Solidna "samochodzikowa" pozycja. Po latach podoba mi się jakby bardziej. Bardzo prosta do sfilmowania historia i za nią, powinien zabrać się Netflix i zrobić porządnie. Bez udziwnień i z humorem, Kuryłło to barwny gagatek.

Solidna "samochodzikowa" pozycja. Po latach podoba mi się jakby bardziej. Bardzo prosta do sfilmowania historia i za nią, powinien zabrać się Netflix i zrobić porządnie. Bez udziwnień i z humorem, Kuryłło to barwny gagatek.

Poczytane i posłuchane.
Teatr Klasyki dla Młodzieży, słuchowisko radiowe "Księga strachów" - Premiera: 05.03.1973r w reżyserii Jerzego Markuszewskiego.
Obsada :
-Bronisław Pawlik (pan Tomasz),
-Maciej Damięcki (Sokole Oko),
-Stefan Friedmann (Wiewiórka),
-Jan Matyjaszkiewicz (Jan Kuryłło),
-Eugenia Herman (Zenobia),
-Marta Lipińska (Hilda),
-Danuta Przesmycka (Kaśka),
-Saturnin Żórawski (Fryderyk Braun),
-Stanisław Jaśkiewicz (lekarz)

Poczytane i posłuchane.
Teatr Klasyki dla Młodzieży, słuchowisko radiowe "Księga strachów" - Premiera: 05.03.1973r w reżyserii Jerzego Markuszewskiego.
Obsada :
-Bronisław Pawlik (pan Tomasz),
-Maciej Damięcki (Sokole Oko),
-Stefan Friedmann (Wiewiórka),
-Jan Matyjaszkiewicz (Jan Kuryłło),
-Eugenia Herman (Zenobia),
-Marta Lipińska (Hilda),
-Danuta Przesmycka...

dość często bywam w rejonach opisanych w książkach, fajnie się czyta kiedy wiesz że miejsce opisane w książce naprawdę istnieje.

dość często bywam w rejonach opisanych w książkach, fajnie się czyta kiedy wiesz że miejsce opisane w książce naprawdę istnieje.

Zabawna historia dla młodzieży.

Nie wiem czy ja jestem taki oczytany czy też autor specjalnie dawał znaki ale gdzieś od połowy (podobnie jak w książce o Templariuszach) wiedziałem kto jest tym złym.

Zabawna historia dla młodzieży.

Nie wiem czy ja jestem taki oczytany czy też autor specjalnie dawał znaki ale gdzieś od połowy (podobnie jak w książce o Templariuszach) wiedziałem kto jest tym złym.

Trudno ocenić książkę dla młodzieży, kiedy czyta sie ja w wieku dorosłym.

Ksiega Strachów była pierwszą książką, która uświadomiła mi, że książki nie muszą być nudne! Przyciągnął mnie jej tytuł. Wypożyczyłem ją w szkolnej bibliotece jakoś przed zakończeniem roku szkolnego. Niestety nie zdążyłem jej przeczytać, i gdy byłem w połowie, musiałem oddać do biblioteki (bo by mnie przepuścili do klasy wyzej!). Wróciłem do niej po ponad 2 miesiącach, czyli we wrześniu, kiedy to znów otworzyli szkołę. Dlaczego w trakcie wakacji jej nie kupiłem lub wypożyczyłem? Niestety w latach 90tych nie tak łatwo z dostępnością książek i z pieniędzmi u mnie :)

Obecnie ksiqzka nie budzi juz takich emocji jak w podstawówce z ponad 20 lat temu. Wtedy dalbym 9/10. Dziś z max 5/10. Stąd srednia :)

Trudno ocenić książkę dla młodzieży, kiedy czyta sie ja w wieku dorosłym.

Ksiega Strachów była pierwszą książką, która uświadomiła mi, że książki nie muszą być nudne! Przyciągnął mnie jej tytuł. Wypożyczyłem ją w szkolnej bibliotece jakoś przed zakończeniem roku szkolnego. Niestety nie zdążyłem jej przeczytać, i gdy byłem w połowie, musiałem oddać do biblioteki (bo by...

Kolejna książka którą przeczytałam właściwie tylko dlatego żeby poczuć znowu jak to było bez internetu, telefonów komórkowych, GPS-ów, nawigacji satelitarnych, sms-ów i innej technologii. Nie wspominając już o selfikach i mediach społecznościowych.

Denerwowały mnie dwie rzeczy: dość nachalna propaganda dotycząca tak zwanych 'ziem odzyskanych' które są, były i będą zawsze polskie, słowiańskie, nie ważne jak długo gospodarowali tam Niemcy, tak mi dopomóż Stalin. Z zaznaczeniem że autor stara się nigdy nie przekraczać 'świętej' linii Odry i Nysy Łużyckiej chociaż po drugiej stronie granicy, w byłym DDR, też można by znaleźć sporo 'słowiańskich' naleciałości choćby w nazwach różnych miejscowości. Co ja mówię, przez pewien czas zarówno Hamburg jak i Berlin były słowiańskie, można o tym znaleźć informację jeśli się chce ale sza, ani mru mru, bo to nieprawomyślne. Więc pomija się milczeniem. Propaganda w stanie czystym.

Druga rzecz to sam Pan Tomasz, zwany tak słodko Samochodzikiem. Chyba jestem już skażona tymi wszystkimi skandalami pedofilskimi ale na prawdę, fakt że ten dorosły, zdrowy i sprawny mężczyzna czuł się najlepiej w towarzystwie nastolatków w okresie dojrzewania napawał mnie głęboką nieufnością. Ja nie czułam się dobrze w jego towarzystwie dla odmiany. Tym bardziej że towarzyszyły mu tym razem dwie dorosłe młode kobiety, Zenobia i Hilda, obie ładne, zgrabne, zdrowe i najwyraźniej stanu wolnego... Jednej to nawet życie uratował. I wyobraźcie sobie, nie poszli nawet na kawę. Co jest z Panem nie tak Panie Tomaszu? Może czas do seksuologa?

Kolejna książka którą przeczytałam właściwie tylko dlatego żeby poczuć znowu jak to było bez internetu, telefonów komórkowych, GPS-ów, nawigacji satelitarnych, sms-ów i innej technologii. Nie wspominając już o selfikach i mediach społecznościowych.

Denerwowały mnie dwie rzeczy: dość nachalna propaganda dotycząca tak zwanych 'ziem odzyskanych' które są, były i będą zawsze...

Przede wszystkim świetny język i wartka akcja wpływają na ocenę przygód Pana Samochodzika. Jak na pierwsze spotkanie z bohaterem Nienackiego jestem z jednej strony usatysfakcjonowany, że było bardzo ciekawie i książkę połknąłem w dwa dni. Z drugiej strony chyba oczekiwałem czegoś więcej, biorąc pod uwagę, że całe starsze pokolenie tak zachwalało tę serię.
Mam nieodparte wrażenie, że Pan Samochodzik zestarzał się i trochę już nie jest rozumiany. Zabawy, sposób myślenia oraz pewne zdolności nie są już czymś niezwykłym, nie mówiąc już o odnoszeniu się do cudzoziemców zza zachodniej granicy. Kilka fragmentów za parę lat trzeba będzie poprzedzić wyjaśnieniem, dlaczego autor o tym pisze, bo młodsze dzieci po prostu nie zrozumieją o co chodzi.
Jak dla mnie fajna przygoda z fajną książką. A już w sierpniu pod Moryniem rusza kolejny rajd rowerowy śladami pana Samochodzika. Może przyjedzie też Klaus lub pan Kuryłło :)

Przede wszystkim świetny język i wartka akcja wpływają na ocenę przygód Pana Samochodzika. Jak na pierwsze spotkanie z bohaterem Nienackiego jestem z jednej strony usatysfakcjonowany, że było bardzo ciekawie i książkę połknąłem w dwa dni. Z drugiej strony chyba oczekiwałem czegoś więcej, biorąc pod uwagę, że całe starsze pokolenie tak zachwalało tę serię.
Mam nieodparte...

Naszpikowana przygodami historia Pana Samochodzika i towarzyszącej mu barwnej ekipy. To jedna z tych młodzieżowych powieści przygodowych, do których lubimy wracać jako dorośli. Seria przygód o Panu Samochodziku mogłaby u mnie stać na półce tuż obok serii o przygodach Tomka Wilmowskiego czy obok powieści Fiedlera. Ten sam sentyment. Bardzo mi się podoba w książkach o Panu Samochodziku, że dzieci traktowane są tam na równi z dorosłymi, nie deprecjonuje się w żaden sposób ich roli w rozwiązywaniu zagadki, biorą czynny udział w przygodach i intelekt każdego uczestnika jest doceniany, a niejasności wyjaśniane. Miło było wrócić na chwilę do przeszłości dzięki tej powieści.

Naszpikowana przygodami historia Pana Samochodzika i towarzyszącej mu barwnej ekipy. To jedna z tych młodzieżowych powieści przygodowych, do których lubimy wracać jako dorośli. Seria przygód o Panu Samochodziku mogłaby u mnie stać na półce tuż obok serii o przygodach Tomka Wilmowskiego czy obok powieści Fiedlera. Ten sam sentyment. Bardzo mi się podoba w książkach o Panu...

Przeczytane w ramach podróży sentymentalnej. Śmierdzi to komuną, aż oczy szczypią. Jednak czyta się świetnie, trudno się dziwić, że czterdzieści lat temu jako szczeniak przeczytałem to na raz;)

Przeczytane w ramach podróży sentymentalnej. Śmierdzi to komuną, aż oczy szczypią. Jednak czyta się świetnie, trudno się dziwić, że czterdzieści lat temu jako szczeniak przeczytałem to na raz;)

Moje pierwsze spotkanie z Nienackim. Zabawne i ciekawie opisane.

Moje pierwsze spotkanie z Nienackim. Zabawne i ciekawie opisane.