Piękna, tragiczna, a przede wszystkim malownicza opowieść o Paryżu z przełomu wieków. A konkretnie o jego najniezwyklejszej dzielnicy, Mecce artystycznej bohemy, cyganerii i "cór nocy". XIX-wieczny Forrest Gump, człowiek, który teoretycznie nie miał szans na "normalne życie... więc uczynił je niesamowitym. W oparach absyntu i w rytmie kankana, wśród najważniejszych artystów epoki i nie tylko. Z Van Goghiem, Degasem i Renoirem u boku, z pędzlem w dłoni, sztuką w duszy i niespełnioną miłością w sercu.

Piękna, tragiczna, a przede wszystkim malownicza opowieść o Paryżu z przełomu wieków. A konkretnie o jego najniezwyklejszej dzielnicy, Mecce artystycznej bohemy, cyganerii i "cór nocy". XIX-wieczny Forrest Gump, człowiek, który teoretycznie nie miał szans na "normalne życie... więc uczynił je niesamowitym. W oparach absyntu i w rytmie kankana, wśród najważniejszych artystów...

Bardzo wciągająca zbeletryzowana biografia wyjątkowego artysty. Obrazowo oddany klimat Paryża z okresu XIX w., czyli z jednej strony wir zabawy, kankan i absynt, z drugiej brud i nędza. Montmartre jako miejsce pracy praczek i prostytutek. Blaski i cienie życia artystów, czyli wolność moja kozacka jedyna, ale często na boso i z pustym brzuchem.

Bohater tej biografii miał się finansowo lepiej, gdyż po pierwsze był bogaty „z domu”, a dodatkowo zaczął na siebie zarabiać tworząc oryginalne i jedyne w swoim rodzaju plakaty. Był jednak bardzo nieszczęśliwy, gdyż dotknęła go podła choroba, która uniemożliwiała mu normalne funkcjonowanie, wiązała się z ciągłym bólem i odrzuceniem, szczególnie ze strony kobiet, o które zabiegał w znaczeniu romantycznym. Sam będąc wyrzutkiem, zbliżył się do innych odsuniętych na margines społeczeństwa. W rezultacie przyczynił się do sportretowania części Paryż oświetlonej czerwonymi latarniami.

Polecam, aczkolwiek ja ruszam w dalsze poszukiwania biografii Lautrec’a, gdyż nie spięło mi się tu parę faktów. W szczególności zabrakło mi Susanne Valadon, która była ważną postacią w życiu artysty. Piękna kobieta i utalentowana malarka, którą Lautrec wspierał i promował. Podobno mu się oświadczyła i po jego odmowie (sic!) była bliska samobójstwa. Taka zadziwiająca historia, a w tej książce tego nie ma. Pędzę więc po więcej faktów.
Jeśli jakaś dobra dusza tutaj wie, gdzie powinnam szukać, proszę niech da znać :)

Bardzo wciągająca zbeletryzowana biografia wyjątkowego artysty. Obrazowo oddany klimat Paryża z okresu XIX w., czyli z jednej strony wir zabawy, kankan i absynt, z drugiej brud i nędza. Montmartre jako miejsce pracy praczek i prostytutek. Blaski i cienie życia artystów, czyli wolność moja kozacka jedyna, ale często na boso i z pustym brzuchem.

Bohater tej biografii miał...

Kiedy kilkanaście lat temu udałam się do Francji "za chlebem" miałam też okazję spędzić jakiś czas w osławionym Paryżu, który niestety mocno mnie rozczarował. Poznałam to miasto właściwie od tej drugiej, nie typowo turystycznej strony, której opis teraz po przeczytaniu książki pana La Murre`a, mimo, że dotyczy on schyłku XIX wieku mogę tylko potwierdzić w kwestiach brudu, dekadencji czy wręcz wszechobecnej degradacji społecznej, niestety.

Powieść opowiada o nieszczęśliwym życiu wspaniałego artysty - malarza hrabiego Henrie`go de Toulouse-Lautrec`a i niewiele ma wspólnego z musicalem Moulin Rouge, który jest tutaj ukazany tylko w roli epizodycznej.

Świetny, barwny, plastyczny język powieści, doskonale skomponowana fabuła, wyraziste postaci powodują, że książkę czyta się z zapartym tchem, ja zrobiłam to w jedno popołudnie:)

Cierpienie fizyczne, ból, choroby towarzyszyły Toulousowi praktycznie przez całe krótkie, ale bardzo ekscytujące i bogate twórczo życie.

Jest to opowieść o bezbrzeżnym pragnieniu akceptacji, poszukiwaniu miłości i przygnębiającej samotności, które to, jako niespełnione pragnienia zabijały stopniowo człowieka w człowieku.

Przemierzając wraz z głównym bohaterem na jego okaleczonych nogach ulice zepsutego moralnie, brudnego, zapijaczonego Paryża doświadczamy magicznego i niemalże metafizycznego uczucia uczestnictwa w każdym jego zakamarku.

Poznajemy artystyczną brać paryskiej cyganerii, współuczestniczymy w każdej mniej lub bardziej przyjemnej sytuacji, wciągamy się w wir niesamowitych wydarzeń historycznych, jak np. budowa wieży Eiffla.

Henri Toulouse-Lautrec miał wielki talent i uciekał w swoją twórczość przed bezwzględnością, brakiem ukochanej kobiety, przed cierpieniem, czy mu się to udało? No cóż oceńcie sami.

"Sztuka to żaden zawód, to forma powolnego samobójstwa".

Gorąco polecam

Kiedy kilkanaście lat temu udałam się do Francji "za chlebem" miałam też okazję spędzić jakiś czas w osławionym Paryżu, który niestety mocno mnie rozczarował. Poznałam to miasto właściwie od tej drugiej, nie typowo turystycznej strony, której opis teraz po przeczytaniu książki pana La Murre`a, mimo, że dotyczy on schyłku XIX wieku mogę tylko potwierdzić w kwestiach brudu,...

Przeczytałam tę książkę jednym tchem - to piękna i wzruszająca historia nieszczęśliwego artysty - alkoholika, którego dzieła przyniosły mu nieśmiertelną sławę - nie da się o niej zapomnieć, a przy okazji wspaniale ukazuje ona realia epoki. Jest to zasługa oczywiście samej historii i Toulouse-Lautreca - wszak to jego życie, ale nie można zapomnieć o genialnej i mistrzowskiej formie samej powieści - Pierre La Mure jest po prostu genialnym literatem z doskonale współgrającą z jego pisarskim talentem wyobraźnią.

Przeczytałam tę książkę jednym tchem - to piękna i wzruszająca historia nieszczęśliwego artysty - alkoholika, którego dzieła przyniosły mu nieśmiertelną sławę - nie da się o niej zapomnieć, a przy okazji wspaniale ukazuje ona realia epoki. Jest to zasługa oczywiście samej historii i Toulouse-Lautreca - wszak to jego życie, ale nie można zapomnieć o genialnej i mistrzowskiej...

Wspaniała książka, ukazująca życie w Paryżu w drugiej połowie XIX wieku. Poznajemy, życie wybitnego malarza hrabiego Henri de Toulouse-Lautreca, który przyczynił się do rozkwitu kawiarenki Moulin Rouge. Autor całkowicie wciągnął mnie w tę podróż po Paryżu.
Ciekawie opisane losy hrabiego Lautreca, człowieka nieatrakcyjnego, cierpiącego, schorowanego, całkowicie świadomego swoich wad, a jak każdy potrzebującego miłości. Był dobrym człowiekiem, przyjacielem i towarzyszem. Wiedział, że kobiety są z nim tylko dla jego pieniędzy lub pozycji.
Ojciec stał na stanowisku, że Malarze to zgraja potarganych cyganów, wiodących nędzne życie na Montmartre. Piją absynt, malują nagie kobiety i żyją poza nawiasem społeczeństwa. Nie było to do pomyślenia, by człowiek zajmujący wysokie stanowisko w hierarchii społecznej został malarzem, na pewno nie hrabia de Toulouse- Lautrec.
Gdy na salonach wytworne damy w haftowanych sukniach z trenami i długich do łokci rękawiczkach namiętnie tańczą walca, toną w rozkoszy i próżniactwie, w burdelach biedne kobiety walczą każdego dnia o przetrwanie. Tam żył Henryk, szukał inspiracji do swych szkiców i obrazów.
‘” Tylko sztuka jest zdolna zatrzymać czas” – powiedział Lautrec przed śmiercią. Polecam.

Wspaniała książka, ukazująca życie w Paryżu w drugiej połowie XIX wieku. Poznajemy, życie wybitnego malarza hrabiego Henri de Toulouse-Lautreca, który przyczynił się do rozkwitu kawiarenki Moulin Rouge. Autor całkowicie wciągnął mnie w tę podróż po Paryżu.
Ciekawie opisane losy hrabiego Lautreca, człowieka nieatrakcyjnego, cierpiącego, schorowanego, całkowicie świadomego...

każdy oglądający malarstwo współczesne będzie zadowolony z przedstawienia Paryża z czasów impresjonistów

każdy oglądający malarstwo współczesne będzie zadowolony z przedstawienia Paryża z czasów impresjonistów

Hrabia Henri Toulouse-Lautrec , jego życie i twórczość na tle Paryża końca XIX wieku . Książka bardzo ciekawa . Polecam

Hrabia Henri Toulouse-Lautrec , jego życie i twórczość na tle Paryża końca XIX wieku . Książka bardzo ciekawa . Polecam

W moim odczuciu dzięki tej pozycji można - niemal bezrefleksyjnie, a jednak bardzo mocno - zanurzyć się w klimacie Paryża tamtych lat. Historia bohatera była niezwykle barwnie i ciekawie opowiedziana, jednak to aura stolicy Francji, niedająca się przecież tak prosto i bezpośrednio uchwycić w słowa, została przedstawiona czytelnikowi w bardzo przenikający sposób. Jest się nią przesiąkniętym niczym płaszcz dymem papierosowym ;-)

W moim odczuciu dzięki tej pozycji można - niemal bezrefleksyjnie, a jednak bardzo mocno - zanurzyć się w klimacie Paryża tamtych lat. Historia bohatera była niezwykle barwnie i ciekawie opowiedziana, jednak to aura stolicy Francji, niedająca się przecież tak prosto i bezpośrednio uchwycić w słowa, została przedstawiona czytelnikowi w bardzo przenikający sposób. Jest się...

Moim zdaniem najlepsza książka tego autora, jak i jedna z lepszych jakie wpadły mi w ręce. Piękna, wzruszająca, opowiadająca historię nieszczęśliwego człowieka, któremu pieniądze nie były w stanie zrekompensować słabego zdrowia i braku miłości. Polecam wszystkim gorąco.

Moim zdaniem najlepsza książka tego autora, jak i jedna z lepszych jakie wpadły mi w ręce. Piękna, wzruszająca, opowiadająca historię nieszczęśliwego człowieka, któremu pieniądze nie były w stanie zrekompensować słabego zdrowia i braku miłości. Polecam wszystkim gorąco.

Wspaniała i przejmująca historia o cierpieniu i odtrąceniu, malarzu i człowieku, o niespełnionej miłości, która temu człowiekowi była potrzebna do życia jak powietrze. Hrabia Henri de Toulouse-Lautrec i Paryż w XIX wieku. Tymi samymi ulicami co on chadzali i w tych samych lokalach bywali Pissarro, Degas, Gauguin, van Gogh. Jedni umarli w nędzy i zapomnieniu, inni u schyłku życia zostali uznani, Henriemu się udało, jeszcze za życia został znanym i rozchwytywanym malarzem, a jego prace zawisły w Luwrze. Współtwórca sukcesu słynnego Moulin Rouge. To dzięki jego znanym do dziś plakatom, do zwykłej tancbudy, która w założeniu miała być kawiarnią, burdelem i salą tańca, zaczęły walić tłumy. I walą do dziś. Malował dziwki i wielkie damy, uwieczniał życie paryskiej bohemy, teatrów i burdeli. Poza tym los go nie rozpieszczał. Kaleka, karzeł, brzydal i pijak. Kochał, lecz nie był kochany, całe życie poszukiwał i był nieszczęśliwy.

Wspaniała powieść, czytałam ją kilka lat temu. Teraz wróciłam do niej po świeżo ukończonej lekturze „Pasji życia” o Vincencie van Goghu. Obaj panowie żyli w tych samych czasach, znali się, lubili, wspólnie pijali absynt i długie godziny spędzali na dysputach, ale prawie wszystko ich dzieliło. Niby dwie różne historie, ale obaj nie zaznali nigdy miłości, której pragnęli.

Warto przeczytać obie książki, jedną po drugiej, poznać obie historie i zobaczyć Paryż schyłku XIX wieku, gdzie króluje kan-kan, powstaje wieża Eiffla, a Montmartre kwitnie jak nigdy. W zakresie paryskiego tła jedna powieść dopełnia drugą. Obie równie świetne (no, prawie). A gdyby komuś spodobało się „Moulin Rouge” Pierre La Mure, polecam kolejną powieść tego autora - o życiu Feliksa Mendelssohna - „Miłość niejedno ma imię”. Równie cudna.

Wspaniała i przejmująca historia o cierpieniu i odtrąceniu, malarzu i człowieku, o niespełnionej miłości, która temu człowiekowi była potrzebna do życia jak powietrze. Hrabia Henri de Toulouse-Lautrec i Paryż w XIX wieku. Tymi samymi ulicami co on chadzali i w tych samych lokalach bywali Pissarro, Degas, Gauguin, van Gogh. Jedni umarli w nędzy i zapomnieniu, inni u schyłku...