Inteligentna autorka co zdarza się coraz rzadziej. Ciekawa fabuła i postacie mają prawdziwy charakter. Książkę czyta się lekko, i bardzo dobre są wprowadzone rozważania głównej postaci. Jedna z bardziej logicznych i wciągających książek tego typu.

Inteligentna autorka co zdarza się coraz rzadziej. Ciekawa fabuła i postacie mają prawdziwy charakter. Książkę czyta się lekko, i bardzo dobre są wprowadzone rozważania głównej postaci. Jedna z bardziej logicznych i wciągających książek tego typu.

Na tom drugi strasznie psioczyłam. Na szczęście tom trzeci uratował sytuację. Główny bohater w końcu dojrzał (trochę, ale zawsze coś) i sporo się wyjaśnia w tej części, aczkolwiek brakuje mi tu takiego konkretnego zakończenia. Wygląda to tak, jakby autorka miała zamiar napisać kolejną część, ale porzuciła ten pomysł i zostaliśmy z takim (nie)końcem.
Postaci Colina i Tin nadal nie powalają, ale facet się troszeczkę ogarnął, dzięki czemu łatwiej i przyjemniej czytało się jego kwestie. "Związek" z Tin to dla mnie nadal jedna wielka tragedia, ale trudno - jestem w stanie to przeżyć.
Emily... tak cię polubiłam i tak długo na ciebie czekałam, a tu taki zawód :( Najbardziej polubiłam, mimo wszystko, postać Caramela.
Ogólnie cała seria jest spoko - bardzo mi się podobało jak Pani Parus przedstawiła tu wilkołaki. Wykonanie tegoż pomysłu nienajgorsze, choć czasami się czytało topornie, ale ostatecznie idzie przez te tomy przebrnąć, a momentami nawet zaciekawić.

Na tom drugi strasznie psioczyłam. Na szczęście tom trzeci uratował sytuację. Główny bohater w końcu dojrzał (trochę, ale zawsze coś) i sporo się wyjaśnia w tej części, aczkolwiek brakuje mi tu takiego konkretnego zakończenia. Wygląda to tak, jakby autorka miała zamiar napisać kolejną część, ale porzuciła ten pomysł i zostaliśmy z takim (nie)końcem.
Postaci Colina i Tin...

Znalezione podczas tegorocznych porządków świątecznych, a ponieważ tytuł sugerował rozrywkę odłożyłam na bok, by przed decyzją co dalej przeczytać ją. Jak się powiedziało A, to trzeba powiedzieć i B czyli skoro przeczytałam tom I to warto skończyć i ostatni, by wydać opinię. Opinię, która dalej jest negatywna. Calość pozostaje sporym rozczarowaniem czytelniczym.

Znalezione podczas tegorocznych porządków świątecznych, a ponieważ tytuł sugerował rozrywkę odłożyłam na bok, by przed decyzją co dalej przeczytać ją. Jak się powiedziało A, to trzeba powiedzieć i B czyli skoro przeczytałam tom I to warto skończyć i ostatni, by wydać opinię. Opinię, która dalej jest negatywna. Calość pozostaje sporym rozczarowaniem czytelniczym.

Chyba najbardziej podobała mi się część pierwsza. Reszta to już lanie wody.

Chyba najbardziej podobała mi się część pierwsza. Reszta to już lanie wody.

Książka dobra, rozwinięcie fabuły zaskakujące ale brakuje ewidętnie końca. Ta trylogia powinna mieć jeszcze jedną część wieńczącą całość.

Książka dobra, rozwinięcie fabuły zaskakujące ale brakuje ewidętnie końca. Ta trylogia powinna mieć jeszcze jedną część wieńczącą całość.

Wilcze dziedzictwo: ukryte cele stanowi ostatnią część znakomitej trylogii Magdaleny Parus. Autorka przez poprzednie dwa tomy karmiła nas oryginalną historią, intrygami oraz wspaniale wykreowanym światem. Obraz ten nie był przesłodzony, bohaterowie, pomimo swojego fantastycznego pochodzenia są realni aż do granic, zdolni zabić dla dobra sprawy.

Wilkołaki w książce M. Parus żyją w zorganizowanych społecznościach, zamkniętych osadach, gdzie przekazują wiedzę kolejnym pokoleniom i chronią siebie nawzajem. Dzielą się oni również na świadomych, czyli tych którzy znają swoją naturę, przemieniają się kiedy chcą oraz nieświadomych – zerówki – którzy tylko posiadają gen łączący ich z rasą wilkołaków, są nieświadomi swojej natury, nie pamiętają przemiany, która u nich zachodzi tylko podczas pełni, co i tak nie musi się wydarzyć - ich wilcza natura może pozostać uśpiona, aż do śmierci danej osoby.
Zwykli ludzie nie są świadomi, że obok nich istnieje inna rasa. Wyjątek stanowią łowcy, którzy uważają się za obrońców ludzkości oraz pragną wybić, co do nogi – albo tutaj, co do łapy – każdego przedstawiciela rasy wilkołaków.

Całość jest dość prosta do wytłumaczenia. Colin, główny bohater, pragnie odnaleźć i uwolnić swoją siostrę z rąk kapłanów, która ma posłużyć do wypełniania przepowiedni. Została ona porwana około półtora roku temu, a całość opisana jest w pierwszym tomie cyklu. Właśnie to zdarzenie sprawiło, że świat Colina został przewartościowany, dawane zaufanie w społeczność utracone, a sam chłopak stał się wygnańcem.
Jego świat zmienił się, kiedy dotarło do niego, że osoby, którym ufał, planowały na niego zasadzkę, a on sam ma odegrać nie mniej kluczową rolę w realizacji planów kapłanów co jego siostra. Sytuację nie poprawia fakt, że jego stryj, który wychowywał go od śmierci jego ojca oraz macochy, pragnie go zabić aby nie dopuścić do realizacji wcześniej wspomnianej przepowiedni.

Historia ma wiele wątków pobocznych, które wyjaśniają się w trzecim tomie oraz w pewnej chwili tworzą całość z głównym wątkiem - poszukiwaniami Colina oraz przepowiednią. Tworzą one świetną atmosferę, która stopniowo jest budowana i wzbudza coraz większe zainteresowanie, całość nie jest podana jak na talerzu, zakończenie zaskakuje i to bardzo. Może gdzieś głęboko w podświadomości mogło mi się wydawać, że wszystko może zakończyć się w podobny sposób, ale tylko w niewielkim stopniu ponieważ autorka przeszła moje najskrytsze oczekiwanie.

Jeszcze kilka słów o głównym bohaterze. Colin, silny wilkołak, alfa. Buntownik, któremu bardzo ciężko się kontrolować nie jest jednocześnie jakimś nieszczęśliwym nastolatkiem, ale dorosłym mężczyzną. Mam co do niego mieszane uczucia, w jednej chwili go lubiłam, a w następnej byłam wściekła na jego zachowania - jedno muszę przyznać, jego postać pozostaje w pamięci bardzo długo.

Na zakończenie powiem, że narracja jest trzecio osobowa, a akcja trzeciego tomu rozpoczyna się w Polsce, co wywołało uśmiech na mojej twarzy.
Cały cykl polecam z czystym sumieniem, a fanom tego typu literatury wskazuje jako pozycje obowiązkową. Pragnę zaznaczyć, że nie jest to też paranormal romance, co obecnie jest chyba elementem niezbędnym przy historiach o istotach nadprzyrodzonych.

Wilcze dziedzictwo: ukryte cele stanowi ostatnią część znakomitej trylogii Magdaleny Parus. Autorka przez poprzednie dwa tomy karmiła nas oryginalną historią, intrygami oraz wspaniale wykreowanym światem. Obraz ten nie był przesłodzony, bohaterowie, pomimo swojego fantastycznego pochodzenia są realni aż do granic, zdolni zabić dla dobra sprawy.

Wilkołaki w książce M. Parus...