Oczywiście nie jest to esej o stricte wolności w myśli politycznej XVIII wieku, choć porusza ten wątek. Starobinski skupia się na przemianach w sztuce tej epoki, analizuje rokoko i neoklasycyzm pod względem pragnień adresata dzieł, ponieważ artysta jeszcze nie miał całkowitej wolności tworzenia i musiał polegać na mecenacie. Wniosek jest taki, że wynaleziono nowy rodzaj wolności, w której wola jednostki stawiana jest powyżej wszystkiego, co zapowiada ujarzmienie przyrody przez człowieka i indywidualizm romantyzmu. Wszystko to dokładnie, choć trochę chaotycznie, opowiedziane poprzez obrazy i rysunki m.in. Fragonarda, Bouchera, Gainsborougha.

Oczywiście nie jest to esej o stricte wolności w myśli politycznej XVIII wieku, choć porusza ten wątek. Starobinski skupia się na przemianach w sztuce tej epoki, analizuje rokoko i neoklasycyzm pod względem pragnień adresata dzieł, ponieważ artysta jeszcze nie miał całkowitej wolności tworzenia i musiał polegać na mecenacie. Wniosek jest taki, że wynaleziono nowy rodzaj...

Subtelny, pięknie napisany esej o kulturze i sztuce epoki Oświecenia. Żadną miarą nie stanowi syntezy. Jest jak powolna, finezyjna, iskrząca się erudycją podróż przez style rokokowy i klasyczny, place, teatry, ogrody, stylizowane ruiny, galerie portretowe w poszukiwaniu owej szczególnej gry natury i rozumu - tak przecenionego w "wieku świateł". Piękne, niezwykle staranne, bogato ilustrowane wydanie, współgrające z elegancją stylu autora.

Subtelny, pięknie napisany esej o kulturze i sztuce epoki Oświecenia. Żadną miarą nie stanowi syntezy. Jest jak powolna, finezyjna, iskrząca się erudycją podróż przez style rokokowy i klasyczny, place, teatry, ogrody, stylizowane ruiny, galerie portretowe w poszukiwaniu owej szczególnej gry natury i rozumu - tak przecenionego w "wieku świateł". Piękne, niezwykle staranne,...