Bardziej cegła niż album. Wydawca miał zdrowo przeszacowane ambicje artystyczne i pakiet ładnych, ale nie znowuż aż tak rewelacyjnych zdjęć, umyślił sobie wydać na grubej kredzie, w "płótnie" z obwolutą i z tak absurdalnym formatem (38 x 27,5 cm),że drukarni musiał szukać aż w... Hong Kongu. I - owszem - wyszła książka ładna, tyle że szalenie nieporęczna i niedająca się wstawić na żadną półkę.

Co do samych zdjęć - to bardzo ładne widoczki, aczkolwiek rzadko który pokazuje cały park (np. z powietrza). Większość ogranicza się do jednego lub kilku drzew, fragmentu stawu czy mostku, które żadną miarą nie są charakterystyczne dla warszawskich parków czy ogrodów. Można tu było wkleić zdjęcie z Wielkopolski, Podlasia czy nawet Francji, i nikt by się nie zorientował, że coś jest nie tak.

Obcowanie z albumem nie jest więc niezapomnianym przeżyciem, aczkolwiek trzeba przyznać, że wydawca włożył sporo wysiłku, żeby zaimponować czytelnikowi. Choć może słowo "czytelnik" to lekka przesada - do czytania nie ma tu nic poza wstępem Marka Kwiatkowskiego i wierszem Balińskiego...

Bardziej cegła niż album. Wydawca miał zdrowo przeszacowane ambicje artystyczne i pakiet ładnych, ale nie znowuż aż tak rewelacyjnych zdjęć, umyślił sobie wydać na grubej kredzie, w "płótnie" z obwolutą i z tak absurdalnym formatem (38 x 27,5 cm),że drukarni musiał szukać aż w... Hong Kongu. I - owszem - wyszła książka ładna, tyle że szalenie nieporęczna i niedająca się...