Gorzki smak marzeń

Jeśli myślisz, że pierwsza część "Słodki smak marzeń" spowodowała u Ciebie lawinę wzruszeń to mało wiesz o życiu...

"Gorzki smak marzeń"... Zacząć trzeba od tego, że NIE LUBIĘ od samego początku! Tak nie można zaczynać książek! Nie można tak deptać uczuć czytelnika, łamać jego serca i od razu na początku książki sprawiać, że umiera ostatnia nadzieja.
Dalej nie było lepiej.
Niestety.
Druga część historii Laury jest przepełniona bólem, miłością, walką do ostatniego tchu. Milion pięćset wzruszeń.
Bardzo przeżyłam tę książkę. Czułam emocje które wylewały się na mnie z każdej strony.
Czułam wrogość do szefowej ( byłej niedoszłej teściowej ) Laury, która de facto bardzo przypomina mi moją byłą niedoszłą teściową - dobra i miła tylko wtedy gdy czegoś potrzebuje. W innych sytuacjach pluje jadem.
Muszę przyznać, że autorka umie w emocje. Rzadko trafia mi się książka, która tak mocno na mnie wpływa. Taką książkę zawsze chcę przeczytać na raz.
I tak, zdecydowanie bardziej podoba mi się druga część. Chociaż pierwszej niczego nie brakuje.
Już po pierwszej pisałam Wam, że polecam.
Jednak po drugiej, nie polecam - ja żądam byście wszyscy przeczytali je obie. Emocji będzie sporo. Wzruszeń będzie sporo. I nerwów też będzie sporo.
Ale warto ♥️

Jeśli myślisz, że pierwsza część "Słodki smak marzeń" spowodowała u Ciebie lawinę wzruszeń to mało wiesz o życiu...

"Gorzki smak marzeń"... Zacząć trzeba od tego, że NIE LUBIĘ od samego początku! Tak nie można zaczynać książek! Nie można tak deptać uczuć czytelnika, łamać jego serca i od razu na początku książki sprawiać, że umiera ostatnia nadzieja.
Dalej nie było lepiej....

Książka stanowi drugą część cyklu „Smak marzeń”.
Po śmierci ukochanego Laura nie może się otrząsnąć i pogodzić z losem. Praktycznie traci chęć do życia. Swoje smutki zaczyna topić w alkoholu a najbliżsi przyjaciele są bezsilni. Niespodziewanie w progu jej domu pojawia się Nicole, która twierdzi że jest córką Igora. Laura zaprzyjaźnia się z nastolatką i próbuje jej pomóc. Nie jest to bynajmniej łatwe.

Książkę czyta się dobrze jednak pierwsza część podobała mi się bardziej. Ta część jest bardzo smutna i praktycznie mamy obraz jak nisko można upaść gdy świat nam się zawali jak domek z kart.
Książkę oceniam na 6,5 pkt.

Książka stanowi drugą część cyklu „Smak marzeń”.
Po śmierci ukochanego Laura nie może się otrząsnąć i pogodzić z losem. Praktycznie traci chęć do życia. Swoje smutki zaczyna topić w alkoholu a najbliżsi przyjaciele są bezsilni. Niespodziewanie w progu jej domu pojawia się Nicole, która twierdzi że jest córką Igora. Laura zaprzyjaźnia się z nastolatką i próbuje jej pomóc....

Laura nie mogła marzyć o większym szczęściu. Pięła się po szczeblach kariery w zawrotnym tempie. W tym co robi była mistrzynią. Doceniali ją zarówno współpracownicy jak i sama szefowa, która lada dzień miała stać się też jej teściową. Ich stosunki były poprawne. To co zaś łączyło ją i Igora było wyjątkowe. Nie była to jednak miłość od pierwszego wejrzenia. Uczucie, które ich połączyło miało swoją historię. Tę możecie poznać sięgając do pierwszej z cyklu książki "Słodki smak marzeń", w której na drodze Laury pojawia się ktoś, kto zmienia jej świat. Odkrywa nowe uroki życia. Zmienia jej stosunek do pracy i wartości, wywołując jednocześnie w niej huśtawkę nastrojów i nieznane, szalone wręcz emocje.

Nie wszystko jednak ma swój szczęśliwy koniec. Tak właśnie zaczynają się "Gorzkie smaki marzeń", powieść Anety Krasińskiej, którą, owszem, możecie czytać samodzielnie, bez znajomości pierwszej. Wówczas poznacie jednak Laurę jako samotną, zrozpaczoną i pełną gniewu kobietę. Kogoś, kto stracił to, co kochał najbardziej w życiu. Miłość i szczęście. I choć ma wokół siebie ludzi naprawdę ją kochających, przyjaciół i rodzinę nie ma siły żyć. Zapuszcza się w otchłań tęsknoty i żalu. Tryska gniewem i nienawiścią. Z jej ust cisną się oskarżenia. Tylko Diana trzyma ją jeszcze przy życiu. Pies, którego zabrała z dawnego domu. Ludzie wokół niej nie zamierzają jednak pozwolić jej na to szaleństwo. Knują spisek, który ma ją przywrócić do żywych i do pracy. Jest zbyt cennym nabytkiem dla firmy pod wieloma względami.

Szkoda tylko, że nic nie układa się jak należy. Młoda kobieta z deszczu spada prosto pod rynnę. Losy ludzkie jak widać są nieobliczalne, a życie serwuje nam wciąż wiele niespodzianek. Do tego nie wszystkie są miłe. Ta jednak zmieniła wiele. Bardzo wiele. Nowo poznana postać wprowadziła zamęt, o jakim Laura nawet nie śniła, a głęboko skrywana tajemnica, może okazać się jej ratunkiem. Szansą na lepsze dni.

Zestawiając ze sobą obie części historii, "Gorzki smak marzeń" jest znacznie bardziej zajmująca historią. Przynajmniej dla mnie. Wiele się w niej dzieje. Przeżywanie żałoby to tylko niewielki jej element. Radzenie sobie z tęsknotą, a raczej nieradzenie sobie z życiem w samotności to wątek na kolejną dyskusję wokół Laury. Do tego dochodzą dość skomplikowane relacje pomiędzy niektórymi członkami rodziny. Pojawia się wątek homoseksualizmu, zdrady, przyjaźni i żalu. To co najbardziej ma jednak szansę zaabsorbować uwagę czytelnika to pewna tajemnica sprzed lat, która pewnego dnia pojawia się w domu młodej kobiety. Chwilę potem u progu jej drzwi staje policja, a potem następuje wielki chaos myśli i uczuć. W tym momencie najłatwiej przepaść i stracić głowę dla tej historii.

Historii, która pokazuje, że nawet to co złe, ból, strata i łzy mogą nieść ze sobą również to, co najlepsze. Wystarczy tylko chcieć. Chcieć dojrzeć światło w tunelu. Dać szansę innym. Wybaczyć. Stać się silniejszą i mądrzejszą. Bo cóż lepiej uczy pokory i szacunku do życia jak nie właśnie ono samo. Życie pełne blasków i cieni.

Sięgając po powieści z gatunku romansu czy też powieści obyczajowych szukam w nich zazwyczaj wzruszeń i emocji. Lekkości, która pozwoli mi się zrelaksować i nieco rozmarzyć. Cudownie, kiedy znajduje w nich jakąś sensowną lekcję życia. Refleksję. Coś co pomoże mi stać się lepszą. Choćby był to tylko uśmiech lub spojrzenie pełne szacunku. Aneta Karasińska poprzez swoją spisaną historię to właśnie mi dała. Nie była to dawka oszałamiająca, ale w pełni zadowalająca. Nie straciłabym nic nie czytając jej, ale i nie żałuję, że poświęciłam jej mój czas. Było po prostu nam razem przyjemnie.

Laura nie mogła marzyć o większym szczęściu. Pięła się po szczeblach kariery w zawrotnym tempie. W tym co robi była mistrzynią. Doceniali ją zarówno współpracownicy jak i sama szefowa, która lada dzień miała stać się też jej teściową. Ich stosunki były poprawne. To co zaś łączyło ją i Igora było wyjątkowe. Nie była to jednak miłość od pierwszego wejrzenia. Uczucie, które...

Druga część serii nieco bardziej przypadła mi do gustu niż pierwsza. Co prawda powieść ta również nie porywa, ale czytało się ją łatwiej i z większym zainteresowaniem niż poprzednią.
Laura po śmierci Igora popada w rozpacz i zaczyna topić smutki w alkoholu. Niestety z czasem coraz bardziej zatraca się w nałogu, aż w końcu za namową przyjaciół udaje się na terapię dla uzależnionych. Gdy powoli odzyskuje równowagę, w jej życiu pojawia się osoba, która sprawi, że na nowo zbuduje swój świat...
Potencjał tej powieści został moim zdaniem zmarnowany. Autorka porusza tu sporo ważnych tematów, jak alkoholizm, depresja, czy molestowanie seksualne. Jednak brakuje w tym wszystkim emocji. Problemy bohaterów są ukazane bardzo płytko, pobieżnie. Brakuje zagłębienia się w psychikę postaci.

Druga część serii nieco bardziej przypadła mi do gustu niż pierwsza. Co prawda powieść ta również nie porywa, ale czytało się ją łatwiej i z większym zainteresowaniem niż poprzednią.
Laura po śmierci Igora popada w rozpacz i zaczyna topić smutki w alkoholu. Niestety z czasem coraz bardziej zatraca się w nałogu, aż w końcu za namową przyjaciół udaje się na terapię dla...

O ile pierwsza część książki przypadła mi do gustu, tak druga niespecjalnie, trochę zbyt naiwna jako ciekawostkę można przeczytać, ale spodziewałam się czegoś lepszego zwłaszcza, że lubię książki autorki.

O ile pierwsza część książki przypadła mi do gustu, tak druga niespecjalnie, trochę zbyt naiwna jako ciekawostkę można przeczytać, ale spodziewałam się czegoś lepszego zwłaszcza, że lubię książki autorki.

„Nigdy nie można się poddawać. A każdy dzień należy traktować jak dar, na który zasługujemy.”

Z przyjemnością i ogromną ciekawością oddałam się lekturze. Tom pierwszy zostawił mnie w dużej niepewności i zawieszeniu. Tego co dostałam kompletnie się nie spodziewałam. Laura straciła sens życia, jej świat dosłownie się zawalił. Jak ma dalej żyć bez Igora? Dość niespodziewanie w jej życie wkracza Nicole, nastolatka twierdzi, że jest córką Igora. Nikt jej nie wierzy, jednak ta trudna w obyciu dziewczyna uparcie pozostaje przy swoim. Nicole bardzo chce uciec od swojej codzienności, piekła, które stworzyła jej rodzina zastępcza. Uparcie dążąc do celu naraża na niebezpieczeństwo nie tylko siebie, ale i Laurę.

Tak trudno czasami zrozumieć i odnaleźć się w rzeczywistości, w której przyszło nam żyć… Akcja powieści toczy się swoim rytmem i intryguje. Fabuła kontynuacji w niczym nie ustępuje części pierwszej, jest ciekawie poprowadzona, niesie spore emocje. Ukazuje smutną, trudną codzienność naszych bohaterów. Czytanie od początku do końca było przyjemnością, czuć szczerość i realizm opowiedzianej historii. Ciekawie ukazani bohaterowie, to ludzie jakich mijamy w naszej codzienności, paleta ludzkich osobowości. Laurę polubiłam już w pierwszej części i to się nie zmieniło, to spokojna, serdeczna osoba. Los dotkliwie ją doświadczył, nie radzi sobie.

Jedna chwila i nasza bezpieczna codzienność sypie się jak domek z kart. Autorka porusza trudne, złożone społeczne problemy, transplantacja organów, rodziny zastępcze, molestowanie nieletnich, przemoc, zastraszanie, próby samobójcze. Obojętność, apatia, brak sensu życia, alkohol, depresja. Pisarka ukazuje jak wyrachowana i podstępna jest ta choroba. Laura poddaje się, nie dba o siebie o swoje potrzeby, stopniowo staje się jej coraz mniej. Przyjaciele próbują, jednak są bezsilni wobec jej obojętności, bólu. Nicol – dziewczyna, która zaznała w życiu wiele zła, staje się powodem dla Laury, aby wyrwać się ze szponów nałogu i choroby. Staje się dla niej jasnym promykiem w beznadziejnej codzienności. Poczucie odpowiedzialności coraz silniej daje o sobie znać. Nasze mylne postrzeganie innych.

Poruszająca, wnikliwa, bardzo życiowa, emocjonalna opowieść. Ukazuje jak bardzo nasze życie bywa kruche, zmusza do refleksji, daje do myślenia. Iskierka nadziei świeci coraz silniej. Serdecznie polecam całą serię.

https://tatiaszaaleksiej.pl/gorzki-smak-marzen/

„Nigdy nie można się poddawać. A każdy dzień należy traktować jak dar, na który zasługujemy.”

Z przyjemnością i ogromną ciekawością oddałam się lekturze. Tom pierwszy zostawił mnie w dużej niepewności i zawieszeniu. Tego co dostałam kompletnie się nie spodziewałam. Laura straciła sens życia, jej świat dosłownie się zawalił. Jak ma dalej żyć bez Igora? Dość niespodziewanie...

Świetny początek i mocne zawiązanie akcji, zapowiadała się bardzo dobrze, ale.... Im dalej tym większe rozczarowanie. Postacie jednowymiarowe, płaskie, zwroty akcji, które wynikają z niczego ... Nie przekonała mnie ta książka, niestety.

Świetny początek i mocne zawiązanie akcji, zapowiadała się bardzo dobrze, ale.... Im dalej tym większe rozczarowanie. Postacie jednowymiarowe, płaskie, zwroty akcji, które wynikają z niczego ... Nie przekonała mnie ta książka, niestety.

To piękny i zaskakujący finał, szczególnie dla Laury, która wycierpiała zdecydowanie za wiele w tak krótkim czasie. Jednak relacja jaka połączyła ją z nastoletnią Nicole dała szansę obu kobietom zacząć nowe, lepsze i spokojniejsze życie.
Wszystko co nas spotyka ma jakąś przyczynę i wartość. Ta historia pokazuje jak czerpać z niepowodzeń życia, jak przekuwać trudy w zwycięstwo.

To piękny i zaskakujący finał, szczególnie dla Laury, która wycierpiała zdecydowanie za wiele w tak krótkim czasie. Jednak relacja jaka połączyła ją z nastoletnią Nicole dała szansę obu kobietom zacząć nowe, lepsze i spokojniejsze życie.
Wszystko co nas spotyka ma jakąś przyczynę i wartość. Ta historia pokazuje jak czerpać z niepowodzeń życia, jak przekuwać trudy w zwycięstwo.

Świetna opowieść o miłości, ale i osamotnieniu. Zwątpieniu we własne możliwości, ale również o wierze w swoje cele i to co się robi, robi dla kogoś.
Laura jako główna bohaterka, rodzi sobie z codziennym życie całkiem dobrze. Choć życie rzuca jej kłody pod nogi.

Świetna opowieść o miłości, ale i osamotnieniu. Zwątpieniu we własne możliwości, ale również o wierze w swoje cele i to co się robi, robi dla kogoś.
Laura jako główna bohaterka, rodzi sobie z codziennym życie całkiem dobrze. Choć życie rzuca jej kłody pod nogi.

"Gorzki smak marzeń" to druga część dylogii "Smak marzeń".
Życie Laury nie rozpieszcza, jej świat rozpada się jak domek z kart. Traci ukochanego, a alkohol staje się jej kompanem.
W tym momencie na jej drodze staje nastolatka, która twierdzi, że należy do rodziny Wolfów. Nikt nie traktuje jej poważnie, ale ona obrała sobie za cel wyrwać się z piekła swojej codzienności.
Czy Laura i Nicole mogą być w niebezpieczeństwie? Jaka jest prawda? Czy gorzki smak pozostanie, a może sypnie słodyczą?
W tej części dostajemy odpowiedzi na pytania z którymi zostawiła nas autorka.
Laura będzie musiała stawić czoła nowej sytuacji.
Autorka wprowadziła nas ponownie w świat bohaterki, pozwola przeżywać wraz z nią ból, cierpienie, a do tego szokujące wiadomości ściskają za serce.
To jest piękne w książkach, kiedy prawie namacalnie możemy znaleźć się obok bohatera i iść krok w krok za nim.
Laurę polubiłam już w poprzedniej części , mimo paru minusów. Wiadomo, że cukierkowo być nie może, bo byłoby nudno.

Książkę czyta się szybko i przyjemnie. Oba tytuły idealnie trafione względem historii.
Lektura dodaje wiary i namawia, aby nigdy się nie poddawać, walczyć i iść do przodu.
Po każdej burzy świeci słońce.
Piękna okładka dodaje smaczku i porywa w świat marzeń.

"Gorzki smak marzeń" to druga część dylogii "Smak marzeń".
Życie Laury nie rozpieszcza, jej świat rozpada się jak domek z kart. Traci ukochanego, a alkohol staje się jej kompanem.
W tym momencie na jej drodze staje nastolatka, która twierdzi, że należy do rodziny Wolfów. Nikt nie traktuje jej poważnie, ale ona obrała sobie za cel wyrwać się z piekła swojej codzienności....