Często wracam do niej myślami, bardzo wciągająca i ciekawie napisana.

Często wracam do niej myślami, bardzo wciągająca i ciekawie napisana.

Fajny klimat starej angielskiej posiadłości, misternie utkana historia, mnóstwo poszlak, rosnąca liczba podejrzanych, nieoczekiwane zwroty akcji skutkujące tym, że zakończenie jest zaskakujące i trudne do przewidzenia. Świetnie się bawiłam podczas słuchania.

Fajny klimat starej angielskiej posiadłości, misternie utkana historia, mnóstwo poszlak, rosnąca liczba podejrzanych, nieoczekiwane zwroty akcji skutkujące tym, że zakończenie jest zaskakujące i trudne do przewidzenia. Świetnie się bawiłam podczas słuchania.

No i w końcu zaczęłam tak jak trzeba, od pierwszej części. Hekules jest tu jeszcze taki trochę wycofany, nie gra głównej roli, ale czuć już potencjał. Sama historia mocno zakręcona, poplątana, czyta się jednak przyjemnie.

No i w końcu zaczęłam tak jak trzeba, od pierwszej części. Hekules jest tu jeszcze taki trochę wycofany, nie gra głównej roli, ale czuć już potencjał. Sama historia mocno zakręcona, poplątana, czyta się jednak przyjemnie.

Kto zamordował bogatą właścicielkę posiadłości w Styles? Czy to możliwe, że ktoś potrafi być tak chciwy by zamordował? A może przyczynaezy gdzie indziej? Hastings razem z Herculesem Poirot chcą dowiedzieć się prawdy i krok po kroku dochodzą do nowych faktów..

Kto zamordował bogatą właścicielkę posiadłości w Styles? Czy to możliwe, że ktoś potrafi być tak chciwy by zamordował? A może przyczynaezy gdzie indziej? Hastings razem z Herculesem Poirot chcą dowiedzieć się prawdy i krok po kroku dochodzą do nowych faktów..

Naprawdę fajnie jest sobie wrócić do takich kryminałów spod pióra Agathy Christie.

Naprawdę fajnie jest sobie wrócić do takich kryminałów spod pióra Agathy Christie.

Postanowiłam swój powrót do Christie zacząć od jej pierwszej powieści. Mordercy nie zgadłam, acz okład na moją dumę stanowi, że poprawnie rozszyfrowałam jedną ze wskazówek. I że badacze Christie zauważają, że w swoich pierwszych powieściach cierpiała na tę samą przypadłość, co cała twórczość Conan Doyle'a, tj. nadmiar przeczących sobie poszlak. Niemniej, dobrze się bawiłam, próbując rozwiązać zagadkę razem z Poirotem.

Ogólnie widać tu grę z konwencją ustaloną przez Conan Doyle'a. Hastings to bardziej parodia Watsona niż hołd dla tej postaci (parodia nieco nadużywana w narracji, muszę przyznać, bo chwilami miałam już nieco dosyć jego głupoty),a ekscentryzm i zagrywki Poirota są opisywane z pewnym przymknięciem oka. W przypadku Christie nie mogę zgadywać mordercy na zasadzie znajomości konwencji, jak z domestic thrillerami, więc myślę, że w najbliższym czasie poczytam sobie trochę więcej jej książek. By zmusić szare komórki do pracy, jak mawia Hercules Poirot

Postanowiłam swój powrót do Christie zacząć od jej pierwszej powieści. Mordercy nie zgadłam, acz okład na moją dumę stanowi, że poprawnie rozszyfrowałam jedną ze wskazówek. I że badacze Christie zauważają, że w swoich pierwszych powieściach cierpiała na tę samą przypadłość, co cała twórczość Conan Doyle'a, tj. nadmiar przeczących sobie poszlak. Niemniej, dobrze się bawiłam,...

Całkiem fajna historia. Dosyć ciekawa, ale z racji tego, że ją słuchałam to nie mogłam się w nią wgryźć tak, jak bym tego chciała. Mimo wszystko Poirot mnie nie zawodzi i kocham go całym sercem.

Całkiem fajna historia. Dosyć ciekawa, ale z racji tego, że ją słuchałam to nie mogłam się w nią wgryźć tak, jak bym tego chciała. Mimo wszystko Poirot mnie nie zawodzi i kocham go całym sercem.

To jedna z tych książek Christie która była po prostu poprawna. Bardzo lubię duet Hastings i Poirot, lubię też Hastingsa jako narratora w powieściach Christie, ale tutaj ten duet jakoś mnie nie porwał, jest zachowany schemat działania, jedynym wyjątkiem jest Poirot, który ma problem rozwiązać tajemniczą historie.
Cieszę się, że sięgnęłam po tą książkę, ale to nie będzie moja ulubiona pozycja.

To jedna z tych książek Christie która była po prostu poprawna. Bardzo lubię duet Hastings i Poirot, lubię też Hastingsa jako narratora w powieściach Christie, ale tutaj ten duet jakoś mnie nie porwał, jest zachowany schemat działania, jedynym wyjątkiem jest Poirot, który ma problem rozwiązać tajemniczą historie.
Cieszę się, że sięgnęłam po tą książkę, ale to nie będzie...

Fajny, lekki kryminał. Nie domyśliłam się do końca kto był sprawcą. Z chęcią przeczytam więcej kryminałów od Agathy Christie.

Fajny, lekki kryminał. Nie domyśliłam się do końca kto był sprawcą. Z chęcią przeczytam więcej kryminałów od Agathy Christie.

Wreszcie nadszedł ten dzień – w końcu biorę się za klasykę kryminału i planuję zapoznać się z twórczością królowej tego gatunku! "Tajemnicza historia w Styles" nie jest co prawda moim pierwszym spotkaniem z Christie, ale to na pewno ta książka stanowi początek mojej przygody. Wiele, wiele lat temu czytałam bowiem powieść "Dziesięciu murzynków" (wydawaną już teraz pod tytułem "I nie było już nikogo"). Z tego, co patrzę na LC to dziewiętnastoletnia Rysava obdarowała tę książkę oceną 6/10. Pamiętam wciąż zakończenie, ale w mojej pamięci jest też żywe zmęczenie, które czułam podczas lektury. Jednakże te dwanaście lat temu mój gust czytelniczy wyglądał troszeczkę inaczej niż dziś, a i audiobooki były dla mnie formą obcą. O tym ostatnim wspominam, bo na Legimi "Tajemniczą historię w Styles" czyta Krzysztof Gosztyła, a ja prawdopodobnie byłabym skłonna przeczytać nawet instrukcję pralki przeczytać jego głosem.

"Tajemnicza historia w Styles" to pierwsza część z ponad czterdziestotomowego cyklu o Herkulesie Poirot. Belgijskiego detektywa spotykamy w Styles, gdzie wraz z innymi Belgami wiedzie żywot wojennego uciekiniera z kontynentu. Przypadkowe spotkanie z jego dawnym przyjacielem, Arthurem Hastingsem – z którego perspektywy poznajemy tę historię – uwikła Poirota w próbę wyjaśnienia zagadki otrucia starszej pani, w której domu zatrzymał się rzeczony Hasting. Czy za otruciem nestorki stoi jej młody mąż, Alfred? A może któryś z pasierbów połakomił się na majątek pani Cavendish? Rozwiązanie gdzieś tam jest, a detektyw na pewno je znajdzie!

Już wiem, dlaczego Barbara z kanału Nakład Wyczerpany określa kryminały Christie mianem „kocykowych”. Ta opowieść o zbrodni dokonanej na starszej pani okazała się bowiem dla mnie…relaksująca i ciepła. Może podziałał tak na mnie ten aksamitny głos Gosztyły, ale naprawdę czułam się tak, jakbym odpoczywała sobie gdzieś na angielskiej prowincji, popijała herbatkę (może bez trucizny, a z mlekiem) i gdzieś w międzyczasie leniwie drzemała. To tak absolutnie coś innego aniżeli to, do czego przyzwyczaiły nas współczesne powieści kryminalne! Niesamowity klimat sprawia, że idę z tą historią dalej i na pewno będę czytać więcej Christie.

Co więcej, historia jest naprawdę intrygująca, a wyjaśnienie zagadki ciężkie do przewidzenia. Ja podejrzewałam w pewnym momencie wszystkich, łącznie z…samą denatką, która to miałaby własną ręką odebrać sobie życie. Wyjaśnienie Poirota z kolei pokazuje, że rozwiązanie było gdzieś tam po drodze, tylko kompletnie go nie wydedukowałam. Ach, chcę więcej!

Literacka uczta na najwyższym poziomie. Książka do polecenia, jak nic!

Wreszcie nadszedł ten dzień – w końcu biorę się za klasykę kryminału i planuję zapoznać się z twórczością królowej tego gatunku! "Tajemnicza historia w Styles" nie jest co prawda moim pierwszym spotkaniem z Christie, ale to na pewno ta książka stanowi początek mojej przygody. Wiele, wiele lat temu czytałam bowiem powieść "Dziesięciu murzynków" (wydawaną już teraz pod...