Krótka, przyjemna, z morałem. Słuchaliśmy z córką, podobało się jej, a to przecież w takich książkach najważniejsze.
Słuchaliśmy wersji z Legimi. Było ok, jedynie lektor mógłby być głośniej nagrany.

Krótka, przyjemna, z morałem. Słuchaliśmy z córką, podobało się jej, a to przecież w takich książkach najważniejsze.
Słuchaliśmy wersji z Legimi. Było ok, jedynie lektor mógłby być głośniej nagrany.

Postanowiłam powrócić do tej baśni przede wszystkim dlatego, że jako dziecko nie za dobrze rozumiałam jej sens, a raczej zrozumiałam, lecz na swój błędny sposób. Wtedy wszystkie postacie i przedstawiona historia były dla mnie jedynie kawałkiem dobrze skrojonej bajki. Takiej, coby zajęła moją uwagę tuż przed snem. Nie zastanawiałam się nawet, czy gdzieś pomiędzy wersami ukryte są inne motywy, rady bądź złote myśli. Poznałam tę książkę na nowo, a z jej lektury wyniosłam przede wszystkim to, że nie powinniśmy wyolbrzymiać swych zalet i stawiać siebie ponad innymi. To co mamy w środku i jak wyglądamy nie definiuje, że jesteśmy lepsi od naszego sąsiada, pani pracującej w sklepie, przyjaciela czy nawet największego wroga. Opowieść o Dorotce i jej przyjaciołach jest niezwykle filozoficzną historią, wbrew pozorom najlepiej nadaje się dla osób dorosłych. Mówi o tym, co w życiu najważniejsze - serce, rozum czy odwaga - i pozostawia długi czas na kontemplowanie. Bo nie wszyscy muszą uznawać którąś z wymienionych wyżej wartości za tę najważniejszą. Dla jednych będzie liczyła się przyjaźń, dla innych bezpieczeństwo, lojalność czy posłuszeństwo. Ponadto uczy, żeby się nie poddawać oraz nie szukać niczego zbyt daleko. Uważam, że każdy z nas odnajdzie w "Czarnoksiężniku z Krainy Oz" inne przesłanie.

Książkę tą przeczytałam za jednym razem, w szczególności, iż jest ona bardzo króciutką opowieścią. Do tego styl pisania Bauma sprzyjał. Tempo akcji było ogromne, pomimo tego, że całość opierała się na nieustnej wędrówce. Kolejne wydarzenia następowały tuż po sobie, nie dając chwili wytchnienia. Powiem szczerze, że autor nie wyjaśnił mnóstwa wątków, które poruszył, i jestem tym zawiedziona. Wiem, że seria o przygodach Dorotki liczy znacznie więcej tomów, ale raczej nie zamierzam ich czytać.

Należy pochwalić wyobraźnię autora, który stworzył niezaprzeczalnie osobliwą, specyficzną baśń z dziwnym światem Manczkinów i umieścił to wszystko w tak krótkiej opowieści. Może nie ma tu najoryginalniejszych stworów i dziwactw, ale same Gadające Małpy zostały bardzo ciekawie przedstawione. Trudno jest mi powiedzieć cokolwiek więcej, choćby o bohaterach, których jest garstka. W tej historii dzieje się naprawdę wiele, ale brakuje czasu, miejsc na kartkach i odpowiednio ujętych słów, by zaprezentować postaci od tej poważniejszej i głębszej strony.

Postanowiłam powrócić do tej baśni przede wszystkim dlatego, że jako dziecko nie za dobrze rozumiałam jej sens, a raczej zrozumiałam, lecz na swój błędny sposób. Wtedy wszystkie postacie i przedstawiona historia były dla mnie jedynie kawałkiem dobrze skrojonej bajki. Takiej, coby zajęła moją uwagę tuż przed snem. Nie zastanawiałam się nawet, czy gdzieś pomiędzy wersami...

Ciekawe to było chwilami jednak wydawało mi się tylko, że akcja jest nieco za szybka

Ciekawe to było chwilami jednak wydawało mi się tylko, że akcja jest nieco za szybka

Za dużo o zabijaniu jak na książkę dla dzieci

Za dużo o zabijaniu jak na książkę dla dzieci

Bardzo dobra książka dla dzieci. Wszystko w niej jest dokładnie przemyślane, wątki rozwijają się niemal jak od linijki, przez co nie zaskoczą bardziej doświadczonego czytelnika, ale na pewno wciągnął młodszego. Mam delikatny problem z przedstawieniem przeszłości bohaterów, która jest moim zdaniem trochę zbyt sztuczna. Dorotka spotyka jakąś postać i ta od razu opowiada całe swoje życie. Jednak to nie wielki mankament, a nawet mankamencik

Bardzo dobra książka dla dzieci. Wszystko w niej jest dokładnie przemyślane, wątki rozwijają się niemal jak od linijki, przez co nie zaskoczą bardziej doświadczonego czytelnika, ale na pewno wciągnął młodszego. Mam delikatny problem z przedstawieniem przeszłości bohaterów, która jest moim zdaniem trochę zbyt sztuczna. Dorotka spotyka jakąś postać i ta od razu opowiada całe...

Odświeżenie w pamięci bajki o zaradnej, odważnej dziewczynce, która mimo odczuwanego niekiedy lęku czy zwątpienia, finalnie jednak nigdy się nie poddawała, przyda się nawet dorosłym. Treść jest lekka i przyjemna, a akcja wbrew pozorom mocno wciąga, od czasu dzieciństwa wielu szczegółów już nie pamiętałam. Nie ma tu, tak jak u Andersena, czy u braci Grimm, okrucieństwa i różnych koszmarnych scen.
całość
https://powrot-do-krainy-ksiazki.blogspot.com/2023/12/lyman-frank-baum-czarnoksieznik-z.html

Odświeżenie w pamięci bajki o zaradnej, odważnej dziewczynce, która mimo odczuwanego niekiedy lęku czy zwątpienia, finalnie jednak nigdy się nie poddawała, przyda się nawet dorosłym. Treść jest lekka i przyjemna, a akcja wbrew pozorom mocno wciąga, od czasu dzieciństwa wielu szczegółów już nie pamiętałam. Nie ma tu, tak jak u Andersena, czy u braci Grimm, okrucieństwa i...

Bardzo dobrze przemyślana książka. Wszystkie wątki wyjaśnione, opisane, i doprowadzone do końca. Wielu autorów mogłoby się uczyć staranności od Bauma.

Sama książka według mnie była metaforą wstrząsu mózgu ewentualnie śpiączki głównej bohaterki. Co prawda ile ludzi tyle teorii ale nie mogłem się powstrzymać od analogii podczas czytania.

Bardzo dobrze przemyślana książka. Wszystkie wątki wyjaśnione, opisane, i doprowadzone do końca. Wielu autorów mogłoby się uczyć staranności od Bauma.

Sama książka według mnie była metaforą wstrząsu mózgu ewentualnie śpiączki głównej bohaterki. Co prawda ile ludzi tyle teorii ale nie mogłem się powstrzymać od analogii podczas czytania.

Wiem, że to jest dla dzieci... ale bardzo mi się podobało. Tylko czemu, do diabła, w filmie pantofelki są czerwone, a nie srebrne?

Wiem, że to jest dla dzieci... ale bardzo mi się podobało. Tylko czemu, do diabła, w filmie pantofelki są czerwone, a nie srebrne?

Jako dziecko nie sięgnąłem po tę książkę, gdyż filmowa (musical) wersja zniechęciła mnie do tego. Od pewnego czasu nadrabiam takie zaległości, czytając dzieciom. I jest to rewelacyjna pozycja, który przypadła do gustu mnie i synowi. Ucząca czym jest mądrość, odwaga i przyjaźń. A zarazem pełna przygód.

Jako dziecko nie sięgnąłem po tę książkę, gdyż filmowa (musical) wersja zniechęciła mnie do tego. Od pewnego czasu nadrabiam takie zaległości, czytając dzieciom. I jest to rewelacyjna pozycja, który przypadła do gustu mnie i synowi. Ucząca czym jest mądrość, odwaga i przyjaźń. A zarazem pełna przygód.

Dzisiaj klasyka literaturu dziecięcej, a mianowicie "Czarnoksiężnik z krainy Oz"😊

Za dzieciaka oglądałam tylko ekranizację czarnoksiężnika, więc na starość postanowiłam przeczytać książkę😆

Czyta się dobrze i warto ją znać. Myślę jednak, że może trochę nużyć dzieci, bo nasi bohaterowie cały czas tylko gdzieś idą, ale trzeba pamiętać, że bajka została napisana w 1900 roku, a od tamtych lat realia sporo się zmieniły.

Dzisiaj klasyka literaturu dziecięcej, a mianowicie "Czarnoksiężnik z krainy Oz"😊

Za dzieciaka oglądałam tylko ekranizację czarnoksiężnika, więc na starość postanowiłam przeczytać książkę😆

Czyta się dobrze i warto ją znać. Myślę jednak, że może trochę nużyć dzieci, bo nasi bohaterowie cały czas tylko gdzieś idą, ale trzeba pamiętać, że bajka została napisana w 1900 roku,...