Tematem książki jest poezja modernizmu. Zawiera szkice historycznoliterackie i interpretacje. Bohaterami są tacy autorzy jak Tadeusz Miciński, Bolesław Leśmian, Julian Przyboś, Czesław Miłosz, Jan Twardowski, Tadeusz Różewicz, Stanisław Grochowiak i Anna Świrszczyńska.

Kluczowe pojęcia to modernizm, interpretacja, kanon. Autorzy, których dotyczą zebrane w tomie szkice, należą do kanonu modernizmu, jednak sam kanon pojmowany jest kategoria niepewna i podlegająca rewizji poprzez kolejne lektury i interpretacje. Dlatego interpretacja staje się najważniejszą "metodą" badawczą. Trzecie kluczowe pojęcie - modernizm - rozumiany jest jako czas kryzysu epistemologicznego i kryzysu wartości. Z tym kryzysem zmagają się poeci modernizmu, szukając dróg wyjścia. Drogi te nie wiodą jednak wstecz, lecz do przodu: nie chodzi o to, aby kwestionować realność kryzysu i uważać go za przejaw degrengolady sztuki, ale aby przejść przez niego, dogłębnie go przeżyć i na nowych podstawach ustanowić prawomocność doświadczenia poetyckiego.