Książka „Virion. Szermierz Natchniony. Pustynia” Andrzeja Ziemiańskiego zabiera nas do drugiego tomu cyklu o „Szermierzu natchnionym”.
Po książkę sięgnęłam, ponieważ tom trzeci został nominowany w plebiscycie, a nie chciałam opuszczać przygód Viriona.
Autor traktuje fascynującą fabułę jako pretekst do dalszego zobrazowania mechanizmów rządzących światem. Pokazuje, że w geopolityce nie ma przypadków, a w szpiegowskiej grze najmniejszy ruch może zadziałać na niekorzyść uczestników.
Główny bohater, Niki, wraz z Nolaanem i innymi towarzyszami, znajdują się pośrodku pustynnych piasków, w miejscu bez przeszłości i przyszłości, próbując ukryć się po wydarzeniach, które miały miejsce w murach Syrinx. Próbują złapać oddech, czekając na kolejną wskazówkę Taidy i rozkazy Zamku. Wkrótce staje się jasne, że region nie jest tak nieistotny i zapomniany przez świat, jak się wydaje, a bohaterowie zostają wciągnięci w szpiegowskie gry i kolejne intrygi snute przez potężnych ludzi tego świata.
Czy uda im się ponownie przetrwać?
Akcja toczy się szybko, a przygody bohaterów wypełniają powieść. Napięcie nie opada ani na chwilę, a humor jest dobrze podany. Wprowadzane są postacie ujawniające twarze, które czytelnik z trudem rozpoznaje. Weźmy na przykład Taidę, którą znamy bardzo dobrze. Zmuszona do walki o własne bezpieczeństwo, zdrowie i życie, Taida jest zręczna w manipulacji, ale czasami ujawnia swoją wrażliwość. Nolan, Niki i Tania nie są tylko statystami, ale odgrywają zaskakująco dużą rolę w tej wojnie. Pojawiają się również inne postacie, takie jak pewna księżniczka i dyplomata. Pustynia to powieść, która kładzie nacisk na wyraziste postaci kobiece, które niekiedy przyćmiewają "inspirujących szermierzy".
W polskiej fantastyce odnalazłam ulubionego autora.

Książka „Virion. Szermierz Natchniony. Pustynia” Andrzeja Ziemiańskiego zabiera nas do drugiego tomu cyklu o „Szermierzu natchnionym”.
Po książkę sięgnęłam, ponieważ tom trzeci został nominowany w plebiscycie, a nie chciałam opuszczać przygód Viriona.
Autor traktuje fascynującą fabułę jako pretekst do dalszego zobrazowania mechanizmów rządzących światem. Pokazuje, że w...

Zgadzam się z opinią że do połowy książka trzymała poziom a potem już gorzej. W drugiej połowie książki jakoś nie mogłem skupić się na treści, nie wiem, miałem wrażenie ze coś jest nie tak.

Zgadzam się z opinią że do połowy książka trzymała poziom a potem już gorzej. W drugiej połowie książki jakoś nie mogłem skupić się na treści, nie wiem, miałem wrażenie ze coś jest nie tak.

13/2024 poziom poprzedniej części został utrzymany, wartkość akcji, dialogi, chemia pomiędzy bohaterami na najwyższym poziomie. Jestem w szoku, że te uniwersum poznałem tak późno.

13/2024 poziom poprzedniej części został utrzymany, wartkość akcji, dialogi, chemia pomiędzy bohaterami na najwyższym poziomie. Jestem w szoku, że te uniwersum poznałem tak późno.

Dobre są książki o Virionie. Pomysłowe. Dużo aluzji do normalnego życia. Koniec taki, że od razu słucham dalszej historii - "Legion". Pan Grzegorz Pawlak bardzo dobrze czyta.

Dobre są książki o Virionie. Pomysłowe. Dużo aluzji do normalnego życia. Koniec taki, że od razu słucham dalszej historii - "Legion". Pan Grzegorz Pawlak bardzo dobrze czyta.

Dobra pozycja do przeczytania

Dobra pozycja do przeczytania

Dalsza część tej genialnej serii i kolejne cudowne przygody. Szkoda, że nie wracają niektóre wątki z pierwszej serii i w związku z tym brak niektórych postaci, natomiast nowe wątki i nowi bohaterowie są równie cudowni i po prostu całość chłonie się od początku do końca i nie można się oderwać.
Bardzo polecam, dla mnie ta seria i Pan Andrzej to niesamowite odkrycie.

Dalsza część tej genialnej serii i kolejne cudowne przygody. Szkoda, że nie wracają niektóre wątki z pierwszej serii i w związku z tym brak niektórych postaci, natomiast nowe wątki i nowi bohaterowie są równie cudowni i po prostu całość chłonie się od początku do końca i nie można się oderwać.
Bardzo polecam, dla mnie ta seria i Pan Andrzej to niesamowite odkrycie.

Do połowy na 8 gwiazdek, potem na jakieś marne 3, za to końcówka na 10 z clifhangerem takim, że moje postanowienie odłożenia Viriona od razu poszło się paść i tak oto słucham już 3ciej części xD
Ta najsłabsza wg mnie część dłużyła mi się niemiłosiernie i była przewidywalna. Irytowała mnie też niekonsekwencja autora w dochowywaniu tajemnic. Z super strzeżonych spotkaniach pod kocem nagle robią się rozmowy o tajnych sprawach podczas spaceru ulicami Syrinx.

Do połowy na 8 gwiazdek, potem na jakieś marne 3, za to końcówka na 10 z clifhangerem takim, że moje postanowienie odłożenia Viriona od razu poszło się paść i tak oto słucham już 3ciej części xD
Ta najsłabsza wg mnie część dłużyła mi się niemiłosiernie i była przewidywalna. Irytowała mnie też niekonsekwencja autora w dochowywaniu tajemnic. Z super strzeżonych spotkaniach...

Absolutnie wciągnąłem się w cykl. Drugi tom drugiej serii akcja rozwija się. Dużo polityki, dwa fronty, nowe wyzwania i zagrożenia. Otwieramy kolejny tom...

Absolutnie wciągnąłem się w cykl. Drugi tom drugiej serii akcja rozwija się. Dużo polityki, dwa fronty, nowe wyzwania i zagrożenia. Otwieramy kolejny tom...

Styl pisania jest łatwy lekki i przyjemny. Jest to już szósta książka o Virionie (trochę przydługo) i w końcu świat musiał zacząć trzeszczeć w szwach by utrzymać czytelników w chęci dalszego poznawania cyklu. Zakończenie jak reklamy na polsacie- przychodzi w najlepszej części filmu... pff książki. ;)

Styl pisania jest łatwy lekki i przyjemny. Jest to już szósta książka o Virionie (trochę przydługo) i w końcu świat musiał zacząć trzeszczeć w szwach by utrzymać czytelników w chęci dalszego poznawania cyklu. Zakończenie jak reklamy na polsacie- przychodzi w najlepszej części filmu... pff książki. ;)

W dalszym ciągu jest moc 👍 Polecam 🙂

W dalszym ciągu jest moc 👍 Polecam 🙂