naszym współczesnym bojownikom o wolność i niepodległość poleciłbym.

naszym współczesnym bojownikom o wolność i niepodległość poleciłbym.

Perspektywa wojny widziana oczami Niemców. Trune i teagiczne losy niemieckiej rodziny, ktora nie jest idealna. Książka pokazuje jak nazisci potrafili wpłynąć na młodych ludzi i nimi zawładnąć. Mam wrażenie, że bohaterka nawet jako dorosla kobieta nie do końca zdawała sobie sprawę co Hitler uczynił.

Perspektywa wojny widziana oczami Niemców. Trune i teagiczne losy niemieckiej rodziny, ktora nie jest idealna. Książka pokazuje jak nazisci potrafili wpłynąć na młodych ludzi i nimi zawładnąć. Mam wrażenie, że bohaterka nawet jako dorosla kobieta nie do końca zdawała sobie sprawę co Hitler uczynił.

Wczoraj, po zaledwie kilkunastu godzinach czytania, prawie na bezdechu doszłam do końca tej wstrząsającej książki.
Wydaje nam się, że o wojnie, o motywach postępowania ludzi wiemy wszystko. Nie wiemy NIC!
Ci, którzy dziś wydają osądy i wyroki, powinni taką książkę przeczytać. Również ci, którym podoba się narracja boga honoru i ojczyzny, nacjonalistycznego patriotyzmu, który mogliśmy obserwować przez ostatnie 8 lat.
Tu jak na dłoni można dostrzec, jak rodziło się zło, jak zagarniało w lepką sieć ludzkie umysły, jak łapało w sidła losy pojedynczych ludzi, rodzin, całego narodu.
Ostatecznie konsekwencje i wieloletnie traumy dźwigali potem wszyscy, nie tylko ci osądzeni w Norymberdze i ci, którym przed nimi (mam nadzieję, że tylko pozornie) udało się uciec np do dalekiej Argentyny. Traumy odzywały się potem w kolejnych pokoleniach (patrz np książka "Amon. Mój dziadek by mnie zastrzelił").
Dodatkowo wstrząsająca kronika obrony twierdzy Breslau i potem masowych wysiedleń Niemców z Ziem Odzyskanych przemawiają za tym, że każdy powinien przeczytać tę książkę.
Mówimy, że to Niemcy są odpowiedzialni za wojnę. Owszem, ale tak samo, jak są odpowiedzialni, są też jej ofiarami. Każdy naród na tyle głupi, że pozwoli dać sobą sterować, który pozostanie w rękach obłąkanych złem cyników, może stać się takim, który zapali świat.

Wczoraj, po zaledwie kilkunastu godzinach czytania, prawie na bezdechu doszłam do końca tej wstrząsającej książki.
Wydaje nam się, że o wojnie, o motywach postępowania ludzi wiemy wszystko. Nie wiemy NIC!
Ci, którzy dziś wydają osądy i wyroki, powinni taką książkę przeczytać. Również ci, którym podoba się narracja boga honoru i ojczyzny, nacjonalistycznego patriotyzmu,...

Świetna powieść napisana na podstawie pamiętników matki autorki. Ładunek emocjonalny przeplatający się z wiedzą historyczną. Obraz Wrocławia i Dolnego Śląska od początków hitleryzmu do pierwszych lat powojennych. Tragedie rodzinne, ludzkie, dylematy moralne i przymusowa koegzystencja trzech nacji po zakończeniu wojny. Polecam!

Świetna powieść napisana na podstawie pamiętników matki autorki. Ładunek emocjonalny przeplatający się z wiedzą historyczną. Obraz Wrocławia i Dolnego Śląska od początków hitleryzmu do pierwszych lat powojennych. Tragedie rodzinne, ludzkie, dylematy moralne i przymusowa koegzystencja trzech nacji po zakończeniu wojny. Polecam!

Książka trudna w odbiorze, ale wartościowa. Pokazuje niezwykle dobitnie, jakie nieodwracalne szkody powoduje indoktrynacja dzieci i młodzieży, co dziś praktykuje się na całego pod różnymi pretekstami, najgłośnie krzycząc o tolerancji. Młoda dziewczyna prowadzi swój pamiętnik przez kilka lat, od momentu dojścia Hitlera do władzy, aż po kres tysiącletniej Rzeszy. Pod wpływem polityki rodzina się rozpada. Ojciec okazuje się oportunistą, który odrzuca chrześcijańskie korzenie, bo tak każe niespełniony akwarelita. Jeden z synów w buncie przeciwko coraz agresywniejszej NSDAP staje się wojującym komunistą, co łatwo zgdnąć, stawia go w rzędzie wrogów Rzeszy. Drugi syn upaja się słowami wodza i konsekwentnie realizuje marzenie zostania HJ. Nastoletnia Toni sama nie wie, w co i komu ma wierzyć, bo matka traci prawo wykonywania zawodu lekarki, wszak miejsce kobiet jest wkuchni, a nie w szpitalu, ale skoro "Pan Hitler" (sic!) tak twierdzi... Z biegiem czasu obserwacje Toni stają się coraz bardziej dojrzałe, ale przestaje działać jakikolwiek filtr samodzilenj oceny, bo przecież Ein Volk, Ein Reich und so weite,...Najgorzej, że te zapiski prowadzone od czasów przedwojennych, dają świadectwo jak bardzo przeciętni młodzi ludzie przesiąknęli ideologią. Mamy obraz wojenny w Breslau, Laehm, Hirschberg taki, jakim widzi go Toni. Pojawia się wzmianka o księdzu Paulu Peikercie, który również zostawił po sobie opis upadku Festung Breslau. NIesamowite wrażenie robi opis życia w powojennym już Wleniu, napływających wciąż "osadników'", niepewność rodzin niemieckich, które oczekują na polecenie wyjazdu. Rodzina Toni, przynajmniej ci, którzy przetrwali, nie wyszła najgorzej. A jednak ostatnie wpisy cały czas świadczą o całkowitym wyparciu faktu, że to właśnie ci zwykli Niemcy nie zareagowali odpowiednio, gdy Hitler umacniał się u władzy, pozostając bierni, dla świętego spokoju, by się nie narażać na szykany czy utratę pracy, co i tak następowało.

Książka trudna w odbiorze, ale wartościowa. Pokazuje niezwykle dobitnie, jakie nieodwracalne szkody powoduje indoktrynacja dzieci i młodzieży, co dziś praktykuje się na całego pod różnymi pretekstami, najgłośnie krzycząc o tolerancji. Młoda dziewczyna prowadzi swój pamiętnik przez kilka lat, od momentu dojścia Hitlera do władzy, aż po kres tysiącletniej Rzeszy. Pod wpływem...

Książka jest pisana przystępnym językiem, pokazuje prawdę o ludziach bez wygładzania. Nie pamiętam czy czytałam ostatnio książkę w której ludzie są dla siebie czasem niemili, brak im wyrozumiałości i walczą o swoje. O tym jak matka policzkuje córkę lub jak rodzeństwo się oszukuje. Teraz fabuła książek jest często tak wygładzona, że nawet zło czy ludzka złośliwość są pokazane w delikatny sposób. A tu jest wszystko wprost i bardzo mocno. To jest siła tej książki. Nie tylko fabuła, choć to dla historii Breslau wzięłam te książkę do ręki. Bardzo ciekawa książka. Punkt widzenia jest często inny od obecnie panującej narracji w Polsce.

Książka jest pisana przystępnym językiem, pokazuje prawdę o ludziach bez wygładzania. Nie pamiętam czy czytałam ostatnio książkę w której ludzie są dla siebie czasem niemili, brak im wyrozumiałości i walczą o swoje. O tym jak matka policzkuje córkę lub jak rodzeństwo się oszukuje. Teraz fabuła książek jest często tak wygładzona, że nawet zło czy ludzka złośliwość są...

Książka, która zapada w pamięć. Szczery i bezkompromisowy pamiętnik dziewczynki, a potem młodej kobiety, której młodość przypadła na lata faszyzmu i II wojny światowej. Historia w większości rozgrywa się w Breslau, a miejsca akcji są dobrze opisane, mieszkańcy obecnego Wrocławia z łatwością je rozpoznają. Na początku uderzyła mnie brutalność i bezwzględne stosunki panujące w rodzinie Antonii. Ojciec jest cholerykiem nadużywającym przemocy, matka wycofana emocjonalnie i chłodna, a do tego pięcioro dzieci, z którymi nikt się nie liczy. Już sam opis stosunków rodzinnych jest trudny w odbiorze, idealny przykład rodziny żyjącej w patriarchacie, gdzie nie ma miejsca na słabość czy empatię. Z każdym kolejnym wpisem autorka poświęca coraz więcej uwagi narastającemu faszyzmowi i uwielbieniu dla Hitlera, który miał być przeciwwagą dla komunizmu. Widać wyraźnie jak długo rosło jego poparcie i jak gwałtownie nastąpiła zmiana nastrojów, kiedy Niemcy zaczęli przegrywać wojnę. Znamienne jest zdanie aliantów, że Niemcom nie można ufać, mimo że wszyscy wiedzą o tym, że Hitler nie miał poparcia w całym społeczeństwie, to jednak dla bezpieczeństwa każdy traktowany jest jak wróg. Wstrząsające również jest to, że wspomnienia Antonii zostały opracowane przez jej córkę, która dopiero po śmierci matki dowiedziała się, jak wyglądała jej młodość. To pokazuje, że zimny chów ukształtował ją na całe życie i być może nigdy przed nikim się nie otworzyła na tyle, żeby opowiedzieć o sobie. Przejmująca historia.

Książka, która zapada w pamięć. Szczery i bezkompromisowy pamiętnik dziewczynki, a potem młodej kobiety, której młodość przypadła na lata faszyzmu i II wojny światowej. Historia w większości rozgrywa się w Breslau, a miejsca akcji są dobrze opisane, mieszkańcy obecnego Wrocławia z łatwością je rozpoznają. Na początku uderzyła mnie brutalność i bezwzględne stosunki panujące...

Książkę można nabyć w tzw Haus w Opolu

Książkę można nabyć w tzw Haus w Opolu

„Niebieska walizka” – to portret Breslau i jego mieszkańców. Autorka powieści, Marianne Wheelaghan, odkryła po śmierci matki jej zapiski właśnie w tytułowej niebieskiej walizce. Była to historia dzieciństwa i wczesnej młodości Antonii Cecylii Naschitzki, spędzonej w przedwojennym Breslau, następnie wspomnienia z wojny, z oblężenia Festung Breslau do roku 1947, gdy ostatecznie pisząca dziennik opuściła tereny należące już do Polski.
Książka napisana na podstawie notatek Antonii ukazała się w ramach CANON SILESIAE - Ślōnske Dzieje, a przetłumaczona została przez Marcina Melona.
W tle losów rodziny są lata budzącego się w Niemczech nazizmu. Ojciec i matka Antonii początkowo niechętnym okiem patrzą na „brunatne koszule”, ale równie krytycznie na lewicowe zapędy jednego ze swoich synów, Hansiego. Wkrótce okaże się, że ideologia nazistowska złapie w swoje lepkie szpony brata Antonii, Huberta. Zafascynowany Hitlerem będzie tłumaczył rodzinie, że to najlepsze, co mogło spotkać Niemców, prawdziwych oczywiście. Po jakimś czasie (wypełnionym kłótniami) w końcu mu uwierzą i zmienią zdanie. Zwłaszcza że dookoła niemal wszyscy są nowym ruchem zachwyceni.

„30 stycznia 1933
Pani Schwarzkopf nieoczekiwanie odwróciła się i ujęła moją twarz w swoje dłonie. Jej oczy zrobiły się szkliste.
– Co za dzień! – powiedziała drżącym głosem, a z jej oczu popłynęły łzy. – To się dzieje naprawdę! To początek nowej ery dla Niemiec. Nareszcie czas na dobrą zmianę! Koniec z biedą i rozpaczą! Czas na sprawiedliwość dla wszystkich prawdziwych Niemców! Jakich wspaniałych czasów doczekaliśmy, drogie dziecko! Mamy takie szczęście, takie szczęście…”

Powieść ukazuje przeciętną niemiecką rodzinę i wchodzenie przez nią w nazizm bez usprawiedliwiania takiej postawy. Początkowo wybuchają spory o ten „nowy porządek”. jednak wkrótce ojciec stwierdzi, że „trudne czasy wymagają trudnych rozwiązań”.

Oprócz ludzi bohaterem tej powieści jest także Breslau / Wrocław. Wraz z Antonią przemierzamy miejsca, które już nie istnieją lub się zmieniły i jej oczami widzimy je w pełnej krasie. Kaufhaus Barasch (obecnie DH Feniks) wraz z elegancką restauracją, Kaufhaus Wertheim (obecnie DH Renoma),Jahrhunderhalle (obecnie Hala Stulecia),place, parki, kamienice. Możemy sobie, dzięki świadectwu nastoletniej Antonii, wyobrazić piękno przedwojennego Breslau, a potem opisywaną przez młodą kobietę grozę wojny, ulice i domy zamieniające się w cuchnące śmiercią gruzy i tęsknotę za rodzinnym miastem.

Jednak nade wszystko ta książka jest przestrogą. Opowiada o tym, co się dzieje, gdy zawierzamy zbrodniczym ideologiom, gdy dajemy się uwieść przekonaniu, że jesteśmy lepsi niż inni, skąd tylko krok do odczłowieczenia i zniszczenia bliźniego. W tym sensie „Niebieska walizka” jest ważną lekcją opowiadającą o tym, że gdy ktoś zaczyna używać wobec innych ludzi wykluczającego języka, to jest to wstęp do zła, nad którym nie da się zapanować. Widzimy do czego doprowadziło to w przeszłości… Ale czy to tak naprawdę zrozumieliśmy?

„Niebieska walizka” – to portret Breslau i jego mieszkańców. Autorka powieści, Marianne Wheelaghan, odkryła po śmierci matki jej zapiski właśnie w tytułowej niebieskiej walizce. Była to historia dzieciństwa i wczesnej młodości Antonii Cecylii Naschitzki, spędzonej w przedwojennym Breslau, następnie wspomnienia z wojny, z oblężenia Festung Breslau do roku 1947, gdy...

📕Recenzja:

Styl pamiętnika ukazuje realizm postawy i wpływu ideologii nazistowskiej. Uwielbiając historię II Wojny Światowej, tekst chłonęłam jak gąbka. Przedstawienie nazizmu z perspektywy dorastającej Niemki, a także całe to wypranie mózgów społeczeństwa poprzez druzgocącą propagandę. Ukazanie wpływu czynników społecznych od postawy braci, po koleżanki oraz obyczaje kraju. Sam styl autorki, dodał spójności poprzez połączenie i zwięzłość wpisów. Choć nie wszystkie wydarzenia są prawdziwe, polot historyczny pozostaje sensowny i zgodny.

📕Recenzja:

Styl pamiętnika ukazuje realizm postawy i wpływu ideologii nazistowskiej. Uwielbiając historię II Wojny Światowej, tekst chłonęłam jak gąbka. Przedstawienie nazizmu z perspektywy dorastającej Niemki, a także całe to wypranie mózgów społeczeństwa poprzez druzgocącą propagandę. Ukazanie wpływu czynników społecznych od postawy braci, po koleżanki oraz obyczaje...