Za dzieciaka musiałem to przeczytać jako lekturę i niespodziewanie wtedy mi się podobała. Co prawda wolałem latać ze znajomymi i uzbrojony w kije prać armie orków, ale świat harcerski miał trochę taki fantasy-przygodowy vibe. Ostatecznie jednak cieszę się, że mogłem sobie o tym poczytać i broń bobrze nie angażować się w harcerstwo. Pewnie przyjął bym całe to narodowe pitolenie.

Za dzieciaka musiałem to przeczytać jako lekturę i niespodziewanie wtedy mi się podobała. Co prawda wolałem latać ze znajomymi i uzbrojony w kije prać armie orków, ale świat harcerski miał trochę taki fantasy-przygodowy vibe. Ostatecznie jednak cieszę się, że mogłem sobie o tym poczytać i broń bobrze nie angażować się w harcerstwo. Pewnie przyjął bym całe to narodowe pitolenie.

Sentymentalny skok w lata dzieciństwa i pierwszych fascynacji czytaniem. Kiedy pierwszy raz pochłaniałam "Czarne Stopy" przez dość długi czas byłam przekonana, że Andrzej Wróbel i Jędrek Wróbel to dwie osoby. :

Sentymentalny skok w lata dzieciństwa i pierwszych fascynacji czytaniem. Kiedy pierwszy raz pochłaniałam "Czarne Stopy" przez dość długi czas byłam przekonana, że Andrzej Wróbel i Jędrek Wróbel to dwie osoby. :

Powieść Czarne Stopy Seweryny Szmaglewskiej została zaciągnięta do kanonu lektur szkolnych dla klasy 5 szkoły podstawowej na rok 2022/2023. Jest to kolejna lektura stricte o chłopcach i zdecydowanie dla chłopców. W książce analogicznie jak w "Chłopcach z Placu Broni" występuje brak żeńskich postaci zarówno pierwszo, jak i drugoplanowych. Język literacki użyty w powieści to często slang z lat 60-tych. Wówczas oceniany jako młodzieżowy, dziś nazwałabym go nieco archaicznym, niezrozumiałym dla dzisiejszego czytelnika.
Jednak nie spisuję tej lektury na straty, gdyż osoby starsze odnajdą w tej książce bohaterów z dzieciństwa, lata swawoli i zabawy. Powieść ta to dobrze zakonserwowany czas i zwyczaje ludzi z tamtego okresu.
Nie odnajduję się przede wszystkim w jej narracji i stylu. Czytanie jej to była droga przez mękę. Wydanie z wydawnictwa "Książka i Wiedza" nie ułatwia przyswajania tekstu. Czcionka jest naprawdę drobna. Tekst usiany drobnym maczkiem na 191 stronach.... Ehhh zdecydowanie polecam ją w wersji audiobooka.

Powieść Czarne Stopy Seweryny Szmaglewskiej została zaciągnięta do kanonu lektur szkolnych dla klasy 5 szkoły podstawowej na rok 2022/2023. Jest to kolejna lektura stricte o chłopcach i zdecydowanie dla chłopców. W książce analogicznie jak w "Chłopcach z Placu Broni" występuje brak żeńskich postaci zarówno pierwszo, jak i drugoplanowych. Język literacki użyty w powieści to...

Tematem powieści są przygody harcerzy z pięciu zastępów harcerskich. Miejscem akcji w znacznej części są Góry Świętokrzyskie, gdzie harcerze rozbijają obóz. Głównym bohaterem jest Marek Osiński z zastępu "Czarne Stopy".
Książka pisana poprawną polszczyzną, ma jednak pewne niedociągnięcia. Akcja jest monotonna, tylko dwóch bohaterów jest zarysowanych wyraźnie, charakterystyka reszty chłopców jest bardzo ogólnikowa i niedopracowana.
Powieść może być interesująca dla tych młodych czytelników, którzy interesują się historią harcerstwa.

Tematem powieści są przygody harcerzy z pięciu zastępów harcerskich. Miejscem akcji w znacznej części są Góry Świętokrzyskie, gdzie harcerze rozbijają obóz. Głównym bohaterem jest Marek Osiński z zastępu "Czarne Stopy".
Książka pisana poprawną polszczyzną, ma jednak pewne niedociągnięcia. Akcja jest monotonna, tylko dwóch bohaterów jest zarysowanych wyraźnie,...

Strasznie męcząca książka, mocno się zestarzała. Przygody bohaterów nie są ciekawe, jak i oni sami - nie zapadają w pamięć. Podsumowując, nie przypadła mi ona zbytnio do gustu

Strasznie męcząca książka, mocno się zestarzała. Przygody bohaterów nie są ciekawe, jak i oni sami - nie zapadają w pamięć. Podsumowując, nie przypadła mi ona zbytnio do gustu

Książka Czarne stopy opowiada o harcerzach z internatu którzy, pojechali na swój pierwszy obóz harcerski. Podczas tego mają wiele przygód i bardziej poznają siebie. Bardzo podoba mi się ta książka przez to że jest to obóz harcerski na którym nigdy nie byłem. Tata zawsze mi opowiadał jakieś śmieszne historie z takich obozów i zawsze wydawało mi się że jest to fajna rzecz jechać z rówieśnikami na 2-3 tygodnie w wakacje do lasu. Mam nadzieje że może jeszcze kiedyś pojadę na taki obóz. Książkę czytało mi się bardzo miło i szybko przez to że nie ciągle ale bardzo często były tam przygody które, naprawdę mogły mieć miejsce na takich obozach. Bardzo polecam tą książkę jak na lekturę szkolną które, nie zawsze są ciekawe.

Książka Czarne stopy opowiada o harcerzach z internatu którzy, pojechali na swój pierwszy obóz harcerski. Podczas tego mają wiele przygód i bardziej poznają siebie. Bardzo podoba mi się ta książka przez to że jest to obóz harcerski na którym nigdy nie byłem. Tata zawsze mi opowiadał jakieś śmieszne historie z takich obozów i zawsze wydawało mi się że jest to fajna rzecz...

Wakacje pod namiotami. Przygoda na łonie przyrody. Uczenie przez działanie. Współpraca i rozwiązywanie problemów społecznych... Znów mam wrażenie, że czytanie skończyło się za szybko...

Wakacje pod namiotami. Przygoda na łonie przyrody. Uczenie przez działanie. Współpraca i rozwiązywanie problemów społecznych... Znów mam wrażenie, że czytanie skończyło się za szybko...

Przeczytałem w jeden dzień, syn ma teraz jako lekturę i chciałem sobie przypomnieć tę książkę z dzieciństwa. Teraz chociaż będę wiedział o co go pytać :))))

Przeczytałem w jeden dzień, syn ma teraz jako lekturę i chciałem sobie przypomnieć tę książkę z dzieciństwa. Teraz chociaż będę wiedział o co go pytać :))))

Sięgnęłam po nią tylko dlatego, że to jest szkolna lektura. Niestety muszę się zgodzić z większością komentujących, że była ona po prostu nudna. Skłamałabym mówiąc, że nie było w niej ciekawych momentów. Były tylko, że w porównaniu z tymi wszystkimi nudnymi rzeczami, które się tam dzieją książka nie wypada najlepiej.

Sięgnęłam po nią tylko dlatego, że to jest szkolna lektura. Niestety muszę się zgodzić z większością komentujących, że była ona po prostu nudna. Skłamałabym mówiąc, że nie było w niej ciekawych momentów. Były tylko, że w porównaniu z tymi wszystkimi nudnymi rzeczami, które się tam dzieją książka nie wypada najlepiej.

Ta książka była kiedyś moją inspiracją gdy byłam harcerką, czerpaliśmy z przyjaciółmi pomysły na zabawy od zastępu "Czarnych stóp"

Ta książka była kiedyś moją inspiracją gdy byłam harcerką, czerpaliśmy z przyjaciółmi pomysły na zabawy od zastępu "Czarnych stóp"