Poprawna. To słowo przychodzi mi na myśl, gdy myślę o tej książce. Nie mogę niczego zarzucić Autorce, ale też nic odkrywczego nie pokazała. Jest to dobra pozycja, by zapoznać się z Finlandią. Ja przed przeczytaniem tej książki byłam zielona w tej tematyce, teraz mogę powiedzieć, że coś o Finlandii wiem i czuję się zachęcona do tego, by ten kraj odwiedzić i poczytać jeszcze co nie co na jego temat.

Poprawna. To słowo przychodzi mi na myśl, gdy myślę o tej książce. Nie mogę niczego zarzucić Autorce, ale też nic odkrywczego nie pokazała. Jest to dobra pozycja, by zapoznać się z Finlandią. Ja przed przeczytaniem tej książki byłam zielona w tej tematyce, teraz mogę powiedzieć, że coś o Finlandii wiem i czuję się zachęcona do tego, by ten kraj odwiedzić i poczytać jeszcze...

Całkiem przyjemnie przedstawiona jest Finlandia. Wiele się dowiedziałam nowego. Dla mnie niepotrzebne były na końcu książki przepisy na potrawy, bo i tak nie zamierzam ich wypróbować. Nie mniej jednak polecam.

Całkiem przyjemnie przedstawiona jest Finlandia. Wiele się dowiedziałam nowego. Dla mnie niepotrzebne były na końcu książki przepisy na potrawy, bo i tak nie zamierzam ich wypróbować. Nie mniej jednak polecam.

Wyzwanie LC styczeń 2024. Osobiste impresje o Finlandii.

Wyzwanie LC styczeń 2024. Osobiste impresje o Finlandii.

Trochę o przyrodzie, polityce, zwyczajach, jedzeniu i innych aspektach życia w Finlandii, w sumie - cóż więcej by można tu dodac, brakuje mi trochę większej liczby zdjęć, nieco ich mało jak na taki fascynujący kraj, ale miłą niespodzianką są przepisy kulinarne na końcu książki.

Trochę o przyrodzie, polityce, zwyczajach, jedzeniu i innych aspektach życia w Finlandii, w sumie - cóż więcej by można tu dodac, brakuje mi trochę większej liczby zdjęć, nieco ich mało jak na taki fascynujący kraj, ale miłą niespodzianką są przepisy kulinarne na końcu książki.

Pani Aleksandra przekonała mnie do Finlandii bardziej niż Pani Anna ("Szczęśliwy jak łosoś") do Norwegii, chyba ze względu na kuchnię ;) Mimo wszystko czuć jednak, że obie za swoje nowe ojczyzny dałyby się pokroić. Na początek wystarczająca dawka wiadomości, szkoda tylko że tak niewiele o historii i kulturze.

Pani Aleksandra przekonała mnie do Finlandii bardziej niż Pani Anna ("Szczęśliwy jak łosoś") do Norwegii, chyba ze względu na kuchnię ;) Mimo wszystko czuć jednak, że obie za swoje nowe ojczyzny dałyby się pokroić. Na początek wystarczająca dawka wiadomości, szkoda tylko że tak niewiele o historii i kulturze.

Pozytywne zaskoczenie.

Pozytywne zaskoczenie.

Niestety książka trochę mnie rozczarowała, spodziewałam się większej ilości szczegółów prosto z Finlandii. Podobał mi się styl pisania, był prosty i ciekawy. Mimo wszystko polecam dla osób, które nic nie wiedzą o Finlandii i będzie to ich pierwsze zderzenie z tego typu informacjami :)

Niestety książka trochę mnie rozczarowała, spodziewałam się większej ilości szczegółów prosto z Finlandii. Podobał mi się styl pisania, był prosty i ciekawy. Mimo wszystko polecam dla osób, które nic nie wiedzą o Finlandii i będzie to ich pierwsze zderzenie z tego typu informacjami :)

Przesłuchałam. Bardzo chciałam mieć tą książkę. Dla mnie jest zbyt krótka i zbyt powierzchowna. Taka bardzo ogólna książka dla początkujących. Nie znalazłam tu ciekawych informacji, bo o nich już wiedziałam z innych książek. Na początek jest dobra. Dla mnie jednak zbyt odkrywcza nie była.

Przesłuchałam. Bardzo chciałam mieć tą książkę. Dla mnie jest zbyt krótka i zbyt powierzchowna. Taka bardzo ogólna książka dla początkujących. Nie znalazłam tu ciekawych informacji, bo o nich już wiedziałam z innych książek. Na początek jest dobra. Dla mnie jednak zbyt odkrywcza nie była.

Zbiór ciekawostek czyli blog w postaci książki. Dużo powtórzeń.

Nic o realiach politycznych, gospodarczych, multikulti, historii.

Zbiór ciekawostek czyli blog w postaci książki. Dużo powtórzeń.

Nic o realiach politycznych, gospodarczych, multikulti, historii.

Nie pamiętam kiedy ostatnio czytałam tak nudny reportaż. A może nie czytałam i stąd ten szok i niedowierzanie, że o tak ciekawym kraju można pisać w tak szkolniacko-encyklopedycznym stylu.

Nie pamiętam kiedy ostatnio czytałam tak nudny reportaż. A może nie czytałam i stąd ten szok i niedowierzanie, że o tak ciekawym kraju można pisać w tak szkolniacko-encyklopedycznym stylu.