Wow co to był za audiobook! Fantastycznie się tego słuchało. Zdecydowanie polecam tę formę.

Wow co to był za audiobook! Fantastycznie się tego słuchało. Zdecydowanie polecam tę formę.

Kocham, gdy Mery dopieszcza litery
Gdy słowem się bawi i nudy nie trawi
Choć treść ta bywa nieodgadniona
A czytająca równie zdumiona
Lektura jak łza jest czystą
Przyjemnością

Kocham, gdy Mery dopieszcza litery
Gdy słowem się bawi i nudy nie trawi
Choć treść ta bywa nieodgadniona
A czytająca równie zdumiona
Lektura jak łza jest czystą
Przyjemnością

Ponoć książka o niczym i muszę przyznać, że jest to w dużej mierze prawda. Natomiast Marysia bardzo przyjemnie pisze o niczym i wielokrotnie, gdy byłam zmęczona po całym dniu i chciałam zrelaksować się przy lekturze moja ręka ze sterty przeintelektualizowanych kniąg wybierała właśnie Marysię bo wiedziałam, że przy niej mój mózg się zrelaksuje :) Poza tym bardzo ładne wydanie, ciekawe zabiegi wizualne i na prawdę widać, że Mery lubi bawić się zarówno słowem. Przyznam, że przed przeczytaniem tej książki znałam tylko jedną jej piosenkę i nie miałam o autorce wyrobionego zdania. Teraz czuję do niej mega sympatię i choć w wielu momentach wydawało mi się, że jest infantylna, schematyczna i kilka innych przymiotników to wiem, że mogę ją nazwać artystką przez duże A. I jestem jej wdzięczna za pokazanie mi, że na codzienność można patrzeć na tak odmienny sposób od mojego :) Jestem też wdzięczna za to, że miałam możliwość zrozumienia tego jak wygląda dzieciństwo i życie osoby z zupełnie innej kasty niż ja i z zupełnie innymi doświadczeniami... Książkę polecam i na prawdę nie rozumiem jak ona może się komukolwiek nie podobać.

Ponoć książka o niczym i muszę przyznać, że jest to w dużej mierze prawda. Natomiast Marysia bardzo przyjemnie pisze o niczym i wielokrotnie, gdy byłam zmęczona po całym dniu i chciałam zrelaksować się przy lekturze moja ręka ze sterty przeintelektualizowanych kniąg wybierała właśnie Marysię bo wiedziałam, że przy niej mój mózg się zrelaksuje :) Poza tym bardzo ładne...

Autorka,teksciarka,kompozytorka,a przede wszystkim niezależna i pewna siebie kobieta.W książce którą czyta sie lekko i przyjemnie,choć nie jestem amatorem rymowanek.Mery spolsky serwuje w książce huśtawkę swoich nastrojów ale jest to lustrzane odbicie nas wszystkich.Bardzo ciekawa forma graficzna.Wiele negatywnych opinii na temat książki to efekt uprzedzeń do artystki.Wszelkiego rodzaju prawicowo-nacjonalistyczno-katolickie odrzuty dały upust swoim frustracjom i fobiom.Zapewne nawet nie biorąc lektury do ręki.

Autorka,teksciarka,kompozytorka,a przede wszystkim niezależna i pewna siebie kobieta.W książce którą czyta sie lekko i przyjemnie,choć nie jestem amatorem rymowanek.Mery spolsky serwuje w książce huśtawkę swoich nastrojów ale jest to lustrzane odbicie nas wszystkich.Bardzo ciekawa forma graficzna.Wiele negatywnych opinii na temat książki to efekt uprzedzeń do...

Żenująca próba literacka prezentująca wyjątkowo niski poziom humoru i bezsensowne szukanie poklasku z robienia performensu dla samego sensu performensu...

Żenująca próba literacka prezentująca wyjątkowo niski poziom humoru i bezsensowne szukanie poklasku z robienia performensu dla samego sensu performensu...

Pamiętnik, poezje i przemyślenia jednej z najciekawszych postaci na polskiej scenie muzycznej. Cudownie kobieco, feministycznie i bezkompromisowo, o wszystkim i o niczym. Kocham!

Pamiętnik, poezje i przemyślenia jednej z najciekawszych postaci na polskiej scenie muzycznej. Cudownie kobieco, feministycznie i bezkompromisowo, o wszystkim i o niczym. Kocham!

Książka z nietypowym tytułem, którą przed sobą widzicie to nic innego jak debiutancka powieść, a może raczej pamiętnik artystki Mery Spolsky. Pisząc go miała dwadzieścia sześć lat, więc raczej nie nazwałabym tego autobiografią, to raczej jej brudnopis życia.

Kupiłam tę książkę tylko dlatego, że spodobał mi się tytuł. Przyznacie, że jest nietypowy, no i pojawiło się w nim moje imię. Samej Mery nawet nie znam i nigdy wcześniej o niej nie słyszałam. Ciekawi mnie, czy gdybym bardziej ją znała moja opinia o książce byłaby inna - chociaż nie sądzę 🤓

Tyle razy, ile autorka narzekała na psychologów, mówiąc o nich bzdury to się w głowie nie mieści. A czytając jej pamiętnik można śmiało wydedukować, że terapii potrzebuje, mając bardzo niską samoocenę i fobię społeczną, a przy tym będąc lekko paranoiczną...

Wydaje się jedną z tych, które robią problemy z niczego i woli, aby ktoś się domyślił zamiast powiedzieć wprost. Normalnie w książkach takie coś nie ma znaczenia, ale ze jest to tytuł o niej, to bardzo trudno się przez to przechodzi.

Tak naprawdę czyta się jeden rozdział, przechodzi do drugiego i nie ma między nimi dużej różnicy. Autorka cały czas narzeka, będąc typowym sceptykiem zraża do siebie praktycznie od początku. Pisze nawet o tym, że jest zazdrosna o byłego faceta...

Jedynym plusem tej książki jest chyba część wizualna i podział na rozdziały. Są one krótkie i urozmaicone różną czcionką i ilustracjami. Ale na tym kończą się dobre strony tytułu. Widząc na tylnej okładce, że książkę polecają takie osoby jak Kayah czy Maciej Maleńczuk naprawdę spodziewałam się czegoś dobrego. Niestety - zawiodłam się...

Książka z nietypowym tytułem, którą przed sobą widzicie to nic innego jak debiutancka powieść, a może raczej pamiętnik artystki Mery Spolsky. Pisząc go miała dwadzieścia sześć lat, więc raczej nie nazwałabym tego autobiografią, to raczej jej brudnopis życia.

Kupiłam tę książkę tylko dlatego, że spodobał mi się tytuł. Przyznacie, że jest nietypowy, no i pojawiło się w nim...

Utrzymany w pozytywnym tonie obraz życia współczesnych dziewczyn, które mierzą się z kompleksami, wynikającymi z porównywania się z wyidealizowanymi wizerunkami koleżanek w portalach społecznościowych, wahaniem między tym, że mogą wszystko, ale
w sumie nic im się nie chce oraz próbą zrozumienia swoich wewnętrznych mechanizmów.
Nie jest to skłaniający do głębokich refleksji traktat filozoficzny, ani tkliwa biografia, ale lekka lektura, na którą można sobie pozwolić przy porannej kawie. Jako że nie przedstawia kobiety ready-made, ale w stanie ciągłego stwarzania, dorastania, przeobrażania się dziewczynki
w dorosłą kobietę może być to pozycja zbyt infantylna dla ukształtowanych wewnętrznie, dojrzałych kobiet.
Warto jednak sięgnąć po zwariowane historie Mery, by poznać rozterki swojej córki, młodszej siostry czy po prostu zanurzyć się w kolorowej rzeczywistości bohaterki :)

Utrzymany w pozytywnym tonie obraz życia współczesnych dziewczyn, które mierzą się z kompleksami, wynikającymi z porównywania się z wyidealizowanymi wizerunkami koleżanek w portalach społecznościowych, wahaniem między tym, że mogą wszystko, ale
w sumie nic im się nie chce oraz próbą zrozumienia swoich wewnętrznych mechanizmów.
Nie jest to skłaniający do głębokich...

Ten tytuł już mi kiedyś śmignął przed oczami, ale książkę zdecydowałam się przeczytać dopiero po spotkaniu na studiach z Mery. Po jej zamówieniu zerknęłam na komentarze i się troszkę przeraziłam bo parę osób pisało, że to książka o niczym. Jednak najlepiej sprawdzić i przeczytać samej 😉

Przeczytałam i nie rozumiem jak można powiedzieć, że jest to książka o niczym. Ja w niej znalazłam sporo swoich własnych doświadczeń/ przemyśleń i myślę, że wiele dziewczyn odnajdzie tam coś swojego.

✨Też się czasami zastanawiam czy ktoś się uśmiecha czy się ze mnie śmieje.
✨Podoba mi się w jaki sposób pisze o tacie.
✨Najsmutniejsza dziewczyna roku - do tego rozdziału będę wracać gdy znów będą mnie przerażać myśli o śmierci. Jakoś lżej mi się zrobiło po jego przeczytaniu.
✨Tekst od nauczycielki na obozie o brzuchu. Mi się przypomniała wizyta u dermatologa gdy byłam jakoś w gimnazjum. Poszłam z plamami na plecach a usłyszałam pytanie dlaczego mam taką brzydką twarz (bo trądzik) 🤦 Więcej do tej kobiety nie poszłam.
✨Tatuaże. Na starość będą przypominać o fajnych czasach a skóra z nimi czy bez i tak będzie pomarszczona 😅
✨Ból po piesek odszedł. Ból bo samotne urodziny. Tylko ja w takich sytuacjach nie umiem zasnąć.
✨Ulubione chrupki duszki. Dodam też jeszcze orzechowe 😋
✨Też nie przepadam za różanym zapachem, ale kwiatki czasem miło dostać 😅
✨ Zazdroszczę odwagi do samotnych wycieczek.
✨Też mi się ciężko zebrać żeby zadzwonić i umówić się do fryzjera. Już mi łatwiej będąc na mieście przy okazji zajść do salonu i umówić się osobiście 🙈

I sporo innych spraw, z którymi mniej lub bardziej się utożsamiam.

Tytułu nie odbieram jako kontrowersyjnego. Bardziej kojarzy mi się z takim potocznym powiedzeniem "chyba się zabiję" bo coś nie wyszło, nie mam siły, czas odpocząć niż miałabym mieć to dosłownie na myśli.

Ten tytuł już mi kiedyś śmignął przed oczami, ale książkę zdecydowałam się przeczytać dopiero po spotkaniu na studiach z Mery. Po jej zamówieniu zerknęłam na komentarze i się troszkę przeraziłam bo parę osób pisało, że to książka o niczym. Jednak najlepiej sprawdzić i przeczytać samej 😉

Przeczytałam i nie rozumiem jak można powiedzieć, że jest to książka o niczym. Ja w...

Tytuł chwytliwy, ale ta rymowana forma zdecydowanie nie przypadła mi do gustu..

Tytuł chwytliwy, ale ta rymowana forma zdecydowanie nie przypadła mi do gustu..