„To zbiór faktów, które prowokują do myślenia. Na pewno scenariusz, w którym przyjmuje się, że Niemcy całkowicie przegrały II wojnę światową, jest bardzo wielkim nieporozumieniem. Jeżeli spojrzeć na powojenny ład, jaki wytworzył się na świecie, to łatwo dojść do wniosku, że tymi, którzy na nim skorzystali, byli Niemcy”.

Gdyby zapytać kogoś o wynik II wojny światowej, to bez wahania powie, że zakończyła się ona klęską Niemiec. Tak było istotnie – w maju 1945 roku III Rzesza podpisała bezwarunkową kapitulację. Niemcy jako państwo przestało istnieć. Kraj został podzielony na cztery strefy okupacyjne, każdą z nich kontrolowało jedno ze zwycięskich mocarstw. Stany Zjednoczone, Związek Radziecki, Wielka Brytania i Francja po sześciu latach straszliwej wojny odniosły zwycięstwo. Zdawałoby się, że Niemcy definitywnie znikną z mapy Europy. Tak się jednak nie stało. Już kilka lat po wojnie narodziły się dwa niemieckie państwa, które zjednoczyły się pod koniec XX wieku. Dziś Niemcy są najpotężniejszym państwem Unii Europejskiej. Mają najsprawniejszą gospodarkę i są najważniejszym graczem w Europie.

Jak do tego doszło? Czy to możliwe, że korzenie tego stanu rzeczy sięgają lat II wojny światowej? Czy to właśnie wtedy zaszły zjawiska, które umożliwiły powstanie bogatej Republiki Federalnej Niemiec? Na te i wiele podobnych pytań stara się dać odpowiedź Leszek Pietrzak w swojej książce pod tytułem „Operacja IV Rzesza. Jak Hitler i Niemcy wygrali II wojnę światową”. Publikacja ta ukazała się nakładem wydawnictwa Bellona. Jej autor jest historykiem, analitykiem i publicystą. Jestem pewien, że jego najnowsza książka zostanie uznana za wysoce kontrowersyjną. Sam tytuł już wzbudza kontrowersje. Czyżby – zdaniem autora – Unia Europejska była współczesną IV Rzeszą?

Związkiem wolnych państw, w którym jednak najpotężniejszy i decydujący głos mają Niemcy? Zdaje się sugerować to nie mniej kontrowersyjna okładka, na której zostali umieszczeni Adolf Hitler i Angela Merkel. Obu polityków łączy to, że zajmowali stanowisko kanclerza Niemiec. Już te dwie rzeczy – tytuł i okładka – z pewnością sprawią, iż wielu ludzi uzna autora i jego książkę za czyste szaleństwo. Jednak aby wyrobić sobie pełną opinię, konieczne jest zaznajomienie się z treścią. Jeśli odrzucimy na bok emocje i poglądy autora – które wydaje się oczywiste – to musimy uznać, że sama treść jest w większości spójna i logiczna. Fakty historyczne są bowiem jedne, choćby były niewygodne i niepoprawne politycznie.

Recenzowana książka składa się z siedmiu rozdziałów. Być może najtrafniejszy i najbardziej przemawiający do wyobraźni jest drugi z nich, pod tytułem „złodzieje Europy”. Tak autor określa Niemców i biorąc pod uwagę ich działanie podczas II wojny światowej, jest to określenie jak najbardziej trafne. III Rzesza okupowała bowiem niemal całą Europę. Wykorzystała ten fakt do systematycznej grabieży na masową skalę. Niemcy kradli wszystko, co wartościowe. Rabowali rezerwy złota z banków państwowych. Kradli dzieła sztuki, ogołacali majątki ziemskie. Wreszcie przejęli ogromne mienie żydowskie. Zagłada Żydów była kolejną okazją do wielkiej kradzieży. Odpowiedzmy sobie teraz na proste pytanie – czy Niemcy oddali zrabowane dobra? W zdecydowanej większości nie. Choćby ogromna liczba bezcennych dzieł sztuki do tej pory nie została zwrócona prawowitym właścicielom.

Równie prowokujący do myślenia jest rozdział traktujący „o wykańczaniu konkurencji”. Zdaniem Leszka Pietrzaka już w 1943 roku było wiadomo, że Niemcy przegrają wojnę. Dlaczego więc popełniali masowe zbrodnie? Dlaczego zrównali z ziemią Warszawę po upadku Powstania? Dlaczego mordowali niewinnych cywilów, co było bezsensowne z militarnego punktu widzenia? Odpowiedź autora może się wydawać prowokująca, chociaż skłaniająca do myślenia.

O co w istocie walczyły Niemcy w I i II wojnie światowej? Kto naprawdę rządzi Unią Europejską? Czy Niemcy istotnie chcą wrócić na polskie ziemie zachodnie?
„Operacja IV Rzesza. Jak Hitler i Niemcy wygrali II wojnę światową” to publikacja z pewnością kontrowersyjna, choćby ze względu na tytuł i okładkę. Jednak krytyczna lektura książki z pewnością otwiera oczy na szereg spraw, choćby były niepoprawne politycznie. Jak zawsze zachęcam do uważnej lektury.

Wojciech Sobański