Tomasz Jastrun. Wrażliwy jak artysta, rzeczowy jak dziennikarz. Takie też są jego wiersze.
Pełne artyzmu ale i przygważdżające trafnością.
Krótkie, zwięzłe i celne. Zatrważająco celne. Każdy utwór zostawia nas na jakiś czas takich zmrożonych. Zmuszonych do zastanowienia się, do własnej refleksji.
Artyści są po to, żeby wyrażać to, co czujemy my wszyscy, zwykli śmiertelnicy, tylko często brak nam odpowiednich słów. Albo i słów, i czasu na zastanowienie się, co tam naprawdę w głębi nas się dzieje. A rozgrywa się niejednokrotnie szamotanina, bitwy, huśtawki nastrojów i karuzele poglądów.
Tomasz Jastrun wyraża człowieka z jego prawdziwością. Nie unika tematów trudnych, jak upływ czasu i przemijanie, na które, wg promowanych powszechnie wzorców, wręcz nie wolno nam pozwalać sobie. Przemijanie pozostaje obecnie nieobecne. Tomasz Jastrun przypomina łagodnie, że musimy przeżywać je i rozumieć. Aczkolwiek, zatrzymuje się też na błahostkach i ceni urok chwili.
Trzeba być człowiekiem dojrzałym i przejść własne życiowe schody, żeby umieć to równoważyć-tematy o poważnym ciężarze oraz drobnostki, które czynią nasz czas tutaj, na Ziemi, nie tylko znośnym, ale i uroczym.
Trzeba wiedzieć już coś o życiu, żeby umieć mówić w imieniu wielu, jak to po mistrzowsku czyni Tomasz.

Tomasz Jastrun. Wrażliwy jak artysta, rzeczowy jak dziennikarz. Takie też są jego wiersze.
Pełne artyzmu ale i przygważdżające trafnością.
Krótkie, zwięzłe i celne. Zatrważająco celne. Każdy utwór zostawia nas na jakiś czas takich zmrożonych. Zmuszonych do zastanowienia się, do własnej refleksji.
Artyści są po to, żeby wyrażać to, co czujemy my wszyscy, zwykli...

Sporo tych niepewności, cierpienia (realnego, ale i przeczuwanego) w poezji Tomasza Jastruna. A jednak zdarzają się i nuty weselsze, obdarowujące czytelnika czy to przelotnym uśmiechem, czy też większą porcją radości, a nawet – nie waham się! – otuchy. Bo podmiot w "Przed zmierzchem" tak pięknie patrzy na świat, chłonie go, potrafi docenić jego urodę, ale jednak patrzy ze świadomością, że go utraci.

Więcej: http://dajprzeczytac.blogspot.com/2021/10/przed-zmierzchem-tomasz-jastrun.html

Sporo tych niepewności, cierpienia (realnego, ale i przeczuwanego) w poezji Tomasza Jastruna. A jednak zdarzają się i nuty weselsze, obdarowujące czytelnika czy to przelotnym uśmiechem, czy też większą porcją radości, a nawet – nie waham się! – otuchy. Bo podmiot w "Przed zmierzchem" tak pięknie patrzy na świat, chłonie go, potrafi docenić jego urodę, ale jednak patrzy ze...