Biblia mody i jej wyznawcy – historia Vogue’a

Błyszcząca okładka, charyzmatyczni redaktorzy, światowej klasy modelki, trendy z topowych stolic mody i pełne fantazji sesje zdjęciowe. Oto Vogue – ikona prasy, biblia mody. Vogue jest kulturowym fenomenem, którego sukces niezmiennie intryguje. Ciekawość wzbudzają również kulisy pracy w tym legendarnym magazynie. ,,Glossy. Historia Vogue’a” uchyla rąbka tajemnicy i opowiada o ponad 130-letniej historii kultowego czasopisma.

Chciałabym zacząć od tego, że podobał mi się jasny i przejrzysty porządek opowiadania historii. Jest on chronologiczny, od założenia czasopisma – 1892! – aż do współczesności. Cezurami są kadencje kolejnych osób na najważniejszych stanowiskach w czasopiśmie oraz najważniejsze wydarzenia dla Vogue’a na osi czasu (w tym inaugurowanie pierwszych zagranicznych edycji: angielskiej i francuskiej). Ułatwia to zapoznanie się z historią Vogue’a, która bardzo często jest dość skomplikowana, rozgałęziona i pełna niuansów.

Ogromną zaletą jest również to, że historia Vogue’a została umieszczona w szerokim kontekście – historycznym (czasopismo przetrwało dwie wojny światowe),społecznym (klasowość społeczna, feminizm, rewolucja seksualna, problem rasizmu),kulturowym (aspirowanie mody do dziedziny sztuki, nawiązywanie kontaktów z malarstwem). Dzięki temu opowieść jest płynna i naturalna, poszerza horyzonty i nie wpada w pułapkę sztywnego kronikarskiego stylu. Można dowiedzieć się wiele nie tylko o samym czasopiśmie, ale również o świecie z ubiegłych dekad.

Dominuje swobodny styl opowiadania. Narrator, praktycznie przezroczysty, bardzo sprawnie snuje historię, nadaje jej potoczystości i nie ulega suchemu, sprawozdawczemu tonowi. Autorka ujawnia się dopiero pod koniec publikacji, jednak w trakcie całego tekstu zachowywała bezstronność i obiektywną ocenę.

Odnośnie obiektywności, autorka pokazuje zarówno blaski, jak i cienie pracy dla Vogue’a. Czaruje opisami świata pełnego błysku, luksusu i piękna, ale również pokazuje ludzi, którzy po wieloletniej służbie dla czasopisma (bo taki poziom poświęcenia dla pracy osiągali pracownicy Vogue’a) byli bezceremonialnie wyrzucani z redakcji i popadali w zapomnienie.

Mam jednak kilka zastrzeżeń co do wydania – przypisy umieszczone na końcu publikacji (a nie na bieżąco na stronach) są bardzo niepraktyczne. Są również raczej nieprzydatne dla czytelnika, który jest laikiem w temacie Vogue’a (a takim typem właśnie byłam) – znajdziemy w nich głównie odnośniki do innych publikacji lub źródła, z których czerpane były cytaty i inne materiały. Liczyłam, że znajdę w nich dopowiedzenia, ciekawostki i inne dodatkowe informacje, które jeszcze bardziej wzbogaciłyby opowieść. Są to więc przypisy raczej dla kogoś, kto już nieco orientuje się w temacie i może podejść do niego bardziej profesjonalnie (a może nawet naukowo). Nie najlepiej zostały też zaprojektowane wklejki ze zdjęciami – podpisy umieszczono bardzo nieintuicyjnie i czasem trudno było się zorientować który podpis odpowiada któremu zdjęciu.

To czego mi jeszcze zabrakło, to lepiej sportretowana Anna Wintour. Pokazana została jako osoba o mocnym (i jednocześnie trudnym) charakterze. Na pierwszy plan wysuwa się jej kapryśność i chaotyczność – czy tylko takimi cechami mogła wypracować niezachwiane stanowisko redaktorki naczelnej? Zabrakło mi ukazania jej realnych działań i umiejętności, które doprowadziły ją do sukcesu i pozwalają jej go utrzymać do dziś. Trudno uwierzyć, że stała się ikoną mody tylko dzięki wybuchowemu i ekstrawaganckiemu charakterowi. Myślę, że musi za tym również stać talent połączony z tytaniczną pracą. Niestety z ,,Glossy…” się tego nie dowiemy.

Ogólnie ,,Glossy. Historia Vogue’a” bardzo mi się podobała i czuję, że wzbogaciła mnie o nowe spojrzenie na modę. Polecam ze względu na ,,podręcznikowy” charakter publikacji – przeprowadzi was krok po kroku przez historię tego legendarnego czasopisma i dostarczy wielu rzetelnych i istotnych informacji.

Biblia mody i jej wyznawcy – historia Vogue’a

Błyszcząca okładka, charyzmatyczni redaktorzy, światowej klasy modelki, trendy z topowych stolic mody i pełne fantazji sesje zdjęciowe. Oto Vogue – ikona prasy, biblia mody. Vogue jest kulturowym fenomenem, którego sukces niezmiennie intryguje. Ciekawość wzbudzają również kulisy pracy w tym legendarnym magazynie. ,,Glossy....

Moda jest wielka, a magazyny modowe nie tylko o ubranich i trendach traktują. Rzetelne zgłębienie tematu, które pozwala śmiertelnikowi zajrzeć za kotarę i dowiedzieć się więcej o funkcjonowaniu tego kultowego tytułu. Najwięcej dowiedziałam się, w jaki sposób magazyn tworzył pewne zjawiska, lansował nowe mody, przedstawiał coraz nowocześniejsza wersję kobiecości. Poszczególne wydania w różnych krajach dzieliły estetykę, choć skupiały sięna innych aspektach. (R)Ewolucje, które przeszedł Vogue przyczyniły się do przełamywania stereotypów, głoszeniu ideałów niekanonicznego piękna, od schyłku XX wieku magazyn podkreślał naturalność starzenia, walczył z ageizmem itp. Wykreował jednakże celebrytów,( i na piedestale po raz pierwszy postawił takie redaktorki jak Anne Wintour, Schulman czy Enninfula uwolnił- i sam na tym stracił- blogerstwo modowe i fashonistas, za późno wszedł do sieci.
Na plus zasługuje szata graficzna z licznymi reprodukcjami najbardziej znaczących i rozpoznawalnych okładek, od malarstwa z 1919 r, po Twiggy, Marisę Berenson, czy trykotowe wdzianka jakiejś androginicznej postaci, czy tez pierwszą okładka księżnej Kate au naturel.

Moda jest wielka, a magazyny modowe nie tylko o ubranich i trendach traktują. Rzetelne zgłębienie tematu, które pozwala śmiertelnikowi zajrzeć za kotarę i dowiedzieć się więcej o funkcjonowaniu tego kultowego tytułu. Najwięcej dowiedziałam się, w jaki sposób magazyn tworzył pewne zjawiska, lansował nowe mody, przedstawiał coraz nowocześniejsza wersję kobiecości....

Bardzo dobra książka, jedna z lepszych jaką czytałam. Obrazuje tło społeczne, polityczne i kulturowe jakie towarzyszy modzie. Polecam!

Bardzo dobra książka, jedna z lepszych jaką czytałam. Obrazuje tło społeczne, polityczne i kulturowe jakie towarzyszy modzie. Polecam!

Vogue to mój ukochany magazyn o modzie. Gdy miał swoją premierę w 2018 w Polsce oszalałam z radości i kupuje go do dziś. ❤️
✨
Książka "Glossy" opowiada o dziejach tego pisma od jego powstania, w roku 1892, aż po czasy współczesne.
Przedstawione są historie z życia założyciela, oraz najważniejszych redaktorów. Przy czym autorka skupia się tylko na edycji amerykańskiej, brytyjskiej i francuskiej.
✨
Trochę rozczarowała mnie szata graficzna książki, zdjęć jest mało, a te które są zamieszczone pochodzą głównie z czasów współczesnych i każdy dobrze je zna.
Liczyłam też trochę na to że książka będzie bardziej "ozdobna", w końcu to Vogue. Wydana jest jednak jak każda, zwyczajna powieść.
✨
Jeśli chodzi o samą treść, czyta się dobrze, ale z czasem jest nużąca. Przeczytanie jej zajęło mi ponad tydzień, mimo ze stron jest 260.
Polecam więc tylko dla takich Vogue-maniaków jak ja.

Vogue to mój ukochany magazyn o modzie. Gdy miał swoją premierę w 2018 w Polsce oszalałam z radości i kupuje go do dziś. ❤️
✨
Książka "Glossy" opowiada o dziejach tego pisma od jego powstania, w roku 1892, aż po czasy współczesne.
Przedstawione są historie z życia założyciela, oraz najważniejszych redaktorów. Przy czym autorka skupia się tylko na edycji amerykańskiej,...

„Glossy. Historia Vogue’a”, Nina Sophia Miralles. To historia czasopisma, które ukazuje się od 1892 roku, przetrwało prawdziwe blaski i cienie. Wzloty i upadki. Wojny, konflikty, czy finansowy i giełdowy kryzys. W swoim dorobku, ma skandale i rozterki, personalne upokorzenie i społeczny blichtr na skalę belle époque. Jest biznesowy brud, konkurencja, która nigdy nie śpi i niezdrowy element rywalizacji, władzy oraz zazdrości, ze wszystkimi jej najgorszymi skutkami. Jako międzynarodowa instytucja, zwana w kuluarach „biblią mody”, składa się z barwnych i kontrowersyjnych indywidualności. Zaczynając od założycieli, kolejnych udziałowców oraz ich właścicieli, a kończąc na redaktorach naczelnych, którzy chyba w największym stopniu odpowiadają za wizerunek i treść czasopisma. Będąc niekiedy wizjonerami, nie tylko mody, sztuki i szeroko pojętej kultury, ale też pewnych rzeczy i wydarzeń społecznych, które na zawsze weszły do świata fashion. Historia koncentruje się na najważniejszych pierwszych edycjach: amerykańskiej, brytyjskiej oraz francuskiej. Podział dość oczywisty, wynika z głównej siedziby, społecznego i finansowego wpływu i „Francji jako kolebki couture”.
.
Vogue to również historia silnych, charyzmatycznych i bardzo niezależnych kobiet. Kobiet z aspiracjami, wiedzą, wykształceniem oraz ich oddziaływaniem na „kobiecy” rynek pracy.
.
Abstrahując co do samej treści, to ma uwagi związane z jakością wydania. Zostały zastosowane szerokie marginesy, kosztem miejsca na wiekszą czcionkę, i niestety momentami oddzielne wyrazy są ze sobą połączone, tworząc błąd stylistyczny, który utrudnia swobodne i przyjemne czytanie. Okładka jest miękka, a mając w podświadomości „luksus”, wolałabym twardą oprawę. Książka jest dość uboga w fotografie, jest ich zdecydowanie zbyt mało, a stanowią na pewno ciekawe uzupełnienie historii, do tego są tak podpisane, że czasami trudno je rozszyfrować :(.

„Glossy. Historia Vogue’a”, Nina Sophia Miralles. To historia czasopisma, które ukazuje się od 1892 roku, przetrwało prawdziwe blaski i cienie. Wzloty i upadki. Wojny, konflikty, czy finansowy i giełdowy kryzys. W swoim dorobku, ma skandale i rozterki, personalne upokorzenie i społeczny blichtr na skalę belle époque. Jest biznesowy brud, konkurencja, która nigdy nie śpi i...