"Dzielenie się opowieściami może czynić nas silnymi i może splatać nasze dłonie. Mówiąc, pisząc, dyskutując, tworzymy wspólną przestrzeń i tworzymy sojusze. Czasami jednak opowieści nasze przynoszą ciszę – zbyt dużo cierpienia odbiera nam mowę.
Pozostają nam ciała, splatają się dłonie, otulamy ramieniem czy podtrzymujemy prekarne nasze wspólne istnienie.
Pozostają też ciała, pakowane do plastikowych worków. Zeznania, przesłuchania, tłumy techników i podejrzenia.
I tęsknota, za nienapisanymi opowieściami”.


"Armacademix" to zbiór 27 wierszy autorstwa Oskara Szwabowskiego. Lubicie literaturę piękną? Większości kojarzy się zapewne z gehenną szkolnej ławki, długimi wierszami, których nijak nie rozumiemy, jak nasza szanowna nauczycielka. Prawda jest taka, że przez takie zmuszanie dzieci do literatury, czy lektur, które wcale nie odpowiadają ich gustowi można je skutecznie odstraszyć od literatury. Jakie jest Wasze zdanie na ten temat? Ja sama mówiąc szczerze dzięki szkole poznałam twórczość np. Wisławy Szymborskiej, która cenię do dziś, jednak znam ze swojego otoczenia wiele osób, które dopiero teraz sięgają po książki i dziwią się, że to nie takie złe, jak czytanie przymusowej lektury.

Armacademix to zbiór wierszy, które skłaniają człowieka do zatrzymania się, by pomyśleć, nad swoim życiem, czy egzystencją. W tomiku znajdziemy kilka dłuższych, bardziej objętościowych utworów, ale i parę króciutkich, paro wersowych. Teksty dotyczą przeróżnych sfer życia człowieka, jedne są bardziej przystępne, łatwe do zrozumienia, nad innymi trzeba się chwilę zastanowić, poszukać drugiego dna. Poświęcić dłuższą chwilę, by pojąć sens, przesłanie, które z niego płynie. Jednak wszystkie w znaczącym stopniu docierają do głębi naszego serca, czy duszy. Bardzo podobało mi się spotkanie z wierszami Pana Oskara, podjęłam się refleksji, chwili nostalgii, bowiem poezja, każdego dotyka inaczej, jeden wiersz może mieć tyle interpretacji ile osób go czyta. I myślę, że tak jest i w tym przypadku, dlatego musicie sprawdzić sami i wyrazić swoją opinię na temat wierszy. Według mnie była to ciekawa podróż w głąb siebie, dała mi dużo do myślenia.

"Dzielenie się opowieściami może czynić nas silnymi i może splatać nasze dłonie. Mówiąc, pisząc, dyskutując, tworzymy wspólną przestrzeń i tworzymy sojusze. Czasami jednak opowieści nasze przynoszą ciszę – zbyt dużo cierpienia odbiera nam mowę.
Pozostają nam ciała, splatają się dłonie, otulamy ramieniem czy podtrzymujemy prekarne nasze wspólne istnienie.
Pozostają też...

W tej niewielkiej książeczce znajdziecie zbiór 27 wierszy, z których każdy jest inny. Są różnej długości, dotykają innych stron życia, przyglądają mu się z różnych perspektyw. Niektóre są łatwiejsze w odczytaniu, w inne zaś zależy się zagłębić. Czasem jedno słowo potrafi nas zaprowadzić w odpowiednią stronę, innym razem jeden wiersz trzeba przeczytać kilka razy, by dojść do meritum. Trzeba go zgłębić, bo jak wiemy słowa mają moc. Szczególnie dobrze to widać, jeśli sięgamy po poezję. Myślę, że jeśli chodzi o wiersze Pana Oskara, one są niejednoznaczne i wydaje mi się, że każdy z nas może je inaczej odbierać, inaczej rozumieć. Owszem, poniekąd taka jest poezja, ale nie wszyscy takie wiersze pisać potrafią. Tomik można przeczytać szybko, jeśli ktoś w ten sposób czytać lubi, ale można też się z nim zasiedzieć i porozmyślać. Próbowałam obu opcji, obie są dobre, gdyż za każdym razem możemy odszukać coś innego. W poszczególnych wierszach, w słowach :).

Mnie autor ujął bardzo jednym wierszem Kolaż - fejsbookowa narracja (20 minut).
W nim wykorzystuje powiadomienia, a raczej reklamy, które znalazły się na Facebooku, myślę, że z jednej strony to może wydawać się bardzo, bardzo zabawne, ale z drugiej pokazuje naszą rzeczywistość, codzienność. Z każdej możliwej strony zasypuje nas cała masa informacji, reklam, produktów i wszystkiego, co tylko da się zareklamować. Jaki wniosek można z tego wyciągnąć, to już pozostawiam Wam do zinterpretowania.

W tej niewielkiej książeczce znajdziecie zbiór 27 wierszy, z których każdy jest inny. Są różnej długości, dotykają innych stron życia, przyglądają mu się z różnych perspektyw. Niektóre są łatwiejsze w odczytaniu, w inne zaś zależy się zagłębić. Czasem jedno słowo potrafi nas zaprowadzić w odpowiednią stronę, innym razem jeden wiersz trzeba przeczytać kilka razy, by dojść...

Lubicie poezję? Ja tak od czasu do czasu po nią sięgnę.
"Armacademix" to zbiór wierszy, różniących się od siebie. Krótkie, dłuższe, rymowane, i zarazem bardzo ciekawe Z pewnością inne od tych z które miałam okazję przeczytać.

"Dzielenie się opowieściami może czynić nas silniejszymi i może splatać nasze dłonie"

W książce znajdziecie 27 wierszy, które dają dużo do myślenia i zastanowienia się co autor ma nam do przekazania.
Czyta się je bardzo przyjemnie i czy szybko?
Sami musicie ocenić.
Polecam !!!

Lubicie poezję? Ja tak od czasu do czasu po nią sięgnę.
"Armacademix" to zbiór wierszy, różniących się od siebie. Krótkie, dłuższe, rymowane, i zarazem bardzo ciekawe Z pewnością inne od tych z które miałam okazję przeczytać.

"Dzielenie się opowieściami może czynić nas silniejszymi i może splatać nasze dłonie"

W książce znajdziecie 27 wierszy, które dają dużo do myślenia...

Świat poezji - niespójny, a jednocześnie tak połączony i zmuszający do chociaż chwilowego zatrzymania i przemyślenia

"Armacademix" to zbiór wierszy napisanych przez Oskara Szwabowskiego - autoetnografa, twórcy wierszy, opowiadań, czy (art)zinów.

W zbiorze czytelnik zetknie się z 27 bardzo różnymi wierszami. Przeczytamy wiersze białe i rymowane, długie i krótkie, podzielone na strofy i ciągłe. Teksty różnią się również warstwą przenośną - w jednych znajdziemy wiele przenośni, alegorii i odwołań, a drugie będą bardzo dosłowne.

"Nie mamy wiele tylko słowa zalegające w wilgotnych zatęchłych piwnicach" i zgodnie z tą myślą autor przekazuje nam historie. Dzieli się słowami - czasem łatwymi i zrozumiałymi, ale nierzadko wymagającymi refleksji, skupienia i zastanowienia, zatrzymania się na chwilę i pomyślenia.

Teksty dotykają bardzo różnej tematyki, nie skupiają się na jednym aspekcie, a jednocześnie w jakiś sposób są spójne i się ze sobą łączą.

Wiersze czyta się naprawdę przyjemnie i płynnie. Pomimo niewielkiej objętości, niespełna czterdziestu stron, nie jest to jednak książka, którą da się przeczytać bardzo szybko. Od pierwszego tekstu miałam wrażenie, że Autor zachęca do powolnego zapoznawania się z jego twórczością, chwili zastanowienia i głębszego przemyślenia.

Chociaż większość wierszy mi się podobała, to jeden najbardziej przypadł mi do gustu. Zatytułowany "Kolaż - fejsbookowa narracja (20 minut)" pokazuje wysyłane przez portal powiadomienia, które wyświetlały się we wspomnianym czasie. Są to rzeczy tak różne i niespójne, w większości nic niedające i niepotrzebne, że podczas czytania nie wiedziałam, czy się śmiać, czy może jednak podejść do tekstu na poważnie. Mam wrażenie, nie wiem, czy słuszne, że autor chciał pokazać, że często w tym świecie wirtualnym, w którym spędzamy bardzo dużo czasu, tak naprawdę go marnujemy. Media społecznościowe często bombardują nas informacjami, którymi nie jesteśmy zainteresowani i których sami najprawdopodobniej nigdy byśmy nie szukali. Szczególnie ten tekst kazał mi się zatrzymać i zastanowić, musiałam odłożyć na chwilę książkę i w ciszy pomyśleć.

Zbiór wierszy Oskara Szwabowskiego to na pewno pozycja, którą warto się zainteresować. Z pewnością idealna dla fanów poezji i tekstów zmuszających do refleksji.

Egzemplarz recenzencki otrzymałam od Wydawnictwa Oficynka - bardzo dziękuję.

Świat poezji - niespójny, a jednocześnie tak połączony i zmuszający do chociaż chwilowego zatrzymania i przemyślenia

"Armacademix" to zbiór wierszy napisanych przez Oskara Szwabowskiego - autoetnografa, twórcy wierszy, opowiadań, czy (art)zinów.

W zbiorze czytelnik zetknie się z 27 bardzo różnymi wierszami. Przeczytamy wiersze białe i rymowane, długie i krótkie,...