Zacznę od tego, że kilka lat temu, po przeczytaniu pierwszej części, czyli „Don’t love me” nie mogłam się doczekać kontynuacji. Właściwie to mało powiedziane – nie mogłam przeżyć, że jej nie ma. Miałam zamiar znaleźć ją po angielsku… byłam jednocześnie zdziwiona i zdruzgotana, kiedy dowiedziałam się, że jest wersja tylko po niemiecku. Fatalnie.

Miło się zaskoczyłam, kiedy jakiś czas temu mignęła mi na Legimi drugą część tej trylogii. Obawiałam się jednak, że się nie wciągnę i że ciężko będzie przeżywać tę historię z takim zapałem jak wcześniej. I właściwie tak było, a do tego doszedł fakt, że nie pamiętałam wszystkich faktów z końcówki pierwszej części. Kilka pierwszych rozdziałów leciałam więc na oślep. Jednak, gdy już się wkręciłam w klimat i bohaterów, to było to bardzo przyjemnie spędzone czytanie.

Raczej spodziewałam się, jak się skończy ten tom, więc warto wspomnieć, że kilka momentów i tak mnie zaskoczyło, co działa zdecydowanie na plus, gdyż w fabule, w której domyślałam się, co się może stać, wydarzyło się coś innego.

👉 Wszystko wyżej pisałam, zanim przeczytałam trzecią część. Teraz jak znam całość, to kocham tę serię jeszcze bardziej. Oceniam drugi tom jako miło spędzony czas, jednak trzeci był czymś, co faktycznie sprawiało, że nie mogłam się oderwać od czytania. Polecam całą trylogię!

Zacznę od tego, że kilka lat temu, po przeczytaniu pierwszej części, czyli „Don’t love me” nie mogłam się doczekać kontynuacji. Właściwie to mało powiedziane – nie mogłam przeżyć, że jej nie ma. Miałam zamiar znaleźć ją po angielsku… byłam jednocześnie zdziwiona i zdruzgotana, kiedy dowiedziałam się, że jest wersja tylko po niemiecku. Fatalnie.

Miło się zaskoczyłam, kiedy...

Czy w obecności swoich byłych zachowujecie się swobodnie? Czy macie dobrą relację?

Kenzie i Lyall robią wszystko by o sobie zapomnieć jednak jego matka wie, że wspólna przyszłość jest im pisana. W tajemnicy sprowadza ich do swojego kurortu w Korfu pretekstem pomocy.
Na początku miedzy byłą parą jest trochę niezręcznie, a ona nie wierzy w szczere intencje z jego strony.
Po interwencji Finlaya dziewczyna postanawia porozmawiać z Layllem i sprawy nabierają zupełnie inny obór. Młodzi dają sobie jeszcze jedną szansę, a Layll rezygnuje ze spadku rodzinnego na rzecz miłości.
Kiedy po skończonej budowie Laylla aresztują na lotnisku, zaczyna się dla obojga prawdziwe piekło.

Kto może akurat w takim momencie chcieć zaszkodzić chłopakowi? Za co został aresztowany? Czy ich związek ma szansę przetrwać?

W drugiej części było zdecydowanie więcej zwrotów akcji i mniej lania wody aczkolwiek ja i tak bym jeszcze odrzuciła pewne fragmenty. Ta część zdecydowanie bardziej mi się podobała niż pierwsza. Zakończenie jest takie, że naprawdę jestem ciekawa co dalej. :)

Czy w obecności swoich byłych zachowujecie się swobodnie? Czy macie dobrą relację?

Kenzie i Lyall robią wszystko by o sobie zapomnieć jednak jego matka wie, że wspólna przyszłość jest im pisana. W tajemnicy sprowadza ich do swojego kurortu w Korfu pretekstem pomocy.
Na początku miedzy byłą parą jest trochę niezręcznie, a ona nie wierzy w szczere intencje z jego strony....

Kenzie i Lyam po burzliwym rozstaniu nie mogą dojść do siebie. On postanowił, że całą uwagę skupi na nauce na studiach, ona zaś jak zawsze pomaga rodzinie i robi wszystko, aby zapomnieć o tej miłości. Jednak po 5 miesiącach ich myśli cały czas wracają do siebie nawzajem. Gdy Kenzie dostaję propozycje pracy od Teodory Henderson nad projektowaniem hotelu na Kofu nie zastanawia się ani minuty i zgadza się, nie wiedząc, że później spotka tam Lyama ściągniętego przez swoją matkę do pomocy i w zastępstwie jej na wyspie. Czy dzięki wspólnej pracy para dojdzie do porozumienia? Czy Kenzie wybaczy to do czego w przeszłości przyczynił się Lyam?
👙🩳👙🩳👙🩳👙🩳
"Don't hate me" to druga część histori Kenzie i Lyama. Muszę przyznać, że pierwsza część podobała mi się bardziej, jednak ta mocno jej dorównywała. Książkę czytało mi się błyskawicznie, podobało mi się również zamieszczenie w powieści intrygi związanej z budową hotelu, to nadało książce kolorytu i pazura. W tej części poznajemy w końcu seniorkę rodu, te spotkanie z pewnością nie będzie przyjemne. Oczywiście znów autorka, zaskoczyła mnie zakończeniem, już w mojej głowie pojawił się scenariusz co może pojawić się w trzeciej części. Muszę jak najszybciej rozwiać swoje wątpliwości i myślę, że następna część może być sztosem.

Kenzie i Lyam po burzliwym rozstaniu nie mogą dojść do siebie. On postanowił, że całą uwagę skupi na nauce na studiach, ona zaś jak zawsze pomaga rodzinie i robi wszystko, aby zapomnieć o tej miłości. Jednak po 5 miesiącach ich myśli cały czas wracają do siebie nawzajem. Gdy Kenzie dostaję propozycje pracy od Teodory Henderson nad projektowaniem hotelu na Kofu nie...

Powyższa pozycja jest kontynuacją losów Kenzie i Layll’a. Dla przypomnienia - główna bohaterka na koniec poprzedniej części wróciła do swojego rodzinnego miasta ze względu na to, iż odkryła fakt dotyczący tego, że jej chłopak przyczynił się do zabójstwa Ady. Kobieta nie chciała nic więcej mieć z nim wspólnego.

W tym tomie obydwoje omijają się szerokim łukiem. Ostatecznie spotykają się przypadkowo na Corfu, gdzie mają dokończyć budowę hotelu. Tutaj praca nie idzie im jak z płatka, bo ktoś chce pokrzyżować plany realizacji budynku. Kenzie wraz z Laylem zaczynają współpracować, aż ich uczucia ożywają. Jednak nic nie może być wiecznie usłane różami, gdyż na koniec historii wracają ponure wspomnienia dotyczące zabójstwa Ady.

W książce tyle się działo, ile w mojej recenzji - czyli bez szału. Pozycję możnaby było skrócić o połowę jej objętości pozbywając się zbędnych i rozległych opisów. To według mnie jest największy minus. Co do reszty - oceniam pozytywnie.

Powyższa pozycja jest kontynuacją losów Kenzie i Layll’a. Dla przypomnienia - główna bohaterka na koniec poprzedniej części wróciła do swojego rodzinnego miasta ze względu na to, iż odkryła fakt dotyczący tego, że jej chłopak przyczynił się do zabójstwa Ady. Kobieta nie chciała nic więcej mieć z nim wspólnego.

W tym tomie obydwoje omijają się szerokim łukiem. Ostatecznie...

Po przeczytaniu pierwszej części serii "Dont love me" byłam ciekawa jakie miłosne dylematy będą tym razem towarzyszyć dwójce bohaterów, których szczerze polubiłam.

Kenzie i Lyall mają za sobą rozstanie, które było bardzo burzliwe . Chwilę później Kenzue otrzymuje ofertę od Theodory Henderson, aby pomóc w zaprojektowaniu kurortu na Korfu. Podejmuje wyzwanie, nie wiedząc, czego może się spodziewać. Lyall próbuje zapomnieć o Kenzie, po tym, jak zdemaskowała jego kłamstwo i go porzuciła. Plany dotyczące rodzinnej firmy są teraz jego najwyższym priorytetem. Kiedy matka potrzebuje pomocy przy projekcie hotelu w Grecji nie zastanawia się dwa razy. Nie ma jednak pojęcia, jak bardzo jego serce zostanie tam wystawione na próbę...

Zacznę może od tego, że w tej części Autorka uraczyła mnie bogactwem opisów pomieszczeń, budynków i przyrody i dzięki temu mogłam świetnie wczuć się w klimat powieści.

Relacja między głównymi bohaterami przechodziła różne etapy, zmieniała się stopniowo, by zaliczać zarówno wzloty i upadki. Dając tym samym każdemu z nich możliwość poradzenia sobie z każdą kolejną sytuacją inaczej i na swój sposób.

Fabuła wciągająca, akcja dynamiczna, mnóstwo emocji i dużo niedopowiedzeń to gwarancja dobrze spędzonego czasu z książką. Muszę jednoznacznie przyznać, że "Dont hate me" to bardzo przyjemna kontynuacja poprzedniej części z zakończenie, które zmusza do sięgnięcia po finałowy tom niemal natychmiast.

Po przeczytaniu pierwszej części serii "Dont love me" byłam ciekawa jakie miłosne dylematy będą tym razem towarzyszyć dwójce bohaterów, których szczerze polubiłam.

Kenzie i Lyall mają za sobą rozstanie, które było bardzo burzliwe . Chwilę później Kenzue otrzymuje ofertę od Theodory Henderson, aby pomóc w zaprojektowaniu kurortu na Korfu. Podejmuje wyzwanie, nie wiedząc,...

Podobała mi się na równi z pierwszym tomem, czyli bardzo. Świetny wakacyjny klimat Korfu, romans nie nużył. Polecam.

Podobała mi się na równi z pierwszym tomem, czyli bardzo. Świetny wakacyjny klimat Korfu, romans nie nużył. Polecam.

Pierwsza część trylogii Leny Kiefer zrobiła na mnie bardzo pozytywne wrażenie, więc z wielką ochotą podeszłam do drugiego tomu, zwłaszcza po zakończeniu, które nie pozwala czytelnikowi tak po prostu przestać myśleć o tej książce. Czytając "Don't love me" tak mocno zżyłam się z Kenzie i Lyallem, tak bardzo wsiąknęłam w ich historię, że nie mogłam odpuścić. Autorka zrzuciła na ostatnich stronach prawdziwą bombę, stawiając pod znakiem zapytania prawdomówność Lyalla, za którym ciągnęło się dość przykre wydarzenie.

Uważam "Don't hate me" za nieco gorszą od swojej poprzedniczki, ale mimo wszystko nie obniżę oceny, ponieważ lektura sprawiła mi dużą przyjemność. Choć wydarzenia w hotelu na Korfu były interesujące, zwłaszcza, gdy pojawił się mój ukochany Finlay, który skradł show, to w pewnej chwili odniosłam wrażenie, iż jest to za bardzo rozciągnięte, aż chciałam krzyknąć do Kenzie i Lyalla: "porozmawiajcie w końcu ze sobą!". Wolałabym więcej ich interakcji, zamiast czytania o szczegółach remontowania Kefi Palace. Ostatecznie jednak byłam zadowolona, głównie dlatego, że obawy Kenzie i demony dręczące Lyalla były prawdziwe, ludzkie i potrafiłam je zrozumieć, bo mogłyby przydarzyć się każdemu z nas. A oni postanowili wspólnie stawić im czoła.

Uwielbiam sposób, w jaki Kiefer opisuje miejsca oraz kreuje drugoplanowych bohaterów tak, że ci mają rację bytu, a nie stanowią wyłącznie tło do historii. W "Don't love me" byliśmy w szkockim Kilmore, wręcz czuliśmy rześkie powietrze o poranku i wszechobecną zieleń. Tutaj lądujemy w słonecznym Korfu i możemy się poczuć tak, jakbyśmy byli z Kenzie i Lyallem w Grecji. Niezmiernie szanuję tę serię za to, że nie promuje toksycznej relacji głównej pary, co w ostatnich latach wydaje mi się jest modne. Nie, tutaj postaci nie pogrążają się w autodestrukcji tylko próbują normalnie żyć, nawet jeśli jest to ciężkie ze złamanym sercem.

Pierwsza część trylogii Leny Kiefer zrobiła na mnie bardzo pozytywne wrażenie, więc z wielką ochotą podeszłam do drugiego tomu, zwłaszcza po zakończeniu, które nie pozwala czytelnikowi tak po prostu przestać myśleć o tej książce. Czytając "Don't love me" tak mocno zżyłam się z Kenzie i Lyallem, tak bardzo wsiąknęłam w ich historię, że nie mogłam odpuścić. Autorka zrzuciła...

Naprawdę jarałam się tą historią. Byłam podekscytowana jak to czytałam, w szczególności jak wszedł temat intrygi na wyspie (zarówno tej zorganizowanej przez Dorę, jak i tej ogólnej) i wszystko, co było z tym związane. Ale nie rozumiem Kenzie i Lyalla. Nie wiem czemu zachowywali się w ten sposób, dlaczego aż tak się wzbraniali. No ale cóż... taki typ romansu. Zakończenie na wyspie było bardzo fajne, spodziewałam się i jednocześnie nie spodziewałam, tego co wydarzy się na samym końcu. Ale ostateczna końcówka... No powiem, że byłam w ciężkim szoku, bo tego się zupełnie nie spodziewałam. A emocje jakie mi towarzyszą przed rozpoczęciem kolejnej części sięgają zenitu. Szkoda, że nie bardzo mam teraz czas od razu wziąć się za ostatnią część.

Naprawdę jarałam się tą historią. Byłam podekscytowana jak to czytałam, w szczególności jak wszedł temat intrygi na wyspie (zarówno tej zorganizowanej przez Dorę, jak i tej ogólnej) i wszystko, co było z tym związane. Ale nie rozumiem Kenzie i Lyalla. Nie wiem czemu zachowywali się w ten sposób, dlaczego aż tak się wzbraniali. No ale cóż... taki typ romansu. Zakończenie na...

„Don't hate me" to druga część serii, w której wracamy do historii Lyalla i Kenzie. Tym razem bohaterowie muszą nauczyć się żyć w nowej rzeczywistości, w której nieobecna jest druga osoba. Oboje próbują skupić się na swoich celach jednak ich decyzje doprowadzają do sytuacji w której będą musieli zmierzyć się nie tylko z przeszłością ale i lękami.

Miałam nadzieję na szybkie rozpoczęcie historii zwłaszcza po takim, a nie innym zakończeniu pierwszej części. Chociaż jednak zaczęła się ona powoli, szybko wciągnęłam się w losy Lyalla i Kenzie. Sama książka wywołała u mnie uśmiech i wyjątkowo ciepłe uczucia, a bohaterowie dostarczyli wielu skrajnych emocji. Nie zabrakło również historii postaci drugoplanowych, których również byłam bardzo ciekawa.

„Don't hate me” to dojrzała i przemyślana opowieść o burzliwej miłości, dylematach młodych ludzi i ich ciężkim wchodzeniu w dorosłość. To wyjątkowo niebanalna i interesująca historia, którą mogę polecić całym sercem.

„Don't hate me" to druga część serii, w której wracamy do historii Lyalla i Kenzie. Tym razem bohaterowie muszą nauczyć się żyć w nowej rzeczywistości, w której nieobecna jest druga osoba. Oboje próbują skupić się na swoich celach jednak ich decyzje doprowadzają do sytuacji w której będą musieli zmierzyć się nie tylko z przeszłością ale i lękami.

Miałam nadzieję na szybkie...

Męczą mnie myśle, które dotyczą relacji Ediny z Finlayem, nie trapi was to…? Bo mnie szczerze mówiąc odrobinkę, oczyścić nie jestem przeciwna lecz sposób w jaki moja wyobraźnia kreuje tę więź między nimi trochę mnie przeraża, wyobraziłam sobie ich schadzkę w NY i później to, że są kuzynostwem i to nawet bliskim bo to w końcu syn siostry matki Ediny…. Po prostu ciekawi mnie to jak to jest

Męczą mnie myśle, które dotyczą relacji Ediny z Finlayem, nie trapi was to…? Bo mnie szczerze mówiąc odrobinkę, oczyścić nie jestem przeciwna lecz sposób w jaki moja wyobraźnia kreuje tę więź między nimi trochę mnie przeraża, wyobraziłam sobie ich schadzkę w NY i później to, że są kuzynostwem i to nawet bliskim bo to w końcu syn siostry matki Ediny…. Po prostu ciekawi mnie...