieloletnich przeskoków czasu akcji. Rzecz w zasadzie powtarza wszystkie cechy poprzednich tomów - "nasi" są raczej wybielani, poszczególni bohaterowie gdzieś giną na lata gdy nic o nich nie wiemy, fakty i domysły historyczne skomponowane są w bardzo zgrabną i wiarygodną mozaikę, itd. Wciąż czyta/słucha się tego świetnie, jednak, być może subiektywnie, wyczuwam pewien spadek poziomu. Dzikowy skarb był chyba jak dotąd najlepszy.

Jeśli idzie o prawdę historyczną, w tym tomie Bunsch miejscami rozjechał się z rzeczywistością bardzo mocno. Czy to w przypadku przejęcia władzy przez Bolesława i wypędzeniu Ody, czy w przypadku prezentacji postaci św. Wojciecha. Nie wiem, czy taka była wiedza w czasie gdy powieść powstawała, czy autor postawił na własny ogląd sytuacji, ale dziś Rok tysięczny jest w zasadzie historią alternatywną. Oczywiście jednak, większość faktów jest przedstawiona poprawnie.

Wysłuchałem w doskonałej interpretacji Marcina Popczyńskiego.

7/10

Trzeci tom opowieści o powstawaniu państwa Piastów. Od momentu przejęcia władzy przez Bolesława Chrobrego - mniej więcej - , do zwycięskiej obrony Niemczy w 1017 roku. Zasięg czasowy dość szeroki, mamy więc kilka wieloletnich przeskoków czasu akcji. Rzecz w zasadzie powtarza wszystkie cechy poprzednich tomów - "nasi" są raczej wybielani, poszczególni bohaterowie gdzieś giną...

Tęskniłam za historycznymi powieściami. Zapomniałam jak to jest miło, cofnąć się w czasie, do innych problemów, innego świata. A Bunsch to klasyka gatunku, w moim przekonaniu. Podoba mi się kontynuacja rodu, od Mieszka, do Bolesława Chrobrego i kontynuacji dzieła ojca. Dodatkowym atutem jest fakt, że powieść nie skupia się jedynie na Bolesławie, ale również na postaciach pobocznych.

Tęskniłam za historycznymi powieściami. Zapomniałam jak to jest miło, cofnąć się w czasie, do innych problemów, innego świata. A Bunsch to klasyka gatunku, w moim przekonaniu. Podoba mi się kontynuacja rodu, od Mieszka, do Bolesława Chrobrego i kontynuacji dzieła ojca. Dodatkowym atutem jest fakt, że powieść nie skupia się jedynie na Bolesławie, ale również na postaciach...