Tytuł zaskakująco trafnie odzwierciedla piękną treść tej książki. Bp Ryś odkrywa św. Franciszka dla samych franciszkanów próbując odkryć jego duchową drogę, zrozumieć jego życiowe wybory, w końcu zmierzyć się z dziełem, które stworzył. Wplata też wątki biograficzne, ale one w żaden sposób nie dominują ani nie przyćmiewają zasadniczego przesłania tej książki: czy da się żyć czystą Ewangelią i jak nią żyć? Dokonuje niesamowitych odkryć znajdując w drodze Franciszka rzeczy o których bym nigdy nie pomyślał, ani nie zobaczył w taki sposób. Jest też masa wskazań życiowych: jak prowadzić życie duchowe i jak rozwijać się we wspólnocie. Wszystko aby być jeszcze bliżej Tego, od kogo mamy życie.

Tytuł zaskakująco trafnie odzwierciedla piękną treść tej książki. Bp Ryś odkrywa św. Franciszka dla samych franciszkanów próbując odkryć jego duchową drogę, zrozumieć jego życiowe wybory, w końcu zmierzyć się z dziełem, które stworzył. Wplata też wątki biograficzne, ale one w żaden sposób nie dominują ani nie przyćmiewają zasadniczego przesłania tej książki: czy da się żyć...

Książka pomogła mi usystematyzować moją wierzę o życiu świętego Franciszka. Autor skupił się i bardzo obszernie omówił wątki stricto historyczne. Jednak wątki duchowości, które święty przedstawia okazały się wciąż bardzo aktualne. Dlatego mogę powiedzieć, że dla mnie była to naprawdę "duchowa podróż".

Książka pomogła mi usystematyzować moją wierzę o życiu świętego Franciszka. Autor skupił się i bardzo obszernie omówił wątki stricto historyczne. Jednak wątki duchowości, które święty przedstawia okazały się wciąż bardzo aktualne. Dlatego mogę powiedzieć, że dla mnie była to naprawdę "duchowa podróż".

Recenzja dla Wydawnictwa WAM „Czysta Ewangelia. Duchowa podróż ze Świętym Franciszkiem”
Abp Grzegorza Rysia

„Czysta Ewangelia. Duchowa podróż ze Świętym Franciszkiem”
Autor: Abp Grzegorz Ryś
Wydawnictwo WAM
Data premiery:

To, że Kościół przeżywa olbrzymi kryzys, wręcz nawet rozłam wiemy nie od dziś. Problemy piętrzą się od lat, w krajach takich jak Austria, Niemcy, Holandia, Belgia i innych kościoły świecą pustkami.
W Polsce kilka lat temu było jeszcze inaczej. Jak jest dzisiaj? Czego oczekują ludzie wierzący? Jakiego Kościoła by chcieli? Z jakim Kościołem chcieliby się identyfikować?
Na te i wiele innych pytań powinni odpowiedzi udzielić księża. Wysłannicy Kościoła. Ci, których głos powinien wszystkim WIERZĄCYM I NIEWIERZĄCYM ukazywać piękno tego świata, miłość do wszystkiego co nas otacza, szacunek do innych ludzi, godność i poszanowanie praw każdego człowieka.
Piękna bajka, odpowie mi teraz wielu z Was, a niektórzy każą mi się postukać po głowie.
Tak powinno być, ale nie jest, odpowiedzą mi Ci z Was, którzy wierzą w Chrystusa, a przez wieloletnie działania kościoła i jego duchownych, pomimo wszystko, jeszcze nie utracili wiary i wierzą, że tylko dzięki Niemu i prawdziwej, szczerej i bezinteresownej wierze można rozpocząć odbudowę Kościoła Chrystusowego na nowo.
Ale jak? Słuchałam w minionym tygodniu wywiadu z Tomaszem Terlikowskim w Radio RMF FM, który mówił o zmniejszającej się ilości wierzącej młodzieży, ale i osób w wieku średnim. Osoby z kościoła, nie chcą tego zauważać i żyją w swoim świecie, a koniec tego ich kościoła nieuchronnie nadchodzi. Ludzie chcą szczerości a nie zakłamania , sprawiedliwości a nie hipokryzji, mądrości a nie zabobonów i otwartości na drugiego człowieka. Bez względu na jego orientację polityczną, seksualną, kolor skóry oraz pochodzenie.
Specjalnie w tej recenzji używam słowa Kościół z dużej litery – to jest Chrystus, w którego i ja wierzę – oraz słowa kościół z małej litery – czyli sytuacja obecna. Moment, w którym znajduje się Kościół w Polsce. Z którym, my wierzący w Chrystusa mamy do czynienia na co dzień. Patrzymy na to co księża mówią. Czym chcą przekonać do siebie. Bo chyba o to w tym wszystkim chodzi. Wtedy we własnym zakonie Franciszek dobrze wiedział, co się dzieje przez grono takich „uczonych”, którym się wydawało, że razem z wiedzą dostali patent na wszystko.
Ale ci księża zapomnieli o jednym: oni nie mają przekonywać do siebie i być gwiazdorami w tym show, jak to niektórzy czynią, a jedynie jak każdy człowiek na ziemi mają pełnić rolę skromnego posłańca słowa Chrystusowego, a tego Słowa tak łatwo pojąć nie można, jak nam ci duchowni sami udowadniają na co dzień i to od lat.
Wielu Duchownych próbowało przekazywać pokoleniom jaka ta nasza wiara być powinna, na jakich wartościach i wzorcach powinna się opierać i o jednym z nich traktuje niniejsza książka.
Słynny Święty Franciszek pochodził z Asyżu i aby zrozumieć jego podejście do wiary i Boga, dobrze jest poznać choć trochę jego historię. A jego spojrzenie na wiarę, jest bardzo ciekawym źródłem, które kontemplować powinien każdy z ludzi, który poczuł powołanie do służby Panu Bogu i podjął decyzję o oddzieleniu się od tego świata, bo przecież Chrześcijaństwo to religia ducha, który kieruje nasze myśli i spojrzenie ku górze.
Zdewastowane Kościoły wzywały Franciszka do modlitwy, a świat był zgorszony Kościołem, bo to Kościół podobnie jak dzisiaj był zrujnowany. I to nie jest tak, że to świat jest zły, bo świat może sobie żyć jak chce. Ale to Kościół powinien być czysty, ewangeliczny, bez skazy i dający nadzieję, tym, którzy są grzeszni, bo mają do tego prawo. I to oni idą do tego Kościoła szukając nadziei i tę nadzieję tam odnajdują.
Lecz jak odnaleźć nadzieję w miejscach przepełnionych arogancją, hipokryzją i teoriami jakże odległymi od zwykłego życia człowieka XXI wieku? Przecież w naszym życiu chodzi o to, aby to co jest na zewnątrz było również w nas, w środku. Chodzi o prawdę. Prawdę każdego człowieka żyjącego w myśl niezłomnych i starych jak świat zasad moralnych. Przecież prawda, to tak ważne słowo w życiu każdego człowieka, który musi nieść w życiu swój krzyż. Każdy własny, każdy inny. To są te momenty, kiedy dopada nas los i przed nim nie da się uciec. Te momenty w naszym życiu zawsze są nie w porę, są nielogiczne i koszmarne, a ty nie możesz nic zrobić, aby ich uniknąć. I zawsze wtedy pojawia się pytanie: czy podołasz? Czy potrafisz unieść swój krzyż? Wielu z nas boi się i ucieka. Ale to właśnie ten moment warto uchwycić, wejść w niego i dzięki pomocy Jezusa przez ten moment w życiu przejść. To nasze osobiste spotkanie z Nim. Wchodzimy w ten moment naszego życia słabi jak zawsze i nagle widzimy, że obok nas stoi Chrystus, który daje nam siłę, którą z niczym porównać nie można. Wtedy krzyż nasz staje się Ewangelią i żyje. Bo rodzi się w naszych czynach i słowie Boga, mówiącego do nas w takich momentach naszego życia.
„Ubrać się w krzyż - jak to pięknie mówi Abp. Grzegorz Ryś – nosić w sobie Ewangelię, nosić w sobie stygmaty i być człowiekiem radosnym jak Franciszek. Mówić o krzyżu bez utyskiwania na życie, bez cierpiętnictwa”.
Kolejna reguła, którą głosił ten Święty to ubóstwo. Dobrze wiedział na czym polega wartość wszystkiego co stworzone i on świadomie z tego zrezygnował, ponieważ obrał taką, a nie inną drogę życiową. To był jego świadomy wybór. Ale on nigdy nie twierdził, że złoto, bogactwo czy dobra luksusowe są problemem. Nie one są problemem, lecz człowiek, który nie potrafi ich używać. Żyć blisko Boga, to znaczy widzieć też innych ludzi wokół siebie. Tymczasem Franciszek żył w Kościele pogrążonym w kryzysie, dramatycznym, podzielonym, bogatym i rozdartym przez schizmy. Czy czegoś nam to nie przypomina?
Franciszek zwraca nam również uwagę na znaczenie wspólnej modlitwy, będącej modlitwą głośną, recytowaną, z którą zgadzają się myśli, sumienie i rozum. Święty odnosił to do swojego życia zakonnego, ale prawda jest taka, że te słowa odnoszą się do wszystkich ludzi: wierzących i niewierzących.
Franciszek nie gorszył się Kościołem, który nie jest idealny, on przechwytywał, przejmował i przekazywał prawdziwe wartości nam, tak jak my musimy mieć siłę wierzyć i przekazywać te wartości kolejnym pokoleniom.
Dzisiaj mówimy o pęknięciu pokoleniowym, ale w takim momencie rodzi się pytanie, gdzie są ludzie, którzy chcą przejmować te trwałe wartości? Bo to tylko dzięki nim te wartości przetrwają i będą żyć w nowym, odrodzonym Kościele, żyjącym Ewangelią Chrystusa.
Pokora to prawda, a tak tę prawdę definiowali najwięksi mistycy, Franciszek również: jesteś pokorny, jeśli jesteś prawdziwy, znasz prawdę o sobie.
Więcej o tezach i Franciszku z Asyżu poczytacie w tej pięknej książce, która zabierze Was w niesamowite miejsca na mapie, a przy okazji w głąb samego siebie.
Dziękuję Wydawnictwu WAM za egzemplarz recenzencki.

Recenzja dla Wydawnictwa WAM „Czysta Ewangelia. Duchowa podróż ze Świętym Franciszkiem”
Abp Grzegorza Rysia

„Czysta Ewangelia. Duchowa podróż ze Świętym Franciszkiem”
Autor: Abp Grzegorz Ryś
Wydawnictwo WAM
Data premiery:

To, że Kościół przeżywa olbrzymi kryzys, wręcz nawet rozłam wiemy nie od dziś. Problemy piętrzą się od lat, w krajach takich jak Austria, Niemcy,...

Książka jest podróżą po miejscach związanych ze świętym Franciszkiem z Asyżu. Jest też przesłaniem płynącym z życia tego świętego. Misją Franciszka było odbudowanie Kościoła w czasach średniowiecza. Stworzył on zakon franciszkanów i pozostawił testament, w którym zawarł swoje przesłanie i reguły zakonu.

Książka jest podróżą po miejscach związanych ze świętym Franciszkiem z Asyżu. Jest też przesłaniem płynącym z życia tego świętego. Misją Franciszka było odbudowanie Kościoła w czasach średniowiecza. Stworzył on zakon franciszkanów i pozostawił testament, w którym zawarł swoje przesłanie i reguły zakonu.

Pax et Bonum - Pokój i Dobro
Ta książka to wspaniała podróż o świętym Franciszku.Dojrzała głęboka analiza,tego kim był
jaki był i co po sobie zostawił.Dzięki wiedzy Abp Rysia, mogłem poznać prostotę,pokorę,oraz
życie Ewangelią.Święty Franciszek to niezwykle pokorny oddany Bogu święty.Wymagający od siebie
i od swoich współbraci.To nie jest facet który śpiewał do ptaszków i żył beztrosko.Był tak radykalny,że
jego bracia powiedzieli,Ty sobie żyj swoją regułą,my tak żyć nie potrafimy i nie chcemy.
Książkę wzbogacano ilustracjami z miejsc ważnych dla Franciszka,jest też o jego kulcie Maryii i jego patrzeniu
na Jezusa jej oczami z pod krzyża.
Oprócz tego w książce są wzmianki o historii świętego Benedykta i jego podejściu do wiary i tworzeniu zakonu,też
cudowne,zwłaszcza że od niego czerpie pewnie inspiracje Franciszek.
A do tego Abp wstawia też katechezę która, zadaje pytanie o tym czy dzisiaj warto i jak żyć tym co zostawił Franciszek.
I wielkie ukłony za wstawki o moim ulubionym ks.Mieczysławie Malińskim.
Serdecznie Polecam tą duchową wycieczkę...

Pax et Bonum - Pokój i Dobro
Ta książka to wspaniała podróż o świętym Franciszku.Dojrzała głęboka analiza,tego kim był
jaki był i co po sobie zostawił.Dzięki wiedzy Abp Rysia, mogłem poznać prostotę,pokorę,oraz
życie Ewangelią.Święty Franciszek to niezwykle pokorny oddany Bogu święty.Wymagający od siebie
i od swoich współbraci.To nie jest facet który śpiewał do ptaszków i...

Bardzo pozytywnie zaskoczyła mnie ta książka. Na owo odkryłem św. Franciszka. Z jednej strony to podróż po miejscach, kartach historii, ale z drugiej podróż duchowa... Wiele momentów dało mi do myślenia. A przy tym Ryś w swoim stylu pisze lekko i ciekawie. Gorąco polecam wszystkim.

Bardzo pozytywnie zaskoczyła mnie ta książka. Na owo odkryłem św. Franciszka. Z jednej strony to podróż po miejscach, kartach historii, ale z drugiej podróż duchowa... Wiele momentów dało mi do myślenia. A przy tym Ryś w swoim stylu pisze lekko i ciekawie. Gorąco polecam wszystkim.

,,(…) jesteś pokorny, jeśli jesteś prawdziwy, znasz prawdę o sobie. Ale żeby znać prawdę, musisz stanąć przed Bogiem. Bóg ci powie, kim jesteś’’.

,,Franciszku, jeśli chcesz mnie poznać, bierz to, co gorzkie, za słodkie, wzgardź samym sobą; dokonaj tego odwrócenia porządku, a zacznie ci smakować to, o czym ci mówię’’.

Dzięki wydawnictwu Wam miałam okazję poznać kolejne dzieło jednego z moich ulubionych autorów katolickich- arcybiskupa Grzegorza Rysia. Tym razem w książce poddaje on analizie pewne prawdy, w oparciu o życiorys Św. Franciszka, którego postać stała się niekiedy inspiracją dla całego Kościoła i świata!

Na pewno każdy z nas choć raz usłyszał o tym świętym, być może nawet na historii przy okazji omawiania zakonów żebraczych czy nawet na lekcji języka polskiego. Jak myślicie, czy jego nauka jest dziś jeszcze aktualna? Czy Św. Franciszek kojarzy Wam się jedynie z ubóstwem?

Abp Ryś genialnie przedstawia życie, myśli, trudy i duchowość tego wspaniałego człowieka, który porzucił bogactwo i wygody życia, aby odkrywać Boga i dozgonnie Mu służyć. W swojej książce nawiązuje do wielu miejsc związanych z Franciszkiem, przedstawia m.in. Asyż. Nawiasem mówiąc to naprawdę urokliwe miasto! Miałam okazję je odwiedzić i natychmiast mnie zauroczyło!

Biskup odwołuje się m.in. także do życiorysu Św. Franciszka napisanego przez Tomasza z Celano, a liczne fakty okala swoimi osobistymi doświadczeniami, refleksjami, dygresjami, które mnie osobiście w książkach tego duchownego, porywają, są świetnym dopełnieniem opisywanego tematu.

Życie i duchowość Św. Franciszka to także hołd złożony naturze, miłość najbiedniejszych, wyzbycie się nieuporządkowanych przywiązań do doczesności, do dóbr, ale także do grzechu, który nie pozwala nam w pełni poznać Bożego oblicza. Autor książki wielokrotnie podkreśla, że to właśnie w tym włoskim ,,biedaku’’ z Asyżu, zawiera się prawda o tym, czym jest chrześcijaństwo, jego życie to odbicie, w czynach i słowach, czystej Ewangelii, którą uczy nas wypełniać.

,,(…) jesteś pokorny, jeśli jesteś prawdziwy, znasz prawdę o sobie. Ale żeby znać prawdę, musisz stanąć przed Bogiem. Bóg ci powie, kim jesteś’’.

,,Franciszku, jeśli chcesz mnie poznać, bierz to, co gorzkie, za słodkie, wzgardź samym sobą; dokonaj tego odwrócenia porządku, a zacznie ci smakować to, o czym ci mówię’’.

Dzięki wydawnictwu Wam miałam okazję poznać kolejne...

"O Franciszku zwykło się mówić: goni po łące, wącha kwiatki, z wilkiem się wita - życie jak z bajki. Tyle że to nie jest bajka. To walka".

Czytając te słowa abpa Rysia, zawstydziłam się w duchu, bo faktycznie miałam wcześniej dość infantylne pojęcie o charyzmacie świętego Franciszka. Dopiero lektura "Czystej Ewangelii" uświadomiła mi, jak radykalna była reguła życia Biedaczyny z Asyżu i jak mocno odwrócił on "prządek" obowiązujący w świecie.

Bez żadnej przesady mówiąc, abp Ryś zabrał mnie w fascynującą podróż śladami świętego Franciszka po Italii. Asyż, San Damiano, Rzym, Subiaco, Porcjunkula... Z każdym ze zwiedzanych i opisywanych miejsc (zilustrowanych dużą ilością fotografii) wiąże się jakaś wartość duchowa, którą autor omawia, sięgając do pism i życia świętego. Jest więc ubóstwo, praca fizyczna, posłuszeństwo czy pokora - wartości uniwersalne, których uczyć się powinniśmy od Franciszka i w których dojrzewać powinno nasze serce. Ale też, być może, recepta na ocalenie Kościoła jako wspólnoty, która obecnie przeżywa kryzys na miarę tego ze średniowiecza (a my "kuszeni jesteśmy upadającym Kościołem").

Trudno to sobie wyobrazić, bo daleko nam do "czystej Ewangelii", której zaufał Święty. "Czystej", bo odbieranej literalnie, bez zbędnych komentarzy i interpretacji.

"Wypełnić Ewangelię dokładnie co do litery - to jest pomysł na życie. Nie szukać niczego innego, tylko czerpać z tego, co jest napisane".

Można się tym pomysłem zniechęcić. Uznać go za zbyt radykalny i nierealny. Ale można się też zachwycić i zainspirować. Bo przykład św. Franciszka wciąż nas pociąga i do naszych serc przemawia. A abp Grzegorz Ryś jest doskonałym przewodnikiem po meandrach Jego życia. Wystarczy tylko (albo aż!) "zejść z kanapy" i zechcieć Świętego naśladować.

Myślę, że każdy odnajdzie w tej książce coś dla siebie. Może krzyż z cierpieniem i miłością? Może prostotę i pokorę? A może, jak ja, zachwyt nad wszystkim, co jest stworzone i drogę do rezygnacji z tego w ewangelicznym ubóstwie?

Z serca polecam tę duchową podróż z Franciszkiem! Gwarantuję, że dzięki niej lepiej Świętego zrozumiecie i bardziej pokochacie!

"O Franciszku zwykło się mówić: goni po łące, wącha kwiatki, z wilkiem się wita - życie jak z bajki. Tyle że to nie jest bajka. To walka".

Czytając te słowa abpa Rysia, zawstydziłam się w duchu, bo faktycznie miałam wcześniej dość infantylne pojęcie o charyzmacie świętego Franciszka. Dopiero lektura "Czystej Ewangelii" uświadomiła mi, jak radykalna była reguła życia...