Solidny kryminał jak zwykle na dobrym poziomie. Christie jak dotychczas mnie nie rozczarowuje. Jest to 10. książka od niej i każda na dobrym poziomie. No i w tej książce pada to słynne zdanie - Nazywam się Herkules Poirot i jestem prawdopodobnie najlepszym żyjącym detektywem. W fajnych okolicznościach to powiedział. Pasowało to super do sytuacji.

Solidny kryminał jak zwykle na dobrym poziomie. Christie jak dotychczas mnie nie rozczarowuje. Jest to 10. książka od niej i każda na dobrym poziomie. No i w tej książce pada to słynne zdanie - Nazywam się Herkules Poirot i jestem prawdopodobnie najlepszym żyjącym detektywem. W fajnych okolicznościach to powiedział. Pasowało to super do sytuacji.

Hercules Poirot i tym razem nie daje się wystrychnąć na dudka...
W pociągu zwanym Błękitnym Ekspresem ginie młoda, bardzo bogata Amerykanka. Podejrzenia padają na jej męża, który zostaje aresztowany. Pojawia się w tym tomie cały wachlarz różnych postaci: hrabia, milioner, sekretarz, markiz, Grek z córką i tajemnicza dama o szarych oczach. Co ich łączy i kto wstecznie zabił? Trzeba trochę poprzewracać kartek, żeby się o tym dowiedzieć.
Na początku nie czułam się wciągnięta w tę historię. Ostatecznie jednak dobrnęłam do końca i wcale nie żałuję.

Hercules Poirot i tym razem nie daje się wystrychnąć na dudka...
W pociągu zwanym Błękitnym Ekspresem ginie młoda, bardzo bogata Amerykanka. Podejrzenia padają na jej męża, który zostaje aresztowany. Pojawia się w tym tomie cały wachlarz różnych postaci: hrabia, milioner, sekretarz, markiz, Grek z córką i tajemnicza dama o szarych oczach. Co ich łączy i kto wstecznie zabił?...

Klasyk! Zawsze dobry :)

Klasyk! Zawsze dobry :)

Chęć posiadania drogocennego rubinu - Serce Płomienia , doprowadza do szeregu intryg i morderstwa. Akcja toczy się w Anglii , w pociągu do Nicei i na francuskiej Rivierze. Mamy migawki z życia wyższych sfer , do których po niespodziewanym otrzymaniu dużego spadku , dołącza Katarzyna Gray .
W Katarzynie zakochuje się dwuch dopiero co poznanych dżentelmenów.
Agatha Christie świetnie opisała charakter bohaterki - taka właśnie kobieta mogła doprowadzić do tego , że oświadczali się jej mężczyźni , którzy zaledwie przelotnie ją poznali. Wydaje mi się , że podobnego charakteru była sama pisarka , która miała trzech narzeczonych [ zerwała z nimi ] i dwu mężów. Jeśli wziąć pod uwagę , że działo się to ponad sto lat temu , to można powiedzieć- było na bogato.
Jeśli ktoś nie lubi wątków romansowych , to może przeczytać opowiadanie "Ekspres do Plymouth" z tomu " Wczesne sprawy Poirota" , gdzie mamy tych samych głównych bohaterów, ale autorka pominęła historię miłosną .
Warto przeczytać jeśli ktoś lubi atmosferę starych kryminałów.

Chęć posiadania drogocennego rubinu - Serce Płomienia , doprowadza do szeregu intryg i morderstwa. Akcja toczy się w Anglii , w pociągu do Nicei i na francuskiej Rivierze. Mamy migawki z życia wyższych sfer , do których po niespodziewanym otrzymaniu dużego spadku , dołącza Katarzyna Gray .
W Katarzynie zakochuje się dwuch dopiero co poznanych dżentelmenów.
Agatha...

Martwi mnie ten spadek jakości kolejnych tomów. O ile ten był lepszy od poprzedniego, co nie było szczególnie trudne z uwagi, że Wielka Czwórka była bardziej niż średnia. Tutaj wprawdzie jest lepiej, tyle że to już nie jest to samo. Zmieniła się narracja z pierwszoosobowej na trzecioosobową i zamiast jednego narratora mamy kilku. Czytelnik, w przeciwieństwie tego, jak to było przy narracji Hastingsa, nie jest bezpośrednim uczestnikiem dochodzenia, lecz jego obserwatorem i nie może tak dobrze snuć teorii, bo nie styka się ze wszystkimi szczegółami. Co gorsza, autorka zaczęła trzymać w niewiedzy bohaterów, a nie czytelnika, a w konsekwencji przewidzenie rozwiązania stało się prostsze. Nie mówię, że wszystko stało się oczywiste i banalne, bo nadal zagadka trzyma poziom, ale o ile wcześniej autorka z łatwością mydliła mi oczy, to teraz niektóre rzeczy nie były dla mnie szczególnie zaskakująca, a część rozwiązania zgadłam. A szkoda, bo serię o Herculesie Poirot czytam właśnie dla tych nierozwiązywalnych zagadek.

Martwi mnie ten spadek jakości kolejnych tomów. O ile ten był lepszy od poprzedniego, co nie było szczególnie trudne z uwagi, że Wielka Czwórka była bardziej niż średnia. Tutaj wprawdzie jest lepiej, tyle że to już nie jest to samo. Zmieniła się narracja z pierwszoosobowej na trzecioosobową i zamiast jednego narratora mamy kilku. Czytelnik, w przeciwieństwie tego, jak to...

Dobrze się bawiłam, ale to nie jest jakiś wybitny, wbijający w fotel kryminał. Więcej tu w sumie romansu i obyczajówki, bohaterowie są jacyś dziwni, ale może to kwestia epoki. Rozwiązania idzie się domyślić, jeśli nie po tropach i poszlakach, które padają, to po dialogach, które są nad wyraz nienaturalne, a jednocześnie łopatologiczne jak w podstawówce. Z tych średnich, ani nie najlepsza, ani nie najgorsza.

Dobrze się bawiłam, ale to nie jest jakiś wybitny, wbijający w fotel kryminał. Więcej tu w sumie romansu i obyczajówki, bohaterowie są jacyś dziwni, ale może to kwestia epoki. Rozwiązania idzie się domyślić, jeśli nie po tropach i poszlakach, które padają, to po dialogach, które są nad wyraz nienaturalne, a jednocześnie łopatologiczne jak w podstawówce. Z tych średnich, ani...

W zagadce Błękitnego Ekspresu sprawa miała się całkowicie inaczej. Zdążyliśmy poznać bohaterów i ich perspektywy zanim doszło do morderstwa kobiety więc ja jako czytelnik byłam bardziej zaangażowana.

Co chwilę autorka wywodziła nas w pole, i mimo dość oczywistych pobudek różnych osób, to za każdym razem gdy myślałam, że jestem wystarczająco blisko odkrycia kto jest winny, ona natychmiast zmieniała wszystko o sto osiemdziesiąt stopni. Jak dla mnie była to jedna z jej najlepszych książek. Angażowała czytelnika, trzymała w napięciu, a ja do samego końca nie rozwiązałam tej zagadki.

W zagadce Błękitnego Ekspresu sprawa miała się całkowicie inaczej. Zdążyliśmy poznać bohaterów i ich perspektywy zanim doszło do morderstwa kobiety więc ja jako czytelnik byłam bardziej zaangażowana.

Co chwilę autorka wywodziła nas w pole, i mimo dość oczywistych pobudek różnych osób, to za każdym razem gdy myślałam, że jestem wystarczająco blisko odkrycia kto jest winny,...

„Zagadka Błękitnego Ekspresu” to mieszanka kryminału, thrillera i w pewnym stopniu również romansu.

Po pierwsze więc mamy drogocenny naszyjnik z ogromnym i unikalnym rubinem, na który poluje kilku typów spod ciemnej gwiazdy oraz amerykańskiego milionera, który pod osłoną nocy nabywa kosztowną błyskotkę. Nie chcąc pamiętać, że do tej pory ta biżuteria przynosiła głównie pecha swoim właścicielom, postanawia obdarować nią swoja ukochaną córkę Ruth. Szybko okazuje się, że piękny naszyjnik nie przyniósł szczęścia bogatej jedynaczce, przyszłej spadkobierczyni milionowej fortuny swego ojca, lecz jednocześnie nieszczęśliwej kobiecie, żonie człowieka, który poślubił ją wyłącznie dla jej majątku. Ruth Kettering w trakcie podróży Błękitnym Ekspresem zostaje zamordowana, a jej kosztowności znikają bez śladu. Podejrzenia padają na kilka osób jednocześnie, bo nie wiadomo, czy chęć zagarnięcia klejnotów byłą przyczyną mordu (jeśli za wszystkim stoi szajka bandytów),czy młodą kobietę zamordowano z innych powodów, a kradzież miała tylko zmylić policję (w przypadku jeśli zabójcą jest mąż, który nie chciał dopuścić do rozwodu).

Zrozpaczony stratą córki milioner postanawia za wszelką cenę znaleźć winnego i zatrudnia do pomocy Herkulesa Poirot. Ten, choć niby już na emeryturze doskonale się orientuje w realiach francuskiego półświatka i wie za jakie sznurki pociągnąć, by zdobyć unikatowe informacje, do których nie mają dostępu zwykli śmiertelnicy. I właśnie ze względu na te tajne źródła i nie do końca jasne komunikaty czytelnik nie dostaje szansy na poprawne powiązanie ze sobą wszelkich faktów i wykrycia sprawcy. Oczywiście można mieć swoje podejrzenia, ale to nie to samo, co logiczny ciąg przyczynowo- skutkowy.

Inna sprawa, że moje podejrzenia się potwierdziły, a jak rzadko kiedy się zdarza, akurat bardzo tego nie chciałam, bo poczułam cień sympatii do mózgu całej intrygi… ☹

„Zagadka Błękitnego Ekspresu” to mieszanka kryminału, thrillera i w pewnym stopniu również romansu.

Po pierwsze więc mamy drogocenny naszyjnik z ogromnym i unikalnym rubinem, na który poluje kilku typów spod ciemnej gwiazdy oraz amerykańskiego milionera, który pod osłoną nocy nabywa kosztowną błyskotkę. Nie chcąc pamiętać, że do tej pory ta biżuteria przynosiła głównie...

Jest to druga z kolei powieść Christie, która mnie do siebie nie przekonała. Osobiście strasznie mi się dłużyła i jak na mój gust za dużo w niej nic nie wnoszących wzmianek wydarzeń. Nie zniechęcam się jednak, bo wiem na co stać Christie.

Jest to druga z kolei powieść Christie, która mnie do siebie nie przekonała. Osobiście strasznie mi się dłużyła i jak na mój gust za dużo w niej nic nie wnoszących wzmianek wydarzeń. Nie zniechęcam się jednak, bo wiem na co stać Christie.

Klasyka gatunku. Agatha Christie wybitna.

Klasyka gatunku. Agatha Christie wybitna.