✨ Byłam pozytywnie nastawiona, bo książka opowiada o dziewczynie, która wyrywa się z wielkiego miasta na wieś, by pomóc w opiece nad swoim ukochanym dziadkiem chorującym na Alzheimera i spotyka tam kolegę ze starej klasy. Brzmi to ciekawie, nieprawdaż?
⠀
✨ Czytając obyczajówki raczej spodziewamy się, że główni bohaterowie w końcu się ze sobą zejdą, ale tutaj było to zdecydowanie zbyt szybkie i zbyt cukierkowe. Od przesłodzonych tekstów wręcz przechodziły mnie ciarki, bo gdyby tak zwracał się do mnie non stop mój chłopak to zaczęłabym się martwić czy nie zdziecinniał i nie zaczął oglądać bajek o księżniczkach i królewiczach. Ale dobra, to jeszcze jestem w stanie zdzierżyć. Gorzej, że na początku główna bohaterka jest w związku ze swoim toksycznym narzeczonym. Jeszcze w trakcie jego trwania spotyka wspomnianego kolegę z klasy (Pawła) i rozmawiają ze sobą ze 3-4 razy. Przyklaskujemy jej, bo zakańcza starą relację, ALE... Jednocześnie po tych kilku spotkaniach z Pawłem już zapewniają się o bezkresnej miłości i rozmawiają o wspólnych dzieciach 😶... Może i takie coś zdarzyłoby się w prawdziwym życiu, ale dla mnie osobiście wpadanie od razu z toksycznej relacji w nowy związek i zawierzanie wszystkiego tak naprawdę obcej osobie jest po prostu głupie i infantylne 🫠.
⠀
✨ Podsumowując, zbyt wiele się w tej powieści nie dzieje, a "szokujący" wątek z kradzieżą w warsztacie jest tak naciągany, że aż mnie to boli. Pokazał mi jedynie, że główny bohater także jest głupiutki, więc obydwoje są siebie warci.

Jeżeli chcesz zobaczyć więcej to zapraszam Cię na mojego książkowego Instagrama @ksiazka_z_pazurkiem https://www.instagram.com/p/C4chfdmtwV5/ :)!

✨ Byłam pozytywnie nastawiona, bo książka opowiada o dziewczynie, która wyrywa się z wielkiego miasta na wieś, by pomóc w opiece nad swoim ukochanym dziadkiem chorującym na Alzheimera i spotyka tam kolegę ze starej klasy. Brzmi to ciekawie, nieprawdaż?
⠀
✨ Czytając obyczajówki raczej spodziewamy się, że główni bohaterowie w końcu się ze sobą zejdą, ale tutaj było to...

Lekka lektura jak wszystkie domki

Lekka lektura jak wszystkie domki

"Zawsze będę cię kochać" to ostatnia część serii z domkami Agaty Przybyłek. W tym tomie poznajemy historię Darii, która jest w niezbyt szczęśliwym związku, dlatego kiedy dowiaduje się, że jej chory na alzheimera dziadek potrzebuje kogoś do pomocy, nie waha się ani chwili, by wyjechać na jakiś czas do swojej rodzinnej miejscowości. Tam czekają na nią wspomnienia młodzieńczych lat, a także nieoczekiwane spotkanie z kolegą ze szkolnych czasów. Czy wyniknie z tej znajomości coś więcej?

Seria z domkami to historie ciepłe, swojskie i romantyczne. Ta również taka była. Opowieść Darii i Pawła na długo mnie wciągnęła, choć muszę przyznać, że momentami była jak dla mnie nieco zbyt przesłodzona. Natomiast wątek choroby alzheimera mógł zostać bardziej rozwinięty. Mimo to czytało mi się tę książkę szybko i przyjemnie, dlatego mogę ją polecić miłośniczkom romantycznych historii.

"Zawsze będę cię kochać" to ostatnia część serii z domkami Agaty Przybyłek. W tym tomie poznajemy historię Darii, która jest w niezbyt szczęśliwym związku, dlatego kiedy dowiaduje się, że jej chory na alzheimera dziadek potrzebuje kogoś do pomocy, nie waha się ani chwili, by wyjechać na jakiś czas do swojej rodzinnej miejscowości. Tam czekają na nią wspomnienia...

Życie normalne ciche spokojne przeżywane w przepięknym miejscu.

Życie normalne ciche spokojne przeżywane w przepięknym miejscu.

„Zawsze będę cię kochać” jest dziesiątym z zarazem ostatnim tomem „serii z domkami” zatytułowanej „Bądź przy mnie zawsze” pióra Agaty Przybyłek. Wszystkie części należą do gatunku polskiej literatury obyczajowej i są jej dobrymi przedstawicielami. W mojej ocenie pomysł na fabułę powieści jest kolejny już raz trafiony, niebanalny i intrygujący. Natomiast cała historia poprowadzona została w ciekawy i interesujący sposób. W niniejszej części akcja powieści klasycznie toczy się w niewielkiej miejscowości wśród pięknych opisów przyrody. Moim zdaniem główni i drugoplanowi bohaterowie zostali dobrze wykreowani, szczególnie dwójka – Daria i Paweł, których drogi życiowe ponownie przecinają się po latach. Jak przebiegały losy tej pary, zainteresowanych odsyłam do kart powieści. Lekkie pióro Autorki sprawia, że książkę czyta się płynnie, szybko i z dużą przyjemnością. Dodatkowym atutem powieści i stałym w całej domkowej serii jest zastosowanie narracji z perspektywy wiodących bohaterów Darii i Pawła, dzięki czemu czytelnik może poznać cechy charakterystyczne, myśli, odczucia i motywy każdej ze stron. W każdej książce Pani Agata porusza ciekawe tematy. tutaj pojawił się aspekt opieki nad starszym członkiem rodziny – dziadkiem z trudną chorobą Alzhaimera. Nie mniej jednak całość została przedstawiona w sposób niezwykle wyważony i z wyczuciem. Książka jest urocza, pełna uczuć i opowiada o więzach rodzinnych, jakże istotnych w obecnych czasach. Polecam tę powieść każdemu, kto lubi czytać polską literaturę oraz tyk, którzy chcą przeczytać coś innego. Jest to powieść niezwykle ciepła, której zakończenie choć przewidywalne w tego rodzaju książkach, mnie osobiście przypadło do gustu. Polecam również przeczytanie pozostałych części „domkowej serii”, które można czytać w dowolnej kolejności, a które naprawdę są dobrym zbiorem powieści z motywem przewodnim. Ja poznałam twórczość Pani Agaty Przybyłek dopiero dzięki serii „Bądź przy mnie zawsze” i uważam, że była to bardzo udana podróż czytelnicza. Oczywiście z całą pewnością chętnie przeczytam też inne książki Autorki.

„Zawsze będę cię kochać” jest dziesiątym z zarazem ostatnim tomem „serii z domkami” zatytułowanej „Bądź przy mnie zawsze” pióra Agaty Przybyłek. Wszystkie części należą do gatunku polskiej literatury obyczajowej i są jej dobrymi przedstawicielami. W mojej ocenie pomysł na fabułę powieści jest kolejny już raz trafiony, niebanalny i intrygujący. Natomiast cała historia...

Agata Przybyłek to bardzo znana postać w świecie polskiej, typowo kobiecej literaturze obyczajowej. Napisała już wiele książek i niemal każda miała jakiś ważny przekaz, konkretne przesłanie życiowe. Aż trudno uwierzyć, że w przypadku powieści pt. „Zawsze będę Cię kochać” to już dziesiąty tom słynnego CYKLU Z DOMKAMI. Przeczytałam wszystkie tomy, a zrobiłam to nie ze względu na magiczne i obiecujące okładki. Po prostu lubię tę pisarkę i koniecznie chciałam wiedzieć, co ma nam, czytelnikom, do powiedzenia. Nigdy też nie zawyżam ocen, uznaję je szczerze, dlatego moje noty w tymże cyklu oscylowały między liczbami 4-8. Było więc nie zawsze rewelacyjnie, ale też nigdy beznadziejnie.
Największym plusem tego zbioru jest jeden ważny element- wszystkie dziesięć tomów nie mają ze sobą żadnych powiązań. Można je czytać wybiórczo, zaczynając nawet od najnowszej części. Jest to ogromne ułatwienie dla osób, które nie kolekcjonują zbioru, jak też nie mają szans na to, by cyklicznie wypożyczać konkretne tytuły.

Tym razem główną bohaterką jest Daria Sokołowska. Kobieta uchodzi za osobę dobrą, szlachetną i spokojną. Zawodowo oddaje się swojej pasji, czyli fotografii. Chciała od zawsze być kobietą niezależną, dlatego założyła własne studio i chwyta się różnych zleceń- fotografuje ludzi, zwierzęta, a nawet jedzenie. Na tym właśnie polega rozwój zawodowy, by nie robić wiecznie tego samego i nie zamykać się w jednym kręgu. Niestety, życie uczuciowe Darii nie jest już takie słodkie. Kamil, jej wybranek, to zupełne przeciwieństwo ugodowej Darii. Widzi on tylko swoją firmę, praca jest dla niego wszystkim. A gdzie uczucie? Gdzie spędzanie czasu razem? Gdzie poznawanie ukochanej? No właśnie… Wątek przerostu formy nad treścią, czyli ambicji zawodowych nad uczuciem został tutaj bardzo dobrze pokazany. Czy spodoba się Wam ten powtarzalny, ale mocny temat? Sami to oceńcie, dlatego zapraszam do lektury.

Życie Darii szybko się zmienia- jako osoba dobra i szlachetna chce zaopiekować się chorym dziadkiem. W tym celu musi opuścić Warszawę, zostawić obowiązki zawodowe i przenieść się na wieś. W domu dziadków odżywają wspomnienia, jest cicho i spokojnie. Co się jednak wydarzy, gdy na jej drodze pojawi się Paweł Rzepecki- dawny kolega ze szkoły? On sam także uchodzi za osobę niezwykle sumienną i niezależną. W odróżnieniu od Darii zajmuje się typowo męskim, samochodowym zawodem. Czy zatem kobieta będzie umiała z nim porozmawiać? Jak wspominać będą czasy szkolne? Co stanie się z obecnym związkiem kobiety? Ja nie chcę zdradzać wszystkiego, dlatego najlepiej samemu zanurzyć się w lekturze.

Myślę, że tom dziesiąty cyklu jest idealny szczególnie dla osób, które szukają czegoś łatwego, banalnego i mało odkrywczego. Nie nudziłam się podczas czytania, ale też żaden z wątków nie wywołał u mnie uczucia pełnego zaskoczenia. Jest to po prostu stuprocentowa, subtelna opowiastka miłosna. Inne tomy stworzone przez Agatę Przybyłek są lepiej skonstruowane tematycznie. Znak zapytania daję także zakończeniu. Pisarka wyraźnie zaszalała i chciała wpleść w historię miłosną element kryminału i grozy. Czy jej się to udało? Według mnie-
niekoniecznie, ale to tylko moje osobiste spostrzeżenie.

Czy polecam tę książkę? Tak, ale tylko czytelnikom pragnącym odpocząć, przeczytać coś bardzo łatwego i ckliwego. Moja ocena jest wypośrodkowana- „Zawsze będę Cię kochać” nie jest ani rewelacyjne, ani beznadziejne.

Agata Przybyłek to bardzo znana postać w świecie polskiej, typowo kobiecej literaturze obyczajowej. Napisała już wiele książek i niemal każda miała jakiś ważny przekaz, konkretne przesłanie życiowe. Aż trudno uwierzyć, że w przypadku powieści pt. „Zawsze będę Cię kochać” to już dziesiąty tom słynnego CYKLU Z DOMKAMI. Przeczytałam wszystkie tomy, a zrobiłam to nie ze względu...

Seria z domkami jest urocza, życiowa, słodko-gorzka, a wydarzenia dzieją się w przepięknych miejscach 🥰

W ostatnim (!) Tomie tej serii poznajemy Magdę, która decyduje się przejąć opiekę nad schorowanym dziadkiem, w rodzinnej miejscowości.

Spotyka tam dawnego znajomego, Pawła, który prowadzi swój warsztat samochodowy.

Każde z nich ma swój bagaż doświadczeń i problemy. Czy po latach znajdą wspólny język?

Seria z domkami jest urocza, życiowa, słodko-gorzka, a wydarzenia dzieją się w przepięknych miejscach 🥰

W ostatnim (!) Tomie tej serii poznajemy Magdę, która decyduje się przejąć opiekę nad schorowanym dziadkiem, w rodzinnej miejscowości.

Spotyka tam dawnego znajomego, Pawła, który prowadzi swój warsztat samochodowy.

Każde z nich ma swój bagaż doświadczeń i problemy. Czy...

+

+

Daria od kilku lat tkwi w związku, w którym nie jest szczęśliwa. Narzeczony mami ją obietnicą ślubu i założenia rodziny, ale zdecydowaną większość czasu poświęca pracy. Kobieta powoli traci nadzieję, że kiedykolwiek spełni swoje marzenia o byciu żoną i matką. Pewnego dnia podejmuje decyzję, żeby wrócić w rodzinne strony i zająć się przez jakiś czas schorowanym dziadkiem. Wyjazd pozwala jej nabrać dystansu i przemyśleć swoje dotychczasowe życie. Podczas jednego z samotnych spacerów wpada przypadkiem na dawnego znajomego.
Paweł prowadzi warsztat samochodowy i wiedzie spokojne, małomiasteczkowe życie. Kiedy niespodziewanie spotyka po latach dziewczynę, w której podkochiwał się już w czasach szkolnych, nie może uwierzyć w swoje szczęście i mimowolnie odżywa w nim dawne uczucie.
Daria dzieli czs miedzy opieke nad dziadkiem, Pawłem i codziennym życiem. Oboje coraz bardziej zbliżaja sie do siebie, oboje snują plany na przyszłość...
Zaraz po śmierci dziadka, Daria przeprowadziła sie do Pawła. Niestey kilka dni póżniej, ktos ich nadpadł i próbował obrabować. Paweł spędził sporo czasu w szpitalu i kiedy wszystko miało być juz ok, okazałaosię, ze nie czuja sie bezpieczni....Wspólnie z ciotka zdecydowali o zamianie domów, Paweł i Daria zamieszkali w domu po dziadku, a kuzyn zamieszkał w domu Pawła...teraz kazdy ma swoje miejsce na ziemi...

Daria od kilku lat tkwi w związku, w którym nie jest szczęśliwa. Narzeczony mami ją obietnicą ślubu i założenia rodziny, ale zdecydowaną większość czasu poświęca pracy. Kobieta powoli traci nadzieję, że kiedykolwiek spełni swoje marzenia o byciu żoną i matką. Pewnego dnia podejmuje decyzję, żeby wrócić w rodzinne strony i zająć się przez jakiś czas schorowanym dziadkiem....

To dobra książka, jeśli wziąć pod uwagę wątki poboczne oraz historię miłosną głównych bohaterów, jednak gdyby się zagłębić, znalalozby się kilka 'ale'...
Zakończenie było do przewidzenia, od razu domyśliłam się, kto okradał Pawła.
Dialogi bohaterów były banalnie proste, niejednokrotnie pomyślałam sobie, że raczej niewiele osób rozmawia tak ze sobą, nawet zakochani.
Odniosłam wrażenie, że Autorka "przedłużała" fabułę zbędnymi dialogami, opisami, co w ogóle nie popychało wydarzeń, a odrobinę nudziło.
Niemniej książka lekka, przyjemna, szybko się ją czyta, wręcz przez nią płynie. Miło było oderwać myśli od rzeczywistości.

To dobra książka, jeśli wziąć pod uwagę wątki poboczne oraz historię miłosną głównych bohaterów, jednak gdyby się zagłębić, znalalozby się kilka 'ale'...
Zakończenie było do przewidzenia, od razu domyśliłam się, kto okradał Pawła.
Dialogi bohaterów były banalnie proste, niejednokrotnie pomyślałam sobie, że raczej niewiele osób rozmawia tak ze sobą, nawet...