Piękna powieść o niezwykłej sile rodzicielskiej miłości. Ja nie twierdzę, że ta książka zmieni wasze życie, ale dla samej nietuzinkowej historii warto ją przeczytać.

Rok 1939, tuż przed wybuchem drugiej wojny światowej. Maria Karska wychowywana przez ojca, cenionego krakowskiego chirurga, żyje w bezpiecznej bańce, którą otoczył ją rodzic.
Im jest starsza, tym bardziej zaczyna ją nurtować sprawa zniknięcia jej matki. Gdzieś pod powierzchnią czają się ulotne wspomnienia kobiety, która ją tuliła, czytała bajki, układała do snu i kochała.
Dlaczego więc ją porzuciła?
Dlaczego ojciec każdą próbę rozmowy o nieobecnej ucina w zarodku? Dlaczego w domu nie ma żadnego zdjęcia jej matki, ani żadnej pamiątki po niej, jak gdyby nigdy nie istniała. A przecież była.

Tymczasem w kraju zaczyna robić się coraz bardziej niespokojnie, nastroje ludzi się zmieniają, zaczynają się podziały, nacja żydowska doświadcza dyskryminacji, wokół wyczuwa się niepokój i obawę przed zapowiadaną wojną.

To nie jest najlepszy czas na miłość, a tymczasem Maria zakochuje się w chłopaku wyznania żydowskiego. Pomimo sprzeciwu ojca postanawia wyjść za mąż i przyjąć wiarę ukochanego. Jej niezmącony przemocą umysł, nie przyjmuje do świadomości tego jak szybko zostanie pozbawiona pozycji szanowanej osoby i poddana prześladowaniom, w tych niepewnych czasach.

Dominik Karski jest pełen obaw o córkę, której poświęcił całe swoje życie. Teraz jednak dręczą go wybory, których dokonał, by ją chronić. Gdy Europę zasnuwa widmo wojny, jego sekret może wyjść na jaw, a on sam w obliczu zagrożenia musi podjąć mocno kontrowersyjną decyzję.
co takiego wydarzyło się w przeszłości, że teraz tak trudno stawić temu czoło?.

Wzruszająca powieść o trudnych wyborach, o poświęceniu w imię miłości rozgruwająca się na dwóch przestrzeniach czasowy w 1918 i 1939 roku.
W retrospekcji poznajemy również historię ubogiej młodej dziewczyny z ukraińskiej wsi, ambitnej i żądnej wiedzy, zmagającej się z przeciwnościami losu, a mimo to silnej i niezłomnej.
Temat nadciągającej wojny jest tylko tłem historycznym do opowiedzenia o skomplikowanych losach bohaterów. Autorka bez udziwnień, za to pięknym, klimatycznym stylem przeprowadziła nas przez tą historię, na koniec serwując niemałe zaskoczenie przy wyjaśnieniu rodzinnej tajemnicy.

Piękna powieść o niezwykłej sile rodzicielskiej miłości. Ja nie twierdzę, że ta książka zmieni wasze życie, ale dla samej nietuzinkowej historii warto ją przeczytać.

Rok 1939, tuż przed wybuchem drugiej wojny światowej. Maria Karska wychowywana przez ojca, cenionego krakowskiego chirurga, żyje w bezpiecznej bańce, którą otoczył ją rodzic.
Im jest starsza, tym bardziej...

Wciągająca i poruszająca. Do ostatniej kartki trzyma w napięciu. Dawno nie czytałam takiej książki. Gorąco polecam

Wciągająca i poruszająca. Do ostatniej kartki trzyma w napięciu. Dawno nie czytałam takiej książki. Gorąco polecam

Powieść czytałam dość długo, ale w końcu udało mi się skończyć. Dziwny klimat, trudno uwierzyć, ze akcja dzieje się tuż przed i po wybuchu II wojny światowej. Tłumaczy to fakt, że autorka nie jest Polką. Plus za to, że wyjaśnienie tajemnicy związanej z matką bohaterki dość długo było dla mnie zagadką. Można przeczytać, ale jest wiele ciekawszych książek o tej tematyce.

Powieść czytałam dość długo, ale w końcu udało mi się skończyć. Dziwny klimat, trudno uwierzyć, ze akcja dzieje się tuż przed i po wybuchu II wojny światowej. Tłumaczy to fakt, że autorka nie jest Polką. Plus za to, że wyjaśnienie tajemnicy związanej z matką bohaterki dość długo było dla mnie zagadką. Można przeczytać, ale jest wiele ciekawszych książek o tej tematyce.

Trochę długa ale ciekawa. Warto było spędzić z tą książką czas

Trochę długa ale ciekawa. Warto było spędzić z tą książką czas

Ciężko mi ocenić tą książkę. Za sam pomysł na powieść autorka powinna otrzymać minimum 8 gwiazdek, natomiast wykonanie pracy w praktyce to chyba tylko 4+.
Książka jest momentami beznadziejna. Trzeba uważać, żeby nie zacząć z nudów przekręcać kartek w poszukiwaniu ciekawszego kawałka.
Główna bohaterka to osoba, którą ciężko polubić. Ani to dorosła kobieta, ani dziecko. Poza tym zaborczy rodzic, który nie pozwala rozwinąć skrzydeł i dorosnąć a wiemy dzieci muszą popełniać błędy, żeby uczyć się życia. Nie możemy przeżyć życia za nich, my dostaliśmy swoją szansę, więc dajmy ją też im.
Gdy na kartach książki pojawia się Helena, zaczyna być ciekawiej. Pomału części układanki zaczynają do siebie pasować. Przestaje dziwić czytelnika dziwne zachowanie ojca Marii. Teoretycznie w momencie wyjazdu Marii do Lwowa i szkolenia wojskowego jej ojca wiemy już wszystko co powinniśmy aby rozwiązać zagadkę jej rodziny.
Postawmy się w sytuacji Heleny. Czy żeby żyć godnie nie zrobilibyśmy czegoś podobnego. W krajach półwyspu bałkańskiego bycie zaprzysiężoną dziewicą jest normalne do dziś, chociaż w naszym kręgu kulturowym dość szokujące.
Bardzo podobało mi się zakończenie. Tu można sobie pofantazjować, że Maria i Ben to dziadkowie autorki bo planują emigrację do kraju, z którego pochodzi pisarka ...

Ciężko mi ocenić tą książkę. Za sam pomysł na powieść autorka powinna otrzymać minimum 8 gwiazdek, natomiast wykonanie pracy w praktyce to chyba tylko 4+.
Książka jest momentami beznadziejna. Trzeba uważać, żeby nie zacząć z nudów przekręcać kartek w poszukiwaniu ciekawszego kawałka.
Główna bohaterka to osoba, którą ciężko polubić. Ani to dorosła kobieta, ani dziecko....

Kraków 1939r. Maria i jej ojciec Dominik Karski, mają na tym świecie tylko siebie. Nie mają bliższej ani dalszej rodziny. Ojciec wspiera córkę i stara się ją chronić przed całym złem tego świata. Zwłaszcza, że przyszło im żyć czasach, gdy Polskię zasnuwa wizja nadciągajacej wojny. Dominik jest wybitnym i cenionym chirurgiem, który stara się ratować każde ludzkie istnienie. Maria bardzo szanuje i podziwa ojca za jego szlachetność i dobroć i również chce studiować medycynę. Nie daje jej jednak spokoju myśl, co stało się z jej matką. Dlaczego ją zostawiła gdy była mała. Za każdym razem, gdy próbuje porozmawiać z ojcem na ten temat, ten ją zbywa. Podświadomie czuje, że Dominik pilnie strzeże jakiejś tajemicy. Jej ciekawość podsyca fakt, że w jego pokoju Maria znajduje pudełeczko, w którym umieszony jest piękny, długi blond warkocz należący do kobiety.
Jaką tajemnice skrywa Dominik?
Czy w obliczu zagrożenia podejmie decyzję, która na zawsze odmieni jego życie oraz życie Marii?

Książka "Zawsze będę Cię strzec" nie należy do tych lekkich i przyjemnych. Zdecydowanie jest w niej wiele smutku, cierpienia, żalu i tajemnic. Kobiety nie miały prawa głosu, nie mogły uczęszczać na studia, gdyż z góry uważano, że są gorsze i mniej inteligentne od mężczyzn. Przedstawiony został okrutny sposób traktowania Żydów, którzy na każdym kroku byli gnębieni i prześladowani. Poza smutniejszą stroną tej historii, można dostrzec prawdziwą potęgę czystej i szlachetnej rodzicielskiej miłości. Zakończenie niesamowicie mnie zaskoczyło. Byłam trochę zszokowana tym co wydarzyło się na ostatnich stronach książki. Historia jest przestawiona w dwóch płaszczyznach czasowych, co znacznie ułatwia zrozumienie zachowań bohaterów.

Kraków 1939r. Maria i jej ojciec Dominik Karski, mają na tym świecie tylko siebie. Nie mają bliższej ani dalszej rodziny. Ojciec wspiera córkę i stara się ją chronić przed całym złem tego świata. Zwłaszcza, że przyszło im żyć czasach, gdy Polskię zasnuwa wizja nadciągajacej wojny. Dominik jest wybitnym i cenionym chirurgiem, który stara się ratować każde ludzkie istnienie....

Niewiele w tej książce jest o okupowanym Krakowie, więcej zaś o rodzinnych tajemnicach. Na początku mnie interesowała ta książka, szczególnie z myślą, że zaraz autorka przedstawi nam życie naszych bohaterów podczas II WŚ. Jednak tak się nie stało, bo autorka skupiła się głównie na odkrywaniu przez córkę tajemnic ojca. Może być, ale bez rewelacji. Spodziewałam się czegoś lepszego.

Niewiele w tej książce jest o okupowanym Krakowie, więcej zaś o rodzinnych tajemnicach. Na początku mnie interesowała ta książka, szczególnie z myślą, że zaraz autorka przedstawi nam życie naszych bohaterów podczas II WŚ. Jednak tak się nie stało, bo autorka skupiła się głównie na odkrywaniu przez córkę tajemnic ojca. Może być, ale bez rewelacji. Spodziewałam się czegoś...

Książka trafiła do mnie z rąk zaprzyjaźnionej bibliotekarki jako nowość. Zanim rozpoczęłam lekturę zrobiłam rekonesans. O autorce dowiedziałam się bardzo niewiele, równie lakoniczne informacje można znaleźć na stronie samej autorki. A tu opinie różne, więc pozostało mi rozpocząć czytanie. Pierwsze strony zachęciły mnie bardzo, bo... Kraków, miejsce dobrze mi znane. I aż chciałoby się odgadnąć przy której ulicy mieszkało doktorostwo Karskich, a gdzie znajdował się szpital. Spodziewałam się odkryć klimat Krakowa w przededniu wojny. Tymczasem bohaterowie chodzą... na Stare Miasto.
Z kolei całkiem niezrozumiałe dla mnie jest podawanie szczegółów egzaminu, pseudo wstępnego, obejmujących przedstawianie równań chemicznych.
Bohaterka Maria Karska nie przypadła mi gustu - nie umiałam ocenić czy jest trzynastoletnią dziewczynką czy prawie studentką. Dziwnym wydaje się tato-chirurg śpieszący do domu ugotować kolację córce. Czy w przedwojennym Krakowie chirurg nie mógł pozwolić sobie na zatrudnienie służącej?
Po przeczytaniu 120 stron, 1/4 powieści zniechęciłam się całkowicie.

Książka trafiła do mnie z rąk zaprzyjaźnionej bibliotekarki jako nowość. Zanim rozpoczęłam lekturę zrobiłam rekonesans. O autorce dowiedziałam się bardzo niewiele, równie lakoniczne informacje można znaleźć na stronie samej autorki. A tu opinie różne, więc pozostało mi rozpocząć czytanie. Pierwsze strony zachęciły mnie bardzo, bo... Kraków, miejsce dobrze mi znane. I aż...

Przepiękna historia miłości rodzicielskiej w czasach trudnych i niebezpiecznych. Zaskakująca, ciepła i odważna. O ludzkich postawach i życiowych wyborach. Warta przeczytania.

Przepiękna historia miłości rodzicielskiej w czasach trudnych i niebezpiecznych. Zaskakująca, ciepła i odważna. O ludzkich postawach i życiowych wyborach. Warta przeczytania.

Lubię czasem sięgać po książkę z nie swojej półki. Tym razem pudło, poddałem się w połowie. Zbyt to jednak prostolinijne, naiwne i po prostu mało prawdziwe.

Lubię czasem sięgać po książkę z nie swojej półki. Tym razem pudło, poddałem się w połowie. Zbyt to jednak prostolinijne, naiwne i po prostu mało prawdziwe.