Naprawdę imponującą ewolucję przeszła na przestrzeni dotychczasowych trzynastu tomów seria „Odrodzony jako galareta”. Kiedyś była to „tylko” mangowa wersja gier z gatunku jrpg, efektowna, dynamiczna, ale nie wyróżniająca się specjalnie na rynku. Obecnie, po lekturze tomiku 12 i 13, mogę śmiało powiedzieć, że warto zwrócić ku niej swoją uwagę, gdyż stała się ona pełnoprawną historią fantasy z ciekawym światem, bohaterami z krwi i kości, intrygującymi wątkami i emocjonalnym scenariuszem. Zdecydowanie te dwa tomiki zrobiły na mnie wrażenie.

Już końcówka wydarzeń opisanych w poprzednim tomie dawała zapowiedź nie tylko tego, co przed nami, ale i wskazywała na rozwój serii. Od niemalże samego początku dwunastego tomu moje oczekiwania zostały spełnione. Tempest zostaje, w magiczny sposób, odcięty od reszty świata, ktoś zdecydowanie sobie ostrzy zęby na ten kąsek, komuś bardzo zależy, aby pogrążyć w niebycie królestwo, które coraz bardziej się rozwija, i w którym żyją w zgodzie ze sobą potwory i przedstawiciele gatunku ludzkiego. Rimuru z całych sił stara się nie dopuścić do najgorszego, do nieuniknionego, co prowadzi do dramatycznych scen i wydarzeń będących udziałem społeczności Tempestu.

Tyle tytułem opisu tego, co się na przestrzeni tych dwóch tomików wydarzy. O reszcie przekonacie się, jeśli – w co gorąco wierzę – zdecydujecie się sięgnąć po tę serię. Gwoli przypomnienia pamiętajcie, że poza mangą, każdy tomik oferuje czytelnikowi również opowiadania ze świata „galarety”, co nie jest często spotykane, jak zapewne wiecie. W cenie komiksu dostajecie więc dużo więcej, że choćby jeszcze wspomnę o dodatkach pod postacią efektownych rysunków umieszczonych na końcu każdego z tomików.

Wracając jednak do najnowszych dwóch tomów to skąd takie pozytywne opinie, które wyrażam od samego początku tego tekstu? Ano stąd, że w „Odrodzonym…” zawiązała się nielicha intryga, wątek, który przyćmiewa wszystkie dotychczasowe, a sprawa obija się o wojnę, politykę na najwyższych szczeblach, religijne wyprawy bojowe czy choćby – nazwijmy to umownie – rasizm. Doprawdy mnóstwo dobra i intryg znajdziecie w tych dwóch tomikach. Szczególnie dzisiaj, gdy za niemalże oknami mamy wojnę, tego typu historie poruszają. Tam, gdzie wojna tam i ofiary (najczęściej niewinne). Tam, gdzie ofiary tam i emocje, smutek, wzruszenia i chęć odwetu. Wszystko to znajdziecie więc, w dwóch recenzowanych tomikach mangi. Jej autorzy ukazują – w konwencji fantasy – niesprawiedliwość wojny i ludzką chciwość, która nie cofnie się przed niczym, aby czynić zło. Przez to wymowa tych dwóch tomików jest naprawdę mocna, sceny poruszające i skłaniające do myślenia, a i efektownych, dynamicznych momentów nie brakuje. Z ogromnym zaciekawieniem śledzi się postępowanie Rimuru, który musi położyć na szali z jednej strony chęć odwetu i pomocy uciśnionym a z drugiej konieczność stosowania przemocy. Te dwuznaczne moralnie wybory powodują, że tytuł ma mocny wydźwięk i obserwuje się go z wypiekami na twarzy [...]

https://jaroslawd.blogspot.com/2022/09/recenzja-mitz-vah-fuse-taiki-kawakami.html

Naprawdę imponującą ewolucję przeszła na przestrzeni dotychczasowych trzynastu tomów seria „Odrodzony jako galareta”. Kiedyś była to „tylko” mangowa wersja gier z gatunku jrpg, efektowna, dynamiczna, ale nie wyróżniająca się specjalnie na rynku. Obecnie, po lekturze tomiku 12 i 13, mogę śmiało powiedzieć, że warto zwrócić ku niej swoją uwagę, gdyż stała się ona pełnoprawną...