Wkoło o tym samym. Mam wrażenie że każdy rozdział dotyczy tej samej gry, studia, osób

Wkoło o tym samym. Mam wrażenie że każdy rozdział dotyczy tej samej gry, studia, osób

Dobrze zobaczyć ten biznes od środka, nie jako odbiorca, a dawca. Bardzo ciekawa, warta poznania perspektywa.

Dobrze zobaczyć ten biznes od środka, nie jako odbiorca, a dawca. Bardzo ciekawa, warta poznania perspektywa.

Wciśnij reset a ja wciskam 5/10

Zbiór połączonych ze sobą historii o zamykaniu firm zajmujących się produkcją gier. Każdy upadek to zwolnienia i wywrócenie życia pracowników o 180 stopni. Wspólny mianownik wszystkiego to kiepska sytuacja ludzi zatrudnionych w sektorze tworzenia gierek, brak stabilnego miejsca pracy i niepewna przyszłość która nie pozwala na planowanie kariery i życia osobistego.

Wszystkie podane przykłady są bardzo podobne, widać że autor obracał się raczej w wąskim gronie a kolejne osoby pomagające przedstawić ten problem były znajomymi tych wcześniejszych - mam przez to wrażenie kręcenia się wokół komina i przedstawienia sytuacji zaledwie pobieżnie i niemiarodajnie.

Pod koniec mamy propozycję związków zawodowych w branży gier, podsumowanie plusów i minusów tego rozwiązania.

Polecam jeśli ktoś szuka czegoś do poczytania o grach ale mocna związanego ze społecznymi aspektami.

Wciśnij reset a ja wciskam 5/10

Zbiór połączonych ze sobą historii o zamykaniu firm zajmujących się produkcją gier. Każdy upadek to zwolnienia i wywrócenie życia pracowników o 180 stopni. Wspólny mianownik wszystkiego to kiepska sytuacja ludzi zatrudnionych w sektorze tworzenia gierek, brak stabilnego miejsca pracy i niepewna przyszłość która nie pozwala na planowanie...

To kolejna po "Krew, pot i piksele" książka Jasona Schreiera. Tym razem autor bierze na warsztat tą bardziej mroczna stronę branży game-dev. Pełno tu opisów upadków i małych tryumfów małych studiów deweloperskich, które raz po raz przejmowane są przez gigantów pokroju Electronic Arts czy Microsoft. Niestety całość nie zrobiła na mnie tak dużego wrażenia jak wspomniana wyżej pozycja. Prawdopodobnie to kwestia tego, że jestem po prostu casualowym graczem i nie siedzę w tej branży na tyle głęboko. Niemniej jednak uważam, że taka książka na rynku musiała się pojawić i jestem pewny, że potwierdzą to pracownicy związani z produkcją gier wideo. Pisana nieco chaotycznie i czasem męcząco co sprawia, że czasami się gubiłem w tym kto jest kim. Specyficzna lektura dla ludzi związanych z branżą.

To kolejna po "Krew, pot i piksele" książka Jasona Schreiera. Tym razem autor bierze na warsztat tą bardziej mroczna stronę branży game-dev. Pełno tu opisów upadków i małych tryumfów małych studiów deweloperskich, które raz po raz przejmowane są przez gigantów pokroju Electronic Arts czy Microsoft. Niestety całość nie zrobiła na mnie tak dużego wrażenia jak wspomniana wyżej...

Po książkę sięgnęłam jako gracz, ale nie było w niej pozycji, z których korzystam. Opowieści dotyczyły głównie historii ludzi lub całych firm, które bankrutowały. Momentami miałam wrażenie, że co rozdział to dużo elementów się powtarza. Co chwilę pojawiały się nazwiska, nazwy gry i korporacji. Było mi aż żal tych pracowników słysząc, że znów ktoś im nie zapłacił czy że muszą się przeprowadzić gdzieś do nowej pracy po roku czy dwóch. Praca opisana nie jest stabilna. Na plus polskie akcenty z Wiedźminem. Ogółem pozycja ciekawa dla osób, które chcą poznać jak wygląda to z punktu widzenia pracownika tworzącego grę komputerową, jednak w moim odczuciu książka mogłaby być po prostu krótsza.

Po książkę sięgnęłam jako gracz, ale nie było w niej pozycji, z których korzystam. Opowieści dotyczyły głównie historii ludzi lub całych firm, które bankrutowały. Momentami miałam wrażenie, że co rozdział to dużo elementów się powtarza. Co chwilę pojawiały się nazwiska, nazwy gry i korporacji. Było mi aż żal tych pracowników słysząc, że znów ktoś im nie zapłacił czy że...

Nie tak dobra jak "Krew Pot i Piksele" tego samego autora lecz także dobrze się ją czyta.

Nie tak dobra jak "Krew Pot i Piksele" tego samego autora lecz także dobrze się ją czyta.

Dużo słabsza niż "Krew, pot i piksele". Rozumiem, że takie książki muszą powstawać by ludzie wiedzieli o ciemnych stronach branży ale momentami była tutaj przedstawiana taka martyrologia, że ciężko było brnąć dalej.

Dużo słabsza niż "Krew, pot i piksele". Rozumiem, że takie książki muszą powstawać by ludzie wiedzieli o ciemnych stronach branży ale momentami była tutaj przedstawiana taka martyrologia, że ciężko było brnąć dalej.

Kolejna porcja opisów ciemnej strony branży tworzenia gier komputerowych. Książka schematyczna jeszcze bardziej niż “Krew, pot i piksele”. Ta sama teza: “to cud, że jakakolwiek gra powstała”.

Kolejna porcja opisów ciemnej strony branży tworzenia gier komputerowych. Książka schematyczna jeszcze bardziej niż “Krew, pot i piksele”. Ta sama teza: “to cud, że jakakolwiek gra powstała”.

Bardzo dobry reportaż. Pokazujący historię ostatnich 20 paru lat branży. Autor świetnie punktuje problemy i popiera je ciekawymi i często strasznymi prawdziwymi historiami. Szkoda, że skupia się na amerykańskim rynku i właściwie pomija Europę czy Azję. Sporo można jednak przenieść również na nasze własne podwórko.

Bardzo dobry reportaż. Pokazujący historię ostatnich 20 paru lat branży. Autor świetnie punktuje problemy i popiera je ciekawymi i często strasznymi prawdziwymi historiami. Szkoda, że skupia się na amerykańskim rynku i właściwie pomija Europę czy Azję. Sporo można jednak przenieść również na nasze własne podwórko.

Najbardziej przeszkadzał mi w tej książce chaos. Dużo mniej uporządkowana struktura książki od poprzedniej pracy Schreiera „Krew, pot i piksele”, gdzie zasadniczo jeden rozdział poświęcony był jednemu tytułowi bądź studiu pracującemu nad daną grą. Czytając „Wciśnij reset” nie zawsze rozumiałam co autor stara się wskazać jako najistotniejsze w danym rozdziale.

Na pewno pozycja godna uwagi dla fana gier wideo, który chce zajrzeć za kulisy powstawania różnych tytułów. Dziennikarz zasięgnął języka u wielu osób z branży, dzięki czemu możemy zerknąć na to środowisko z naprawdę różnych perspektyw. Szkoda tylko, że narracja jest dość chaotyczna – miałam zbyt często wrażenie, że czytam bardziej listę ciekawostek niż reportaż. Być może wynika to z tego, że „Wciśnij reset” miał być swego rodzaju apelem o zmianę w przemyśle gier i lepsze warunki pracy, więc autorowi zależało na zamieszczeniu jak największej ilości zdarzeń, które ukazują nękające branżę patologie. Efekt jednak jest taki, że mamy tutaj nasycenie nazwiskami i nazwami, ale wydaje się, że do pewnych wątków Schreier podszedł zbyt pobieżnie.

Dobrze jednak, że takie pozycje powstają. Warto wiedzieć w jakich warunkach i okolicznościach powstają tak uwielbiane przez nas tytuły, zbyt często okupione nadmiernym cierpieniem tworzących je osób.

Uwaga redaktorska: w książce niestety roi się od literówek i niezgrabności językowych. Kilkukrotnie też zdarzyły się pomyłki w datach, gdzie np. zamiast roku 2014 roku był 2004.

Najbardziej przeszkadzał mi w tej książce chaos. Dużo mniej uporządkowana struktura książki od poprzedniej pracy Schreiera „Krew, pot i piksele”, gdzie zasadniczo jeden rozdział poświęcony był jednemu tytułowi bądź studiu pracującemu nad daną grą. Czytając „Wciśnij reset” nie zawsze rozumiałam co autor stara się wskazać jako najistotniejsze w danym rozdziale.

Na pewno...