Temat trudny i bardzo ważny. Historia małżeństwa zmagającego się z prawdopodobna diagnozą wystąpienia choroby genetycznej u nienarodzonego dziecka. Jest również wątek trudnego dzieciństwa ... polecam
Magdalena Majcher jak zwykle stanęła na wysokości działania

Temat trudny i bardzo ważny. Historia małżeństwa zmagającego się z prawdopodobna diagnozą wystąpienia choroby genetycznej u nienarodzonego dziecka. Jest również wątek trudnego dzieciństwa ... polecam
Magdalena Majcher jak zwykle stanęła na wysokości działania

Pozytywnie zaskoczyła mnie ta książka. Myślałam, że to kolejne babskie czytadło, tymczasem mocno wciągnęła mnie historia Poli i Jakuba. Czytałam ją z dużą ciekawością, próbując wczuć się w rolę głównej bohaterki.
Pola i Jakub to młode małżeństwo, na początku swojej drogi. Dzieci tak, ale za kilka lat. Tymczasem los zaskakuje parę i okazuje się, że Pola jest w ciąży. Nim zdąży się dobrze poczuć w roli przyszłej mamy, okazuje się, że ich nienarodzone dziecko, może być nieuleczalnie chore.
Czy małżeństwo poradzi sobie z diagnozą? Jak to wpłynie na ich związek? I jak przetrwają najbliższe miesiące oczekiwania na maluszka?
Naprawdę się wciągnęłam w tę historię, dobrze napisana, bez zbędnego moralizatorstwa, ale ze sporą dawką emocji.

Pozytywnie zaskoczyła mnie ta książka. Myślałam, że to kolejne babskie czytadło, tymczasem mocno wciągnęła mnie historia Poli i Jakuba. Czytałam ją z dużą ciekawością, próbując wczuć się w rolę głównej bohaterki.
Pola i Jakub to młode małżeństwo, na początku swojej drogi. Dzieci tak, ale za kilka lat. Tymczasem los zaskakuje parę i okazuje się, że Pola jest w ciąży. Nim...

„Stan nie! błogosławiony” to przejmująca i życiowa opowieść o niespodziewanym macierzyństwie, niełatwych decyzjach, niepewności, nadziei i strachu.To opowieśc również a chyba i przedewszystkim o miłości zdolnej przetrwać najcięższe chwile. Porusza najczulsze struny wrażliwości, skłania do refleksji i dodaje otuchy tym, którzy zmagają się z podobnym rozterkami. Polecam

„Stan nie! błogosławiony” to przejmująca i życiowa opowieść o niespodziewanym macierzyństwie, niełatwych decyzjach, niepewności, nadziei i strachu.To opowieśc również a chyba i przedewszystkim o miłości zdolnej przetrwać najcięższe chwile. Porusza najczulsze struny wrażliwości, skłania do refleksji i dodaje otuchy tym, którzy zmagają się z podobnym rozterkami. Polecam

Świetna pozycja, porusza ciekawy temat. Jest napisana w ciekawy i "ciepły" sposób.

Świetna pozycja, porusza ciekawy temat. Jest napisana w ciekawy i "ciepły" sposób.

Temat obok, którego nie można przejść obojętnie - prawdopodobieństwo wady genetycznej u dziecka.
Całkiem dobrze przedstawiony problem i brak pewności, do samego końca. Ale z dobrych stron w tej książce można zrobić broszurkę.

Warsztat pisarski autorki porównywalny do debiutujących ze swoimi powieściami celebrytek. Za dużo narratora wszędzie. Każda, dosłownie każda wypowiedź w dialogu skomentowana przez narratora! Tak jakby robiono ilość znaków na siłę.

Główni bohaterowie jacyś tacy niecharakterni. Ja wiem, że miłość to wartość najwyższa i dzięki niej można wszystko, ale od toksycznych ludzi trzeba się umieć odcinać i już!

Pomimo takiego tematu, książka jest dla mnie przesłodzona i nijaka.

Temat obok, którego nie można przejść obojętnie - prawdopodobieństwo wady genetycznej u dziecka.
Całkiem dobrze przedstawiony problem i brak pewności, do samego końca. Ale z dobrych stron w tej książce można zrobić broszurkę.

Warsztat pisarski autorki porównywalny do debiutujących ze swoimi powieściami celebrytek. Za dużo narratora wszędzie. Każda, dosłownie każda...

Magdaleny Majcher nie trzeba nikomu przedstawiać. Jej powieści również, wszak zaczytuje się w niej znaczna część Polek. I nie ma się czemu dziwić, bo nikt tak, jak ona nie pisze o trudnych sprawach tak, by zwrócić uwagę na dane zagadnienie i zrobić to tak, by przybliżyć je czytelniczkom w jak najprzystępniejszy sposób.

Stan nie! błogosławiony doczekał się nowego wydania i nic w tym dziwnego, książka bowiem kolejny raz spełniła moje oczekiwania, jako czytelnika, chociaż nie trafiła do mojej topki jej powieści. Niemniej jednak przeczytałam tę historię niemal jednym tchem. I nawet jeśli chwilami co nieco mi zgrzytało, to spędziłam naprawdę dobrze kilka godzin. Bez dwóch zdań wpływ na to miało lekkie pióro Magdaleny Majcher i to, jak „uzbraja” swoje historie w emocje, które wypełniają strony i często bezbłędnie trafiają w serce czytelnika.

Magdalena Majcher poruszyła w tej książce wiele ważnych tematów. Ważnych, ciągle aktualnych i wzbudzających wiele emocji. No może z badaniami prenatalnymi, które przewijają się na kartach Stanu nie! Błogosławionego, część Polek się oswoiła i traktuje to, jak każde inne rutynowe badania w ciąży, o tyle antykoncepcja i aborcja to nadal gorący temat. Do niektórych nadal nie dociera, że nie ma antykoncepcji w stu procentach skuteczną, oraz że nie każda kobieta może skorzystać z tego „dobrodziejstwa medycyny”. Oraz że aborcja dla wielu kobiet to nie widzimisię, ale szansa na przeżycie lub uchronienie kształtującego się w jej łonie dziecka przed życiem bez perspektyw, jeśli mówimy o poważnych wadach genetycznych.
Kolejny ważny temat, jaki pojawia się na kartach tej powieści to emocje, jakie towarzyszą kobiecie, która dowiaduje się, że jest w ciąży. Szczególnie tej nieplanowanej. Magdalena Majcher pokazuje, że nikt nie ma prawa oceniać drugiego człowieka, bo nikt z nas nie wie, jak zachowałby się na miejscu tej konkretnej osoby. Jakby postąpił, gdyby to on stał przed takim, a nie innym wyborem. Gdyby jedna, szczególna decyzja miała zaważyć na nie tylko jego życiu. Najłatwiej bowiem ocenia się innych, nie mając pojęcia, co tak naprawdę dzieje się w ich głowie i życiu, które przecież rozgrywa się za zamkniętymi drzwiami, za które nikt albo niewielu może zajrzeć.
Autorka na przykładzie Poli pokazuje, jak trudnym wyborem, jak ciężką decyzją jest zdecydowanie się na urodzenie dziecka z podejrzeniem wady genetycznej lub terminację takiej ciąży. Jak wiele emocji i stanów przetacza się przez kobietę w ciągu kilku miesięcy.

Pewnym jest to, że Magdalena Majcher przygotowała się bardzo dobrze do napisania tej książki. Pokazała wszystkie wyżej wymienione zagadnienia od każdej możliwej strony i pozwala w czasie czytania na to, by czytelnik sam ocenił to, jakie emocje to w nim wzbudza. Czy podziela decyzje głównej bohaterki, czy też nie? Czy i jak postąpiłby na jej miejscu? Zdecydowanie zagrała tutaj Magdalena Majcher na emocjach i to tak skutecznie, że chcąc nie chcąc człowiek pochyla się nad tymi tematami.

Niemniej w całej tej historii zgrzytała mi postać, no właśnie, głównej bohaterki. Miałam wrażenia, że nie do końca jest postacią wiarygodną, taką, którą chce się zrozumieć. Raczej, jako czytelnik, próbowałam ogarnąć sam „temat”, poczuć go i przeanalizować, niżeli rozpatrywać go w kontekście konkretnej postaci i jej historii. Dlaczego? Bo miałam tę nieprzyjemność przeżywać stres po telefonie z poradni, w której wykonywałam badania prenatalne, gdy ze słuchawki usłyszałam, że wyniki już są, ale lekarz chce ze mną rozmawiać. Przepłakałam wtedy cały weekend, oczekując na wizytę i informacje, co takiego wynika z przeprowadzonych badań. Nikomu nie życzę takiego stresu i takich emocji.

Co do samych bohaterów, to w większości to ciepli i niezmiernie sympatyczni ludzie, choć z papieru i tuszu, to wydawali się całkowicie realni. Wyjątkiem, tym mało chlubnym w rodzinie, była matka Poli, która ewidentnie jest czarnym charakterem w tej historii. Ale nie mogłabym zapomnieć o babci Anieli – taką babcię chciałby każdy – przeurocza i przekochana kobieta.

Stan nie! błogosławiony to z całą pewnością książka warta lektury. Historia na niej opisana długo będzie aktualna i długo będzie wzbudzać, często skrajne, emocje. Ale jak Wy ją odbierzecie, będziecie wiedzieć tylko wtedy, kiedy sięgniecie po książkę, by wyrobić sobie własne zdanie o Poli, jej decyzji i emocji, które jej towarzyszyły. A wisienką na przysłowiowym torcie będzie z pewnością dodatek zdradzający, co słychać u Poli po czterech latach od trudnej decyzji, jaką musiała podjąć.

Magdaleny Majcher nie trzeba nikomu przedstawiać. Jej powieści również, wszak zaczytuje się w niej znaczna część Polek. I nie ma się czemu dziwić, bo nikt tak, jak ona nie pisze o trudnych sprawach tak, by zwrócić uwagę na dane zagadnienie i zrobić to tak, by przybliżyć je czytelniczkom w jak najprzystępniejszy sposób.

Stan nie! błogosławiony doczekał się nowego wydania i...

Książka o trudnych wyborach jakich musi dokonać młode małżeństwo, które dowiaduje się, że dziecko, którego się spodziewają może urodzić się chore. Zapewne żaden rodzic nie chciałby znaleźć się w takiej sytuacji w jakiej znaliźli się bohaterowie książki Magdaleny Majcher "Stan nie! błogosławiony"
Książka mimo, że opisuje ciężkie chwile, to pokazuje, że wiarą, wzajemnym wsparciem i miłością można pokonać przeciwności losu.
W powieści poruszyła mnie także relacja Poli - głównej bohaterki i jej matki. Współczułam zarówno jednej jak i drugiej kobiecie. Każda z nich doświadczyła w życiu bolesnych chwil, o których nie potrafi zapomnieć co wpłynęło później na sposób ich postępowania. Miałam nadzieję, że kobiety dojdą do porozumienia i na nowo zaczną wspólną przyszłość.
Książka bardzo fajna, a temat bardzo ciekawy jednak irytował mnie w niej jeden wątek i uważam, że autorka niepotrzebie wplotła go do książki. Poza tą jedną uwagą nie mam więcej zarzutów i polecam przeczytać tę pełną wzruszających momentów powieść.

   

Książka o trudnych wyborach jakich musi dokonać młode małżeństwo, które dowiaduje się, że dziecko, którego się spodziewają może urodzić się chore. Zapewne żaden rodzic nie chciałby znaleźć się w takiej sytuacji w jakiej znaliźli się bohaterowie książki Magdaleny Majcher "Stan nie! błogosławiony"
Książka mimo, że opisuje ciężkie chwile, to pokazuje, że wiarą, wzajemnym...

Przeglądając przeczytane książki na LC zauważyłam, że tej nie wrzuciłam na Ig. Czytałam ją dawno, bo jakoś na początku roku jednak bardzo zapadła mi w pamięć.
To historia, która mogła się przydarzyć każdej z nas ( i myślę że wiele doświadczyło takich przeżyć). Strata dziecka nienarodzonego to doświadczenie które dotyka człowieka głęboko i naznacza na całe życie. Często dochodzi do tego przykra otoczka szpitalnej rzeczywistości - na szczęście podobno jest w tym temacie coraz lepiej. Depresja bywa następstwem tej bolesnej straty. Mozolne mierzenie się z rzeczywistością, pustka, łzy, brak zrozumienia często również ze strony partnera. Pytania dlaczego wlasnie ja ?Aż w końcu badania, ponowne starania o ciążę, potem o jej utrzymanie. Strach który towarzyszy przez kolejne dziewięć miesięcy. Bardzo trudne emocje i doświadczenia.
W tej książce główna bohaterka mierzy się również z toksyczną matką. Ich więź jest ciężka, bolesna, pełna przykrości i upokorzeń. Taka relacja nie daje dobrych wzorców jak być matką.
Polecam, warto przeczytać.

Przeglądając przeczytane książki na LC zauważyłam, że tej nie wrzuciłam na Ig. Czytałam ją dawno, bo jakoś na początku roku jednak bardzo zapadła mi w pamięć.
To historia, która mogła się przydarzyć każdej z nas ( i myślę że wiele doświadczyło takich przeżyć). Strata dziecka nienarodzonego to doświadczenie które dotyka człowieka głęboko i naznacza na całe życie. Często...

+

+

Przeczytana w dwa wieczory. Nie mogłam się oderwać.

Przeczytana w dwa wieczory. Nie mogłam się oderwać.