Chyba ostatnia pozycja, którą udało się Zweigowi ukończyć przed samobójczą śmiercią. Piękny, obrazowy język i prosta historia szachowego pojedynku rozgrywanego na pokładzie statku.

Autora nie interesują meandry szachowej rozgrywki, ale motywacja przeciwników. A motywacje rozpisane są tu bardzo szczegółowo i nie sposób nie zauważyć w nich klucza. Dwóch szachowych przeciwników, toczy walkę na śmierć i życie. Czentowic to faszyzm, Dr B Stary Świat (Europa),a McConner, czyli promotor pojedynku, to Nowy Świat, kapitalistyczna Ameryka, która liczy na profity z wojny.

Czyta się znakomicie, choć na koniec pozostaje poczucie niedosytu. Zbyt krótko, zbyt oczywiście. Zweig niestety nie dożył rozstrzygnięcia opisywanego pojedynku i pewnie zdziwiłby się mocno, gdy po jego zakończeniu do szachownicy siadł znany nam McConner z nieoczekiwanym pretendentem, Wujkiem Joe, który wcześniej tylko podkręcał swego sumiastego wąsa obserwując zmagania Czentowicza z Dr B.

Chyba ostatnia pozycja, którą udało się Zweigowi ukończyć przed samobójczą śmiercią. Piękny, obrazowy język i prosta historia szachowego pojedynku rozgrywanego na pokładzie statku.

Autora nie interesują meandry szachowej rozgrywki, ale motywacja przeciwników. A motywacje rozpisane są tu bardzo szczegółowo i nie sposób nie zauważyć w nich klucza. Dwóch szachowych...

Tak krótka a tak wielowymiarowa książka, tak jak wielowymiarowe są różne kombinacje szachowe.

Tak krótka a tak wielowymiarowa książka, tak jak wielowymiarowe są różne kombinacje szachowe.

Troszeczkę trącąca już naftaliną nowelka z wiodącym motywem szachów. Da się przeczytać, choć bez fajerwerków.

Troszeczkę trącąca już naftaliną nowelka z wiodącym motywem szachów. Da się przeczytać, choć bez fajerwerków.

Nowela ta pokazuje dwie różne drogi prowadzące do mistrzostwa. Mistrzostwa w szachach.
Dwa różne życiorysy.
Dwa różne typy osobowości.
Jest też, jak to u Zweiga bywa, o odmiennych stanach świadomości.

Trudno tę całą duszną, nerwową atmosferę i narastające napięcie - tak charakterystyczne również dla innych znanych mi krótkich form autora - łatwo przedstawić. Trzeba je poczuć na własnej skórze.

Targające duszą bohaterów przeżycia, stany emocjonalne sięgające zenitu, uniesienia, wycofania, balansowanie na granicy szaleństwa, po to, by ostatecznie się w nim zatracić – temu wszystkiemu towarzyszymy czytając „Nowelę szachową”.

I jest też o tym jak wbrew nam samym porywa nas uzależnienie.

Według mnie świetna lektura. Polecam.

Nowela ta pokazuje dwie różne drogi prowadzące do mistrzostwa. Mistrzostwa w szachach.
Dwa różne życiorysy.
Dwa różne typy osobowości.
Jest też, jak to u Zweiga bywa, o odmiennych stanach świadomości.

Trudno tę całą duszną, nerwową atmosferę i narastające napięcie - tak charakterystyczne również dla innych znanych mi krótkich form autora - łatwo przedstawić. Trzeba je...

Po serri kladyków literatury rosyjskiej, nagle cos po czym spodziewałem się raczej błahostek, a tu nie est tak źle. Coś się dzieje, coś wynika, coś przenika.

Po serri kladyków literatury rosyjskiej, nagle cos po czym spodziewałem się raczej błahostek, a tu nie est tak źle. Coś się dzieje, coś wynika, coś przenika.

Ciekawy motyw i kilka perspektyw, jednocześnie przypomnienie, że szachiści to nie chodzące komputery, a ich motywacje, cechy charakteru, zachowanie są różne.

Ciekawy motyw i kilka perspektyw, jednocześnie przypomnienie, że szachiści to nie chodzące komputery, a ich motywacje, cechy charakteru, zachowanie są różne.

Ciekawe opowiadanie. Jak u Zweiga poruszające. Pokazuje, że te same sprawy dla jednej osoby mogą być pracą a dla innej sensem i ratunkiem. Ciekawe, ale nie powaliło mnie.

Ciekawe opowiadanie. Jak u Zweiga poruszające. Pokazuje, że te same sprawy dla jednej osoby mogą być pracą a dla innej sensem i ratunkiem. Ciekawe, ale nie powaliło mnie.

Otóż…
Nowela ta zasługuje we wszystkich swoich aspektach na ocenę 9/10, o czym uprzejmie Państwa informuję.

Otóż…
Nowela ta zasługuje we wszystkich swoich aspektach na ocenę 9/10, o czym uprzejmie Państwa informuję.

Książka "Nowela szachowa" Stefana Zweiga to wspaniała opowieść, która z pewnością dostarczy dużo przyjemności czytelnikom, którzy interesują się szachami, jak i tym, którzy dopiero zaczynają swoją przygodę z tą grą.

Autor zgrabnie przedstawia historię dwóch szachistów, którzy przeciwstawiają się sobie w szachowej partii, która staje się metaforą życia i walki między nimi. Opowieść ta przynosi nam wgląd w świat szachów, ale jednocześnie porusza wiele uniwersalnych tematów, takich jak dążenie do sukcesu, rywalizacja, przyjaźń i lojalność.

Zweig w bardzo sugestywny sposób ukazuje psychologię szachów, a także oddaje atmosferę i emocje towarzyszące grze. Czytanie tej książki może być inspirujące i motywujące, zachęcając do przemyśleń na temat własnych celów i pasji, a także przypominając, że życie jest jak szachowa gra - pełne niespodzianek, zwycięstw i porażek.

Zweig ma w sobie niezwykły talent opowiadania historii, który w połączeniu z tematem szachów tworzy fascynującą mieszankę, która z pewnością wprawi w radość czytelnika. Polecam tę książkę zarówno amatorom szachów, jak i tym, którzy po prostu szukają dobrej opowieści, pełnej emocji i wciągającej akcji.

Książka "Nowela szachowa" Stefana Zweiga to wspaniała opowieść, która z pewnością dostarczy dużo przyjemności czytelnikom, którzy interesują się szachami, jak i tym, którzy dopiero zaczynają swoją przygodę z tą grą.

Autor zgrabnie przedstawia historię dwóch szachistów, którzy przeciwstawiają się sobie w szachowej partii, która staje się metaforą życia i walki między nimi....

Po prostu świetne! I się nie zestarzało.

Po prostu świetne! I się nie zestarzało.