O ile dobrze pamiętam, premiera "Mr. Silence" zbiegała się w czasie z wydaniem zbiorczym "Fastnachtspiel" i summa summarum grubas przyćmił tę perełkę, a szkoda. Zacznę od okładki, bo to ona chodziła za mną od początku. Uwielbiam jej hippisowską stylistykę i nie wyobrażam sobie, by mogła być lepsza, choć to tak naprawdę antyteza mrocznej i groteskowej fabuły. Opowieść o gościu, który dźwiękami elektrycznego banjo kosi przeciwników, służąc ewidentnie złej sprawie, świetnie wpisuje się w twórczość autora, który jak zwykle czaruje rysunkiem, czasem rozbrajając prostotą, innym razem zachwycając szczegółem. Jest to też przykład na opanowanie sztuki komiksu niemego, dzięki któremu czytelnik nie musi się specjalnie domyślać na co właściwie patrzy, mimo że historia to "sen wariata" pokrojony na mniejsze epizody. Mam nadzieję, że Marek Turek śnić w ten sposób jeszcze długo nie przestanie

PS. Pięknie to wydano. Intensywność czerni aż kłuje gałki oczne, a jakość papieru sprawia, że te fantastyczne grafiki powalają jeszcze bardziej

O ile dobrze pamiętam, premiera "Mr. Silence" zbiegała się w czasie z wydaniem zbiorczym "Fastnachtspiel" i summa summarum grubas przyćmił tę perełkę, a szkoda. Zacznę od okładki, bo to ona chodziła za mną od początku. Uwielbiam jej hippisowską stylistykę i nie wyobrażam sobie, by mogła być lepsza, choć to tak naprawdę antyteza mrocznej i groteskowej fabuły. Opowieść o...